Herodotou Helikarnesseos Historion logoi =: Herodoti Helicarnassei ...

11쪽

PRAEFATIO. iii

stumosorum panis accingerer ad Herodotum eo quo dixi modo accurandum. Etiam, Iod maximeat rexit mihi ad rem suscipiendam animum, Perae societatem obtulisti, et una mecum Hemd te Μusas legere coepisti Omlum eam lectionem absolveramus, Iur Iter ista saet longinquuin

iaciendum ex Io antequam revertissem, Como

ris e valetudo in patriam hinc abstraxerat et ubi ea Te ad hunc diem coegit manere. Interim ego

aliis rebus valde occuparus, non tamen Herodotum

negligebam sed Iod vani libri consulendi essent, quod saepe dissicultatem iudicatio haberet, quod

vellem pro viribus Opus efficere ac navare, quod

pariam den te celeri sum ingenio, ea lentius procedebeta Quae tamquam etiam nunc inest a fine, tamen quod viae 'nsectum et Iod reli*ium est, non puto comparandum esse. Quoties et Iam topere sit offensus hac arilitate lirarius, non cim canti Illud videor sperare posse, qui Herodotum ex nostra editione legere volent, abis unia etiam gratiam ejus inreluatis habitum, non modo veniam datiam iri Sed n mitigare librarium vellem, non Potui ei hoc petenti negare, ut saltem primi voluminis, 1od Herodotum Graeciam istu pariem

Priorem hanc, linium a me Consectam, Inerem

jam nunc evulgari. Quid igitur in Herodoto tum

12쪽

descritisndum ae nec vitia omnia eoITexeris, nec descri nitum operariam delicta, in tonis et spiriti in maxime a reantium, omnIa castigare Potuit m et provecta aetate, et caligantibus oculis, et inter morbor In vice hoc negotium agens, ut

ipse in praeiatione extrema significat. Rusmodivitia vesaelinio minime ii iam vitio datat: aedisu secure illa omnia repeti sineret, is flagitium

omniinis lacere videretur. Indica, exempli causaeImres Iosdam scripturae, qui non sunt in tonia et spiriti is Pagina 32 linea M. editionis Ive selingianae, i. e. l3I'o i, capite s. l. 15. πίσυννοι, pro πίσυνοι 54 94. ive i 108. 19. ἀλλοπι κω, maλλοτε κω. 72, 48. s. i 146 4. καλλίον τε, pr κάλλιον G. 96 85. s. i, 202 24. Κασπιων, Ira Καππίην.124, 67. s. s. 44 6. απέμου pri ἀπέφθου 126, 27. s. si 47. s. Σηλώs, pri Σελη . 142, 25. s. u.M. Io. παρίχευσιν, pri ταρίχρουσιν. Etiam omittendo pec- Catum est ut 55 14. s. i 109 Io δεῖ - τῶν pio δεῖ μέντοι τῶν. 107, 25. a. si 8.14. τεταμμεων αντον τρόπον, Pro ταμένον τον αὐτον τρόπον. Θ, 9I. s. iv, 47. . ποταμοί λ αυτης, pro ποταροί τε λ αὐτης. Vitium ortum ex compendio scripturae lecto aliter ac legi debebat ut 109. 18. s. si 14 4. ως δὲ πρώτερον πον, prora και προτερον εἶπον. 76, 22. S. II, 148. 13. ξ και προς νότον, pro se δε προ νοσον. Quod σφάλμα, nescio quomodo, hi a me sublatum non est alibi, nam non semel occurrit, aut latum videtas, ut 332, t. s. iv I 15. 2. ubi pri επιι τε και ἀπολαχόντες, reposui, ἐστί - ἀπολαχόντες. Erratoriam in tonis, eorum quae non imbua operariam incuriae, duo genera sunt. Unum est, quum Vesaelingius ex uno aut altero codice

13쪽

PRAEFATIO. v

acripto dialectum restituens, mutat vocabulum, non niuinto elus tono, aut semas. Ut 35,78. s. i, 2 4.

ex eo facitis , et 320, 31. s. iv, 82. 5. ex ἔοικε, οἴκε, Pro eo Iod oporiebat, οδρος, ias. 188, 57. S. Γ, 173. 3. et alibi saepius, τοῖσδε uuitat in τοίσβε, non, ut delant, in otivis, vel in Misas. Simili Dsensione Gronovius quin ex codice ediceo i 94. B. Pro ἀποικησ- dare vellet ἀποικίσαι, et ibidem

l n. 4. pro αλλων, αλλέω, aeripaerat ἀποικῖσω, et αλλεων, vesaeluam etiam haec vitia repetente. Aueriam gentis e Tatoriam in tonis, commune aliud

