Herodotou Helikarnesseos Historion logoi =: Herodoti Helicarnassei ...

31쪽

detulis niti hodie usitatius est, PIRui PraePOSI

tionum cum livio vocabulo compositariam, et elisionem vocalia passariam, consonantes ad POSteriorem syllabam periinentes priori attrit,uere. Sic divulunt omnes, ut hi utar, ἀμένιν ἀν έχειν, ἀπιεχειν, esselingi quo aera exen plum sequente. Nolo me qui raro aut inscitia lapsum, aut novandistinii addiictum credas, maod aliter feci. Nisi me detere aisae metus, ne pleri*he insolitaui et dissicilem rem a me invectam iererentur, etiam msπ- τε κα ἄνδρα, et similibus, ita scripsissem, ε- ω τε, κα-τ αβρα. Nam ita Grammatici olim Praeceperiant, atque ita boni librarii scribebant. Sed mox, nescio quare, discessum est, Pinor Φά ple ae in pronuntiando a terentur Mulie narum linguariam consuetudinem quasi ad eraneam pronuntiatio Grae δε exigenda. In posterum siquis mihi scriptor necua alius edendus sit, On- temta vulgi reprehensione sequar exe luna et Praeceptum antiqMiam et aliis volo, si possum, auctormae, ut relem instituant omnino valde homines peccant etiam in Latinonini vocat talorum ayllabis disjungendis ut Iuni paranuntiant des-cendo, vi Femo, c. ammini scri me recte dividunt

tradi hanc regulam, consonantes attritali syllabae posteriori. Quae regula eis caeteroqui vera est, non tamen pertinet ad vocabula composita. Nam uendo leo sic divulendym eria, io est de praepositio et seando vemum. At illi hac regula inten pestive latentes, rursus vitiose dividunt D

32쪽

arintror, duplicem figuram luterae S unam finalem, alteram in tialem, etiam in mediis vocabulis ad hanc rationem significandam si hibere, ita ut semper scribatur disputo, disturbo descem , di erm. Quamvis tenuia sint et parva haec et similiail

ramae, non tamen Oriam curam is videtur posse defugere, qui edendo aliquo antiquo scriptore officium atque partes Graimmatici suscepit. Ob eam rem etiam, quantum potui, vigilavi, ut omnia Iam emendatissime M librario describerentur. Culus Curae sociiam habui, aeui valde laudare possim et debeam, Hesteritur, horisinem Graece Latineque doctissimum, a Beisicio magistro suo lileCtum, et commendatum ut lice non Seri et, undeui Iebene de moriuo illo metuum, scripti ejus Oa

humi ad lutarchum et alios Graeco edendis. Hunc ego Hesteriam nisi avi utorem in cor rigendis periculis typographicis habitissem, praete Iammio plus nulli iusse laborandum, etiam Opus

fortasse minus puriam a vitus exsisset.

Nunc tempus est de meo Herodoti instritendi consilio breviter dicere. Argumonia inguloriam capitia in infra paginam quamque ideo pi cipue addi , ut haberem sacultatem annomam cujus ehominis et rei suo statim loco indica utoriani. Non

sane Consecissem argumenta. OVa, Sed Veteribus essem usus libenter, nisi plurima detritissem aut addere, aut aliter algς fiCare, ob tempori m notationem auat mrsus mittere, ne Occuparetur nitruum spatii. Omni argumentorum is loque usus Sepoterit, ut reriam ab Heri, tot nareatariam seriem ostendant, et nemoriae ad locum lectum facilius reperiendum ac repetendum inserviant.

33쪽

Uri ae quotus annua sit vel Periodi Iulianae, vel ab , Condito, sciet qui eum ipsum annum au duxerit vel a sumna 4714 Ῥή est primus Christi annus Periodi Iulianae, vel a summa. Omm annonam, quoa ah in Condito ad annum primum nati Christi esse numerauidos ipse credit. Nam in aetate iis putamia Monologi variant et mesto veteriam gentium de auia originibus satiatas non

prora a contemnit, I inclinat den Ie in eam par tem animum, ut IS aetatem credat esse antiquI-orem Eoriam qui Chmnologiam Herodoteam e posueriant, facile principem ulterium pono sed ego nec nitun, nec alium Iemum sum mutus. Itaque multis in locis noster dissensus eo valere poterit, ut amplius in*uratur: Consensus autem erit magnum veri aut vero simillimi argumentum.

