장음표시 사용
1쪽
4쪽
ET COMMENTARIO CRITICO INSTRUXIT
IN AEDIBUS B. G. TE NERI. MDCCCLX.
5쪽
6쪽
osandrum cur scriptorum militarium Graecorum collectioni a me atque Ruestovi Engelinanni sumptibus Lipsias a. 1853. 1855 editae inserere noluerim, pluribus dictum es in introductione, qua Vol. II part 1 p. 1 - 101 brevem incucarum literarum historiam adumbraviinus I 47. vii tamen ut hominem philosophiam popularium, quos constat de omnibus
artibus, quo minus res earum usu age loque cognoVerint, eo magis verbor m ambages atque locorum communiunt ampullas proferre solere, more modoque de scientia bellica garrientem ederem omni quidem aut interpretationis Vernaculae aut commentarii exegetici apparatu destitutum, causa maxinia mihi fuit prristinarum destionum et satis cara raritas et valde vitiosa conditio. Accedebat quod huic malo ut suo- currerem atquemnosandrum quavis pagina et innumeris fere locis emendatuIII exhiberem, copian mihi faciebant duo codices praestantissimi, quos ipse accuratissime olim contuleram,
Parisi a numero 2522 insignitus A), de quo in Anonymi Byzantini praefatione l. o. II, 2, p. 3-5 exposui, et Bernensia 97 σ), de quo singularem dissertationem aestivariam a. 1854 nostrae Universitatis lectionum indici praemisi, in qua dissertatione conseras quaeso imprimis p. 7 et 28-34. Unum est, quod addendum videtur, in Parisino manum secundam quam nota , ni 2 in commentario designavi totum per
7쪽
librum arrias nullius pretii lectiones allevisse ex codice aliquo, ut ex nota ad XXIII, 1 apparet, quem codicem aut eundem fuisse atque Rigaltu librisin recentiorem Rhaut erus
simillimum lectionum ex eo excerptamini cum manu secunda comparatio clarissime ostendit.
Ad codicum AB bonitatem ex iis, quibus pristini editores usi sunt, unus accedit Morellanus C), de quo Rigaluus p. 83 editionis Commetinianae a. 1600 haec aὸmonuit , His finem Typographus imponebat, cum inaudivi aliud quoque no-
sandri Manuscriptum exemplar esse penes Federicum Morellum Graecarum litterariam professorem ac TFpographum regitim: Selegi ex eo Variantes lectiones, quas optimas eximiasque iudicavi, in Notas reieci ceteras hic quasi per saturam subieci: Sequuntur p. 84-86 variae lectiones ex eo codice excerptae, quibus etiamsi condungas eas, quas in altius in notas suas redecit, ne sic qi idem bonas codicis scripturas exhaustas esse patet, quippe qui tam saepe in optimis gravissimis vi emendationimus cum Parisino et Bernensi consentiat, ut ceteris quoque locis eundem esse trium librorum consensum pro certo affirmari posse Videatur. ceteri, mi adhuc innotuerunt, codices omnes unius sivit ejusque multo deterioris familiae et plurimis scatent foedissimisque corruptelis. Eorum tamen nullus est tam pravus, quin aliquot certe locis ex eo emendari possintinosandra
Verba qualiae ea in aeditione principe quippe ,, inter bellicos strepitus turbide concepta ripi iniunt Parristis a. 1599, tun ,, ex officina Conina etiniana a. 1600 emissa Μcolausin saltius insimni negligentia nescio ex quo codvice descripsit. Neque enim j ain tum eum tres illos aut habuisse aut usurpasse, ex quibus tollatis l. 75-8, varias dectionem excerptas dedit, haec ipsa res docet. De illis libris in praefatione quidem ita exposuit: ,Mihi vero doctissimorum virorum beneficio codices duos e Bissiliotheca Me licea promere licuit unum in vetustis membranis, alterum recentioris cujusdam notae tertium paulo post habui etiam adhuc recentiorem, quem aut persimilem, penes Camerarium fuisse, facile crederes. Inde vero eorum variis lectionibus praemissus his vectis conceptus legitur:
8쪽
PRAEFATIO. , V. M Veteres uenit ranae, vel . Vetusta Macrocola.
