Opera

91쪽

θEa in oror. 45 δυνάμεθα, ιος ω φαιστος ἐστιν. 6. αλλ' υτος avis χωλος μως η σιμος γέ ἐστι τεχνίτης, αριστος καὶ κατακεκοσμηκεν μω ον ουρανὸν, καὶ την Ἀφρο- ὸμην ἔγημε καὶ σπουδάζεται προς αυτης οἱ δὲ σοὶ παῖδες, η μὲν αττῶν ἀρρενικη περ του Αρου καὶορεως, και το τελε-ταων ἐς την Σκυθῶν ἀπελθουσα, nάντες σασιν ita ἐσθίει ξενοκτονουσα και μιμουμένητον δεπιθας η αυτοῖς, ἀνθρωποφάγους οντας ὁ 244' πόλλων προσποιεiται μὲν πάντα εἰδέναι καὶ τοξῶειν καὶ κιθαρίζειν καὶ ωρος εἶναι και μαντευεσθαι, καὶ

καταστησάμενος ἐργαστήρια της μαντικῆς το - ἐν mi Q, το δ' ἐν K ἀρ καὶ ἐν Λ μοι ἐξαπατῶ τους χρωμενον αυτῶ λοξὰ καὶ ἐπαμφοτερίζοντα-ρὰς ἐκάτερον της ἐρωτήσεως ἀποκρινομενος, ως ἀκίνδυνον εἶναι

ἄριστος ων καὶ καπα εκόσμηκενα καὶ τεχνιτης αρεστος ων κατα

92쪽

ξενοκτόνος καὶ ὁ ψευδόμαντις, οἰδα, μως λυπε σε ὁρώμενα ἐν τοῖς θεοου, καὶ μάλιστα πόταν η μὲν ἐπαμνηται ἐς το -uος, ὁ δὲ κιθαρέω ἐν τω συμποσίφθαυμαζόμενος φ απάντων. Η f. ἐγελασα, ω Λητοὶ ἐκεῖνος θαυμαστὸς, οὐ M συας ει τα δίκαια αἱ νούσαι δικάσαι θελον, ἀπέδειρεν α αυτὸς κρατήσας τη μουσικη νυν δὲ κατασοφισθεὶς θλιος πόλωλεν ἀδίκως ἁλους η δὲ καλη σου παρθενος ολω καλή ἐστιν,245 στε ἐπεὶ μαθεν ὀφθεῖσα αδ οὐ κταέωνος, - θεis μη ὁ νεανίσκο ἐξαγορσον τὸ αἶσχος αυτῆς, ἐπαφῆκεν ἐτω τους κινας ἐῶ γαρ λεγειν τι οὐδὲ τὰς τικτοίσας ἐμαιοsτο παρθενος γε αὐτη οισα. -T.

ες το κάλλος καὶ το κάλλος Oses κιθαριζει C. d. ἄθλιοι P solus ἀπόλωλενJ ἀπόλωλας AC κονας abo. libri τὰς τεκουσας absurdo. abillonarius ad Eur Hippol. V. 161τἀ γε νοοσας acribi voluit, unde in priuinis l. p. 37 τὰ κυουσας petii. hodio madui cum oppono: τὰς τικτονσα praeterea μοεμαιουτο Schaosor in Mol. r. p. 57 aliiquo coni omini: αν --οντο, λο ara in prima in auro improbari. In via ἄν oxcidisse videtur, tanto id nisi post οὐδἐ alio lac poni nullo tuo potest.

93쪽

--ω - μετ' λόγον αυθις δακρυουσαν, ποταν σε καταλιπὼν ἐς την re κατ- ταερος η πεινος γενομενος.

1. - Π γελῶς, ' sin; PM. τι γελοιότατα, ω Ἀπολλον, εἶδον. - εἰπὲ ουν, ως καὶ αυτὰς ἀκοί- σας ἔχω ξυγγελὰν. - Ἀφροδίτη ξτνουσα ωωρει κατείληπται, καὶ ο μαιστος ἔδησεν αυτους ξυλλαβών - πῶς ηδ γαρ τι ἐρε, εοικας. M. ἐκποLλου, οἶμαι, ταsτα εἰδως ἐθηρευεν αυτούς' και περὶ την υνὴν ἀφαν δεσμὰ περιθεις, εἰργαζετο ἀπελθων - την κάμινον. εἶπα ο μὲν Ἀρης εἰσέρχεται λαθὼν, - ωαο, καθυρ δε αυτὸν ὁ Ηλιος καὶ λέγει προς εον μαιμον ἐπεὶ δε ἐπέβησαν του λεχους καὶ ἐν

