Kyrou anavasis

162쪽

ὁποικίαν, , τῆ Κάλχων χώρα. Eνταυθα ἔμειναν ἡμέρας

23 ἀμφὶ τὰς τριάκοντα εν ταῖς των Κόλχων κώμαις. ἀντευθεν ορμωμενοι ληιζοντο την Κολχίδα. 'Aγορὰν δεπαρεῖχον τε στρατοπέδω Τραπεζουντιοι, και Ruξαντό τε τους Eλληνας, και ξένια ἔδοσαν βους καὶ λφιτα καὶ 2 οἶνον Συνδιεπράττοντο γρ δὴ καὶ περ των πλησίον Κολχων των ν τέ πεδί- λιστα οἰκουντων, καὶ ξένια 25 καὶ παρ' ἐκείνων λειν πλεον βοες. Μετὰ δε τουτοτην θυσίαν, ην εἴξαντο, παρεσκευάζοντο ηλθον δ' αυτοῖς ικανοὶ βόες ἀποθυσαι is Διὶ, Σωτηρ καὶ τὸ ρακλειηγεμόσυνα καὶ τοῖς δελοις θεοῖς, α ευξαντο 'Eποίησαν δε καὶ νῶνα γυμνικον ἐν του ἔρει, ἔνθαπερ σκηνουν ε ore δε Δράκοντων Σπαρτιάτην, ις φυγε πῶς νοἴκοθεν, πaiδα κων κaτακτανων θυηλα πατάξας, δρόμου

164쪽

ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ

ΚΥΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΕΩΣ

ν παυσάμενος τούτων των πόνων, πεὶ θάλατταν mo-μεν, πλεῖν το λοιπον και κταθεις, σπερ 'Oδυσσευς,

3 καθ ων ἀφικέσθαι εις την Ἐλλάδα.V Ταυτα ἀκου- σαντες ι στρατιωται ἀνεθορύβησαν, ως ὁ λεγι κάὶαλος αὐτ ελεγε, και πάντες o παρόντες. Ἐπειτα δε αειρίσοφος ἀνέστη καὶ εἶπεν Αδε' Φέλος οἱ στυν, ἄνδρες 'Α-ξίβιος, ναυαρχων δε και τυγχάνει 'Hν ων πεμφητε με, ἔομαι ν λθειν και τριηρεις εχων καιπλῶ - μας ξοντα Ἀμεῖς δε, εἴπερ πλεῖν βουλεσθε,

166쪽

ILθάδε χρησόμεθα. 'Oρ δε εγω πλοῖα πολλάκις aρa- πλέοντα ει aDησάμενοι πaρὰ Τραπεζουντίων μακραπλοῖα κατάγοιμεν καὶ φυλάττο μεν υτὰ, τὰ et δόλια προδευόμενοι, εως αν ἱκa- τὰ aξοντα γένη ι, ἴσως νουὶ ἀπορῆσαιμεν κομιδης, ἴας δεόμεθα.' Ἐδοξε xat 12ταυ- 'Eννοησατε δ',' εφ', ει εἰκὸς καὶ τρεφειν ἀπο κοινου, ους δ κατάγωμεν, σον 3ν χρόνον μῶνενεκεν μένωσι, καὶ ναυλον ξυνθεσαι, πως ψελουντες 13 καὶ ψελωνται ' Ἀδοξε κά ταὐτα. Δοκεῖ τοίνυν μοι,' ἔφη, I va καὶ αὐτα μῖν μ' εκπεραίρου , ωστε ἀρκεῖν πλοῖα, τὰς ὁδούς, 4 δυσπόρους ἀκούομεν ει ι, ala παρὰ θάλατταν οἰκουμέναις πόλεσιν εντει- λασαι ὁδοποιεῖν πείσον ι γὰρ a δια το φοβεῖσθαι και δια το βουλεσθαι μῶν ἀπαλλαγηναι.'is Ἐνταυθα δ' ἀνέκραγον, ὼς ου δεοι δοιπορεῖν ἰδε ὼς γνήτην ἀφροσύνην αυτῶν, επεψηφισε μεν ουδεν, τὰς δὲ πίλεις ἐκουσας πεισεν ὁδοποιειν, λεγων οτι θωτον πάλλάξονται, ην χύπορος γένωνται aD ἰδοί. 15'λαβον δε και πεντηκόντορον παρὰ τῶν ραπεζουντίων, η' πεστησαν Δεξιπιων Λάκωνα περίοικον. ως με- λησα του ξυλλέγειν πλοῖα, ἀποδρὰς χετ εξω του Πόντου, χων την ναῶν. ἔτος μεν ὁ δίκαια επaθενυστερον εν Θρόα γὰρ παρὰ Σεύ- πολυπραγμονῶν τι 16 ἀπεθανεν - Νικάνδρου του Λάκωνος 'Eλαβον δε-aι τριακόντορον ἐπεστάθη Πολυκράτης Αθηναῖος, ις ὁπόσα λαμβάνοι πλοῖα κατηπεν επὶ το στρατόπεδον. Καὶ τὰ μεν αγώγιμα ει τι γον, ξαιρούμενοι φύλακας καθίστασαν, πως σῶα εἴη τοῖς δε πλοίοις χρη-ιντο

