Opera

81쪽

ουτην, γραυν ηδ και μητέρα τοσουτων θεῶν ουσαν ἀνέπεισας παιδεραστε, καὶ το Φριγιον μειράκιον ποθειν καὶ in ἐκείνη μέμηνεν πο ου και ζευξαμένη του λέοντας, παραλαβουσα καὶ τους κορυβαντας τε μανικους και αυτοῖς οντας ἄνω και κάτω την 'γδην περιπολουσιν η μὲν λολυζουσα ἐπὶ τω -τη, οἱ κορυβαντες δὲ ὁ μὲν αυτῶν ἐμω-αι ξίφει τον πηχρον, ὁ δὲ ἀνεὶς την κόμην εται μεμηνὼς διὰ των ρῶν, ὁ δὲ αὐλε τω κέρατι, ' ὁ δὲ ἐπιβομβε τω τυμπάνω η ἐπι- 234πτυπε τω κυμβάλω, καὶ λως θόρυβος καὶ μανέα τα ἐντη mi ανια, τά ἐστι δέδια τοίνυν δέδια περὶ τω

oaoaveas F. -τη - Α, Αττει A. ἀνεὶς ἀνεμώσας i. εται edd. in si ossicos plerique, inam M,ίεται I πιταντ εστι omai. δέδια τοίνυν παντα, δέδια τὸ etοιουτ vium et sic BO si vii απαντα διδια interpunota et civi h in τὸ τοιοντον , et in s ribit τω τοιουτω', sodal quatuor orba ἄπαντα, δέδια το τοιοντο plane omittit sc ἄντα γύωm ogo in qua αλ. p. 101 recte dolevi probante Belutem at etiam, τοιοντο mendosum osse Hematoriuisitis, Dindoinua et Iacobinuabens viderant,vioriun commenta innitio nunc enim Veneti scriptura τῶ τοιουτω d est aut ἐπὶ aut περ excidisse ergo supplori διδια τοίνυν, δέδια περὶ του τοιo-v i. e. - ima de ro Immo in metu sum . vido D. M. XIV, 4: φοβηθῶσα ἐπὶ τη παιδι ubi plura eoiasin tamen vero auum structura ost, ut beno Phrynichus Boisin p. 37, 5, ωοικα περιτvδa, neque id solum do personis, vomun etiam de robus, volat in Thiu dido 1, 60 et L 74. denique το τοιουτο noster ad ea soletis sene, qua modo dicta sunt, uti mox D. D. XIV, 1 inre D. D. XVI,

82쪽

κελευση τους Κορυβαντας συλλαβόντας σε διασπάσασθαι τοι λέουσι παραβαλεω ταλα δέδια κινδυνευοντά εορῶσα. 2. Emae θάρρει μητερ, ἐπει και τοῖς λέουσιν αυτοῖς δ ξυνηρος εἰμί κα πολ άκις ἐπαναβὰς ἐπὶ τα νῶτα καὶ νης κόμης λαβόμενος νιοχῶ αυτους οἱ σαίνουσί με καὶ την επι δεχομενοι ἐς το στομα περιλιχμησάμενοι ποδδοασί μοι. αὐτη μὲν γαρ η 'μα, ποτε αν ἐκείνη χολην παγοι - ἐμὲ λη ουσα ἐν τω'-τη καιτοι τι θω δικῶ δεικνυς τα καλὰ ἰά ἐστιν; υμεω δὲ μ ἐφίεσθε αυτῶν. - αu δυναπον 285 τέκνον μη ἐφίεσθαι τῶν καλῶν. sex μη τοίνυν ἐμὲ αἰτιασθε τούτων. η θελεις συ - μῆτερ, Φηκετι

