장음표시 사용
551쪽
etiam in Piscat. 18 lori, id os no4 in . προσεταιρισάμενος leo voluit lanis postea I p. 99 d. maj. capti consilii eum poenituit, uno autem poenitabit oonii elisitio certo ego ipsius conjecturam post multorum indoctum tuo o nam recepi, quod
552쪽
h. l. prorsus ut in Berodoto 3 70 bis ot 5. 6 do iis sorino est
qui rerum cupiunt potiri ideoquo socios facinoris sui adsciscunt . συναγαγών σοι ἀγων A. ἀκρίτους ἀκρDως Φ. πλείονας iovistis, πλείους DF. Lucimus omam novit utraml-, non item πλε7i , quod Cobotus in V. I. p. 239 reponi Volvit, quum p. 237 sq. de eo quod est πλεῖν suam opinionem quae ei comminis est cum O. indoino explicrassi atqvi codicos πλεῖν sor-niam qua Aristophanes uti solet, in alio scriptor attico vix usquam Oxhibent δ' οὐσίας , ὁ Οὐσρας aeteri et . εκάστωνJεκάστον F. υ διμίαι οὐδἐ μίαν a. ciro AF, usi γ εs et . oi riia χάν οι rari et os imis solus. ἁδιοι libri omnes ot v. ἀον primum correxit. Bonum us ad Horat. Curim. I, 3 18. φήδιον inope pro comparativo scriptum reperiri constat Ra bono Inbschius ad Phryn. p. 403, iuus locis alios addore nolo. in noto horametro: ἡδιον ἐξ ἀγαθυο θόῖναι κακον η κ κακουεσθλόν Grim: ψo, δ' ξ ἀγαθον - γονι 2 et V, γαρ ε 3 Φυ. τον λιον αν τις AΦΑF D), πιι τις τον λιον quod h. l. tyrannis imputatur id cadii olim in alios, velutinumstum Suetoni in Octavio c. 74, qui postqvm saevire jam desiit, gaudetiit, si quis sibi acrius contuenti, quasi ad fulgorem solis Vultum sulis nullaret' οὐ μην καὶ libri omnes. scio rhetoribus ab τοῦ ἀποφατικ σχήματι - τω ἐρωτηματικόν transitum palare, sed aliud os transire, aliud minus triuisitim. Soliassori ad Longiun p. 348 conjectum in Qu. . p. 136 jum reieci, attamen bono Sohaeserhas intollexit corrupta esse. a Lishmannus quidem malobat καὶ μην καὶ - speciose, quamvis praecedat προσέβλεφεν idPas placebit consorenti Tox. 29 καὶ μην καὶ ro οἰκήμαrος η δυσοσμία - Iomun simillimum pinotuli lamon Beris supplemenium: ο μην ἀλλα καὶ - minino enim Lucianus habet otiani inicum illud i μην ἀλλα - habot autoni si prola mendes quinquies.
