Peri Alonnēsou. Hegesippi Oratio de Halonneso, secundum codd. mscr. recognita

31쪽

q. T. Plii tur clii Di Athenaei sententias de Piodam veri, amina lusii insta *. 9 et 11 au- hemias: L. Ongini et Hermogenis judicia de

agresti illo loco supra. f. 4 exposuimus, et in ultero Hermogenis loco i de plenae tractationis capite non nominatur Dentosthenes tanquan auctor, nec omittitur nomen , ut Saepe, sed esse licitur hoc exemplum των ὐπαί- . Gravis est vero auctoritas Dionysii Hal. , qui in Epistola ad

thodoto archonte a Demostl1ene eOIIIpOSituIII esse. At alii seni videriant Dionysi uni ibi neqwe mane Verae neqMe quae SuppoSitae essent i orationes, Ostendere, Sed quo Pa aeqwe anno habita esset eamini, PIas in canone δ των 10υς θητορικ0υς πίνακας συι ταξάντων ε sive in tabulis aut Per-

32쪽

22 PROLEGOMENA

sciebat non omni eX parie credemtum esse, sed rein traditum mutare tunc non poterat , nisi si in alienuni locum, qui longioris esset dis viisitionis, excurrere volebat 7. TemporiS auteni spatio etiam postea, quunt de Atticis Oratoribus Scriberet, restrictus plumnia de orationibus Demostlienicis dicenda in aliani dissertationem i. e. in peculia-roni scriptioneni de Demostliene nullio recentiorem distillit 8, et rejecta cui operant inipendebat quaestione, ut solebat ', id solum Piuesivit, quod anaicus pellerat. Ciuiis esset Oratio, Posteriore S dentum, quOS

Libanius dixit πρεσβυτέρ0υς λ', extricasse viden-

εiχον εν χερο ιν ύπεσχόμVν Te ποιζοειν , ως πρOΓρου, και re εσας ryν υπόσχεσιν αποδίδωμι. Ea auteni scriptio, quani Dionysius ut amico Sati8iaceret, de niuia ibi is deposuit, Ranicio De Dionys. Epist. ad Amin. Quedlinburg. 1832) vide itur fuisse a Murata quaestio de Dein Osthene, siani cliu post Epistolam. ad Ammaeu in I absolvit, eam vero Epistolain eidem Viro sagacissimo videt hir etiam ante libritin de priscis atticis) oratoribtis scripsisse. Cf. A. G. Becker. Dionys. p. XIII. 10) Quosnani intelleAerit Libalatiis, non li Di et, AleXaΠ-

33쪽

tur, ut nos censentus, Caecilius Dionysii amicus, qui singulari opera de spumis Deli Ostlienis Ora . tionibus disputavit, et qui Calactinum secuti sunt. Dionysius certe quum de Atticis Oratoribius in, Piisivisset, persuas uni sita habebat Spumam esse eam Orationeni: id quod patet ex ejus locis

supra f. 4 citatis, i. e. PIOtieS eam commemoravit, eandem eximendam eSSe censuit ex Demo- stlienicis orationibus, quum Stylus OInnino diversiis esset et fere Lysiae proprius. Reliqui omnes aut Minitant, aut Opus PI an- quam Spurium esse putabatur, tan en ex usu vulgari tanquam genuinum cItant. Ex eorrem

almae TZelgem irem1entarum Verborum lusum tangentes, et Eustathraim, Pii memoriter duos tritos locos citat λης sed etiam laudant quos

trinosiae criticos, qui de germana aut Supposita praestantioriana et ab aliis in numeriani receptoriana libroriani conditione inquisiveriint, an Posteriores Caeciliu in at die Dionysi uni Halicar. , an etian recentiores.

34쪽

οιλιππικῶν, εἰ γνησιος ὁ λόγ0ς, quod repetu

Io) Ad locum orationis citatum. Citat et altu in locum p. 86 q. 4 I sq. ad initium Phil. IV. 16) P. 34 et p. 42 ed. Boisson. et apud Schol. Ηerin0g. P. 40 I, quem locum Reiskio debeinus.

35쪽

θάνομαι ibid. 17. Qui Patriarclia Constantinopolitanus sibi ipse refragatur. N a1n in uibliotliecti Cod. 265 init.

cunctatur MIaeStionem dINImere Olb rationes , qui-lbus Utianti auctores confutare sibi vuletur, tum

17) Suillas et, qui emn secuti sunt, diversos sdemnoniinis Hegesippi homines confii loriant Tarentinitan Co- nicunt et Atheniensent Oratoiem. Vitae Μ0inectat Quae stion. Scentc. Specim. III. p. 43. Oratorem Aeschines c. Ctes. p. 500 q. II 8. c. I lin. p. 86 q. 64) per litilibri ini appellavit Πρώβυλον i. e. qui comani antiquo InOrhin verticem Ietoi taui, sive cincinnos ad uVariani laedeIaceamini aut coriau Similiti usinem spira toItili compositos

36쪽

λο ις, ουτως οὐδε κατὰ τοῖς λόγους η ἀνθρωπίνη

δυναμις, ἄλλως τε δε 0υδε εν τοῖς καιsιωτάτοις των ἰδιωμάτων του ρητ0ρ0ς, αλλῶ και ταυτην επ

