Libanii Opera;

21쪽

ἴχνος τε αριστον ἐνέβαινε καὶ στήλαυε της ὁδο τα εἰκότα.5. θαρσήσας δε ἐστὶ τω λέγειν καὶ πείσας εαυτόν, ὼς Ἀνάμιλλος εἴη τοῖς επὶ τούτω μέγα φρονουσιν, ου εῖλετο περὶ μικρὰν πόλιν κρυπτεσθαι καὶ συγκαταπίπτειν ω ης πόλεως ἀξιώματι, πιλλ' ἐπὶ την Κωνσταντινούπολιν διαβαλων αρτι Ἀπαριουσα εις μέγεθυς καὶ ἀκμαζουσαν καὶ δεομένην εργων τε μου και λόγων si κατακοσμήσουσι, ταχυ μάλα και καταυτην ἐξέλαμψεν εἰς συνουσίαν τε αριστος καὶ χαριέστατος φανεις και εις ἐπίδειξιν λόγων ἐπαφρόδιτος f διαβολης δε αυτ τινος γενομένης περὶ τα μειράκια, ην θεμιτον υ 10

ην ἐμοὶ γράφειν ἐς μνήμην ἀξιολόγων ἀνέντι τὴν γραφήν,

ἐκπεσων της Κωνσταντινουπόλεως κατέσχε την ικομήδειαν. 7. κἀκειθεν δε της φήμης ἐπισπομένης και παραθεουσης αυτωδια ταχέων ἀποκρουσθεις μετα χρόνον τινα ἐπι την ἐαυτου πατρίδα και πόλιν ἐπανέρχεται κἀκει τον πάντα ἐβίω χρόνον 15

μακρον και παρατείνοντα γενόμενον. 8. Μνήμην μεν ουν αυτ τὴν πρέπουσαν καν τοις

βιβλίοις τοι κατα τον γουλιανὸν ἡ γραφὴ πεποίηται, ταδε καθ' εκαστον νυν ἐπεξελευσεται. ἀπήλαυσε Mi τὰ in A 3 μέγα φρονουσιν scripsi μεγα- φρονοῖσι AL et Iiundsirmn μεγαλοφρονουσιν Boiss. 6 ἔργων τε ὁμοῖ καὶ In L 10 s in A 13 κἀκεῖ δὲ om. L 14 μετὰ χρόνον τινὰ om. L 17 Μνήμην - 19 ἐπεξελευσεται m. αυτos i κὰν τοῖς βιβλίοις τοι κατὰ τιν'Ιουλιανιν Unde nonnulla saltem, ut primus BO1ssonadius Eun. I 544 cognovit, trans1erunt in Suidae lerico s. V. Λιβάνιος

υ δε ηοολιανος ὁ παραβάτης καίπερ τοσουτοις ἐμβεβηκώς της

τε περὶ λόγους πτετο φιλοτιμίας καὶ τιν της Ἀντιοχείας σοφιστήν, ω Λιβάνιος δνομα, διαφερόντως ἐθαυμασεν, τα μὲν Ισως ἐπαινῶν, τὰ δὲ πως λυποίη τι μέγαν σοφιστὴν Προαιρέσιον, προτιμῶν ἔτερον. κάκιος os τις αὐτω των περὶ την πτορικὴν δεινῶν καὶ ὁ ἐκ Φρυγίας ουσκιανις ἀεὶ πρις αμα ἐπεκάλουν καὶ διεμέμφοντο τὰς κρίσεις f. S. V. Προαιρέσιος et Ἀκάκιος. unap. it soph. p. 68 et Med. Boiss. Eun . fragm.ed Bonn. 1829 p. 108 D. . uelle se hist. gr. IV p. 24 D. 25. Quae Boissonadio oblocutus est Bemhardos ad Suidae l. i. stare non possunt. Recte ver 1 etiam quae pud Suidam . .