553쪽
Ῥαδάμανθυ, προς ου ἀλειηρίου τεθνασιν, οἱ μὲν γυναικῶν εὐμορνων ἐθεκα ἐπιβουλευθένrες, ι δὲ υἱέων ἀπαγομένων προς βριν ἀγανακτησαντες, οι δὲ rιωλουτουν, οἱ δὲ τι ἰσαν δεξιοι καὶ σωφρονες καὶ οὐδαμου Αρέσκον et et oi δρω ἐνοις 27 PAΛ i
molari sto. ἀπαγομένων προς βριν ΦΚ Ω, προς Ἀμιν απαγομένων , flanique ἀπαγομένω Ῥm a. οὐδαμον plerique libri et v, F utrum οδαμου habeat an οὐδαμῶς nescio, locous Dilaritimius inspocto. tu cini aut οδαμ Mil νδαμῶς. 27. poetas et oratores magna cura gravitato inlaesum Vocem tribuunt panimatis, ut Euripide in Hippol. 3. 417, ubi consor Valescenarium sconio Voro poetas certa res humana urit m ducunt alii is adso loqui dubon inprimis in proloos, ita uiuiiuunde do vo prodsunt. do qua re id docto exponentem Hotnescium ad enarae. r. p. 28 ed. r. ORjus somplis addo οφιαν Astanuet κρατος ab initio Promossis Aeschylai Lucianus autem ut in iocyoni 1 umbras hominum, it h. l. laesum et lucemam quasia Musatore momorum mi ae diisdem noris sunt mohirum gras rum Versus V. Horson IIII ad ΗΘ lim. p. 443. nequo tamen ulli scriptores in duanipli omnisntis diu audent morari, sint diuit dii no Dublio culti qualis γλεγχος uorat Menandri, illo in prolam paulaspor pro libant, quo citius ruram Θ -- spectu removeri possent deniquo qum rhetores locum do προσωποποιcas crebro tractarent: accidiu, ut Oxopator homil in Aphinon in Valgi Rhotor. r. Vol. II p. 497 etiam nostriun l. ab ει,τατ in Ἀσπεμμιν adsonet prasinus sum leo παρα του ον- αιαν- st ibid. p. IX solioliasia quidam partem lituus loci, quem lso dicit παρα το Λουκιαν ε το κατάπλο Maodsi ex uno unimo laonem mos rem li mi, illo Inoiani coelox, quo inlicem patre uisbatur, similis sumit Vindobone ira lanmque nis- stantior vi si ullo isto, ex quo tot Luciano adttilii Thomas Maostor.
556쪽
πεπαικοτα καιτοι πολλάκις ἐκων ουλαιον οὐκ ἔπινεν,
557쪽
KATALTAOTa. 157μενος την τρυφην P . ὁ λέγεις καὶ καταδεδικάσθω παι παρὰ τον ἄνταλον nαχθεὶς ουτωσὶ δεδέσθω, - νημένος ων ἔπραξε παρὰ τον βίον.
quoquo as m commissus est, quo ἔτος φέρει pro οτως ν φέρει scriptum osse modo vidimus aptissimo vero οντωσὲ δεδέσθω
dictum ess haud nombit, quicunquo nominori tyrannio jam multo anto vinctum fuisse o. 3 δεδεμένον νά- c. 4: συλλα- βὀιπες oro εδησαμεν et per totum malogum in vinculis permansIsse, me Moriun in sit ros autumro posset δεδόσθωJδεδόσθω A. κατὰ in otis, sed παρα e scio. absolvinaeam Catapli Montionem, tuas ab Mobiliana distat plurimiun. illa nim si qui ab eo pondoni Bolucer Dindoin quo sorticensem A plerum ius secuti sunt, ego ab libris i ubi tuo proficiscorco licibus, in consilium adhibitis, quos ponitus lini ipse X-o SI attamen nostram recensionem hic illi vincors potores, si cui sorte contimili melioribus otiani quam uni nostri codicibus potiri id quod docet exoptare, o pectare vix licet sic quintus haud raro mendos codices reperii sunt ad unum Innos rosiluo tum ad soliun rediit ei tendationem vominianis Augia stabulum osse Caivpliun dicere nolo hoc unum dico, nunc tandem noso quodam corruptionum nidulo eliciter evolasso denique iudad liminios adtinet, qui ab Theodoti . egroto ortractati sunt, scito omnem sere lituus dialoo orationem esse numeri sam, unisr quo ipsos ubique ex tenore constar iambic o intomlum ad justi trinistri sin illuuili in opinion propius accedere. PUt spatium vacuum xpleatur, tum aliortim mon latio Aluculentas tum nam τροντἰδας δευτέρας do locis quibusdam mon
vortens' seuod ipsum postea inici cortinui visisrunt, M. C. 0orta Daniis ot o prior Harimianua Batavus si primus omnium Em . Rohile ' nostriis doctissimus vir et sancian optime meritus. Philopa. o. 34 init liso lamntur in Mugiana: Παγκράτην, φη, λέγεις, ὁ Ἀρίγνωτος μον διδάσκαλον δερον ἄνδρα ξυρημέι ον, νοθον ἰως, νο μονα, καθαρῶς ἐλληνίζοντα - Ego in V. I P. Πp. 136 recto transposui: Παγράνην λέγεις, , ὁ ζ ρθmuro tum-P- - ειορ μόιοι Voculam ἀεὶ addidi x vi, o pro καθαρῶς
558쪽
ox Ma ου καθαρως odidi, poSi mo pro Vulgata is ἀθοι' ις νοι- μονα dixi in vi oratus: ἀεὶ νοημον Vecti ε, ο νίοις plano omissis et istud νοημον aperto esse mendosum. Sed hodio totum locum ita lego, ita suppleo: Παγκράυν λέγεις, , ο Ἀρίγνωτος, ἐμον διδάσκαλον, ἄνδρα ερον, ξυρημένον, ἀεὶ λινῆν μόνη ν φορουντα, J.ου καθαρῶς ἐλληνίζοντα - Ρraestat enim cuni scriboro ut didi ανδρα δερον quam ρο ανδρα nou. leotur.
