Opera

101쪽

- ἄπαν ἀγαθον και πρω ἐμοὐ λέγεις, το δίκαιον ημήνωνα τον δικαστήν ποτερα μαγαμος ἐστιν ομος, καὶ - τις αυτ συνεστιν; - ου παντελῶς ἄγαμος, Ἀφροδίτη. - πῶς λέγεις; - δοκεi τις αυτ συνοικεὶ γλια υνη, καν μὲν ἀγροῆκος δὲ

και δεινῶς ρειος αλλ' ο σφοδρα προσέχειν αυτῶν εοικε.

102쪽

γε κατὰ τὴν Φρυγῶν ἐσμέν θω δὲ καὶ την Τμ ορῶ καὶ et Γάργαρον λον κριβῶς, εἰ δὲ ρι ἐξοπατῶ ιαι,

μέσων τῶν πετρῶν προερχομενα, αἱ τινα ἐκ του σκοπε- λου καταθέοντα, καλαυροπα ποντα καὶ ἀνεόργοντα -

103쪽

δευρ ηλθον re ἐκείνου καταπεμφθεὶς ἐς μι--ην 458-υ παιδός. καὶ ποτε γε - - - ἀερο ην, --- μεταμι ν αυτ καὶ συνεκούφιζον τον καλόν και εἰ γε μέμνημαι, ἀπὸ του σὲ της πέτρας αυτον ἀνηρπασεν. μὲν γαρ ἔτυχε τοτε συρέων προς το Ποίμνιον, - -

πτάμενος δε οπισθεν ἀετὸς ὁ -- φως μάλα τοῖς ονυξι περφαλῶν καὶ τω στόματι την ἐπὶ τη κεφαλη

104쪽

ημας η τινας ταυτας αγεις τὰς γυναiκας ου γαρ ἐπιτήδεια ογοπολειν -- γε υσαι καλαι. m. ἀλλ' ο γυναῖκες εἰσὶν, μανυ - Πάρι, και Αθηνῶν και ' ρομην ορῶς, -- κον ' μην ο - απέ-στεὼεν ἀλλ τ τρέμεις καὶ ἄχρως - δέδιθι χαλε-no γαρ οὐδεν κελείει δέ σε δικαστην γενέσθαι του καλλους αυτῶν. ἐπεὶ γαρ φησι καλός τε αυτὸς εἶ κοὐ σοφὸς τα ἐρωτικὰ, σοι την γνῶσιν παρεπω, του

105쪽

ω-N MAO I. 59oμ, Ἀσποτα ' μῆ, δυνηθείην ἐγὼ θνητὸς υτος και ἀγρολκος ων μαστης γενέσθαι παραδόξου θέας καὶ μέζονος η κατα βουκόλον το γὰρ τοια- κρίνειν τῶν ἡμῶν μῶλλον καὶ ἀστικῶν του ἐμον, θα μὲν αἰρος--ερα ἡ καλλιιον καὶ δάμαλιν αλλης δαμάλεως, τάχ' ἄν μάσαιμι κατὰ την ἐπην 8. αλαι δὲ πῆσαί τε -οὐ καλοὶ καὶ οὐκ πως ἄν τι ἀπὸ τῆς τέρας - την τέραν μεταγάγοι νην φιν ἀποσπάσας ου γὰρ ἐθαι ἀν-ασθαι ραδέως, ἀλλ' ενθ' αν ἀπερειση τοπρῶτον, τούτου ἔχεται καὶ et παρον παινεν καν ἐπ' ἄλλο μεταβῆ, κἀκεω καλον ορὰ καὶ παραμενει καὶ ποτῶν πλησιον παραλαμβάνεται. καὶ λως περικέχυκα μοιτο κάλλος αυτῶν και ολον περιείληφε με καὶ μομαι, ἔτι μη και -- ωσπερ ὁ Αργος ολω βλέπειν δυναμαι - σώματι δοκῶ - μοι καλῶς δικάσαι πάσαις ἀπολυ του λον καὶ γὰρ - και τόδε, ταυτην μὲν εἶναι συμβέβηκε του Λιος ἀωφην καὶ γυναἐκα, ταυτας δὲ θυγατέρας πῶς οὐκ im χαλεπη καὶ ουτως η Ἀρἰσις;

