Novum Testamentum graece

2쪽

THECOLLEGE LIBRA

HARVAM UNIVERSI TY

9쪽

Loges in constituendis verbis sacris has sere Insu scripsi. Discrepantibus antiquis testidiis, a quibus scilicet omnis consorinatio critica, proficisci debet, nussa facta vel posthabita e litione Elgeviriana, primo loco habenda sunt quae tuentur codices Graeci antiquissimi a quarto inde usque ad nonum sere saeculum scripti. In his rursus qui antiquitate antecessunt iidem auctoritate

praevalent. Quae auctoritas ut Inamopere augetur si aliqua imterpretationis veterrimarum atque patrum testimonia accedunt, ita non superatur plurimorum vel etiam omnium recentiorum testium sissensione, quippe qui ut tantopere concordarent publico ecclesiae Bygantinae usu actum est. Neque tamen quae pro documentorum aetate recentior nobis lectio est non potest nisi ab actitrio aut usu posterioris aevi derivari multae enim lectiones recentioram codicum iam apud chosostomum aliosque saec

tomun quin exeuntis et quinti ineuntis testes, atque item in celeberrimis Gothicae versionis membranis rescriptis inveniuntur; quemadmodum fit ut lectionem vetustissimorum auctoritate com- cum destitutam ipsius secundi tertiique saeculi testis unus vel alter ut Syrus interpres nomine eschullio clarus confirmet. Unde sequitur, codicum nostrorum antiquissimorum lectionibus non unis et solis, sed tantum praeter ceteras laudem antiquitatis inesse. Quae quidem laus perinam faciunda est, quamvis nullum

documentorum nosi rorim eam superet aetatem ubi universa quaedam textus sacri varietas ac depravatio iam invaluerat, cuius rei testes luculentissimi sunt Origenes et Tertullianus. Nec vero obliviscendum illud est, antiquissimos codices Graecos nostros, quomim principes omnino sunt Sinaiticus et Vaticanus, pro ea quae callinaphis Alexandrinis erat sermonis Graeci ignoratione, non

10쪽

tam suae sequi aetatis consuetatilinem quam longe antiquiora, exempla pleruntiiue fideliter quamvis passu Vitiose repetere. Quod ne ex opinionis arbitrio dicium videatur, vetat iugi d consensio quae multis locis ine Sinaiticam vel Vaticantu lectionem Graie-cam et vetustissimam latinam invitis pleris iue reliquis testibus esse deprehem litur, accedente passim antiquissimo evangelioriuninterprete Syro, quem ab editore Curetonianum diximus, vel etiam alio secunili saeculi teste. Atque ita fit ut sequentes praeter ceteros omnes coiticum Sinaitici et Vaticani similiti ius auctoritatem, si non ipsorum apostolorum scripuiram, certe plerumque eam quae secundo saeculo apud homines Christianos pro apostoliea, habebatur, restituisse nobis videamur. Certum vero estur batissimam secundi saeculi rationem multo propius ad ipsam veritatem accedere quam quae posterioribus saeculis in ecclesia es cumserebantur. Quod dum statuimus, non excludunus de singulis

lectioni iii iii 1icrum quibus locis ipsi antiquissimi testes nostri inter se itiscordant, probabilitatem ita definientes ut lemnque pro suspectis habeamus quum quae uni vel alteri homini testium

prorsus peculiaria sunt vel certam indolem ab homine docto prosectam redolent ut arceamus quae quamvis pluribuis bonis robata testibus ex errore librarioriun orta esse manifestum vel maxime probabile est ut eam lectionem inquiramus quae reliquarum ansam dedisse vel earum elementa in se continere videtur; ut lautiose ea teneamus Iste a ratione Sermonis Graeci auctoribus Novi estamenti proprii neque minus a consuetudine uniuscuiusque hormn scriptorum commendantur. Quibus regulis accedit ut locis geminis quum Veteris tum Novi esta menti maximeque evangeliorum synopticorum, ad quos inter se exaequando pris- comun hominum praecipuam curam pertinuisse cerium est, testibusqm consensum praebent praeserendos eos ducamus qui dissensionem testantur, nisi gravis caussa, aliud suadeat. Sed ista, omnia non eam vim habent ut non in maximo eri ore eos versari imeamus Issi acturium suum, quamvis docti et subtiles sibi videantur, auetoritati testium, non numero sed antiquitate et navitato aestimandae illi quidem, anteponant. His adscribamus pauca de universa Novi Testamenta dialecto, quam et ipsam vel marime ex antiquissitas codicibus hauriendam ducimus. Errasse enim eos existimamus qui ab his sacris libris quaecumque Alexandrinae dialecti Hemamque dicuntur studiose prohibenda duxerunt vel certe non tolerarunt nisi pauca