'uκωβος lemntur υτος πιὰν φάρμακον ἐπὶ ψάλεντος ἐτελεύτησεν, ἐν δὲ ὁ συμβουλεώσας αέτω πιεῖν τι φάρμακον Λιβάνιος ὁ σοφιστὴς διὰ τι ἐπιζητησαι, τις ὁ διαδεξόμενος τὴν βασιλείαν Oφάλεντος ad unapium rettulit. Hostoc by

22쪽

7. υδεὶς δε των συμμιξάντων ψανω καὶ συνουσίας ἀξιωθέντων πηλθεν αδηκτος, ἀλλα τό τε θος ευθυς οἷός τις ην γνωστο, καὶ συνεῖδεν αυτο τά τε ταὶ ψυχης πίτε το χεῖρον καὶ το κρειττον έποντα, καὶ τοσουτος ην ἐς την πλάσιν καὶ την προς παντας ξομοίωσιν, στε ὁ μεν πολυπους ληρος λέγχετο, των δε συγγιγνομένων καστος

αλλον αυτον ορὰν ὐπελάμβανεν. 8. φασκον γουν αυτον οἱ πεπειραμενοι πίνακά τινα καὶ κμαγεων εἶναι παντοδα- τον θῖν καὶ ποικίλων, Ῥυδ' ἰν ηλή ποτε πτολλον καὶ 10 διαφόρων συνεληλυθότων τ μαλλον τερπεται, ἀλλα κἀπὶ τοις ναντίοις πηνεῖτο παρὰ των τον ἐναντίον ελαυνόντων βίον, καὶ πας τις αυτον τα σφέτερα θαυμάζειν ωετο. sτω

πολυμορφόν τι χρημα καὶ ἀλλοπρόσαλλον ν γάμου δε καὶ ουτος μελησε, πλην σα γε αὐτω γυν τις ξυνην ου ἀποa ομοια της ἀξιώσεως. 9. O δὲ λόγος αυτ περὶ μεν τὰς μελετας παντελος ἀσθενης και τεθνηκὼς καὶ απνους, και διαφαίνεταί γε ἔτος μη τετυχηκέναι διδασκάλου, και γαρ τὰ πλεῖστα των κοινῖνκαι παιδὶ γνωρίμων περὶ τὰς μελετας γνόει, περὶ δε ε τι- 20 στολὰς και συνουσίας τερας ἱκανος H τον ἀρχαῖον ἀνα- φερει και διεγείρεται τύπον, και χάριτός γε αυτω καὶ κωμι- κης βωμολοχίας ἀναπέπλησται τὰ συγγράμματα, καὶ ' κομ- νότης περιτρεχε πανταχόσε διακονουμένη τοι λόγοις. 10 καὶ 1 δε m. συλλεγέντων A 2 ἄδηλος Galalce ad .

23쪽

LIBANI ORATIONES

O πάντες ο Συροφοίνικες εχουσι κατὰ τὴν κοινην εντευξινηδυ καὶ κεχαρισμένον, τουτ παρ ἐκείνου λαβειν μετὰ παιδείας ξεστιν. οἱ μεν ουν Ἀττικοὶ μυκτηρα καὶ ἀστεῖσμον αυτ καλουσιν, ὁ δε σπερ κορυφην παιδείας τουτο πετηδευσεν ἐκ της αρχαίας κωμωδίας ολος εἰς το ἀπαγγέλλειν εἱλκυσμένος καὶ του κατὰ θύραν τερπνου και γοτευοντος

τὴν ἀκοην γενόμενος. 11 παιδείας δε περβολην και ἀναγνώσεώς εστιν ευρεῖν ἐν τοι λόγοις λεξεσι κατεγλωττισμέναις ἐντυγχάνοντα τὰ γουν υπόλιδος δένδρα, αισποδίαν καιΘαμασίαν, ου αν παρηκεν ει τὰ νόματα γνω των δεν 10