Dixi olim o posto in reos. V. II . II p. 6Propolii, Lucianum
a coimctor Byzantino data operii recenSRiun me eamqus BIII Sisinonsonio si aliis adprobavi. Ita hoc loco νοημονα listri omnes tuentur conjecturam Volerem et eam nota possimae, si rem ipsam Spectes, sin artem intorpolantis, ductibus archotypi longe proximam. Niun Luciauiae I lecto non νοημονα scripserat Brum λινην μόνην et poS μονην etiam φορο piet addiderat, quod participiumniatur interiit si proximo illo ἐλληνίζοντα ovomitum est. Sod corrector οροοντα in cod. Suo non amplius invenit ideoque pro istis Ἀνην μόνην sit ipsius oriculo νοημονα substituit Quod autom ego contra omne codice τορο ντα OS μόνην inSemi, testor quasi codicet aliquoi scriptor ipso vetustiorem Herodotam,
ciuius loco Lilicianus alias quoquo ad voctum retinuit. Si tot ardo incordotibus Aegyptiormin crodotus II, 37: ι δἐ ψεες
cum Horodoto plures consontiunt velut Ovidius in Metani. I, 747, cci Isidis sacerdotes turba sunt linigerie of ilarum in p. ex Pont 1, 151, ubi Isis ipsa ost linigora . Cotemini in odit mea
Vitium νον μονα ex ipso erodoto nondum correxi ideoquo ἐν octor μις non potui non eo ars. Postea . . ori Madvio alumnus etsi νοήμονα nihilo niasps corrigore potuit recto tamen cum vi , ο θονίοις dolori voluit utpote glossana. - Transeo ad spistolam laniosam Περὶ της Περεγρίνου τελευτης, in codd. perpauci Superatitem, ex quo monachorum pictato partim doleti partim truncati sunt. In hac epistola inde ab c. 7 rhetoris civ diu oratio rosci tur, si ni illo ingento audientium in his otiam Luciani corona ciuetus Olympia et in eremnum habuerat et vero oriam in Christianos. Et iis quidem c. 2 med. χρηκα τους πατραλοίας καὶ τους ἀθέους δίκρος διδονα των
τολμημάτων ibrocit re θεόinem maos Vulgari modo et doniore, id os negavit eos sidoni habere diis gentilium. At nonnunquam hoc crimen inulto atrocius St, ubi sors relirionis nostra ita cavillantur, oum ipsum et estu Christianis unum fuisso numen ridori atqui Jesum suisse hominoin, doum non fuisse orgo Christianis innino nullum doum relinqui qui ab iis ilio colatur, sod ab allisis istis Oum ipsum miluun solem domundo sublatum esso. Venio nunc ad . 11 M., quem locum in
559쪽
edae V. I. . Π p. 75 tractare coopi, ut in instituta pergam si priora e parte possim corrigere. Haec in libris ita scripta sunt:
θρωπον sic a st , sed addito articulo σέβουσι τυ ανθρωπον et emana scholii τον εν ν Παλαιστί, ἡ ἀνασκολοπισθέι τα - . Moto igitur l. l. pira istis ἐπέγραφον τον ego cum obet επε- γράφοντο correxi. Tum ut nexum orationis qui nunc plano nullus est restitus ni post hoc ipsum πεγράφορο non minus recto