seminuumn editionunt Hemdoti, et fremientissime CommIssum, hoc est, Iod pronominum toni fit imclinatio, ubi ea nuntine sacienda erat. Si 12 93. s. i, 27 9. εω σε. 45, 28. s. i.88. 7. πρός σε. 54,96. s. i 108 20. ἔς σε. A a pronomina cum Prae

gulae de tono erigendo prono num ut Ium fit Personarum oppositio item aum pronominis et vecti ad io resertur pronomen eadem Persona est. At 6, 74. R. I, 13 12, 4. legas, αλλ' ητοι κελ

a. I, 174 28. ἀμαχητί σφεας αυτους παρέδοσαν, pro ἀμαχητὶ σφέας αὐτους παρέδοσαν. alia peccata, et alia Crastiora, ex illnas nonnulla editionis Ivesse- lingianae Propria esse cognovi, Possem quamlibet illa uulicare. Ut 45, 36. s. a M. 14. ουδὲ γ

14쪽

vi PRAEFATIO.

μονος. Est enim significatis ἀοριατος. 15 47. S. II, 29. 10. σκολιο δε αυτν, κατάπερ o Μαίανδρός, ἔστιογεῖλος Quod fieri non pol st, id haec scriptura fieri postulat, ut et conrunga et visiungas inter se uno tempore haec duo, Μαίανδρος et ἐστί. Nam interpum cito facta post Μαίανδρος, aes et id nomen a Verbo miod semaitur separare: inclinatim autem emi tonus

in idem nomen, jubet alteriam cum altem OPulare. Superiores editiones onerint, κατάπερ Ο Μαίανδρος,

ιστὶ ο N. Ἀος. Ego scripsi et hoc loco et si si is

aliis, ἔστι. Quoties enim hoc Erinam non est inclinalsile, Ita, seritntur: toties inclinatale iidem est, sed impedimento aliquo inclinari prohibetur,. στί. rosodiae Graecae pariem eam Iae de inolinatione toni est, videor mihi accurate didicisse: primum ejus artis caput libello exposui vulgato ante aliqMot annos res Ia duo capita similiter explicata uia per occasionem edulero, a hic a

me dicta sunt, neque obscura nemi inceria esse

videbunturi Huiusmossi ergo vitia ut Ouigerem,

operam dedI, et spero me plerRUI Omnis, Corre isse Perpaucis locis, Iae alias con*Mam et notabo, fateor me ipsum ei rore ablatum, depravasse ῬIod rectum erat. Ut u 6. . non det mi scribere, ταύτης ν απο, sed relinquere, ταύτης ν ἀπο-.

Nec enim praepositio nomini ad quod referim posti Postia, etiam tum ἀναστρέφεται, Ῥaando inter id nomen imae ipsam aliqua meticula media intercedit. Sed nec ista per tua exceptio est. Illud autem in his quatuor prioribus libris a me factum est imprudenter, quod editoriam omnim exemplo posui etiam ipse magna inconstantia, nunc ἔρημος, ο ιώς, et quae sunt generis erus lena, nunc ἐρημος,

15쪽

PILEFATIO. vii

οροῖος Ionica et vetere Attica vialecto ἐρημος,

ομοῖος pronuntiari solitum erat: niam Herodotii credimus, τον της Ἱαλν ἄριστον κανόνα modo Volmisse, modo noluIsse Ionicam prosodiam adhibere 'Interpunctionis e borum Ias mutationes Dei, de iis breviter sic habe. Commata et cola, exemplo superioriana editionum aut novo eri re pa8sim deficientia, supplevi abundantia, eieci loco alieno posita, in suum retraxi. oriim quae temere collo- Cata erant, multa sane aut officiebant orationis perspicuitati, aut adversabantia consuetudini Herodoteae, aut sententiam depravinant. Ut 83,99. s. si 162 2. O , ηεί τε ἀπικομενος κατε-

λάμανι τους Αἰγυπτίους, quid exspectas illatum

iri ne e ioniam inter δε almae inter πει σε comma intercedit, exspectabis illatum iri vemnmqjusden Personae, de a ferino est a sequiturve hum alius personae, ταῶτα - ἀιέειν λέγοντος αὐτου, των τις Αἰγυπτίων πισθε στὰς περιέθηκέ οι κυνέην Ergo scribi debuit, nullo interposito coni-rnate, o δε πιι ν ἀπικόμενος κατελάμζαν τους Αἰγυπτίους. Ac meo a ulicio semper, ras ἐπεί σε,

Ino tenore EI ndum est, etiamsi vectiun iodoratio conseviens inseret, EDSdem est personae.