δρω οἷς νυν αυτὰ καλοsσιν λανθρωποι. 12. υτ λέξινε ὁρών τινα περιττην και υ ἀρχαιότητος διαλανθάνουσανῶς ἀνάθημά τι παλαιὸν καθαίρων εις μεσον τε γε και διακαθήρας ἐκαλλώπιζεν ὁπόθεσίν τε αυτη περιπλάττων λην και διανοίας ἀκολουθυυσας σπερ αβρας τινὰς και θερα- 15παίνας δεσποίνη νεοπλουτω καὶ το γηρας ἀπεξεσμενη 13. θαυμασε μεν ουν αυτον ἐπὶ τούτοις και ὁ θειότατος Ιουλιανός, θαυμασε δε και σον ἀνθρώπινον την ἐν τοις

λόγοις χάριν και πλεῖστά γε αυτου περιφέρουσι βιβλία, καὶ

ὁ νουν χων ἀναλεγόμενος καστον αυτον εἴσεται. 14. κα- 20νος δε ην καὶ πολιτικοῖς ὁμιλησαι πραγμα γι και παρὰ τους λόγους τερά τινα συντολμησα και ραδιουργησαι εἰς τερψιν θεατρικωτέραν. 15. των ε μετὰ ταυτα βασιλέων κα τωναζιωμάτων το μεγιστον αυτ προσθέντων, τον γὰρ της αυλης

p. 124 7 γινόμενος A 9 Λαισποδίαν corr. Valesius mend. III 18 cod. Eupol. r. II 475 ein I p. 284 Kock ταδὶ δὲ τὰ

δένδρα Λαισποδίας καὶ Σαμασίας αυταῖσι ταῖς κνημαισιν ἀκολου-

θουσέ μοι Schol ad M. Av. 1569 et lut Quaest conviv. VII p. 12 Α δεησε γραμματικι ἐκάστω τι καθ' ἔκαστον ἐξηγεῖσθαι, τίς ὁ Λαισποδίας παρ' EOπόλιδι 10 δεσποσίαν A δε-ωσίαν L 11 υτo A 12 φ απλότητος L 13 καθ ο ιρων correptum Videtur num αἰρων' 17 θειότατος βασιλευς 18 τοῖς om L 22 προς A 24 τι 25 παρχον ν ἀπεδέξατο scripsi coli. Lib. πρις τους αρ ν αυτιν καλέσαντας I 174, 1τι ταυτα λέγω λέγειν ἔχων το γραμματεῖον ἐκεῖνο δ διεωσάμην, πως μη σεμνότερος γεγενησθαι δόξαιμι .... οὐδέ γε γη-

24쪽

φησας τον σοφιστὴν εἶναι μείζονα καὶ τοsτό ἐστιν οὐκ oλίγος παινος, τι δόξης ἐλάττων ἀνηρ μόνης ηττητ της περο τοὐς λόγους, την δε αλλην δημώδη καὶ βάναυσον να- λάμβανεν. 16. ἀλλ' ἐτελευτησε καὶ ουτος εἰς γηρας ἀφικό- μενος μακρότατον καὶ θαυμα οὐκ ολίγον ἀπολιπὼν πασιν. 17. ουτ δε ὁ ταυτα γράφων ου συνεγένετο αλλοτε αλλων ἐμποδισμάτων ἐπηρεία τύχης συμβάντων.

25쪽

Iam sequantur Lithianti ipsita Opera ac primum quidem quae summi momenti Sunt, Oriurione S. Has autem libentissime ordine chronolo eo proposuissem, Munmodo id in omnibus per aetatis sima satis clara, licitisset. At licet hanc tantum in parte arrem certis termini circumscribere. Itaque melius esso duxi eum Reifrio ordinem sequi optimoriim et Vetustissimoriam librorum.