επω ησαν και ἐντος ἐγεγεσηντο των ἀρκυων, περιπλεκειται is αυτοις τὰ ἀδεσμὰ, η ἐφέστατε δὲ ὁ μαιστος. 246 ἐκείνη μὲν οὐν καὶ γαρ ἔτυχε γυμνη ουσα ου εἶχενοπως ἐγκαλύφαρτο ιδουμένη, ὁ δὲ Αρης τὰ μεν πρῶτα διαφυγε, ἐπειρατο και ηλπι Ῥήξειν τὰ δεσμά, πειτα

94쪽

δὲ συνεὶς ἐν ἀφυ--ἐχομενον ἐαυτον, άτευε. . AN. et ουν ἀπέλυσεν αυτὸν ὁ Ηφαιστος MN. υδμω, ἀλλα ξυγκαλεσας τους θεους ἐπιδείκνυται την -γειαναυτοῖς. οἱ δὲ γ uino ἀρικροτεροι κάτω νεν-ιοτες ξφδεδεμένοι ἐρυθριῶσι, καὶ το θέαμα διστον ἐμοι δοξε ονονουχι αυτ γιγνομενον το εργον. ν ο δὲ χαλκευς κεωος ου αἰδεἶτα καὶ αυτὸς μιδεικνυμενος την αἰπύνην του γάμους - μα ι , ο γε καὶ μιγελῶ ἐφεστὼς αυτοῖς. ἐγὼ μεντοι, εἰ χρ τἀληθὲς ειπεiν, νουν τω μει μη μονον μοιχευσαντι την καλλίστην θεὸν, ἀλλα καὶ δεδεμεν μετ' αυτῆς - ουκοὐν247 καὶ δεδεσθαι η αν πέμεινας ἐπὶ τουτως - συ δ'ου αν Aπολλον ἰδὲ μόνον ἐπελθών ἐπαινέσομαι γ ρ σε, η μη τα μοι και αντὸς mis ἰδών.

δεσμένοι risi is correctum doleto H. ἔδοξεl ἔδοξεν RO. δοξε καὶ μονονουχὶ Iacobsius ad Achill Tat. p. 446. γιγνόμενον Κου et v, γινόμενον -- αἰδεῖται εδειται , et δειτ R. ΜαΛια I, l R. ἐφεστως αντοῖς BAC. ii , iv ἔς φεστῶς motis φθόνουν φθονω θεον των θεων R. δεδμσθω codices, δεδεῖσθαι QR. δἐ aia A. nova pereona anto A in A. εοσελθών ἄπελθων R. ην μUI ει μη is 'αομοια καὶ αυτοις , καὶ αντος α μοι R. ἰδών.Jάδων An ἀπελευσομαι a mala interpolations in hoc dialogo videri potorataina me tu polli in scribere loci non an optes in coniici Od.σ, 267 sqq. ac sane vorsus 334-342 quos in suomoniori codico Luciam invenerat), ubi Apollo cum Mercurio conloquitur, omnisnodialo nostri conveniunt bono lanion emateriturius Apollinisi observat deorum postrorum ab Homero poni v. 328, qui ad hoc sp ciaculum advenerint undo noster, inquit, Mercurium lacu lino ab a jam via Apollini narrare: ita in maxima dialo partemoniorininationem post v 323 ipse continuat et a supples, quae Homero monte scilicet exciderint, in filio autem hypoui in addit versuum 334 42, qua Homerum recto naraasa innuu Posuem vis

95쪽

1. O. Ἐγὼ μὲν σχυνομην α' ω si ει μοι τοιοsτος υἱος ην θῆλυς οπιω καὶ διεφθαρμένος re της μἐθης, μέτρα μὲν ἀναδεδεμενος την κόμην, τὰ πολλὰ μαινομεναι ταi γυναιξὶ συνῶν, βροτερος αυτῶνεκείνων, πο τυμπάνοις καὶ αὐλω καὶ κυμβάλοις χορευων, και λως παντι μαλλον ἐοικως η σοὶ τω πατρί. - . καὶ ιιν ν ουτος γε ο θηλυμίτρης, Ἀβρότερος των γυναικῶν ου ρανον, ' ω μα, την Λυδίαν ἐχειρώσατο καὶ 248τους κατοικουντας τον μῶλον λαβε καὶ λειας πηγάγετο, αλλὰ καὶ ἐπ' Ἀδους ἐλάσας τω γυναικείω τούτω στρατι---τους τε ἐλέφαντας εἷλε κά της χώρας ἐκράτησε καὶ τον βασὐεα προς λίγον ἀντιστηνα τολ/ιν - σαντα αἰχμάλωτον ἀπηγαγε καὶ ταὐτα πάντα πραξεν