Quoniam tamen isti talis constriactio est, ita comma Interpositum non ludit lectorem, iis in locis id intactum relinq'aere Inales, ut 67, 10. s. I, 114. I5. Sed nonnun*iam es.m accidit, ut imprii lens non expungerem Comma Pravum et importuniam quale ut id est 149, 97. s. si 102. . post ἐνθεον δε ἐνθευσεν δε --arum ἀπίκετο ἐς Αἴγυπτον, στρατώην πολλην λαζων λαυνε διὰ της πείρου. Nam hoc loco

16쪽

vili PRAEFATIO.

ἀπίκετο. 3I, 34. a. i, 65. 23. ως γὰρ ἐπετρόπευσε, τάχιστα μετωπηια τα -- πάντα. Etiam superiores emtores ita haec verba distinxeriint. Postulabat consuetii lo Graeca, Heri Hotea Iidem Cerie, ut sic distingueretur, kγαρ πετρόπευσε ταχιστα, μετεστησε τὰ νομιμα πάντα. desii error aliquoties adtassus, cori'ecum est a me, ut 37, 59. s. i 75 21. et 217, 3. a. iii 42. 16. 351, 34. s. iv, 368. 3.ηγον δέ σφεας ἐνθευσεν οἱ Λαοις ἀναπτήσαντες προς

ἐσπέρην, καὶ τον κάλλιωνον των χώρων ἴνα διεξιόντες οἱ Ελληνες μη ἴδοιεν, συμμετρησάμενοι την ρην της ἡμέρης, νυκτος παρεξηγον ἔστι δὲ τω πω τούτωουνομα ψασα. E litores uinea, ab Ido ad IV selinium smae, ita interpunxerunt, Coloposu inter χωρων et ἴνα. Etiam Vallam sic inis Punxisse loquitur ejus versio nec attigit eam hac Parte qui Iani tot casinatoriim. Semauntur e- lancephalas Geminus, et Duryeru Gallus, e naculi translatores. Quici, quod sem olim te- Phanias Bygantinus haec veri a ipse quoque ita distinxit 'mana in kaiam, sive, ut apius eum scribitur, Μασα, cum signo spiritus densi, τοπος Λιcύης, inquit, εις ον μετηγαγον Βάσσον οἱ πυες. Vix alibi depravatio rior a salsa interpunctione oriri potuit, Mani hic est orta. Scire vis ut tute retentur Valla Ina illine eos Afri,M nexesvιMent,

vesPer m versus e a Deorum speciosissδmum duxerunt, et quidem noctu, ne Graeci inserviti faeientesum; diurnum spatium meιlendo animadverterent. Est autem hinc Deo nomen rusa GerinanuS:

17쪽

eple eten, saefern in men im Tage ais en Ednnten, haben re immer te Nach gervse tin denm geminet. ιe,mend in selehe te Theraei gemon, a basia genanni Gallus Ainsi es Um les eo utrirent vers le Couehant, dum leprus beati s - γε ron se putas imaginer; naist les et eom inrem de uia de eum e les Grees νονα erans de Iour ne -- in mille cheman. re uere a petiis rasa, et gandiae LMUens M. Alius aliam noctum uineris ab Herodoto cauamn reddi sacit, magis aut nilnus ruticulam, ineptam, surisam Nolo vitia ea tibus hariam inteor tationum sensus per a laboria, rumuere: alia molestus essem, GARVI, at celeriter et me ametus ea perspicis nec Iis admonitus pariam ipse animadvertit. dicem eum constatuo. Illa duo Vitia notabo, Iae vitia esse apparet consideranti et quid antecesserit locum istum, et quid eo semiatur. Hiantabant Graeci Agirin, locum nitidissimi collibus cinctum, et uiuia ne rigaretur. Hinc eos quin abigere vellent Asri, ostentariantis meliorem

rum, polliciti operam ipsos illuc ducendi. Nihil video in Herodoti verbis, io impediat waonium credam ab Asria hanc Mentationcti ol tentui sun tarn esse, ut Graecos alio moverent.

At interpretes nostri volunt Afros tam stultos lai se,

ut revera locum Pulceri inum omnium Graecis ultro monstrarent, et eum ab advenis Iam a se possideri mallent. Sed locum istum pulcerrimum, qui dicitur Dasa, eum non esse, in quem Graecos habitatum Afri deduxerint, argumento illud eat,

.aod Herodotus proximo came 159 narrat, AEgyp-

18쪽

x PRAEFATIO.

tioriam exercitu adversus Cyrenaeos veniente, hos instructis copii in ima locum et ad fontem Τheaten obviam Fragressos, ita cum illis conflixisse. Iras igitur Cyrenaeis ad orientem ducti sunt igitur halutatum Graeci ab Afris non in locum Irasa, sed per eum longius occidentem versus alio ad Apollinis sontem Cyren, visi Cyrenen postea Condideriant. Ergo clarum est, Herodo veri, sic esse intemungenda, γον δέ σφεας ε ευσεν οἱ Λαυες