167쪽

Ξενοφῶν ἡγεμόνας των Vaπεζουντίων ξάγει εἰς Δρίλας

κότες των ικιὼν πολλο ησαν θρόοι a υπερεκάθηντο επὶ τῶν κρων Οι δε Τραπεζούντιοι, ὁπόθεν ἐν τα 2 επιτοδει ρήδιον ' λaβεῖν, Ου 'γον φίλοι γαρ υτοις ησαν εις τους Δριλα δἐ προθύμως γον ὐφ' ἁ κακωs πασχον εις χωρία τε ὀρεινὰ κa δυσβατα καὶ ἀνθρωπους πολεμικωτάτους των ἐν Πόσου. Eπε δε σαν ἐν τη νω χώρα οἱ Ελληνες, ὁποῖα των δχωρίων τοῖς Δρίλαμ ελώσιμα ιναι δόκει εμπιπράντες - εσαν και Ουδὸν ' λaμβάνειν, ε μ υς η οὐ 'uλλο τι κτηνος το πυρ διαπεφευγός. 'E δἐ ῆν χωρίον μ'τρόπολις αυτων εἰς τουτο πάντες ξυνερρυηκεσGV. Περὶ δε τουτ ην πέδρα σχυρω βαθεῖα, και πρό οδοι χὐεπαι προς το χωρίον οἱ δε πελτασται προ- 4 aμόντες στάδια πεντε η ε των πλιτῶν, διψάντες την χαράδραν, ὁρῶντες πρόβατα πολλὰ και λλα χρη- ροτα προσέβαλλον προς το χωρίον ξυνείποντο δε και δορυφόροι πολλοι οἱ πι τα επιτήδεια εξωρμημένοι' ωστε γένοντο οἱ διαβάντες πλειους ' εἰς δισχιλίους ανθρώπους Ἐπει δε μ όμενοι Ουκ δύναντο λαβε, τὸ βχωρίον, καὶ γαρ τάφρος ν περι αυτ επεια ἀναβεβλημένη και σκολοπες επὶ τ' aνUoλης και τυρσεις πυκ