106쪽

260 Λιος αὐευσμένον. s. 'AR , τουτο, ' μῆ, πεισον αυτὰς, μὴ χαλεπῶς ἔχειν μοι τὰς δυο τὰς νενικημένας, ἀλλὰ μόνων των φθαλμῶν γεισθα την δι-

μαρτῶν. - ουτω φασὶ ποιησειν ωρα δε σοι δηπεραiνειν την κρισιν. - πειρασομεθα τί γαρ ν καὶ πάθοι τις ἐκεῖνο δε προτερον μναι βουλομαι, ποτερα ἐξαρκέσει σκοπειν αυτὰς - χουσιν η και ἀποδυσαι δεησει προς το ἀκριβὲς της ἐξετάσεως Em.

τοsτο μὲν ον αν εἴη του δικαστου, καὶ προσταττε, πη

107쪽

ΘΕΩΝ - OTOI. 61τώση ' αττου καλοι γε ἐχρῆν rarδ' ουτ κεκαλλωπι- σμέκην παρε ναι μηδὲ τοσαυτα ἐντετριμμένην χρώματα, καθάπερ ως ἀληθῶς ταίραν τινα, ἀλλα γυμνον τοκάλλος ἐπιδεικνυειν. - εἶ λέγουσι το ερὶ τουπε-ου, καὶ πόθου. - τι υν ουχὶ και σὰ, Ἀθηνα, την κορυν ἀφελοsσα φιλην νην κεφαλὴν ἐπιδεμ πιήεις, αλλ' ἐπισείεις τον λοφον καὶ οὐ δικαστὴν νομῆς ῆ ψιας εν σοι ἐλέπηται το γλαυκον τωνομμάτων νευ ο φοβερο βλ-ομενον ΑΘ. δου σοι κορυς in ἀφηρηται AOP ιδοῖ καὶ σοι κεστός. -A. ἀλλ' ἀποδυσώμεθα. 11. Π- ω κε τεράστιε της θεας, του κάλλους, της δον e. οἷα μὲν η παρθενος, ως δὲ βασιλικὸν αυτ και σεμνὸν ἀπολάμπει και

ἀληθῶς αξιον του Λιος, ῶς δὲ ρ ηδε δέως, και γλαφυρόν τι και προσαγωγον ἐμειδίασεν Ἀλ ήδη μὲν

108쪽

ἄλις πω της ευδαιμονιας ει δοκε δε καὶ ἰδέα καθ' ἐκάστην μιμὶν βουλομαι, ω νυν γε ἀ/μφίβολός εἰμι καὶ - οἶδα προς ο τι απο ἐφω, πάντη τὰς φεις περισπώμενος. A- ουτω ποιῶμεν. - αππεουν αἱ δυο 'μα, περίμενε. 6. περιμενῶ κἀπειδάν με κριβῶς δης, ἄρα σοι και αλλα η σκοπεῖν, εἰ καλά σοι και τα δῶρα της νηφου της ἐμῆς.

ην γαρ με, Πάρι, δικάσης εἶναι καλην, πάσης ση263 της Ἀσίας δεσποτης. - ου ἐπὶ δώροις ' μὲν τα

ἄπει ἐκ μάχρος, u ἀεὶ κρατῶν πολεμιστην γάρ σε καινικηφορον ἀπεργάσομαι. - ουδὲν, ὼ 'Aθηνὰ, Mi μοι πολέμου καὶ μάρος εἰρην γὰρ - ορὰς, α νυνμεχει την Φρυγίαν τε και Λυδίαν, και ἀπολέμητος μῖν ἡ του πατρὀ ἀρη . θάρρει δε ου μειον- σεις γὰρ καν μ' ἐπὶ δώροις δικάζωμεν. u ενδυθι δηκαὶ ἐπέθου την κορυμ- ἱκανῶς γὰρ εἶδον. ' ρο-

109쪽

μην παραμαι καιρός. 13. A M. tna σοι ἐγὼ πλησίον, καὶ σκοπει καθ' is ἀκριβῶς μηδὲν παρατρέχων, ἀλλ' ἐνδιατρίβων - στω - ρωρῶν. εἰ ae ἐθέλεις, καλε, και γάδε μου ἄκουσον ἐγὼ γαρ πάλαι ορῶσά σε