p. 49 et p. 85Mod seo. ubi: dubium, inquit, an minus dicatur ἐν ἐαυτο εἶναι in lina modi locis praefores' tivum solabat, tu ipso Aristophanos in Vespis 42 utitur. Luciani auiae tot pore via ita dativum quiniis positum osse constat tamen quum in D. M. H, 2 pro minia is μαντὶ optimus codex ἐν ἐμαυτου exhibeat in uom corvicem malim . ἐν νον ονσα post obvium V. L. p. 28 o Dindoinum. κελεύση κελευσε P. διασπάσασθαι δισπάσασθαι Arint videturi, διασπασαι R. παραβαλεῖν Jπαραβάλλειν R. ταντα - ὁρῶσα haec quum lanmida aso stutias conglutinata neque rotunda nec Venere satis digna dro Hem-stsrhusius iudica et visa sunt et opponi suspecta ot indor . sed haec orba iam alibi satis superius defensi 2 Ἀπαν-ας ἀναβὰς R. περιιπμησάμενοι A ita M. ποτε αν κείνη J κείνη ni is solus ita M. at κείνη - ο --nus bono so habet, quam ἄντη in D. M. IV, 1 χ δἐ που σοι

st ubici in M. . ἐν on R. μη ἐφίεσθε τῶν καλῶν. μη τοίνυν BA CP et v, μη φἰεσθαι τῶν καλῶν. v τοίνυν T. ni is, ubi se ni εφlεσθε, od a sic: μ' ἐφίεσθε αυτῶν. ORMI δύνατον τέκνον- ἐφίεσθαι τῶν καλῶν. - μη τομνυν - Η R, personae amo ambim ductu intor M. Eρωσὶ si ' quasi Ἀρμησὶ quae omnia ut par est Verbolenus recepi. an hic quidem a unus Luciani maniun servavit, o caeteris autem libris verba septem cum duplici persona pessime excideriint, ab-snanto scriba oculo ab his μη ἐφίεσθε - - φιεσθαι maister iusium vero hic nemo audivit, qui recte audicarat; μη ἐφίεσθε

83쪽

ποτε τῶν λογων.

ταντα καὶ χλότρια του συμποσίου - θεῶν - .aia ἐθέλεις, - , τουτονὶ τον φαρμακέα προκατα

κλινεσθαί μου, - - Λέα, κά γὰρ ἀμείνων εἰμι.

των καλῶν non optimo concordare cum adiuncto μη τοίνυν, nec bene rationem conclusam sed salam 1 esse istam argumentationem: ex quo aequi, ut aliter Lucianus scripseriti tamen quod idem vir muta ne verborem uti volum id a oppono et Lehiniam bene r tutatum est verbis enim qua vium excidomini tandem rostitutis ciuem quidem mutata opus esse liquot τουτωνὶ τουτων νεκα a. U. σο ετ μ τερ αντη MC P et ' σο μητερ αντημα ον Ω σο -- ω μητερ is, ο ὐμ τερ om αντη K. μήτε si libri omnes, pro mi Belucer notanativum jure quaerenseo'-in μητε o probarito dindoino immo uti nune R docet, istos diasto ἄντη uari inpons um est: σο, ω μητερ, μηκέτι ἐρῶν τε αντη - - in libria plerisque et ium est suis μητερ, αντη μηκέτι εραν μητε ἡ του - utuam supra dixi. at μητε σι lae non est graeco distum ora omni Sehaeseri ad Bos Ulips. p. 224, qui in oppositis Minativum infimum asinin posse nem ad et Pa

84쪽

ἐκεραυνωσεν α μη θεμις ποιουντα, νυν δε κατ' ἔλεον

αυθις ἀθανασίας μετείληφας A- ωὐέλησαι γαρ καὶ - ω μάκλεις, ἐν τῆ Οἴτη καταφλεγεὶς, τι μοι νει--δίζει το πυρ; HO. ουκουν ἴσα και μοι βεβίωται η tW ος ιος μὲν υιος ιμι, τοσαμα δὲ πεπόνηκα ἐκκαθαψων τον μον, θηρὶ καταγωνιζόμενος καὶ ἀνθρώπους βριστὰς τιμωροίμενος - δὲ ριζοτόμος εἰ και Uyἡρτης νοσουσι μὲν σως ἀνθρώποις χρησιμος εἰς ἐπίθεσιν των φαρμάκωι , ἀνδρῶδες δὲ Ουδ εω ἐπιδεδειγμένος. 237 2. - ει λψεις, τι σου τα ἐγκαίματα ' ἰασάμην,οτε πρωην ἀνηλθες μωλεκτος, υπ' ἀριφοι διεφθαρμένος ' σῶμα καὶ vos χιτῶνος καὶ μειὰ τουτο os

