장음표시 사용
21쪽
ita languide reponat orator, csiae Plillippus scit pserat, ut plane ea lena biS dicuntur: puri ration p. 80 q. 14 - 15, p. BI S. 44 et ubique fere. Adde p. 80 S. 15: συμπέμπων T0υς συμπλευσομένους , uiri tamen F cum suo Bavarico simplex dat πλευσομένους. Verba eadem saepissime recurra1nt: Vide p. 816. 19: ψητισμα ter in uno enunciato. P. BI S. 19Sq.: καταψευδεσθαί τινος. P. B2 S.' 22 : εἰργη
μων γραφην etc. Capita OInnia misere incipiuntur prorsus eodem modo: Περὶ δε των, Περὶ δε του, Περι δε
της etc. Structura ea leni, quam Den1OSthenes rariS-sime et non tacite nisi addito Alectivo vel Pro-nOmne composuit, noster Vehen entes gaudet, Vecta cum cognatis Substantivis nonnunquan etiam nlule conjungens. Cons. Gersdorf. loc. cit. EXenipla sunt liaec: P. zz *. 2: ἐλεγε - τοιουzους λόrους. - του -
22쪽
Non conimodior est repetitio oratoria sivo Ἀναδίπλωσις, viae alieno loco linculcata satieta
Lectionis). Nec nos 11unc locunt, quem exempli causa Τibemus i attulit, reprehendendi causa proponimus; ireῬ1entatam repetitionem Vituperamus.
P. BI *. 41 sm: εἶ τι πρυς αὐτ0υς διαφέρεσθε. διαφέρ0νται δε προς υμῶς. P. B T. f. 45: κακους κακῶς ἀπ0λωλέναι. In Muris apparet labor viaerentis; quam est enim frigida 'Aντίθεσις p. 80 f. II: τὰς παρεκείν0υ δωρεὰς λαμβάνοντες υἰ0νται οἴκαδε λαμβά
N a lue si viis non nati irati P1odam robore causaIII agit, tuna Vim ac vehementiam quaerit in rebus externis, tum apte dicendi opera perdita et stititio misua limpenso invitus in formas in-
23쪽
cu reii ineptas. Noster igitur perversae gravitatis causa Pronomina dentonstrativa relativis nusquam non poStponit aut male adjicit. Vide modo
p. 78 f. I, p. 80 S. II, p. 81 f. 19, p. 86 *.38,*. 39, p. 87 f. 45. Demosthenes eu gravitatis
somnu non nusquam tantum usus est et ne semel
Schaefer. p. 10s et Melet. p. 83 sq. LocuS Dem. exstat Phil. III. p. 116 f. 17. Sed nolo omnia notare ad tae lium legentis; pii plura desiderat, ipse facili negotio inveniet, et me etiaIII non monente videtat quam prodigus ille sit condimenti, cui parcit Deniosthenes. Prae ceteris amat orator de Halonneso Ironiam aut potius Chleuasmum: vide p. 84 f. 32bis. p. 85 S. 35, p. 87 S. 44. Ad hunc locuna observavit Ducas: ὰρ Ου μεγάλα φαίνεται τμῆς ευεργετῶν;J ειρωνεια ταὐτα. πολλη γὰρ χρηται ταυτη, καὶ εκ τ0ύτου δηλον, υτι ὁ λόγος Ουκ ἰδιος
του Λημοσθένους. P. BB S. 46. Τam culmulata Ironia est pusilli et acerbi animi miniimeque sapit modesti Dentosthonis eloquentiani, qui distinguebat orationes Murris tanquam liuiminibus, non obscurabat vel ibo labat uioerore et acrin O-
24쪽
nia. Quici quaeso summo illi oratoIu Imagis lior- miluin, cliud tritius, mi id ineptius Vi Sum osset, quam in concione Atheniensium, penes quaninia estas erat et sit Ima remam, convcuni dicere: εἴπερ υμεῖς τ0ν ε; κέφαλον εν τοῖς κ20Taφοιοῦ καιμη ἐν ταῖς πτέ9ναις καταπεπατημέν0ν φ0ρεῖτε, Si modo vos cerebrum in temporibus, et non in calcibus conculcatum seritis. Quam Vulgarem et asperam Sententia In OnIneS Imerito Vituper ant. Longinus ' tr ectionem ultra elum modiun latani corrumpi vinaque suaΠ1 alnittere docet. Asperitatem loci observavit Hermogenes R. Cave Objicias a Ui ab Hermogene alteraim a Speritatis DXemplum Vere Demosthenicum. Nam sis verbis Demosthenes non Athenienses appellavit, sed pro litores. Acerbitatem suavitate ac lenitate seiu- per temperaVit eodem Hemnogene Observante εἰ
δυδερες παρα Λημ0σθένει καθαρὰν ευρεῖν Τραχυ-τητα β. Eupolidi igitur comico si et Aristippo
Schol. in Aristid. p. 175 ed. Fionianei. Vide I alcken. Diatr. p. 252 sq. - Εustalliniis ad Iliad. o. V8. 27I . κάοιν δὲ παραὶ ποσι κάππesse θυμός observavit p. 1015,
25쪽
obscoeno 7 talia comtonamas, Piali ini pmidenteni t moderatum Oratoreni nemo acciis abit; etsi vitando dormitare Ciceroni aemulo Demosthenes videtiar, tam arcte et tam graViter non potest dormire '. Quae alia de victione ili Sceptam a Sint, a Dionysio Hal. admonemur. Demosthenes enim, quae Optima essent et utiliSSinia, elegit, con
26쪽
αυστηρον, ἱλαρόν) incitatum, rem1SSum συι et ινον, ἀνειμέν0ν); SuaVe, almarum sῆδυ, πικρόν) Inito, vehemens ῆθικόν, παθητικόν), ut a Proteo non visserret, qui omnes sibi formas nullo negotio adaptabat '. Nihil ejusimodi in oratione de Halonneso λ',
