장음표시 사용
31쪽
οστις υτος ὁ προσιών ἐστιν, ο κερασφόρος ὁ την σύριγγα ὁ λάσιος κ τοῖν σκελοῖν.EPM. Tί φής ἀγνοεῖς τον Πῆνα, των ιονυσου
και την Μαραθῶνάδε των βαρβάρων ἀπόβασιν κεν ἄκλητος τοῖς 'Aθqναίοις ξυμμαχος, καὶ το ἀπ' κείνουτο πο si ἀκροπόλει σπήλαιον τουτο ἀπολαβόμενος os κεῖμικ9ον περ του Πελασγικου ἐς το μετοίκων ξυντελῶν, G2 καὶ Γν ως το εἰκος ἰδών μῆς εκ γειτόνων προοέρχεται δεξιωσόμενος. 10. ΠΑΝ. χαίρετε, Ἀρμῆ καὶ σίκη AIX. Kαὶ συ γε, ω Πάν, μουσικώτατε καὶ πηδητικώτατε Σατύρων απάντων, θήνησι δε καὶ πολεμι
EPΜ. υτ σοι διηγησεται τα πάντα ' γὼ δε επὶ την ἀκρόπολιν και το κη9υγμα. AIR G ευς, ω Πάν κατέπεμψέ με ἀποκληρώσουσαν τὰς δίκας σοὶ δε πῶς τα εν Ἀθηναις χει ΠΑΝ. Ο μενίλον υ κατ' ἀξίαν τιμῶσί με, ἀλλα πολυ καταδεέστερον της ελπίδος, και αὐτα τηλικοῆτον ἀπωσάμενος κυδοιμὸν το εκ των βαρβάρων δμως δεδὶς η τρὶς Οὐετους ανιόντες ἐπιλεξάμενοι τράγον ἐν 39-χιν θυουσί μοι πολλης της κιναβ0ας ἀπόζοντα εir ευωχουνται τα κ9εα, ποιησάμενοί με της εὐφροσύνης μα9 803τυs καὶ ψιλῶ τιμησαντες τῶ κρότω ἀλλ εχ ει τινά μοι ψυχαγωγίαν ὁ γέλως αυτῶν καὶ η παιδιά. 11. IX. α δ' ἄλλα, ω Πάν, ἀμείνους προς ἀρε την ἐγένοντο πο τῶν φιλοσόφων r
32쪽
ΠΑΝ. Τίνας λεγεις φιλοσόφους αρ' κείνους τους κατηφεῖς του ςυνάμα πολλούς τους et γενειον μολυς
33쪽
νου ὁπόσοι γρατὰς ἀπήνεγκαν, κειν ς Αρειον πάγον,ευθα Ῥίκη ἀποκληρώσει τὰ δικαστήρια καὶ αὐτ παρέσται τοῖς δικάζουσιν, οἱ δικασταὶ ξ απάντων θ' ναίων, ὁ μισθος τριώβολον ἐκά0της δίκης, ἀοιθμος τῶν δικα 806Gicii κατὰ λόγον του εγκλήματος ὁπόσοι αποθεμενοιγ9αφήν, πρὶν σελθεῖν, ἀπεθανον. καὶ τούτους ὁ Αιακος αναπεμψάτω. ην δε τις ἄδικα δεδικάσθαι ζηται, φέ- σιμον ἀγωνιεῖται την δίκην Ἀε ἐφεσις επὶ τον ista.
και ἀποκληροίτε και διακρίνετε σπερ μιν νόμος, γωd επὶ το σπήλαιον ἀπελθὼν συρίξομαί τι μέλος τῶν ρωτικῶν, την in. εἰ θα επικερτομε ἀκροασεων δεκα λόγων τῶν δικανικῶν ἀλις εχει μοι ὁσημέραι τῶν νAρείω πάγω δικαζομένων ἀκουοντι. 13. PM. Aγε, es Atan, προσκαλῶμεν.
AIK. υ λέγεις. 09ύο γοον, ς ορῆς, ξυνθέουσι θορυβ0sντες ῶσπερ οἱ σφῆκες περιβομβοῆντες την ἄκραν. 807 ΑΘΗΝΑΙΟΣ. ιληφά σε, es κατάρατε.