et om in prima ed. Misiscum Bolihor καὶ γαρ .erantiae ἀμείνων recepimus sed quum hodis ex optimis libris καὶ ἀμείν-ν γάρ pro-Isdam sit malim deleto lato καί ita acriboro: ν Θια, μείνων ἀρε μι prorsus ut in t exstat gemino D viri XII, 1 εμι δεῖ προκεκρίσθαι σου, Ἀψν ἀμει νων γάρ ειμι. ω Π1 F. η διετεJ

ὀνειδίζεις cista in t v. v υν F. ισα codicea. D edd. vin τοσαυτα τοσαντα Α δἐ πεπονηκα δἐ εκπεπενηκα ,εκπεπόνηκα - δἐ κ τ μωρουμενος - ἀνθρώποις haec omi. ἀγορτης ἀγυρτοις. F. νοσουσι ἐν σως--ρ. καὶ ἀνθρώποις νοσουσι , ἀναθλιοι δἐ σως ἀνθρωποι F. χρήσιμος ποθέσει IGF et se ni is, χρήσιμος τιθ σε F et ' m A, χρήσιμος επε- θήσειν Ac sto, laturo inopio scriptura ἐπιθέσει ob duplicem dativum Oprobata suscepi bonam mendationem Obesi V L. p. 228: χρήσιμος εις πίθεσιν itemque indore ita coniiciis M. Athon. Π p. 36, a v. 6 de vino: εις τὴν ἰατρικήν τε χρησιμώτατον ipse tamen scribere malim χρήσιμος προς επέθεσιν, quod alter usitatius

85쪽

πυρός. ἐν δὲ εἰ καὶ μηδὲν ἄLλο, υτε ἐδουλευσα σπερ

- -τε αινον ἔρια εν Λυδέα πορφυρίδα ἐνδεδυκὼς και παῶμενος π της Ομφάλης χρυσῶ σανδάλω, ἀλλ' rem μελαγχολησας ἀπειπεινα τα τεχνα καὶ την γυναῖκα. -A. εἰ μη παυση λοιδορουμενός μοι, αὐτικα μάλα εἷση, - ου πολυ σε ὀνησε η ἀθανασία, ἐπεὶ αραμενος σε ιφω ἐπὶ κεφαλὴν ἐκ et οὐ ουρανου, στε μηδὲ τον Παιῶνα ἰάσασθαί σε - κρανίον συντριβέντα ora. 238n sασθε, φημὶ καὶ μ' ἐπιταράττετε Mi την ξυνου-nu h. I. Minuit, ciui uvenis semel διεφθορώς lixit passivo in Nigrinora 154n. nec homas, uti solano videbatur Hucinatus Sth. e. laesionem quae nulla esset temere commoniais, sicut hodie lioe 8 GF docent. Miso sic qui lana Machelius nunc dicta vinet, quae a Thoan. p. 88 dixit, verissimo Luciano διεφθορώς restitutum esse . immo verissuna est lectio iniqua διεφ θαρμένος Thoma vero, cujus h. l. socordia ceusM1da sat ut διέφθορεν ἀντὶ os ἐφ poni demonstraret, o recentioribus lituum abusus plurima manulam exempla facito potuit nunc isto nihil aliud nisi h e verba a stulit: - ἀμφοῖν διεφθορὰ το σωμα mala lectione usus, ne me mavit Hus Liuilanum scripsisso estorum hic iuge Thomas mi vim 1 et maximian centis enim Thomas Lucians adseri, plerum ius non ius aliqua scripturae varietate quibus in lociscique sors Thomae vim auctoritato niti olant quasi extra dubitationem posita. at cautius Thomae auctoritat urandum sume vel ex hoe l. intellio potost. καὶ τον χιτ B4CΛW- τον τε χιτ. το xj. Vulgo μετα τοντο μετα τουτ γε F. το πυρος et qui του πειρος is ot v, πο ου πυρὸς F. αλλο,