ἀναστησαντες προς ἐσπέρην nanem'. l. σπερης, genitivo Casu και τον κάλλι-- των χώρων να ξιονσες ι Ελληνες μη ἴδοιεν, συμμετρησα μνοι τηνωρην τῆς μέρει, νυκτος παρεξηγον. Sensus est, ins illine exeiιο, et duxerant ad occasum versus :α ne is an piacem imum Graeci trans nas per euanoMinent, collecta diurniumn ras ninnsura noctu eos ι -- nt. Qui plurimum polluit sensu et

rudicii acumine, Reisiciua, ni de vitio veteris

interpunctionis monuit emo in suis Animadve sionibus ad Graecos Auctores. Utriam id otiam in Miscellaneia patensitata antea secerit, nescio. Si non fecit, aut si recentior inte res Germanteuammulou non consuluerat ista iacessanea, laudandus est in interpres, quod ipso loci Heselotes vitiosam interpunctionem coninit nisi quod illud προς ἐσπέρην de tempore Espertino MCipiens, non do Plaga Vespertina, rursus in alium reorum lapsus est. Nam Iod non rotundius loquitur, minimum hoc eius vitium est, praeut Iae satis se Ienter et faede solet in senisnuia convertendis peccare Diara' er fethrten, a , trase aber die Nesse erat gegen Aiax an dumis inmites ine Griectae ine

19쪽

s o te tinter allen Gemeniam in Duret auge naehιαλ- λδ ten, Iraeteri me te tunde des Tages socampassi das ste des ac υ --m zomen Daese nilses in heras Imaa. Iam poreo Vesaelingiua cola nimIum quantium amavit pro punctis, emae orationem distinctam rerum varietate Curain etiam inis unctionis varietate distinguere id milii non est viam imitandum esse. Signa interiragationis mas clicuntur, ubi post interrogationes Ni a P Ita erant, quod tamen factiun est non semper, ego inde a plagula sustuli propterea Iod nullus alius oram signoriam usus est, nisi ut moneant, vocem in fine surgere debere: auro autem vox ejus qui recto intereogat, non eius il oblIque Signa parem theseos nonnu Iam, ubi nulla erant, posui, vel

perspicuitata adiuvandae causa, vel ne oriato viae nondum finem lia ret, finiis esse putareturi Sic 4, 35 Herodotiis reserens Delioriam narrationem

de Arge a ae Opide, aut inculisset mentio

laymni ab lene facti, nareationis cum intemnaso, caeteros Deliorum anti Ioa hymno ab eo molen memorat factos esse deinde Io nare sonem absolvere. Non potest nisi monitu signi lector statim scire, parenthesin hanc esse finitus eris sit an interinissus cursus narrationia, forsitan allia clariam sit hic non osti Sive autem disti haesua lector, seu exspectans decipitur, neutriune gratum est. Ubi signa parentheseos praeternecessitatem posita erant, Ibi ea non facile movi, nisi eum imporiuna essent qualia Ideo eri vitus a me non esse deleta 7 6. . , 114. II.

20쪽

xii PRAEFATIO.

Possis tamen hanc parentilesin eas defendere, obvenendo Heri, otum hic admisisse non insolitam orationis ανακολουθίαν. Talibus igitur conectionilnis et mutationi,Ia exceptis, ias facere partim nee sarium, Partim liberiani suisse omnes iudicabunt, animus initio erat,

ut dixi, nihil quidquam a textu Maselingiano

discedere, non Iod is mihi per caetera omnia prassiaretur, sed ut eoriam voluntati morem gererem, qui ex a alicrius scriptoris lectio semel ad codicum fidem acclimis antia constituta est, Iaec inmae sive ingenii acumine, sive codiciun ope mutari possint, nisi ea sententiam ipsam scriptoris afficiant, annotationi omnia servanda esse Censent. Verum duae res me paulatim adduxerant, ut aliter mila agendum putarem nimia Vesaelino timiditas in restituendo textu, et rati editionis manualis, ad commoditatem usus Parais, qualem hanc

esse Cupiebam.

Nimis tinnitum si dico I aselinium fuisse, nita dico, quod miretiar qui Ber Hlotiam ejus tinctarit paulo diutius ac diligentius. Quot bonas

lectiones in variariam apparatu Commemoria, quas

in textiam omnino recipere debuisset Vallienarii ΦIidem, a quo sunt amplae a Ie magnificae opes ad Herodotum ornandum Vesaelinio collatae, judicium hoc arguunt esse pauca ipsius Veina,

legas in erua Annotationibus in Euripidis Hippoly

tum ad versum 37 et 52. Quot ore vitia et saepe monstrii Vesselingius relin aere maluit, quam expulsis illis aut sua aut alienas emendationea, etiam Ira valde Probabat et laudabat, reponere l