168쪽

Ἀκουσa ταυτα ὁ Σενοφων προσαγαρον προς την χαράδραν τους ἐν ὁπλίτας θέσθαι κελευσε α πλα, αὐτος δὲ διαβὰς συν τοῖς λοχαγοῖς σκοπεῖτο, πότερονεῖ κρῶττον ἀπάγειν και τους δι--βηκότας η καὶ τους ὁπλίτας διαβιβάζειν ως ἁλόντος 4 του χωρίου. 'Eδόκει γαρ το μεν παγαγεῖν υ εἶναι νευ'o λων νεκρῶν,ελειν δ' δν ore in o λοχαγοὶ το χωρίον Καὶ ὁ Σενοφων ξυνεχώρησε τοῖς ἱεροῖς πιστεύσας' οἱ γὰρ μάντεις ἀποδεδειγμένοι σαν, τι μάχη μεν εοπαι, το δεI0τελος καλὸν της ξόδου. Κῶ τους με λοχαγους επεμπε διαβιβάσοντας τους οπλίτας, αυτος δ' ἔμενεν ἀν ωρίσας ἄπαντας τους πελταστὰς καὶ Ουδένα in ἀκροβάλίζεσθαι. H πει δ' ῆκον οἱ ὁπλῖται, κελευσε - λόχον καστον ποι'σαι - λοχαγων, ως εν κράτιστα -- αγωνιεῖσθαι, 'σαν amo λοχαγοὶ πλησίον αλλήλων, or πάντατον χρόνον ἀλλήλοις περὶ ἀνδραγαθίας ἀντεπιιπιυντ .l Και οἱ ἐν ταυτα - - ὁ δε τοῖς πελταστῶς πασι κορήγγειλε διηγκυλωμένους ιέναι, ως, ὁπόταν σημηνη , ἀκοντίζειν, καὶ τους τοξότας επιβεβλησαι - -ις νευραῖς, ῶς, πόταν σημην', τοξευειν δεῆσον, καὶ τους γυμνητας λίθων χειν μεστὰς τὰς διφθέρας καὶ τοὐς επιτηδειους πεμψε τούτων ἐπιμεληθηναι. ia 'Eπε δ πάντα παρεσκεύαστο - οἱ λοχαγοὶ και οἱ υπολorvo και οἱ Ἀριουντε τούτων ' χείρους ει ναι

169쪽

o πολεμιοι τα τε σταυρωματα καὶ τα τυρσεις' στε

Ἀγασιας Στυμφάλιος καὶ Φιλόξενος Πελλ'νεύς, κατα θέμενοι τα Ana, εν χιτωνι μόνον ἀνεβησαν, και αλλος λον εῖλκε, καὶ δελος ἀναβεβηκει καὶ λώκει το χω- ριον, ως δόκει Καὶ οἱ μεν πελτασταὶ καὶ ι ψιλοὶ l6εσδραμόντες οπα πιο τι καστος δύνατο ὁ δε Σενο- φων, στὰς κατὰ τὰς πυλaς, ὁπόσους δύνατο κατεκώ- λυ σ)ε των οπλιτων εξω πολεμιοι γυ-λλοι φαίνοντο - ποις τισὶν ἰσχυροῖς. υ πο λου δε χρόνου μεταξύ 17

νομενου κραυγη τε γενετ ενδον, κα εφευγον οἱ μεν και Ἀχοντες δ ελaβον, τάχα δε τις καὶ τετρωμενος κaὶ πολυ 'ν ωθισμος ἀμφι - θυρετρα vi ερωτωμενοιο εκπίπτοντες ελεγον, τι κρα τε στι ενδον καὶ οἱ πολεμιοι πολλοι, or παίουσιν κδεδραμηκότες τους ενδον

ἀνθρώπους. 'Ενταυθα ἀνειπεῖν κελευσε Τολμίδην τον κηρυκα I 8 ἰέναι εἴσω τον βουλόμενόν τι λαμβάνειν Και εντο

πολλοὶ εἴσω, και νικωσι τους πιπίπτοντας οἱ ισωθου μνοι καὶ κατακλείουσι τους πολεμίους πάλιν εις τον-ρον Καὶ τα μεν ξω της ἄκρας πάντα διηρπάσθη I9κα εξεκομίσαντο ι 'Eλληνες ο δε intra εδεντο τὰ ὁπλα, οἱ μεν περὶ τὰ σταυρώματα, οἱ δὲ κατὰ 'ν οδον

170쪽

λοχαγοὶ ἐσκόπουν, ει otii τε εἴη την κραν λαβεῖν ην 'γaρ ιτω σωτηρία ἀσφάλης, ἄλλως δε πάνυ χαλεπον

22 Erre δε οξαντο ἀποχωρεῖν, πεξεθεον ἔνδοθεν πολλοὶ γερρα και λόγχας εχοντες και κνημῖδας καὶ κράνη Παφλαγονικὰ καὶ δεο επὶ τὰς οἰκίας ἀνέβαινον τὰς

ava φερουσας' a γὰρ ξύλα μεγάλα ἐπερρίπτουν

ciνωθεν, στε χὐεπον ' καὶ μένειν και ἀπιέναι, καὶ 2 νυξ φοβερὰ ξ επιουσα. Μ ομενων δε αὐτων ai ἀπορουμενων, θεων τις αὐτοῖς μηχαν' σωτηρίας δίδωσιν.