장음표시 사용
31쪽
torem aliquantulun 111Orabo1', dum menim de hac quaestione Sententium PauCis declarem. Totum illud cornrnentiani de terrore PectutΟ-
ribus injecto, et de lege ista occasione lata, rejiciendium puto neque enim quinquaginta
Furiae plus terroris incussissent quam quindecim; i1um Spectaculi horror non nim enumero Chori Iarn ex apparatu Penderet'. Hunc autem terrificum fuisse liquet, tam ex ipsius Oetae descriptione, quam X aUSaniae loco I. P. O. ed Ald. πρῶτος δε σφισιν ταῖς Εὐμενίσιν Αἰσχυλος δρακοντας ἐποίησεν μου ταῖς
ἐν τη κεφαλὴ θριξίν. Viade ahiten dubito an in=noditas, quibus Eschylus instraverat pulpitat n/3, locus esset quin liuaginta Furiis. Quin-
Quum haec scriberem, nondum videram Boechiasi de Tragicis Graecis librum, Heidelbergae editum a. 808. Citat ille Bottigeri Scriptum quoddam Teutonicum, ubi vir ille antiquitatis peritus, historiam de terrore ab Eumenidum choro incusso sutilem esse contendit, quia Athenis mulieres ludis scenicis adsistere non soletiant. Quod quidem non satis accurate dici observavit Boechius, siquidem Plato Gorg. p. 502. D. poesina dramaticana Vocat ρητορικην τινα et Os
δούλων α ελευθέρων. sibi etiam inter spectatores tragoediae recen-Senturi πεπαίδευ μεναι πω γυναιxῶν. Docet nos Aristophanis interpres ad Eccles. 22. mulieres impudicas certas quaSdana sedes lege definitas habuisse, decretuni suadente phyromacho, δε τὰ εra cis εγxαθεζομένας λαθεῖν. Mihi vem nondum liquet natronas Atticas, florente adhuc rei' sica hujusmodi spectaculis interfuisse.
32쪽
etiam tantuna abest ut lilinquaginta simul in SCennna ProdHSSe putem, ut Certuin niihi videatur, ne quin leCirn quidem, Sed re tantuna, in orchestra Constitisse. Neque enim credibile est Eschyluni in patriae superstitiosae mythologia aut audacter innovasse, ut Un1ermm leariarn, qua AthenienSe Sumnia Cum relI-gione Colerent, ex tribus ad quinquaginta Hugeret Vere enim observavit Saluiasius in
Epistola de Herode Inlanticida p. 36. deonina Personas non fingi a Poetis, Sed accipi. Eodern pertinet Aristotelis observati de tragicis:
τῶν γενομένων νοματων ἀντεχ ονται τους γαρ παρειλημμενους μύθους λύειν ου εστι Ternu Ru
tem fuisse Eunaenidas, vel pueris notiSSimuni est ternas tantuΠ poeta agnovi8Se loCa, ct Ide Sequuntur, evincunt Eurip. Orest. 1664.ενθενδε H ἔλθων την Αθηναίων πολιν,
δικην υποσχρος αῖματος μητροκτόνου. Ευμενίσι τρισσαῖς.
Harpocratio ς Αἰσχυλος Εὐμενίσιν, εἰπων τα περὶ
την κρίσιν την ορεστου τ λ. . . . εἰσὶ δε τρεῖς,
Ἀληκτώ, Μεγάρα Τισιφόνη Quin et ipse schylus tres tantum Furias in scenam prodiisse clarissiui indicat. Una de illis, a Clytaeua
33쪽
Quid hoc apertius ' Adi. 49. ythia Chormin
Comparat Cum Gorgonibus et Harpyiis tres autem Gorgone eruant, tres Harpyiae. Inus tantum locus est, qui huic opinioni adversari videat tr. Dicit quidem cliori1 v. 582. Πολλαὶ μεν ἐσμεν, λεξομεν δε συντόμως Sed πολλαὶ nonniinus recte de tribus quam de majore nitImero dicitur. Similes caussae faciunt ut putem in Cabiris et horcisin eundem fuisse Chori numeruin, nemPe ternarium; quem etiam in Heliasin