νέον οντα καὶ καλονJ, nolo οὐκ οἷδ' ει τινα μερον Φρυγία τρέφει, μακαρίζω μὲν το καλλους, αιτιῶμαι

δικάζωμαι A. επιθοοJ ἐπίθες Di την Ἀφροδίτηνὶ hanc totam do domuncivilicio fabulam gruscos quosdam scriptores removero laustra studuisse Hae tertiusius ad D. D. M , 1 T. I p. 2533 demonstravit, qui nondum nosso poterat Anticlidis opinionem sane ridiculam in scholio Veneto aut Eurip. Animin. v. 276 immo id Mod ibidini in Vaticano scholio G sippum iniciun et aam antea Sophoclem p. Aulon XV p. 87, o non fugit hibolia ista doces, Parin in splendori et glorias ossi delicia praetulisse amoris.

cetorum epici in sabulis manandis non Aesopi simplicitato sed ani-bamus deoru ius ministeriis utuntur et historici mors labulosa invenia oculis subri fiunt quasi res haud dubio satas as dudicium cloarum immisso ipso Mnimis olim putabatur ob duo mi-evios in M. ω 29 sq. at hosco vorsus ab Homero recto abaudica- in pinnus Honasterii Isiua l. l. ido quod storum quidam in his

varint, vitam do judicio Paridia montionem ab Honior factam osso. hocis o schoma Vonotis ad M. l. l. liquot, Aristophanon 'g. vo sua latos alitor scriptos adlino servasse, Mistarchum auton V. 30 se ham dubie suam . 29 Minonis indimum dociaso sed Aristarchus, qui in solisma nulla alia re nisi voco non homerica αὐοσύνη morus esse dicitur, omnium primus peraporias videtur labulam do judicio domini in Hominu non adoro Aristarchusania vesicos mota ipso Immat sciobat ius id quod nos post Ηmiator ruat bitum o cod. scurialonai si licinius fabulauntas udis dearum aliquanto post Homeriani primo narratam suas in Mypri carinino alvorat in alvo alius postas Nolici Proculi, quilino nos docuit, lactu multi odidis uni voluit russordus ad Hephaesti T. I p. 452 sqq. d. mo. post uo duo versus B ω 29 sq. malo suppositos ess alia quoquo I gumento sunt, qua hic omnia pereo tui lampam est intonui vide rellarum in Mythologio T. Hp. 12.13. -τη M. Gmnorius aliique, αυτ hist ri κα εν καθ'

110쪽

δὲ τ μη ἀπολmοντα του σκοπέλους και ταυτασὶ τὰς 264 πέτρας κατ' - ζῆν, αλλα η διαφθείρειν et κάλλος ἐν ἐρημία ἡ μὲν γαρ αν - ἀπολαυσειας των ὀρων τι δ' ἀν ἀπόναιντο του σου κάλλους αἱ βοες; ἔπρεπε δὲ ηδη σοι καὶ γεγαμηκέναι, μη μέντοι ἀγροὶκόν τινα καὶ χωρῖτιν, οιαι κατὰ την Ἱδην αἱ γυναIκες, ἀλλα τινα ἐκ τηρ Ελλάδος λυποθεν η ἐκ Κορίνθου η Λάκαιναν, οῖαπερ η 'Mim ἐστι νέα τε και καλη και κατ' ουδὲν ἐλάττων μου, καὶ et ει μέγιστον, ἐρωτικη ἐκείνη γὰρ εἰ καὶ μόνον θεάσαιτό σε, ευ οὶδ ἐγω, πάντα ἀπολι-

οικησει. πάντως δὲ και συ ἀκηκοάς τι περ απτῆς.

P. οὐδὲν, ω Ἀφροδέτη νυν δὲ δεω αν ἀκουσαιμί σου et πάντα διηγουμένης. 14. - αυτ θυγάτηρ μεν ἐστι Λήδας, ἐκείνης της καλῆς, ἐφ' ην ο πιυς κατέπτη κυκνος γενόμενος. - ποία δὲ την φιν ἐστί A- λευκη μὲν, οῖα εἰκὸς ἐκ κυκνου γεγεννημένην ἁπαλη δὲ, ἐν--τραφεωα, γυμνὰς τα πολλὰ