34쪽
ΑΛΛ. Ἐπου, μιαρε, προς το δικαστηριον. ΑΛΛ M αγχε με. AIR Oiσθα o θράσομεν, Ἀρμη τας με αλλας δίκας ες την αυριον περβαλωμεθα, τήμερον ὁ κληρῶμεν τὰς τοιαότας, πόσαι τέχναις η βίοις η ἐπιστημαις προ ανδρας ισὶν ἐπηγγελμέναι καί μοι ταύτας αναδος των γραφῶν. M. ἐθη κατὰ της καδημίας περ Πολεμωνος ἀνδραποδισμου.
808 IK. Πέντε καὶ τουτοις δικασάτωσαν.
M. υργυραμοιβικὴ δρασμου ιογένει. BIR πρεις αποκλήρου μόνους. M. Γραφικὴ κατὰ Πόρρωνος λειποταξίου.
14. PM. 0ύλει και ταέτας ἀποκληρῶμεν, .ίκη, τὰς δύο, τὰς πρωθν ἀπενηνεγμένας κατὰ του ρήτορος; BIR Tὰς παλαιὰς πρότερον διανύσωμεν αὐται δεες ἴστερον εδικάσονται. M. α μην μοιαί γε και αὐται καὶ το ἐγκλημα, εἰ και μὴ παλαιόν, αλλὰ παραπλήσιον τοῖς προαποκωκληρωμένοις ήστε εν τούτοις δικασθῆναι αξιου. AIR 'Eοικας es Ἐρμη. χαριζομένω την θέησιν Ἀποκληρῶμεν δε μως, ει δοκεῖ, πλὴν αλλὰ ταέτας μόνας ἱκαναὶ γὰρ, ἀποκεκληρωμέναι. ος τὰς γραφάς EPM. 'τορικὴ κακώσεως τω Σόρω ' ιάλογος τω αὐτωάβρεως.
35쪽
σκευασται τους λόγους καὶ τοὐτ' ἀσκει τἀναντία καλῶς δύνασθαι λέγειν. αυτ q τοίνυν, φησίν, πε ἐμου πρό τερον ειπάτω, ἐτα στερον πε ἐαυτῆς ἐρεῖ, . Καινὰ μεν ταυτα εἰπε δε μως es υκαδημία. τον λόγον κάτερον , ἐπεί σοι ράδιον. 16. ARA I. κουετε, Ἀνδρες δικασταί, πρότε9ατα περ της μέθης εκείνqς γὰρ τό γε νυν ρέον. δίκη- ται δε η ἀθλία τὰ μέγιστα πο της καδημίας μου. αν-
36쪽
criσχρον ν πράξειεν οἰόμενον, ἀφαιρεθεισα τον Πολε- μωνα κεῖνον, ς μεθ' με9αν ἐκώμαζε δια της αγορας μεσης ψαλτρίας ἔχων καὶ καταδόμενος-ωθεν λεσπέραν, μεθυων ἀεὶ καὶ κραιπαλῶν καὶ την κεφαλὴν τοι στεφάνοις διηνθισμένος. καὶ ταυτα τι ληθῆ, μάρτυρες 'Aθηναῖοι ἀπαντες, ο μηδε πώποτε νήφοντα Πολεμωναεiδον ἐπεὶ θε ὁ κακοδαίμων επὶ τὰς της καδημίας πυ- ρας ἐκώμασεν, σπερ ἐπὶ πάντας εἰωθει, ἀνθραποδισαμένη αυτὸν καὶ ἀπο των χειρῶν της μέθης ἀρπάσασα 81 μετὰ βίας καὶ 90 αυτὴν παγαγοfσα dροποτεῖν τε κατηνάγκασε καὶ νήφειν μετεθίδαξε και τους στεφάνους περιέσπασε καὶ δεον πίνειν κατακείμενον Ῥημάτια σκολιὰ καὶ δύστηνα και πολλῆς φροντίδος ἀνάμεστα ἐπαίδευσεw στε ἀντὶ του τέως πανθοίντος αυτ ερυθήματος χρος λαθλιος καὶ ρικνος το σῶμα γεγενηται, καὶ τὰ ωθὰς ἀπάσας ἀπομαΠών ἄσιτος νωτε καὶ διψαλέος ες μέσην ἐσπέραν κάθηται ληρῶν ὁποῖα πολλὰ φυκαδημία γὼ λημεῖν διδάσκω το ὁ μέγιστον. τι καὶ λοιJO- ρειται τῆ δεθη προς μολεπαρθει καὶ μυρία κακὰ λεξέρχεται περ αυτῆς. ειρηται σχεδον τὰ περ της μθης. o καὶ περ ἐμαυτῆς ἐρῶ, και το ἀπ τούτου ἐμοὶ