iam mire licet saturam Horatianam, Sem. Π, 5, in qua Horatius Rines lociun Odysa. R 18 lepido ipso continuat. nino haec quidaei Hora satura non ut aliae Ieraequo Lucilium, sed tota dolo Monippum Monippeam iam satum Odysseas paro ius volniaximo desectatam esse consist quam rem ipso nos ubi ius Lucilisnus do qui idom Biadi mulio inludit rama), d si M. Terentius Vareo in satura Bimaretis v Nonium 883, 26 st 480, 23, vs bia: ebrius es, Marce: Odyssian iam Homeri ruminari incipia - , docent otiam si qui idem nusquam faciunt, Lucili initiatores mori, A. ersiua Flaccus D. Iunius Livenalia o Sulpicia.

96쪽

μεθυων, ως φης, καὶ - εάρεων εἰ δέ του ἐπεχειρησε λοιδορήσασθαι αυτ υβρίσας ἐς την Heτην, κά τολον ἐτιμωρησατο η καgαδήσας τοῖς κλημασιν η διασπασθη- ναι ποιησας - τῆς μητρος σπερ νεβρόν. ρῆς ως ἀνδρεῖα αὐτα καὶ ου ἀνάξια του πατρός; ει δὲ παιδιὰ - τρυν πρόσεστιν αυτο Κ, ουδεὶς φθόνος καὶ μάλιστα εἰ λογισαιτο τις, οἷος αν ουτος νηφων ην, Πουταντα μεμων ποιεi. 2. - . συ μοι δοκεi ἐπαιν σεσθαι και το ευρημα αυτου, την αμπελον και τον οἶνον, καὶ αὐτα, ορῶν οἷα οἱ μεθυσθεντες ποιο ι24 σφαλλόμενοι καὶ προς υβριν τρεπόμενοι, και λως μεμηνοτες ει του ποτοῶ τον οὐ 'Rκάριον, ω πρώτωεδωκε το κλημα, ο ξυμποτα αὐτοι διέφθειραν Παιοντεοῦ ταω δικέλλαις ora. ουδὲ τουτο φης' ο γαρ ὁ οἶνος ταυτα ουδὲ ο Λιόνυσος ποιεi, et δε αμετρον της πόσεως και et περα os καλῶς χοντος ἐμφορεωθαι οὐ ἀκράτου. ος δ' αν εμμετρα nim, λαρώτερος μὲν καὶηδίων ἐνοπ αν- χιον δε- κάριος παθεν ουδὲ αν

sed καὶ ταντα πάντα BACA oadem vecta sunt in D. viri XII, 2: καὶ ταυτα πάντα ἔπραξα - επεχειρισευ edd. Hu. sed

97쪽

τον πολλω, την μαν, ἐμὲ - ην μητερα, μόνης δὲ 250 ἀπέχη της Ἀθηνας καὶ ἐπ' ἐκείνης πυρος μεν σοι ας, κεν δ' οἰστῶν η φαρετρα, οὐ δὲ τοξος ε καὶ ἄστοχος M. δέδια, ω μῆτερ, αντην φοβερὰ γάρ ἐστι

και χαρon καὶ δεινῶς ἀνδρικη ὁπόταν os εντεινάμενος et τόξον ita n αυτὴν, μισείουσα τον λοφον ἐκπλήττει με και πότρομος γίγνομαι και ἀπορρε μουτα τοξευματα ἐκ των χειρῶν. - ὁ Ἀρης γὰρ οφοβερώτερος ην καὶ μως ἀφώπλισας αντον καὶ νενίκηκας. EP. 4u' ἐκεiνος ἐών προσίεταί με καὶ προσ

δενος οὐδέν et alii ait dum hic quidem Morio syntaxin οἷον - ουδέν pro τοιουτον ουδέν), qua Hae tenuisius auro obsonalia est magis attice h. l. noster Ita scripsisset: οὐδένα αν εργάσαιτο των ξ δε ζηλοτυπεῖν Lo tu mi tertiusio, sed πεὶ ζηλο-

