Logoi dmgorikoi ddeka. Orationes de republica duodecim; cum Wolfiana interpretatione. Accessit Philippi epistola, a Gulielmo Allen. Ed. nova

141쪽

πυμφέρειν, καὶ τρος τα ἄλλα πράγματα ἀναγκαῖονες ι Εἰ πιν γαρ ησυχίαν χειν μῶν ἀπεχρη, καὶ, γδὲ των Ἐλληνικῶν περιεργάζεσBαι πως χει, αλλος αν ηὐλογος. - δε, πρωτευειν μεν ἀξιουτε, και τὰ δίκαια ὁρίζειν τοῖς ἄλλοις την δε αὐτα ἐποπτευσαμσαν και φυλαξουσαν δύναμιν υτε κατεσκευασ&ε, υτε παρασκευάζεσbs ἀλλ' πι πολλης μὲν ησυχίας καὶερημίας Φαων ο Μιτυληναιων δημος καταλέλυται MA

Θηναῖοι, την προς τὰς ὀλιγαρχιας περ αὐτης της προαιρέσεως ἔχ*ραν την προς τους δημοπίπερ π

καλων, και μεγάλων οντων τουτων ἁπάντων των μενμλλων οὐδενος οὐδεις αεεινηται τοῖν δυοῖν δ' Ωλῶναπαντες. Καιτοι, ob μεν ου πλείονος η δυοῖ/ο λοῖν ἀξίους εἶναι, τα δε ἄλλα, α μετὰ τουτων ων εἶπον των βασἈλεως ἄξιά ες χοημάτων πόλιν τοσούτους ὁπλίτας εχουσαν, και τριηρεις, καὶ et τεας, καὶ χρηματων προ οῖον, συντετάχ ,αι και παρεσκευῶσῖαι Τ ουν, φαι τις ἄν, ταύτα νυν λέγω ' τι φημὶ δεῖν Φλῶς, πειδ το μεν απαντας μι Θοφορῶν δυσχεραίνουσί τινες, το δε συνταχἹηναι και παρασκευ

142쪽

οπι τbο6ομον Ουκουν οἱ παριόντες απαντες, τον δημον καταλελύσ2 αι, τους νόμους υ ετ εἶναι, τοιαυτα ελεγον. Καίτοι, ω ανδρες Ab αῖοι, σκοπεῖτε, αν ἀλη- Θη λεγω, οἱ πιν ταυτα τοιουντες ἄξια ποιουν Βανα- του ὁ δημος δ' οὐ διὰ τουτων καταλυεται Παλιν, κωπας τις φειλετο μας ιγοῖν ςρεζλουν, πάντες ἔρων, λεγοντες καταλύεσ9αι του δημον 'Εγω ο τι φημι; Tον μεν φαιρουμενον ανάτου ποιεῖν ἄξια, σπερ κελ

143쪽

Mιν τον δημον δ' ου διὰ τουτων καταλυεσ2αι. Αλλὰ πτῶς καταλύεται, οὐδεις λεγει, οὐδε παρρησιάζεται. Ἐγα δὲ φράσω οτα υροῖς, ω ἄνδρες Λῖναιοι, Φαύλως ηγμενοι πολλοι, και αποροι, και ἄοπλοι, και ἀσυντακτοι, και ' τα αὐτὰ γινωσκοντες τε, και μητε

φροντίζ*ὶ και ταύτα μηδεις λεγειν Βέλη, μηδ' πα-νορΘοῖν, μηδε πως παυσεται τοιαυτ οντα πράττη, ὁ νυν συμαίνει. Και νη Δία, m ανδρες Βηναῖοι, ετεροί γε λόγοι παρεipi κασι προς μῶς ψευδεῖς, και πολλα την πολιτειαν βλάπτοντες Aον εν τοις δικαςηρίοις μῖνος ιν η σωτηρία και δεῖ τη ψηφω την πολιτειαν ὐμας φυλάττειν. Ἐγὼ δε οἶδα, τι ταυτα μεν μῖν ταδικας ηρια των τρὶς αλληλους δικαίων ες κοινά ἐυδε τοῖς οπλοις δεῖ κρατεῖν των εὐρων καὶ δια τούτων ες ιν η σωτηρία της πολιτείας. οὐ γαρ το ψηφίσασbαι τούς εν τοῖς πλοις ποιησε νικαν, ἀλλ' οἱ μετὰ τούτων κρατουντες τους εχbρους, και ψηφισα-σbαι, και αλλο , τι βούλεσἹε ποιεῖν μας, ξουσιαν και ἄδειαν παρασκευάζουσι δει γὰρ, εν με τοῖς

οπλοις φοσερους, ἐν δε τοῖς δικα ηοιοι φιλανθὶ ρώπους

εἶναι. E δε τω δοκω μείζους η κατ' εμαυτον λεγειν λόγους, αυτ τουτο ο2ῶς εχειν αυτ δοκῶ τον γὰο ὐπερ τηλικαυτης πόλεως 'Aη μενον λογον, και τοιούτων πραγματων, παντος εγος του λεγοντος ἀει μεις φαίνεσbαι δεῖ, και η ἀξίας της μετερας εγγύς εἶναι,μη της του λεγοντος. οτι δε υδεις ων ὐφ' ὁμων τι μενων ταύτας λεγε τὰς προφάσεις, εγὼ διεξἐιμι D. οἱ μεν προς αρχαιρεσίαν, και ταύτην την τάξιν ad ροσιοντες, δούλοι της επὶ το χειροτονεῖο Βαι χάριτος περιεΦχονται, τελεσμναι ρατηsος κα οὐ σπουδάζων,