26쪽

MMae agmen quidem ea mam iam in archetypo ad quem libri nostri redeunt, duxisse Βίου η περὶ της εαυτου τύχης certo inde sequitur, quod in libris diversariim familiariun pr1ncipem locum obtu1et. Qua inquam em a Sexagenari incohata, a Sene decrepito ad Xitum perducta inter extremos ingenii eius fetus se esse prodit, tamen quasi introductionis vicibus gerendi omnibus reli tui magis idonea ViSR AESt. Itaque ego quoque ut olim orellus et Reislcitis primo eam praebe, loco. Codices autem quibu8 ad 08tram aetatem perVenit

hi sunt: 1 Chisianus RVI 43 olim bibliothocas non capimilaris venionensis, ut dixit Sisibenk00sius λ), sed iecolomineae in Ecclesia Cathedrali Senensi repositae, collectae illius a pontificibiis io II et VI, qui antea fuerunt cardinatos Aeneas Sylvius et Franciscus Ρiccolomini, doindo Fabiichisii cardinalis, qui postea filii pontifex Alexander VIIJ),1 Cf. Hartes, Introductio in historiam linmae graecae t. I Ite tui. 1792 p. 66. 2 Indices horum codicum praebet Iosephus Cugnoni Aeneae Silvii iccolomini Senensis opera inedita Au deli R. Accad de Lince Ser. III. emori dessa classe di Scienge morali, si oriche e Moloiche 111 Roma, 1883 p. 335 Deolamationes Libant grece et p. 337 N. I Declamationes Libanis et p. 338 Librarii sic declamationes graece, in fol. Cf. Aeneam iccolomini, De codicibus ii H et sim deque bibliotheca, ecclesia Cathedralis Senensis, Senis 1900 p. 3 sq.). Hostoc by

27쪽

membranaceiis formae folii minoris e diversis constat partibus diversa aetate eXaratiS. Ρraefixus est τίνα totius codicis saeculo XIV confectus duobus comprehensus foliis x)Ac prima quidem par fol. 1-37 manu scripta saecu li XII exeuntis vel IV ineuntis has contulo declamationes: fol. 1 Πρεσβευτικος πρ0 τρῖας περ της λενης μενελαος

πρεσβευτικος πρ0ς τους τρῖας περ της λενης:οδυσσεύς 10 φιλαργυρου παῖς ἀριστεώσας ἐτησεν εις την δωρεὰν θαλλον στεφάν0 m po8ter fisupra Scr. θαλλο στέφανον)καὶ ἀποκηρύσσεται παρὰ του δίου πατρός 13 δύσκολος γήμας λάλον γυναῖκα ἐαυτον προσαγγέλλει 16 παράσιτος του τρέφοντος αυτιν φιλοσοφήσαντος εαυτον προσαγγελλει 19 εξ ησεν ὁ φίλιππος το δημοσθένην - γράφει παραθηναίοις ἀνελεῖν τον βωμόν 22 τύραννος ρτησεν ε ἀστυγείτονος πόλεως μειράκιον

ἀπελθόντος του τυράννου κρίνεται

26 δικάζεται ποσειδον ρει περ ἀλλιρροθίου 28 ἐκ του ἐναντίου ὁ ρης 30 μετὰ τὰ σαλαμῖνι ἀναλαμβάνειν ἀξιοι νεο vi. η τον θεμιστοκλεα, ὁ δε αντιλέγει 34 εκ του ἐναντίου ὁ θεμιστοκλης. Ρars secunda fol. 38-41 manu saeculi XIV satis n0glegenter scripta continet declamationem εχων τις γυναικα καὶ ων ὐπὸ πατρὶ - ἐπανελθων αναγκάζεται ἡ τι του πατρις γαμειν καὶ μη βουλομενος ἀποκηρύσσεται. Pars tertia eaque potissima fol. 42-264 pulcro