signa posui lacunae. Ante Faber uno probant Irisian o h. l. aliquid vidii dosme, postea automismaysius Lucia u. d. Κyniicerp. 108 In ducoin scutus est. Contra illud hodie improho, quod l. l. obolo adsentions dixeram META in Moris MEI A latres vidori. Immo ornao sius l. l. p. 10 paulo propius ab em Minratus MELO hic delitescere, amota mala scripsit: μέγα γοηνέκειρ ο δει σέβουσι vo ανθρωπον - multa, equidem nunc μεγιστα corrigo Scriboquo ita γ προστάτην ἐπεγράφοντο μεγιστα ors ἐκεινον τε σέβουσιν ανθρωπον τον ἐν τῶν Παλαιστινη ἀνασκολοπισθέντα - Malia tamen non unus attice cum articulo: τ επεγράφοντο τα μέγιστα γουν - et postea cum υιπα participio: σέβουσD, ονr ανθρωror, τον-. Restat ut
quas nus, quidnani hic lacuna haustum intoriorae o nisum ceris supplemonium l. l. p. 75 admodum lino est, o diu Bs mys l. l. p. 108 Invito lenius etiam atquo humanius. Da vero locus neutri oriam relictus est, do quod incredibit vidotur,ojusmodi supplementum monachis ado displiciturui suisse, ut id crudelissimo totum resecarini. Ecce isti nunc initii supplementiam, quod et cum nexu orationis melius convenit et per se ita comparatum si, ut id si monachi suo quodam jure delevisse videantur. Ita enim hodio suppleo: προστάrην επεγράφοντο f Καὶ μάλ'
supploimonti aliter alii scribant: uni illud imoat o prursus conStet, non sino summa acoctitato ἀθεδο α Christianis hic crimini datam fuisse, de qua re supra expositum est. - Haec dum critii, prastor exspectationem lastus ad ni nuntius adlatus est, dialommn trum κατάπλους η τυραννος ebam i cod. quodam Mutinensi Somatium esse. Hunc etiam codicem . Somnierbroditus vir do Luciano eximio moritiis optimo ut solet et stiligentissimo contulit. Optime rio contulias et om notam loquor, quae etiam Henrico Van or ordo innotescst. Qui non debobat o lactionos quasi lanismos octas Somnioremdii Oxprobrare, quas illo omnes Summa Id enotatas prior didorat. Tum ubi ius in notandis codicumscripturis perspicuuatoin Mimnorbi odii libons movi. Contra in-
560쪽
unius ausa scriptum didit, do Maroiani lections saeps ea scripsR, tuae aut aperto salsa sint aut nimis ambigua aut plano obscura. A me laiulo sacrum, quod erimeson post ominori ro trium non dubitavi eundon1 oodi molam excutore M omnino adustio unae quomque codicem non semel sod bis torius consarendum Θsse. Raqus ex animo quidem Mustelin, si emordo postea plures Inoiani codices expunire volvoru et in tanta a Somno brodii e seniplum sibi ad imitationis proponore. Sed ut ad librum Mutinensem revertar, milii iiii leni in Cataplo lituus o litis usumumnis typostola scito uninis cono sum esse. Enimvero nonost 'mihi anti, si modo aliis criticis cum litori in diuotu janx nunc hoc uti ossio limbae an Sommor Uodinis diutuma quas inter nos est amicitias cumulum addidi transmissa ad ni imprimandi causa sua codicis Mutinensis collatione. ano totur servatis ubi tuo ipsis Somniorbrod verbi inει posui. κατάπλους. M. Teubn. Cod Mutia. 1852.
τεταραγμένωλMn.ι εως λιπόνεως ἀπεδίδρασκε ἄπεδίδρασκεν