Ludouici Iusti Galliæ, et Nauarræ regis inuictissimi vita, et virtutes quadraginta elogiis explicatæ, occasione funeris eidem decreti a sorore amantissima, Christiana ... Auctore Aloysio Iuglaris ..

51쪽

o Corpus ipsum in animi propemodum naturam Coegit: ira illi&somni tempus arctauit; . . .

ita amplificauit labori , D O A

Nulla re magis quam fatigatione recreatus, Ipsis venationibus suis videri potuit tui INon tam seras, quam otia persequutus.

52쪽

Sua Ludovicus, nulla re magis voluit Quam Candoris admirabilitate laudari. Supra omnes Telluris eminens sordes, i 1 Nunquam non directus in originem suam, Quam coelo dignam pari fine probauitia se Prassentibus uti nolens deliciis, l. Qua fide futuras ex ctaret, edocuit.

Ludovici in condonandu iriuria Clementia.

V s T v s non quia dictus est Ludovicus, Ideo velit minus clemens audire: j iOmnis in eo virtus mitigauit oppositam, Non exclusit. Nullius rei magis, quam irae sitae dominus, Cum placatus non posset esse sceleribus, Adhuc mitis esse studuit sceleratis. Semper ad veniam pronior, quam ad poenam, Paucorum supplicio utilis uniuersis, Vt saeuiendi occasiones praecideret, Assectu Clementiae in seueritatem consensit. Cui non parceret reo Princeps

Qui Rupellanis toties perduellibus pepercisset lo Ne dilata quidem IIn Decimumquintum mensem deditio, ,iti λTantum irae in mitissima mente collegerat,

Vt quos horrore nequitia:

53쪽

ualuo vel ipsa demituerant elementa, Calamitati su ae puniendos relinqueretr Donans humanitati, quod haeresi non deberet, i id Foedas inuisae pubis reliquias I tib sic socio apri Non videre solum sustinint: ' ib ol ta uis uso

Sed & aggressiis est pascere: Ae si ob id unum fieri portarum Dominus postulasset, Vt non tam sibi, quam beneficiis suis

rit eas pateret ad impios aditus, Laxatam Vrbem sua illico impleuit a'nona. Stupuit blaeresis nouam sibi penitus charitiae . Ventris Idololatra Adorauit solatium famis suae ; . Damnauit pleno ore seisiami, sit 'no κ Vete V Quae tamdiu ea sibi subsidia distulisset. i d4ta Rupellam visus est bis vicisse, tr intino a Qui pertinaciam iam armis edomitam 1 HAdhuc; beneficiis expugnabatC

ELOGIUM XXXI.

Soli tibi ariotre rectὁdescribant tiro e n 'qIn iis ille prodidit mus ti it D iQuidquid in se modestia tegeret Eorum studiosius nutriens famara, ni aeri Quorum aemularetur stud. sua vitam. UP

54쪽

In ipsamere in rei si ' --:

pIacuerunt. Ignath praesertim, di Thau matur: raueti, Quorum supremos honores Primum a Gregorio X U. beneficium postulauii: Qu.id non impetraret in tam bona causati LVi APatre tam Beneuota Primogenitus L eu . . . u a In Capite suo tot villaix dissicultatum tari, onni

Hispanam patre, Gallicam patria Π mulo i m n lParibus studiis Regna tam diuersi seueriint. Quid hic rides de Geberinensi Ganea Ministelle, RIngratus tibi placere potueram, AO si 'imGH. DO IGratus malui dispricertara fur A Li Dp tic Munerauit nostra in te odia n ei, arcis 4ri Tam pretiosi, amoribus Ludovicus ni Ibi collocauit beneficia, ubi suminuenit affectus Dd λὶ Hostium suorum hostibus inim laus esse non potuit, Iustitiae suae panem ratus eos tueri ri eQui lanaticam Religionem Mitius non thsecuerentur libellis Quam i e Besti, indilab LM P UI

55쪽

GH u. Sublatum Patrem, occisum De in Quam nullo pretio uram aberet,

Ideo aut Monoculus, aut ius in sim limn

omnem sapiemiam, ac probitatem

A minimλ quaque nequitiae larua deterritus, h 'Securitatem siuam lomitimor fundauit. laedi Sςmper ita deliberan, ψ ut nunquam utilia praeferret honesti,

Interrogare assuetus

Non quae possent fieri, sed quae deberent, Aulicis suis necessitatem quamdam probitatu . Indixit. VJ DOdΞ - a

56쪽

Cum amare neminem posset, Qui aut non esset optimus, Ha j . I AAut usque ad optimorum deceptionem et Non posset talis videri T I Quid hic tecum susurras liuor improvide Succensere Regibus i. albo Nec meum, nec ruum est ; si l GA.Ιlli praesertim I .i In quo, & tu nihil praeter fortunam odisti. Errare si potuit Ludovici ingenium, quia hominis: Errare voluntas non potuit, AQuia erat ea ipsa quae Dei.