Excidii roiani ponitur a plerismae annua ante citristum natum 1183 amarinore Pario, Ims; ex Herodoti mente, a Biserio 1252 a me, 1270.2Eram Argonauticam mima superiorem laci annis

undeoctoginta morus auctoritate Clementis Alexandrini Strinam. l. i. Ρ. 335 sq. edia L m. Quoties Herodorus ab aetate sua retro annos computat, ego Pri epocha statui annum eis natalem, qui uitante natum Christum 484. Un et auero loco rationes Hemloti, ut a me collectae sunt, Pugna interae collidere Identur u 13 6 nondum est elapsos eas amoerulis morte nongenis annos, quum S

cerilotea gyptios audiisset nareantes, quanta Nili altitudo opture regnante illo inundasset. Bu-

herilia mortuum P it,inridem anno 364 ego ad locum istum quem excitam, Posueram anno

34쪽

Iam se postea in maponen tis annis regum AEgypti inlatare ad coaetus, posui ad si loI mo tuum anno 1416. Si ergo Herodoti peregrinationem AEgyptiacaan reserna circueris annum 454,lii annua cerie non erit nullis illa prior aut posterior, anni eriInt supra nongento duo et sexaginta, mutnis seria tum si-rat mortuus. Quare aut Herodotia ereavit, aut verba haec si, 3. 4. Μωρ --ὴν ἔτεα iam νε-λεοπινωτι, non carent ut Iovitio, ut sera ivbana, --Iam regiam gypsi aeta longiua removΘnda erat, non tam antiqMa est quam ego eam posui, licet id fecerim adductus aliis re ovibiis, otio natim Genealogis regum Imloriam. Sane ut Damam eum, quem inuritum rationeam rodoti cum alioriun conveniant, ita Grarer, si ejus

ipsius rationum aliqua inter se vel minima pugna ero a tu posset adeo illum diligentem novi. Tatinias Chronologicas in fine addam, non asta ex Daviae Chytrae Galeus, et ex eo Gmnovius MI esselingitis repetierunt, sed novas, ad meain P tationem annorum consectas, et multis partibus pleniorest. Tabulariti Geographwariana inspectio Pi a juvabit lectorem iam diaerii ima cuiusquam om- ων, ut possit animo conet re Muras territ m et

suus gentium merodoto stescriptariin, inde

igitur esse dii cavi, eas addere non enim quivis tabul- geographicas aut Omnino la et aut lege li et ad manum et Iarum copia est, Iam ego norim, si magis loneas aliquia desideret ad Heri dolum illustrandum. Sed prodibunt meae abulae demum cum alterii parte ii us primi voluminis. Versio Lintina, quam altorum volumen tenelat,

35쪽

erit ipsa quoque nova Laurentianam enim castigatam e tere, nullo Maeo placet. Nam etiacasinatio eius facta jam est a plurimis, tamen es lime plura superesse uiso castiganda, necesipauonuua castigata loeamuhi satisfaenant. κω igurarcastigandi labor paene tantus, rant novam inde pretationem conaminas, ingratior idem certe, a norisque laudis. Denimae illiu Praest e non possem, ut a me tolleretur, et non potius augeretur P rium vernionia Luaerentianae vinum, inaeq alii offutionis. Habet caeteroquIn ea orato P ainaci cum aliorem, sententiam a Flum, veri a nemnulla, tam bens reddita et elowIenim , ut ea novus inte

Pres utimie sumere debeat, meritum lectoria odium, si talis Meti odio manet interpretationem

suam deteriorem --.Μax a ui olim studium legendi Herodoti Latini fuisse, ostendunt Laurentianae veraIonia tot in monea ubique lactae. His jam tum Indicem Reminaddebant: qui paulatii metua, et ab Iungermanno ad libros in capita est accommodatus Eum Indicem etiam ipse in sino alterius voluminis descit,

hemini eurissio, variis locis a m correctum et locupletatum.