c. Id est codex Mediceus, et Bibliotheca Reginae
L. R. assae Recentior. Ilule ego primum , alterum II, tertium Mappellavi, ipsum Rigalti textum livera' insignivi.
Ioannes Coquierius, curias editionem quamquam pluries repetitam nancisci non potui, nec novos ipse codices halbuisse nec ullam , omnino verborum atque depravati textus, sed rerum tantum rationem in suis Oinmentationibus habuisse ρ disecitur amicola Sch webello idone sane auctore, quippe qui in diligentissiana sua editione oriMemae a. MDCCLXII. emissa scriptoris a se justo nimis aestimati non soluine reba et munis mendis purgavit et locis intilibus docti sint explanavit sed etiam res pro illorum quidem tenti po-mina ratione egregie commentari imaginibusque illustravit Codices quidem Sch vel elius ipse habuit duos recentiores, quorum unum chartaceum, recentiorem quidem, at ex libro quodam ueteri Vaticanae bibliothecae, ut notamss. eidei adjectu docet, descriptum ex Electoris Banariae bibliotheca, , alterum item chartaceum codicem recentiorem -- a Ioanne agelio accepit. Utruinque odicem, quem Bavario m nos E et aselianum nosin vocavit, in nulliseum recentiori ius Rigalti codicibus convenire, in plerisque ver ipsos inter se tam accurate conspiriire, ut e uno eodemque sonte tofluxisse videantur, recte notavit Stare et elius. Praeterea idem , habuit Florentini Husdam codicis uarias seripui ras a s literis notatas quas se Vir celeb. D0M MAR. ΑΝΝ sua manu descripsit et per Andream neglerum cum eo communicavit. Sed satis raro Schwebelius has scripturas se data occasione ad partes vocavit MGrais denique, qui postremo a. 822 Parisiis apud Didotum Onesandrunt ita eum appellat) ut Παρεργων πιλημνικης βιβλιοθηκης tonium quintum edidit, textum Schweb
lianum, aer nos itera a designavimus, ut undamentum suae recensioni apud nos per literam Lindicatae subrecit, ita quidem, ut haud pauca in illo partim ex aliorum suisve
9쪽
VI PRAEFATIO. conjecturis partim codicum aut ab aliis alit a se collatorum auctoritate mutaverit de qua re ait si ipsius Verba p. θ ,,τὁ
κείμενόν μου βάσιν ἔχει την δευτέραν ἔκδοσιν, μεταμορφωμενην μως διὰ τὰς πολλὰς εἰς πολλὰ μερη διορθώσεις μου. ε Habuit enim ipse duos libros manuscriptos, quorum unus, qui ab eo in notis per is a nobis litera D insi itur - olim Cr an tum Firmini Didoti saetuli XVI scriptus vitiis scatere dicitur: , γέμει . . ἀπο σφάλματα, alter inueni in notis το ἐμὀν ἀντίγραφον appellare solet, ego litera Erinstruxi qualis sit, non indicatur, sed Originem indolemque ceteris haud superriorem lectioniblis a Κora hic illic assatis satis prodit. Sed nec Κοraim nec Schwebellum nec Rigaluum codices suos accurate et ita, ut nostra hodie disciplina postulat, excussisse cuni per se patet tum multis, opus si esset, demonstrari posset indiciis et documenus Feliciter igitur mihi accidit, quod Iacobus Huntarkerus , tuus diligentiam et liberalitatem dat olim a. 852 in dissertationis de libris tacueis, qui Arriani et Aeliani serrantur, supplemento p. 4 sqq. laudavi,
cum Parisiis versaretur, codicum minitarium imi asservatorum antiquissimum et Optimum nitiner 2442 notatum, de mi in Aeliani actio praelatione p. 212 sq. monui, ultro meum in usum cum texti Schvvel eliano contulit dectiones ine erus discrepantes accuratissime aenotatas grates beneficio maecum communicavit Pertinet hic codex a nobis liter 'insignitus, quamquam an saeculo X. scriptus, ut Aeliani non genuinam Florentinam, sed interpolatam Parisinam tenet recensionem, Ita etiam ad nosandri codicum deteriorem fiet istiana, ut tamen multis careat negligentiae oscitantiaeque mendis, quiliuis et hi et Rigaltiana editi scatent. Restat, ut, quae sit limus recenstonis et commentarii σιιrci ratio, paucis addiciam. Secutus sum in omnibus, uti par erat, codicum ABC auctoritatem, ita tamen, ut ad eorum
corriIptelas raras sane et apertas non caecutirem sed eas aut deteriorum codicum aut etiam condecturae ope emendarem.
Pertinent huc inprimis lacunae quaedam, in qui biis illi quidem codices quippe ex uno eodemque fonte oriundi prono pariter interdum errore lapsi sunt, deteriores vero libri quin
10쪽
PRAEFATIO. VII genuinam servent scriptoris manuni prorsus dubitari nequit. Quod ad scribendi minutias attinet, ex unanimi sere innumerorum locorum consensu in AB conspicuo intellexi nosandrunt in oratione perpetua postropho, non Haru, usum esse paucis quibus Iani exceptis, quorum rationen reddere facilius est quam redilitam comprobare. Hic Ilioque igitur codices sequendos duxi ita, ut locos quosdam, ubi sis ipsi repugnaro
viderentur, ad ceteromi in multitudinis normam mutarem. πι- tutos quos prorsus omittit B sere retinet A, quamquam nec eos nec capitum dispositionem intervallis tantum nec ubique qui leni in his codicibus indicatam ab ipso auctore originem traxisse dam Rigaltius admonuit, et ipse servavi, me quid deesse videretur, sed, ne cui fraudem sacerent, uncinis inclusi. In eo umentarium criticum denique codiciam non solum meorum cum pulvisculo, ut Munt, excussoriini lectiones etiam minutissimas ne manus secundae quidem ineptiis exceptis recepi, sed etiam ceteroriim quotquot a prioribus enotatas inveni editoribus scripturas sedulo collectas religiose congessi, etiam textus Rigaltiani discrepantias omissis tamen, quibus ille scatet, sphalmatis typographicis. In eo negotio molestissimo quo plus taedii bonique temporis consumpsi, eo
magis meum esse putavi hunc exantiare laborem, ne quis rei oriticae causa ad veteres editiones regrediendi necessitatem haberet. Interdum etiam speciminis loco intempretationu nLatinarem rationem habui, quarum primam multo ante Verba
Graeca a Rigaltio evulgata scolaus Saguntinus a. 494Romae publicavit saepius postea repetitam, equidem editionem habui meae a. 1541 impressani , alteram a Ioachinno Camerario consectam patris post mortem filii Nombergae a. 1595 ediderunt codicibus usi sunt uterque, ille quidem meliore et pleniore sed licentius haud raro et imperitius, hic vero satis corrupto et lacunoso, mus menda desectusque callida elegantia obtegere solet. Sed ut etiam onosandri locos a Leone imperatore impudentissimo antiquiorum Tacticorum plagiario exsorriptos laudarem, nisi ubi pro sus necessarium videretur, impetrare a me non potui. Renim prioribus aliquis fuerit compilatoris rusus editorribus ad emendanda auctoris Verba Famquam plerumque ab illo in