Varius aegritudinibus premitur.

Quam ut in Colpore sine angustiis habitare

operosissimae menti Nulla potuerunt membra susscere, Cum sola laborum mutatione quiesceret, Sola quietis incapacitate gauderet. Morbis monitoribus usus, Aluit mortalitatis memoriam, Et his saburratus oneribus Praeclusi leuitatibus viam. Mors, quae dissideret totum uno impetu sternere,

Studuit illum oppugnare per partς ,

57쪽

Lente festinans artem edocuit, a Quae ex tam longa experientiarnortis HBenh mori optime disceret. si

Medicatus labore morbos, l . . t. Ac si ex otio prouenissent, si N.1l

Dispendia valetudinis, lucra virtutis effecit. Circumtulit illescum ti lauroῖ o P . . In Comi ia, venationes, ac Bella Τ atro u ina id Excitatorem assiduum patientiae uaet v l Aluit in visceribus voracissimam Tabem, Quaeyt ad medullas usque peruenerit, Nihil de illius. integritate comminuit. Morborum causis erubescite, Principes,

Fortuna Regis Non excludit naturam hominis,

Cui maius ex qualicumque patientii meritum i Quam quocumque ex dispendio probrum.

58쪽

ortalitatis suae memor , regno suo cor silicit pa '

N Ludovici Testamen toe CC Ne quis se quereretur praetcritum, iReliquit omnibus desiderium sui. Iultitiae illius coronamentum hoc fiat,

Ita seipsum . . . . . . P.

Iuxta cuiusque in se i ura paxtiri, IVt cederet spiritum Deo, Exuuias tumulo, b . diu Annos tempori, famam aeternitati, Filio Regnum, Uxori Regem, VO DIVO CV

Principibus bene imperandi, i. si . . E Et in commune omnibus il I si

Bene vivendi optimam formam. 'Ita cogitans ad quos migraret, Vt quos relinqueret non esset oblitus, Suar damna prohibiturus absentiae ., Sibi similibus rerum habenas commisit; Vtilis in eo vel maximὸ b c 3, ni Quod videri necessarius non cura t. .n AID i lProcerum benebolentia iii Haeredis sui muniturus infantiam illi ipsis ad se vocatis, quos varia fortuna . . t

aeuo Distraxerat, M 1 Tot

59쪽

Tot dedit Paci curatores,

Quot habere auctores bella potuerant. Anteoccupatione sagacillima usus, Minus benevolis ea ipsa contulit benefizia, . . Quae a sola eius morte sperassent; Atque4ta eos ipsos lugere i a Suo coegit in funere, Qui Videre potuerant finem illius Suorum omnium gaudiorum initium posuisse.

ntentus ad Caele ita rebus tamanu penitus valedicit.

H S Voo vico ut semper cordi fuerit cura regni, Prima & postrema extitit cura sui. Vitae, quae tota fuerat i a Parmetica ad virtutem Oratio, in C. ita iii Esse mors Peroratio debuit: mi In quam & vehementiores affectus, ui a Et utiliora suasioni argumenta coirent. h Iacuit in Cubili, Ae si sedisset in Cathedra, in V CI elua V Principum magister idoneus, III iv Et felicibus ingens exemplum modestiae, tria ii K Patientiae miseria, IVirtutibus suis fotauam Omnem erudiit. ὶ l. . . . .

60쪽

49 Quam alienus a voluptatibus vivens, Tam exemptus a doloribus moriens, Videri potuit Ab iis ipsis, quas tolerabat, molestiis absuisse Se oblitus Regem, Maritum, Patrem, Vtiam solum hominem meminisset, Amasius aeternitatis In manifesta erupit odia temporis. Rerum omnium inanitate deprehensa, Vbi decepti caeteri lugent, Gaudere potuit Antiquae credulitati suae Tam bene experientiam respondisse. Nemo dare vitam libentius debuit

Quam qui unius dispendio

Geminam lucraretur, Nunquam aut apud Deum in Coelis, Aut apud homines in Historiis moriturus.

ELOGIUM XXXVI.

.Ad mortis nuntium hilaratur. Ε v M anhelanti Nullus dolor humana deserere;

Summa vero laetitia Fluxum regnum aeterno mutare. Mortem non ita raro viderat,