AIR T ἄρα προς αὐτα ἐρεῖ πλὴν ἀλλ' ἐγχει το
37쪽
τον αδ λιον τοῖς κώuοις καὶ ταῖς ἐταίραις παρασχουσα κ- δοτον, ς μηδε μικρον αυτ της αιδους πολείπεσθαι 'καιά γε περ εαυτῆς λεγεσθαι μικρον εμπροσθεν φετο, ταίτα περ μου μὰλλον ειρῆσθαι νομίσατε περιηε γαρ ὁ κακοδαίμων ωθεν στεφανωμενος κραιπαλῶν δια της αγ09ῆς μεσης καταυλουμενος ουδέποτε νήφων, κωμάζων ἐπὶ πάντας, βρις των προγόνων κα της πόλεως ὁλης και γέλως τοῖς μοις ἐπεὶ μέντ0 γε παρ' με ῆκεν,εγὼ μεν ἔτυχον, σπερ i θα ποιεῖν, ἀναπεπταμένων των θυρῶν προς τους παρόντα των ταίρων λόγους τινὰς περὶ ρετῆς καὶ σωφροσύνης διεξιοfσα ο δε μετὰ τολαυλολκα των στεφανων πιστὰς τὰ μεν πρῶτα βόα καὶ ζυγχεῖν μῶν πειρῆτο την ξυνουσίαν πιταράξας τὴβ in επε δε οὐδεν μεῖς πεφροντίκειμεν αυτοὐ κατολίγον - ου γαρ τέλεον ν διάβροχος τῆ ωρ - αν νηφε προς τους λόγους καὶ φαιμεῖται τους στεφάνους 13 και την αὐλητρίδα κατεσιώπα κα ἐπὶ τῆ πορφυρίδι ἴσχύνετο. καὶ σπερ ξ πνου βαθέος ἀνεγρόμενος εαυτόντε ώμα ὀπως διέκειτο καὶ os πάλαι βίου κατεγίγνωσκε, και το μεν ἐρύθημα το εκ της μέθης ἀπήνθει και φανίζετο. ρυθρία δε κατ αιδῶ τῶν δρωμένων. και τέλος
ἀποδρὰς σπερ ἐχεν ηὐτομόλησε παρ' μέ, ὁ ἐπικαλεσαμένης sτε βιασαμένης,, αυτη φησιν, μ0ῆ, ἀλλ' ἐκών αυτ ἰς ἀμείνω αὐτα εἶναι πολαμβάνων καί μοι ηδη κάλει αυτόν, πως καταμάθητε δν τρόπον διάκειται προς-μοὐ τοίτον, es ἄνδρες δικασταί, παραλαβοίσαγελοίως ἔχοντα καὶ μήτε φωνὴν ἀφιέναι μήτε ἐστάναι υπὰ os ἀκράτου δυνάμενον πέστρεψα και ἀνένηψα καιαυτὶ ἀνδραπόδου κόσμιον ἄνθρωπον καὶ σώφρονα και πολλο ἄξιον τοῖς Ἐλλησιν ἀπέδειξα καί μοι αυτός τε
χάριν οιδεν ἐπὶ τούτοις και ι προσήκοντες πε αυτOs. 1
38쪽
8l κῶς ἐσκευασμένη τω ἐπαγωγ της ψεως ἐραστὴν ἐμον
σαν τη 'Aκαδημία καὶ θ ων. ὁ ελφὴ της παρ0υσης δίκης στω ξετάζεται γὰρ ν τω παρόντι πότε9ον χοίρων ίκην κάτω νενευκότας ηδομένους χρὴ βιουν ουδενσεμνον ουδε μεγαλόφρον ἐπινοοὐντας ἐν δευτέρω του καλῶς ἔχοντος ἐγησαμένον το τερπνὰν ἐλευθέρους ἐλευθέρως φιλοσοφεῖν, μήτε το ἀλγεινὰν ς ἄμαχον δεδιότας μήτε το δυ ἀνδραποδωθῶς π9οαι9ουμένους και την
39쪽
προσήκατο τους πα9ὰ ταύτης λόγους. καίτοι τί αν εγωγε ἀγανακτοίην κατ αυτῆς, που μηδε est θεῶν φείδεται.