ΘXarata manu Saeculi X exeuntis Vel XII ineuntis Ora tiones exhibet. Quaevi fere paona triginta duas linoas continet numeri quatermionivi in medii maroniblis inferioribus manu quae partem Secundam exstra Vit subscripti 1 De sis quae folio uno ante haec posito continentur cf. infra p. 13. Hostoc by

28쪽

sunt. Folia 183 et 184 manu saeculi XIV supplota sunt λ)

2 antiqua usa, atramento pallido )3 satis antiqua usa, si amento coloris qui medium tenet inter fuscum o viridem m)4 recentior usa atramento subnigro )5 recentior usa atramen to nigro )6 recentissima usa atramento fusco ).Μanus imma constanter praebet tota adscriptum et in fine enuntiati ν ἐφελκυστικόν ,1O manu eooectrices deleverant. Oratione autem Sunt:

fol. 42 λιβανίου σοφιστου βίος , περὶ της εαυ- του τυχης λόγος πρῶτος ) 72 προς Λου. βαρυν αυτον καλεσαντας Iχῆ inha scriptum ιγ )77 Ἀτρος τους νέους περὶ του λόγου 80 περὶ του μὴ ληρεῖν δ83 ἄρτεμις ε87 περὶ ἀπληστίας 89 3τι τ πλουτεῖν ἀδίκως του πενεσθαι ἀθλιώτερον 90 περὶ πενίας 91' εἰς ας καλάνδας 93 περὶ του πλεθρου 96 ἀντιοχικός ια infra: β)11ν βασιλικος εἰς κωνστάντων καὶ κώνσταντα ιν infra: σιγ)136 μονωιδία ἐπὶ νικομηδείαι138' εἰς ἰουλιανο αυτοκράτορα 146 προσφωνητικος ἰουλιανῖι, ιε

151 ἐπερ ἀριστοφάνους

1 Η1s succedit fol. 189 numeris 185-188 omissis. 2 Τituli rationum constanter postea additi, nautieri in marme rubricati sunt, quomam qui infra scripti sunt tomum integram respiciunt. Hostoc by

29쪽

156 πρεσβευτικος προς ἰουλιανόν 165 o ἀντιοχεας περὶ της του βασιλεως οργῆς 170 μονωιδία ἐστὶ ἰουλιανῖι173' ἐπιτάφιος ἐώ ἰουλιανο et θεομάχω add. In)209 προς θεοδόσιον βασιλε περὶ της στάσεως 214 προς θεοδόσιον βασιλέα επὶ ταις διαλλαγαῖς Ἀβ220 εἰς καισάριον μάγιστρον γ223 Ἀτρος ἐλλεβιχον κδ 228 περὶ της τιμωρίας ἰουλιανο κε Folium 231' dosinit voco θυσίας II 56 8 R, folium 232 incipii vocibus δη κάβης, quae sunt Vecta rationi περιδουλείας Π 63 14 Unum igitur folium excidit, quod

postea manu saeculi XV suppletiun sed falso loco positum nunc initio codicis ante πίνακα legitur. Titulus vero περὶ δουλείας mi88 1 est.

bus reliqua, pars orationi continebatur, perierant, quorum loco postea unum folium Vacuum repositum St.

Qitari a pars fol. 265 - 403 manu saeculi DV quae

iactura in reliqua VIII in tertia, parte orationum restituit , ΘXarata continet:

1 Titiali inius partis constanter rubricati sunt. De -- meris in marine positis hic idem quod supra, p. 12 de inhascriptis dixi valet. 2 manu posteriore in rasura neque alique in sequentibus titulis θ', ν α β etc. Hostoc by

30쪽

-- 335 σωκράτους απολογία νδ in marg. ξε ), parem intena nam folium 335 desinit Vocabulo πρόνοιαν

cunae indicio.

Folium quod revera est 380 in codice perperam numeram accepi 400, unde aeque atPae Supra factum est ut etiam folia se luentia salso gerant numeros. Hostoc by