έστηκε φυσεως. Si Photius reputaVisset orationem, in Da inpraniis elucet Demosthenis Ingenium, de falsa legatione eodem anno lautitiam OSSe; argumentationeni suam debilem intellexisset. Relivia docet A. G. Beckeriis 18. ' His veterram sententiis plene expositis patet Photium nimis timuisse neque reIII magno Pondere pependisse, apparet reliPIos dictitasse aut Piosdam locos uitile citasse aut sensisse Hegesippi esse orationem, constat nullunt, ne unum quidem eX oninibus, Demostheni eam diserte Vindicasse, id quod, quum alios negare intelligerent, necessariuna fiusset, nisi cuni his ipsi conSenSiSSent. Nec perspicio, cur IVeistatis λ' Suae rei propugnatorem appellet Quintillaniarn,

37쪽

cliti maximus rlaetor magis vituperat quani lati dat propositionem Orationis his verisis δ' : In t ei inie sine finitio i. e. status reI PIOpOSitae pro prius et dilucida enunciatio) a p ud D em Os t Ii e-nem: det Halonnesum Pli Hippus a nreddati Quit iis nec Imagis quam Hermogenis vel Dionysii veribis ulliani aliquid efficitur, nisi lianc orationem itintiliani tenipore in or linemr e luctam fuisse. Libanius vero et u Veteres, quos Se i ur, eani Hegesippi esse videri fidenter pronunciant. Quormna auctorrem gravitatem sentiens Meis Icilis, ut suana opinionemine Vehenienter labi concederet, ereorIs eos accusaVit, piasi Libanius nullos habuisset auctores. Naedle temere. Notos eniim Ubanius sua aetate auctores appellaVit τους πρεσβυτε90υς et τινάς, quo eo dem vocabulo usus est Photius: Harpocration autem φασί inSeritu. Itaque non potuemini errare. Jana perperulamus adversami argumenta reliqua.

opinione Im c O n fi r ni a r e s tu du e r i t. S. B. Prinium, inquit, non potest dii uni esse Dentosilieneni tum publice habuisse orationein liriusce fere, clauus haec de Halonneso est, argumenti. Nani et nonnullis de re inis ejusdem 20) Instit. Lib. III. cap. 8 5, p. 273 ed. Fab.

38쪽

generis in aliis quoque orationibus ille agit, et ab Aeseliine allismio diserte traditur cummaxime postulasse, ut Halonnesus a Pliilippo non daretur, sed redderetur. Ita fere Weislcius , qui proximis ostendit, Ι1abitam esse Orationem de Halonneso. Recte: neqMe est enirn Declamat o

Grammatici. Aeschineum auteni arguntentum in sine lirius capitis tractabimus, alteriun, ut qui Sque videt , nenio negabit: easdena res eodem tenaporea viversis oratoribus dictas esse.

Deinde quod multos Veistatis locos collegit, ubi repeti sententias a DemoSthene putabat, ut monstraret, Naae in Oratione de Dalonneso p. 84 q. 29 dicta essent: ος την χ0;ραν, ην

postea repetita esse in Pliii. III. p. 114 q. 1 G:ηνίκ εἰς Σερρόνησον, ην βασιλευς καὶ πάντες οἶ Ελληνες υμετέραν ἐγνωκασιν εἰν&ι, id inane eSt.

Nanusae vii 1 his locis secun1 comparatis efficituri ut ab utroque Oratore dictum sit Chersonesum et a Getaecis et a Persarii ni rea e Atheniensibus esse concessani. Reli pia exempla Meislcius,maibus docere vult Dentosthenem aInaTe Sua repetere, aut petiit ex orationibus spumis, aut sunt huic rei aliena. Sed possunt alii loci secum con-

39쪽

ferire nionuit: ,Muales locos inter se diligenter comparabis, ut discas, Ῥ1Omodo Demosthenes sua repetat. Multum diVersa ratione Sinuae Ora' toris Demostheneni suffurati centones suos con- smint. In illis eadem sententia redit, somna variata est. Sed in simili rem1m comtitione sua tam egregie dicta, ut ne VerbuΠ1 P1idem nimiandum esset, Vere repetui orator: c. Timocrat. et

Diodoro conscripserat, tibi idem Diodorus ei in leni Andretionem perseῬ1itur. -- ClierS. P. DBq. 34 et Phil. III. p. 111 f. 4. - Vide Vaticen.

ad Τlieocr. Adon. p. 239 A. - A. G. Becker. Demosth. Orator. VOl. II. p. 384 Sqq. - H. Brougham. oration. inaugurat. p. 32 VerS. German. Snellii. Demosthenis nativa virtus cum ex aliis locis tum eX p. 78 f. Veisicio emicare videtur, ubi

haec leguntur: χλευάζει υμῆς, πρῶτον μεν ἀξιων 4θηναί0υς 0ντας προς τον εκ Πέλλης ὁρμώμενον περὶ των νησων διαδικάζεσθαι, πότερ0ν ἡμετέραιη εκείν0υ εἰσίν. oπότε γὰρ η μεν δυναμις η υμε τέρα, η ελευθερώσασα τους Ελληνας, μη δυναται

σε κατε καὶ otc. I anquant ea verba essent