Volumine tertio exhi inintur primum Noim, inquirum tum loca o euriora vel difficilio meis aut aliorum vom explanatin tum lectionum I posui vel positas mallem, rutiones reddam, turnwIoriam opus erit Chronolograe meae capitum demonstrationes p ponam Sequetur deinde Lexicon Herodoteum, quod studeo fieri non una virtute Prinstantius, certe plenius et brevius, Ionico Exim

36쪽

Hane meam Herodoti libroriam editionem a te instraretionem commendaret profecto ingens decus atque omamentum, siquid ei a G, GARVI, CC deret. lurimas et maxime varias litteras atque aries, et veteres et novaa, ingenio uo divino sic tenes comprehensas et stibactas, nihil ut accepisse albiIule, sed ut omnia ex Te ipso gignere ac parere videaris. Quis doctrinam antiquorum et sapientiam aut melius e cognovit, aut rectius aestimat, aut ad hominurn aetatis nostrae captum scit exponere

accom-κlatius 'multa in Herodoto sunt, de q-lnis aliquid a Te disputatum legere, maxim Omnes facerent, qui emoriant, et ingenii humani ad sapientiam et priadentiam cognoscemlis p gressionibus delectantur. Unius rei ex illis mulius, Iam recordor etiani ibi auram Isam esse, e uim

nebo sententiae illius de invuli et malevolentia σου θείου ῬIam sententiam Soloni et aliis cor latishomnibus tribuit quam ipse alio a re alio modo

conceptam et enuntiatam sa issime iterat, maxime isse unam omnliam Xemplis quam plurimi veram arguere, lectoriamque animi tanῬiam Scitu necessariam imprimere Studet; Uaam ab Eustathio dicitur ex Homero hausisse, a Plutarcho autem ut

maledictum ex convicio at reptum in deos impie congesaisae. Hac et aliis de rebus, quae in Herodoto animum uum praecipue adveneriant, alivaldsIn dubio aut dam cogitasti, aut nunc illum vel ipsius vel mea causa relegens cogitabis. Quaeso Τe, GARVI, ut eas Cogitationes litteris mandat

impertia mihi, ad Herodotum nostrum ex ea parte ornandum raui adhuc sinus colueriant. iiii beneficium praestiteris, crius Peram Her u ot ΠΙ-

37쪽

pensam ua oriuncta notalitaveris uari aniincedit me timor, ne ua obstet valetudo Maominus et animo uo et amici precibus obse aipossis duum ingenii iii magnitudinem et e cellentiam, et corporis in quo illud hiantat, infirmitatem et aegritudinem reputo, si Ariabanus essem, licerem, quod illuminem Motus, si, o vult ad Xerxem vixisse, ορῶς τα περόχηντα ζωα - κεραυνοῖο θεος, οὐδε έα φαντάζεσθαι τα δε μαρα οὐδέν μιν κνίζει Sed cogor tamen Cum Paulo Apostolo e clamare, ως ἀνεξερευνητα τα κρίματα Θεου, καὶ ἀνεξιχνίαστοι iaciti αὐτου nerim seculum nostrum illustrare posses clarissimis et immortalibus ingenii

operibus, Valetudine adversa correptum et doloribus insestatum a glorios cursu revocari: lio Unnihil possint, ii etiam noceant aut bonis officiant, maxima hia valetudinis i osperitate ' seriam ut mihi seni nihil conseras, Tua pristina merita de me, GARVI, tot et tanta sunt, ut me ibi ad omnem vitam a ratissitas grati animi vinculis obstrictum esse oporteat Quod enim fortius contemno et

deSPICIO ea, mas vulgo ampla ducuntur; quod in rem cognitione mentismae cultu felicem et beatam vitam repono quod libentius et Constantius In ea stiritioriri Parie ad Mani Paene puer sum delatius, exerceor; Ῥ1od bene de aliis mereri, si possim, unum habeo maximes clariam ei ucundum hos

magnificos et dignos homnis altitudine sensus ibi

nero et profitebor Sermones ut exemplum Itae Tuae, quam licuit mihi per familiarem consuetudinem penitus inspectare, non potueriant non efferae

in haud plane sterili animo tales friactus Plus

38쪽

xxx PRAEFATIO.