98쪽

μοι πρόσει, φησὶ, v τον πατέρα, τ δορατέω σε δια πειρασα η του ποδος λαβομένη καὶ ἐς το Tάρταρον ἐμβαλουσα η αὐ- διασπασαμένη. ποῖλα τοιαυτα πεμ σε καὶ θρὰ δὲ δριμὐ καὶ ἐπὶ του στήθους ἔχει προσω- 25 gro τι φοβερον ἐχίδναις κατάκομον, περ εγὼ μάλιστα δέδια μορμολυττεται γάρ με καὶ φευγω, ταν ἴδω αυτό. 2. - αλλὰ τὴν μὲν ω νὰν δεδιας, ω νης, καὶ τὴν Γοργόνα καὶ ταλα μη φοβηθεὶς τον κεραυνον οὐ Λιος. αἱ δὲ οὐσαι δια et σοι τρωτοι καὶ ξω βελῶν εἰσιν η κακεἷναι λοφους nισείουσι καὶ Γοργονας προ- φαίνουσιν M. αἰδουμαι αὐτὰς, ῶ ν τερ σεμναὶ γάρεισι καὶ ε τι φροντiζουσι καὶ περὶ δὴν χουσι, καὶεγὼ παρέσταμαι πολ λάκις αυται κηλουμενος re vos μελους. - ἔα καὶ αὐτας, τι σε ε αἱ την δὲ 'Ἀρτεμιν τίνος μεκα ου τιτρώσκεις M. το μεν λον οὐδὲ καταλαμὶν αὐτὴν οἱον τε φευγουσαν ἀεὶ δια τωνδρων εἶτα καὶ διόν τινα ερωτα δη ἐρῶ. - τίνος, ω τεκνον; P. θηρας καὶ ἐλάφων καὶ νεβρῶν αἱρελν

inter minas abrupiam ibidem p. 106. ὁρ- δη ὁρῶ δε ma ita A , Ἀρε - δἐ κ πρόσωπόν τι πρόσωπόν τε, κα

99쪽

Θαm P rara. 2521. Em. Ερμῆ, λαβὼν τουτὶ το μῆλον ἄπιθι ἐς την Φρυγίαν παρὰ τον Πριάμου παιδα η τον βουκόλον, in νέμει δὲ τηρ 1δης ἐν τω Γαργάρω, καὶ λέγε προς

αντον, τι σὲ - Πάρι, κελευε ὁ κεος, ἐπειδὴ καλος τε αυτο ε και σοφος τὰ ρωτικὰ διαάσαι ταὶ θεαῖς, τις αυτῶν η καuέστη ἐστέ του δὲ ἀγῶνος το θλον ναῶσα λαβέτω το μῆλον ἄρα δὲ ήδη κά et μιν αὐταις ἀπι-- παρὰ τον δικαστὴν ' ἐγὼ γαρ ἀπωθουμαι την 254μπαν ἐπ'Ἀσης τε μῆς ἀγαπῶν καὶ εἰ γε οἱον τε ἡ ληδεως ν ἡπάσας νενεκηκυίας εἶδον ἄλλως τε καλανάγκη, μι το καλλι-εio ἀποδόντα πάντως ἀπεχθάνεσθαι ταωπλείοσι διὰ ταυτα αυτος μὲν ου ἐπαήλως μιν δικωστης, ο δὲ νεανίας ὁ Φρυξ, ἐφ' ον απιτε βασιλικος μεν ἐστι καὶ Γανυμηδους τουτου συγγενης, τἄλλα δὲ φελὴς

100쪽

- ορεως κου αν τις αὐτον ἀπαξιώσειε τοιαύτης θεας.

2. ΑΦ BITH. ἐγὼ μὲν, ὼ κευ, εἰ καὶ τον Μῶμονα-ον ἐπιστησειας μω δικαστὴν, θαρροsσα βαδιουμαι προς την ἐπίδειξιν τί γα αν καὶ μωμήσαιτό μου χρὴ

δὲ και ταυται ἀρέσκειν τον ανθρωπον. - Ουν

αν η τον Πάριν - α η καὶ σοὶ ταῶτα, ω θυγα-- τερ, υνδοκει τέ φης; ποστρέφη καὶ ἐρυθριὰς ἔστιμεν διον το ἐδεισθαι τά γε τοιαυτα μῶν των παρθένων ἐπινευεις δε δμως απιτε ουν καὶ οπως μηχαλ-ήνητε τω δικαστ α νενιχημέναι μηδὲ κακον ἐντρέ--- τω νεανίσκω ο γαρ se τε ἐπ' ἴσης πάσας εἱναι καλάς. 3. PM- προδωμεν υ της Φρυγίας,

ἐγὼ μὲν γουμενος, μεῖς δὲ, βραδεως κολουθεπε

μοι καὶ θαργῆτε. οἶδα ἐγὼ τον Πάριν νεανέας ἐστὶ 255 καλος καὶ τἄλλα ἐρωτικος, καὶ τὰ τοιαύτα κρίνειν ἐχανώτατος ου αν ἐκεινος δικάσειε κακῶς. 'οὐτο