Opera

503쪽

XA N. 103δοκε et πράγμα, ερο ανθρωπος ου υποπτησσων, το δε παριστάμενον ἐλευθερως λέγων. μεμνήσεται δ' - μικρον στερον ' του Σόλωνος, ταν Leto Met 508αλόντα ni την πυρὰν υπὸ του τρου ἀναχθηναι ηκουσα γαρ της Κλωθους πρώην ἀναγιγνωσκουσης ταἐκά- ἐπικεκλωσμένα ἐν οἷς και ταμ ἐγέγραπτο, μοὶσον μὲν ἀλῶναι no Kυρου, κυρον δε vetos υπ' ἐκεινησι της Μασσαγέτιδος ἀποθανεὶν ορὰς την Σκυθίδα, την ἐπὶ του uno τοίτου του λευκου ἐξελαί

νουσαν; - νη is. Em. ὁμορις ἐκείνη ἐστί. καὶ την κεφαλην γε ἀποτεμουσα του κυρουαντη ἐς ἀσκον ἐμβαλε πληρ αἱ ματος ορῶς δὲ καὶ

504쪽

ῆ , άρων. αλλὰ Πολυκράτην ορὰς ον Σαμίων

imperativo junotur in Arist. V p. 153 1 ἀιδρε is in rico M non plans sodem modo γεννικῶς in Lysisti . 10703. quomodo id latino od landum sit, Horatius docet Carin I, 14, 2. tiun ut in-οipiam a posiminis pro καὶ oro. ita enim libri omnes Iacobsiet in L. L. p. 215 Sirari enim lationem καῖε αντους olim in Qua re L p. 133 4 oram ut contrariam historias ot ipsi Lasciano supra

c. 13 n. ubi Croesus αιχμάλωτος dicitur: nam hi rex o est quidem combustus no lanion l. l. mihi hunc L contiotismon lare. posto diu credidi Luesanxii scripsisse γεννικως συγκλε αντον - ad unum enim Me Croesum pertinent, qui sane in

505쪽

vincula oriectus erat ramosius privatus et taces,si conjecturiunali quoque exploserunt veluti istimarinus, sum tamen iacuos uti sunt tandem vidi Mobsi inuecturam παῖε αὐτους corio probandam esse, quiun releossem erodestin I, 91, ubi 'inia gloriatur, quod καιομένοι reor Cr So ἐπηρκεσε nempe quod scribor Herodoto licuit, id licuit otiam imitatori Luciano, sitiunt prassertim rogo jam incondi coepto sit piramus nictum esset quam ut Vivus cremaretur qua quum ita sint, viis ita oclidi,

ut ipsi codices missoribunt: ἄγαμαι κλωθους, γεννικῶς καῖε αντονς, ω βελτιστη - nam ἄγαμαι κλωθους Lucianus more Suo oraria Θ-corum si sit comoedia, finia siuale sit, si vi graece nesciunt Haut Terentio ius viscors potomini. Amabo te, in ivit Clotho, ure- vido vel Plauti Mona hin. H. 8, 54 da ana, amati , desine et Terent Eunuch. I, 2, 50, ibid. v. 70, ibid. III 3, 28. doniqueli Q. Scripturam ἄγαμαι κλωθοος olim o protrivi ad Arist. Thesmophor. V. 1213 p. 566 ipsxunquo hunc si mi usum illustravi Verissime quo mais miror alios per se num n aluisse quani ab is doceri tenendum est ii ipso sono nominis, quod adderes Mi solent, blandulas contineri, ut est inani M. Paulum in Mostinar. v. 260, ubi non mutandiu erat: Bugo, adplaudo Scaphas critici aulam, velut Da vesius, Brunescius, Porsonus, Des rusus quum non omnes hiulis noris versiis conis sent sed in singulis sin ili truciatimurant hosco locos in quibus ne litoria quiden mutamia erat, certatim ita corruporant, ut si quia in Chamnis pri verbis

bus ego l. l. ita respondi, ut pruniun vorsus liniti absimilas, Eurip. Iphig. . Mot Inoort Rhos. v. 245, tum Nero musdem lan γ- noris locos a luularim, in his Arist. Oham. 460 63 ἄγε νυν,

s μά μοι πρἰ- μορον ρινον και ρόδινον, ἄγαμαι Ξανθία καὶ τοῖς ποσὶν χωρὶς πρίω μοι βάκχαριν ostondi autem ανθία non bens habitum esse pro vocativo, in Ξανθιos communem ei: ἄνθω auum sorinam esse Mnetivi neque prastini fragmentum αμσι