in ea nihil est IuXumans, Sed ad veritatem et necessitatem USUS PraeSentiS eXacta Sunt Omnia et accurato qui leni Studio elaborata ne castigata,
27쪽
ptor, in compositione Verbomim, elomiendi formis, sententiam1m vehementia Varius atqMe Ornatus; Orator autems de Halonneso raro aliquid Ostentat
λων τινος, α τη Λημοσθένους δυνώμει παῖακολουθειν πέφυκεν. nustas enim Ῥ1aedam et eleontia ultra exordi:uin et initiunt confirmationis non extenditur. liod diligentissime conlposituni constat I) propositione adversarii, πρ0rύσει , 2) Ῥisdem ratione, υποφ0sα, 3) Opposita responSione, ανTι- προτάσει, q) refutatione, λυσει. Est igitur exempliun plenae tractationis, in nihil viti 1perundum, ' nisi forte, Ῥ1od composituIn est anxie λη. Sed lati lemus Ῥ1od est laudandi in1. 'At ut si Orator ad confirmationem descendit, statim deficit
nustas suffciens; haec non appaTet nisi suo loco, ill l nunquam deponitur, sed adeo firmiter et constanter nervi adhibenti ir, ut illi oratori insiti vel exercitatione parati esse Videantur Color igitur orationis atque habitus victionis tuni in singulis verbis tuna in eorum compOSi-
28쪽
tione trini in figurariam assectatione a DeInosthenis consuetit line et ingenio discrepat; remini forma in dispositione et argumentatione plane
abhorret. 'O δε λόγος ου δοκεῖ μ0ι Λημοσθέν0υς εἰναι. δηλοι δε η φράσις καὶ ο της συνθέσεως
αρμονία πολυ τυν Λημοσο ενικὸν πεφευγυῖα τύπον, ἀνειμένη τε καὶ διαλελυμένη παρα την ἰδεαν Toύτου του ρητ090ς. Ubanius. De dispositione. f. 5. Duantam artem in Singulis per totam Orationem suo loco visponendis eXercuerit summus orator, alibi demonstravimus i: Statim post prooenitum, ut diximus, Vires deficii int oratorem de
Halonneso, qui pedissePius Philippi epistola trahitur. Propositioni autem: βουλομαι πρῶτον μεν περὶ Αν Φίλιππος ἐπέ αλκε, περὶ τουτων διεξελθεῖν, υστερον δε περὶ ἄν οἱ πρέσβεις λεγουσι. καὶ ημεῖς λέξομεν, eiῬ1o partitioni tam
parrem congrata eSt tractatio, ut priore parte absoluta ita iste peroraverat: ' Ω0ιπόν μοί εστινετι προς ταυτην την επιστολην Tqν ευ εχουσαν καὶ τ0υς λόγους των πρέσβεων γράψαι την ἀπόκρι- σιτ, ην ηγουμαι δικαίαν τ εiται καὶ συμφέρουσανυμῖν. Demosthenis si haec esset oratio, profecto summus Orator dicendiis foret non solunI nian- cum opus notiis reliquisse η deest enini ro-
29쪽
enina non alterana partem eXpOSutSSet, alteram Scripto Piodam exemplo quasi Solvisset, Pio exemplo utra Pie uerrem pars conjungereti tr. Demosthenes tantam, quantam e prioribus nemo, gloriaIII eX eloqMentia percepit, nihil fortuito et temere Scripsit, sed ut ni naIII compositioni verborum, ita distrilnitioni sententiamini operam impendit; quippe Di sciret dupliceni esse bene dicendi Imodum, et eum qui in rem1m tractatione, et eum qui in verbor ni usu consistat, ulminaque auteni in lunas partes dividi, alterum in inventionem et inventomini dispositionem, alte
runt in veri Oria in delectuna et delectorrem compositionem, efficaciorena vero esse compOSitione ni
ntUS Orator Ron1anomini Observavit, tantium in Dentosthene esse cursum verborum et Sic evolare
orationem, ut ejus vini alvie incitationem adspiciamus, Vestigia ingressumque vix videamuS; et Si recordaris, Oratorem de Halonneso impriiden-
30쪽
ter, inscite. IeViter gravissima argumenta tractasse :num miraberis , quo i in ista Oratione sententias deprehemiis abriiptas, et Piod Omnia noster nullo nexu ad persuasionem apto consarcinatus esti Exempla si desideras, tota Oratio est asperaatvie horrida; inspicias Naaeso argumentationem,S. 24 Sin. Desunt igitur signa, quibus facile cognoscuntur Verae et genuinae orationes Demosthenis, desideratur varietas, romar et apta con positioi.
in viibus sunt Valesiius, Valchenanias, Rui1nkenius, ad unum omnes , illius esse opusculuna negavemini. Quod in D licium conveniunt r e Ag e S t a. e, UIRS II1OX naoalsimus, refutatis antea sis, Ῥ1ae Obstare videantvi'.
Contrariuin restitatur. B. G. Iveislcius libello singulari docte, acute
et ornate scripto, quem supra laudaVimis, Demostheni orationem eani Vindicare conatus est. Quaecunqwe autem arguntenta congessit, tacite dissolvi videntur. Primum sumit ille ex auctoritate Veteriam; viae Pialis Sit, ipSe aestinia.
I) Dionys. Hal. loec. lavd l. 2) Reificius quidein in Versione dubitaverat. Vol. I. P. I 37, postea Vero rectius sensit. Vide Becker. Vers. Vol. I. p. 307, et Ucigk. loc. cit. p. 44.