αλλὰ την πιμελειαν αυτῶν διαβάλλει; στε εἰ σωφρονεῖτε, καὶ ἀσεβείας ανχίκην λάβοιτε παρ αυτῆς. κουον 16δε εγωγε ως οὐδε αυτ παρεσκε Γασται ποιήσασθαι τους λόγους αλλὰ τον Ἐπικουρον ἀναβιβάσεται συναγορεύσοντα Ουτως εντρυφὰ τω δικαστ ρω πλὴν αλλὰ κεῖνά
κλεα καὶ τον μετερον θοεα, εἰ πεισθεντες τῆ δοναεφυγον του πόνους οὐδεν γὰρ αν κώλυε μεστὴν αδικίας iναι τὴν γῆν, κείνων μ πονησάντων. αὐτ ε πον υ πάνυ τοι μακροῖς των λόγων χαίρουσα. εἰ δε γε
εθελήσειε κατὰ μικρὸν ἀποκρίνασθαί reo συνερωτωμένη, τάχιστα αν γνωσπεί το μηδεν οὐσα. πλην αλλὰ μεῖς γε των ὁρκων μνημονεύσαντες ψηφίσασθε δη τὰ εὐορκα μη πιστεύσαντες Ἐπικούρω λεγοντι μηδεν ἐπισκοπεῖν των παρ' μῖν γιγνομένων του θεούς. M. Ῥετάστηθι. Ἐπίκουρος περ η υδονῆς λεγε. 2I. ΠΙΝΟ ΟΣ. Ου μακρά, ω ἄνδρες δικασταί, 17 πρὸς et μὰς ρῶ δει γὰρ οὐd πολλῶν μοι τῶν λόγων. αλ εἰ μεν ἐπωδαῖς τισιν η φαρμάκοις δν φησιν εαυτῆς ἐραστην η Στοὰ τον ZIιονόσιον κατηνάγκασε ταύτης μενἀπέχεσθαι, προς έαυτὴν ε ἀποβλεπειν ,δονή , φαρμακὶς ἀν εἰκότως δοξε και ἀδικεῖν κέκριτ επὶ τους ἀλλοτρλυς εραστὰς μαγγανεύουσα. εἰ δε τις ελεόθερος, νελευθέρα τῆ πόλει, μὴ ἀπαγορευόντων τῶν νόμων, τηνπαμα ταώτης ἀηδίαν μυσαχθεις καὶ ην φησιν επὶ κεφαλαίω τῶν πόνων τὴν εὐδαιμονίαν παραγίγνεσθαι ληρον οἰη 'εις τους μεν αγκύλους κείνους λόγους και λαβυο - θοις μολυς απέφυγε, προς δε τὴν ἐδονὴν ἄσμενος θρα- πέτευσεν ωσπερ δεσμά τινα διακόου ας τὰς τῶν λόγων
40쪽
νος εἶναι, μεταμαθών ς κακὰν ὁ πόνος ὴν τ βέλτιον ἐξ ἀμφ0ῖν δοκιμασθεν εῖλετο ἐώρα γάρ, is αι τουτους
πεμὶ os καρτερεῖν καὶ νεχεσθαι τους πόνους πολλὰ
820 διεξιόντας ἰδία δε τὴν Ddo νὴν θεραπεύοντας, καὶ μεχρι
τos Αἴδος κυνῆν εὐ οἶd ὁτι μακρὰ χαίρειν τοι πόνοις φράσαντες επι τῆν - ονὴν οθοίντο ν κα εμιμοίντοαπαντες τὸν At ονύσιον, ὁ μέχρι μεν της νόσουήλπιζενώφελήσειν τι αυτὸν του περὶ της καρτερίας λόγους ἐπεὶ ὁ ε λγησε καὶ ἐνόσησε καὶ ο πόνος ληθέστεοος αυτ os καθίκετο, θῶν et σῶμα λεαυτοs ντιφιλοσοφοί τύ Στοὰ και τἀναντία δογματίζον αὐτῶ μὰλλον τούτοις ήπίστευσε και γνω ἄνθρωπος ὼν καὶ θνθρωπου σῶμα