αγαμ 'Υπερβὀλου amisi Moerin p. 1, quod dixi o comico quopiamivelut Eupolido volestilans fluxisso, utar interlocutor Hyps iunipsum erat astatus postremo adtio graminatiuum in Betuc. d.

506쪽

σομαι τότε γνωρισας αυτῶν χαστον γυμνον ἐν vis

511 κανιλω, μήτε τὴν ' πορφυρίδα μή ε τιάραν et κλειτοῦν χρυσην κομίζοντας. 15. PM. καὶ τα μὲν τούτων ωδε ἐξει. ην δε πληθῶν ορῶς, ω λάρων, ους λίοντας

aulam tetigi, ut cum Rultvicenio soro ἄγαμαι κεραμίων Scriberenti hodie praesem ἄγαμαι κεραμέως duco minoicis in Fram. C. Ip. 573. illud tenso, quod incertam putavi Moin scholiastas ad Si 1.1305 κεραμεὴς δε ὁ Υπέρβολος itaque non ex uno comoe- lias loco sed e duobus haec manarunt, ex uno αγαμ Υπερ- βόλον ex alterin αγαμαι κεραμέως. dorsivis inlis olim sciens omisi, quum et cormpta fas vidissoni et ipso do mi om-dation desperarem maximo dico Phrynichum comicum Hosychii

πορφυρίδαJ πορφυραν solus. κομίζοντας, κομίζοντα cot

507쪽

XAUN. 107μενος αὐτους ἐκ τἀφανους ουτος χλος τίνες εἰσίν ς M. ἐλπίδες. άρων, καὶ δείματα καὶ γνοιαι καιὴ δονα καὶ φιλαργυρίαι ' και οργα και μέση καὶ α 512τοι cur α. οντων δὲ ἡ αγνοια μὲν κάτω ξυναναμεμιμται αvetot καὶ ξυμπολιrευεται καὶ νη Λία το ἐσος καὶ οργῆ κα ζηλοτ vni και ἀμαθία καὶ ἀπορία καὶ φιλαργυρια. ο φοβος ὁ καὶ ι ἐλπίδες et ράνω πετομενοι ὁ μὲν ἐκπληττει ἐμπλτων ἐνιοτε και ποπουησσειν norat ' αἱ δ' ἐλπίδες ἐπὲρ κεφαλῆς αἰωρουμεναι, ποταν

508쪽

καὶ κληρονομησα γε τοsτον μὲν ἐκείνου, του αν

παγγελοια ταῶτα ῶ Ερμῆ. 17. EPH. και μην οὐδ' εὐεi εχοις αν κατὰ την ἀξiαν, πως ἐστὶ καταγελαστα, λάρων, καὶ μάλιστα αἱ ἄγαν σπουδαὶ αυτῶν καὶ Eo μεταξ τῶν ἐλπiδων οἴχεσθαι ἀναρπάσgους γιγνομέλους πο ου βελτίστου θανάτου ἄγγελοι δε καὶ πηρέται

509쪽

Πν σωφρονεστερον καὶ rhetor ηνιῶντο ἀποθανόντες. 3 υν δὲ σαε ελπioασπες χρησεσθαι τοὶς παρουσιν, ἐπει

τ ro οὐκ αν οιήσειεν ἐκεiνος ο ην οἰκίαν - ου οἰκοδομουμενος καὶ τους ἐπατα ἐπισπέρχων, εἰ μὰ ι, - η μὲν ἐξει τέλος αὐτω, ὁ δὲ αροι ἐπιθεὶς το οροφοναπεισι τω κληρονομο -ταλιπὼν ἀπολαυειν αυτῆς, αυτος δὲ χυδε δειπνησει θλιος ἐν αυτῆς ἐκεiνος μὲν