mihi piosui aia re e ac videre, quam optimoS libros legere: a siquid etiam ipsi ex eo temporensilii alicuerunt amplioris utiluatis, refero ibi a oeptum. Nullius igitur damni acemiore ac Datiore dolore afficior, iam in o Lapsia distracto,

mihi vae consueui tuus mactu, Iem indies m Jorem et uberiorem Cepissem, carendum eM. Vale, vale, mi GARVI Scribebam pinae nundinis odinalibiis aliarum: XXVIII.

at lector, linearia nota non mamni interiore hujueditionuis Osuam, quanstrin sera poleat, si asi e M ineri editionem Duadrare: p fama est ut Lab. I. cap. X. numerigis, pus in ed. Reis. -- αἰματα Omme septatur, in hac editione ad lineam Daream a ponarur. Et rie iden

tidem.

39쪽

ΤΟΥ ΛΙΚΑΡΝΗΣΣΗΟΣ

ΙΣΤΟΡΙΟΝ ΠΡΩΤΗ

- μήτε τα γενομενα ἐξ ανθρωπων τω αόν ἐξίτηλα γένηται, μητε εργα μεγάλα τε καὶ θωυμαστα, τα μν Ελληm, σα δὲ βαρζάροι--πολυέντοι, κλεα γέννωται - τε ἄλλα, καὶ λ ην αἰτίην πολέμησα αλλάμ

I. Περσέων μέν νυν οἱ λόγιοι Φοίνικάς φασου γενέσθαι ...' ὸιαφορης αἰτιους τούτους γαρ απο της ' υθρης κα- em M

40쪽

irret. 1 Ἐλλάδι καλεομάννα '. ἀπικομένους δ τους Φοίνικας

προδον πάντων, ελθώῖν επι την θαλωσσαν γυναικας αλ-λας τε πολλὰς καὶ δ καὶ του βοαπληος θυγατέρα τοδέ οἱ ουνομα ειναι, κατὰ τωὐτο - καὶ Ελληνες λέγουσιν, Ἱοῖν - ταύτας στάσας κατὰ πρύμνην της νηος, νέεσθαι 15των φορτίων των σφιν ν θυμος μάλιστα καὶ τους Φοίνικας διακελευσαμένους ορμησα ε αυτάς. τὰς μεν ει πλεῖνα - γυναικων ἀποφυγεειν, την δὲ οὐ συν αλ-λησιν ἁρπασθειναι. καλλομένους ε ἐς την νεα, ιχε-2οσθαι ποπλέοντας ἐπ' Αιγυπτου. Europa II. Ου- - Ἱούν ἐς Αἴγυπτον απικεσθαι λέγουσι viri Is4s. Πέρσαι, οὐκ, Φοίνικες καὶ ων ἀδικημάτων τουτ αροξο πρωον μεν δε ταυτα, Ἐλληνων τινὰς ου γὰρ εχρουσι τούνομα ἀπηγησασθαι φασὶ νης Φοινίκης ἐς - ρον 'πιόντας ἀρπάσαι του βασιληος την θυγατέρα 5 Ευρωπην. εἴησαν δ αν οσοι Κρηνες ταυτα - δη ἴσα προς ἴσα σφι γενέσθαι μετὰ δε ταυτα, Ἐλληνας αμσίους τη δευτέρης ἀδικίης γενέσθαι καπιαπλώσαντας γἀ 'nt νη ἐς Αἶάν τε νην Κολχίδα καὶ επι Φάσιν ποταμὼν ενθευτεν, διαπρηξαμένους καὶ τἄλλα των εἴνε- IO