144쪽

τός ςιν in ἐγχειρεῖν ἔργω τω, - εἰμὲν ἐγειται, - ναντιωσομένων ἐρημίας ἀπολαυων, τρις ελπίδας γυυποτείνων, αλλ δ' οὐδεν, κληρονομησειν αὐτου τῶν με-

προεμενοι,

-- εἰργασμενους μ α Δι', οὐ χαλκους υωταν, οὐδ' υπερηγάπων ἀλλ ως οὐδε αυτῶν κρείττου οντας ἐτιμ.ων και γάρ τοι re, εργων οὐθενος, Ἀνδρες -

145쪽

σαντι, οὐκ εο φίσαντο τολιτείαν, ἀλλ' ἀτελειαν δωκαν μόνον Και προτερον τουτου, Περδικκα τω κατὰ την του Βαο ρου ποτε ἐπι ρατεία βασιλευον υ ακεδονίας, τούς ἀναχωρουντας εκ Πλαταιεῶν των Βαρς ρων ἀπὸ της ηττης διαψbείραντι, και τελειον τἀτυ -

χα ποιησαντι τω βασιλεῖ, ουκ ψηφισαντο πολιτείαν, ἀλλ' ἁτελειαν δωκαν μόνον, μεγάλη , οἶμαι, και τι μίαν και σεμνην την αυτῶν πατριδα ήγουμενοι, καὶ

ποτ', οἶμαι, δυνατον, μικρα και φαυλα πραττοντας ILεγα και νεανικον ρόνημα λασεῖν, σπε οὐδε καλὰ και λαμπο πράττοντας μικρον καὶ ταπεινου φρονεῖν' ὁποί αττα γὰρ αν τα επιτηδεύματα των PBρωπων τὶ, τοιουτον ἀνάγκη και τυ ρρονημα εχαιν. Σκέψασ9 δε, α τις κεψάλαι αἰ εχο των πραγμα- των εἰπεῖν πιες των τε κείνοις πεπραγμένων, κα των ὐμῖν, ἄν ἄρα κλῶν αυτῶν εὐτούτων γε 6 υνησεσου κρειτ-

146쪽

τους γενεσῖαι. Πεντε μεν τοίνυν καὶ τετταράκοντα ετ των Ἐλληνων ρξαν κεινοι κοντων αλείω δ' μυοια ταλαντα εις την ἀκροπολιν συνηγαγον πολλὰ οε και καλὰ και πεζὴ καὶ ναυμαχουντες, s ησαν τε παια, εφ'-Jς τι και νυν φιλοτιμούμεἹα. Καιτο ταυτα volμιζετε αυτους ησαι, υχ ινα Ἱαυμάζω λεν μόνον

ἡμεῖς αυτ Aεωρουντες, ἀλλ' ἴνα και μιμωμεb τὰς των ἀναBεντων αρετάς Ἐκεῖνοι χεν δη ταύτα. μῶς δε εο ης παντες ὁρῆτε, ερημίας πειλημμενοι, σκεψασ2 ε ει παραπλησια. οὐ πλείω με η υίλια και πεντακοπια τάλαντα ἀνηλωται μάτην εἰς τους των Ἐλληνα ἀπορους Ἐξανηλωνται δε οι τε Ιοιοι πάντες

μαχων; υς δ' εν τω πολέμω συμμάχους κτησάμε-Bα, Οἴτοι νυν ν η Ψ η ἀπολώλασιν Ἀλλὰ νη Δια ταύτα μονον τότ εἶχε βέλτιον η νυν, τὰ δε αλλα χεῖρον Πολλου γε και δεῖ Ἀλλὰ τι βούλεσb εξετά. σωμεν οἰκούομηματα μεν γε και κόσμον της πόλεως, καὶ ἱερῶν, καὶ λιμενων, κα των κολούἹων τούτοις-

των πιγιγνομενων περ λην λελῶςbαι' προπύλαια ταύτα, νεώσχικοι, 'οαι τἄλλα os εκεινοι κοσμησαντες την πόλιν ηαῖν παρεδωκαν τὰς δε ἰδίας οικιας των ε δυνάμει τότε γενομενων Ουτω μετριας, και τωτης πολιτείας νόματι ἀκολού γους, ως την Θεμις o- κλεους, την Κιμωνος, και την Ἀριγιδου, και Μιλτιάδου, και τω τότε λαμπρῶν ικίαν, εἴ τις αρα οἶδεν ἄν ποία ποτ' εςὶν ὁρα της του γειτονος Οὐιεν σεμνοτέραν ἴσαν Νυν δ', ω ἄνδρες Aηναῖοι, δημοσια μεν η πόλις μῶν τὰς ὁδους ἀγαπα κατασκευαζουσα, καὶ κρηνας, καὶ κονιάματα, και ληρους Και οὐ τοῖς εισηγηο αμ.ένοις αὐτ επιτιμῶ πολλο γε καὶ δεm' ἀλλ' ὐμῖν, ε ταύτα κανὰ Ῥῖ αυτοῖς πολαμ άνετε

147쪽

Bῶν ουτοι, και διὰ τούτων παντα πράττεται ὁ δὲ δημος εν πηοέτου και προσλκης μερει καὶ υμεῖς

φρονεῖν συνεδίλευον αν Ἀπειδὴ δε ε; a Dηναῖοι, μείζω την δυναμιν παρασκευάζεο Ἱαι παραινῶ αισχουν γὰρ,

148쪽

τος τάξιν, ην μῖν οι πρόγονοι παρεδωκαν Προς δὲ τούτοις οὐδ ες ιν ς' ὐμῖν, οὐδ' εὰν ἀπος ηναι τῶν ' ληνικῶν βούλη δεε πολλὰ γαρ ὁ ν κ παντὸς τού

- πλεον ἔςαι, μη χοντι τους πεισομένους.