86쪽

καίτοι ευγνωμον, ω μάκλεις, προκατακλίνεσθαι σουτον Ἀσκληπιον, τε καὶ προτερον ἀποθανοντα.

XIV.

Mor ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝΟΣ.

87쪽

θ-N I A POL 1δισκευειν ἐμάνθανε, iam συνεδί--ον--ω ο δὲ κάκιστα νέμων ἀπολουμενος, ὁ ἐφυρος, ρα μὲν ἐκ nouo καὶ αυτος, ἀμελουμενος δὲ καὶ μη ἐρων την--οψὶν, ἐγὼ μὲν ἀνέρριψα, σπερ ειώθειμεν, τον δίσκον ἐς το ανω, ὁ δε ἀπο ου αυγέτου καταπνευσας ἐπὶ κεφαλὴν τω παιδὶ ἐνέσεισε φέρων αντον, στε ἀποτης πληρος αἷμα τε ἐυῆναι πολυ καὶ τον καὶ ' εὐ- 240θέως ἀποθανε, ἀλλ' ἐγὼ τον μὲν κέφυρον αυτίκαήμυνάμην κατ-οξευσας, φευγοντι ἐπι-ομενος χρι τουορους τω παιωδὲ καὶ τάφον ἐχωσά/νην ἐν Ἀμύκλαις, οπου ὁ δίσκος αὐτον κατέβαλε, καὶ ἀπο τοὐ θε- τος

88쪽

AOTTIANOFανθος ἀναδουναι νην γην ἐποίησα διστον λ' μη, καὶ Ῥανθέστατον ἀνθέων πάντων, ἔτι καὶ γραμματαρρον ἐπαιάζοντα τῶ νεκρά. αρά σοι ἀλογως λελυπῆσθαι δοκῶ Eo. ναι, μ', πολλον ἡρδεις γαρ θνητὸν δεποιημένος τον ἐρωμενον ἄστε μη χθου αποθανοντος. XV.

h. m. o δὲ καὶ χωλον αυτον οντα καὶ χαλκέα την θνην, ω Ἀπολλον, τὰς καλλίστας γεγαμηκέναι, την τε Ἀφρομην καὶ την χάριν. u. σποτμία τις, ' μν πλην ἐκεῖνό γε θαυμάζω, το ἀνέχεσθαι συνούσας αυτῶ καὶ μάλιστα τα ορῶσιν ἱδρῶτιχεόμενον, ἐς την κάμινον ἐπικεκυφότα, ολὼν αἰθαλον ἐπὶ του προσμου ἔχοντα καὶ μως τοιοsτον ὁντα περιβάλλουσί τε αυτὰν

89쪽

μκου πώλεσα, καὶ νυν αντ' ἐκείνων στεφάνους ἔχω.

-νω. - οἶδα, καὶ τον ' μαφροδα- ἐκ os λεγεται τεκε, 'λην ἐκειν μοι εἰπὲ, χῖ τι οἶσθα, πῶς

ἀνεπαφροδοτο caesus es Sulla ut silui in amore istic dictus est παφρὀδιτος, potuit Apollo Mus forinosus tamen ἀνεπαφρόδιτος disi. iusso minus anti pilo locu servanda est. nam ἀναφρε- δοτος assi quoquo dixerunt vestit Mimnidoriis V, M. consor tragicasu es ἀνηφαιστο πυρι- ἀνειλείθυιαν v. Maonum in tuis. inest. v. 13. vi eius olim bono comparavit eminum in M.

90쪽

αιτο ὁ ξυλληφθησομενος εἶναι. XVI.