forte ex tribus, Certe non PluribuSAEURIn QPtem Constitisse opinor Danai quidem filiae, quae in Supplicibus Chori partes sustinent, quinquaginta erant v 316. Sed parum verisi utile est istum unieruim stimul in pulpitis stetisse. Quaenam igitur Imea sit sententia de Chori constitutione, ex praemissis colligi potest, nempe in Eschyli aevo certam legeΠa, quae numeruui ejus definiret, nullaim exstitisse; liuod etiam ex natura renim credibile fit, si recentis tragoediae conditioneΠ SpectamUS, quam primus ipse schylus ex humo Sustulerat, modicoque instruxerat apparatu. Istis teImporibus erat praecipuus Choragoriam Sumtu CirCuchoros dithyraimbicos, vel cyclicos, quos X ci linquaginta viris constitisse ostendit Simonidis epigraimima hora citati tui, quod de Certn-
34쪽
mine dithyrambico Scriptuu fuiSSe, qu una ex altis rationibus, tum etiam ex ha patet, quod in eo tripus mentoratur de quo quideΠ tri-Pod quum pauca sint a veteres tradideriint, Prinios Epigrammatis versus adscribam: Ἐρχεν Ἀδείμαντος μὲν Αθηναίοις, GH ἐνίκα 'Aντιοχi φυλ δαιδαλέον τρίποδα Ξεινοφίλου δε τις Io Ἀριστείδης εχορηγει
Sed in priuio versia victe an legendunt ii τεθηκεν. Non enim serpentium fui tripus, sed taurias ' ; et victor Choragus tripoda, II et poetae Olminibus insCriptuna, Baccho ConSe-
Photius ; αυροφάγον, τον Διόνυσον, Σοσγoxλης ν υροῖ, ἁντὶ του τε τὸν διθίραμβον νικῆσασι ob εδίδοτο.' Recte tamen dici potuit xj τρίποδα, aum ipse tripus quodammodo victoris praemium fuerit, quem tamen ille Baccho solenniter consecrabat. Sic in certamine Triopsi Apollinis τίθεσαν το πάλαι
35쪽
ot τόνδε τρίποδά σφισι μάρτυρα Βακχίων ἀεθλων
Et sic intelligendii in Epigr. LVΙΙ.
Ἐξ επὶ πεντηκοντα, Σιμωνίδη, θραο ταύρους Καὶ τρίποδας, πρὶν τονδ' ἀνθεμεναι πίνακα. Ρlutarch in Amtocid. p. 835. B. καὶ αὐτος δε 'ρηγησε κυκλίω χορω τη αυτο φυλγ ἀγωνιζομενη διθυραμβω κα ὶ νικησας ἀνεθηκε τρίποδα ε
iiii roclum XCei PSit των δὲ ποιητῶν των διθυράμβων τω με πρώτω βοῖς παθλον ην, Pδε δευτερ ἀμφορευς τ δε τρίτω τράγος, ὁ τρυγὶ κεχρισμενον ἀπηγον AthenaeUSI. P. 37. F. καὶ
36쪽
quod etiam ex duobus Simonidis locis patet, Epigr. LVII S. LVIII. 4.
Sed quum haeciae sit sententia de numero chor in aevo Eschyleo legeni tamen Postea latam fuisse, quae magniti ichnem chori tragici definiret, minime inscia iverim. Ceterum existis quae praeiverunt Satis, ut Pinor, ConStat, satur falsa sit Ortim opinio, qui statuunt schylum hanc ersaritim fabulam non Athenis, sed Sicilia docuisse ; quam cliuidem Sententiam, a viro quodam docto Jenensi adoptatum, jure limpi ignavit 'Vielandiu in prooenii ad suam Persarum versionem, editam in Museo Attico, L ipsis 1801'. Hic error ortus est ex loconialo intellecto Scholiastae Aristophanis ad Ran. 1O27. ubi Bacclitis ita loquitur de Persis
'E χάρην γουν νίκ ἐπηγγέλθη περὶ Δαρείου τε
Ub interpres Graecus ἐν τοῖς φερομένοις Αἰσχύλου ΙΠερσαις, οὐτε Δαρείου θανατος ἀπαγγελλεται, οὐδε ὁ ορο τας χεῖρας συγκρουσα λεγε ἰαυοῖ, ἐστιν ἐπιφώνημα προς 'ον Διονυσον λεγομενον
Quod didici ex Actis Senain. Lips. I. p. 395. nam ipsui librum non vidi.
37쪽
χαρῶς πελθουσης ΙΗροδικος δε φησι διττου γεγονέναι του θανάτου καὶ την τραγωδίαν ταύτην περιεχειν την ἐν ΙΠλαταιαῖς μαχην δοκοῖσι δε ούτοιο ΓΙερσαι πο ου Aισχυλο δεδιδαχθαι ν Συρακουσαις, σπουδάσαντος Ἱερωνος, ως φησιν Ἐρατοσθένης ἐν γ περὶ κωμωδιῶν. Hero sic verba 111anifesto vitiata sunt. legemium CenSeo, ΙΗροδικος δε φησι διττα γεγονέναι τα δραματα, καὶ την τραγωδίαν AYTH SC ad quam respeXit AristophaneS περιεχ ιν την ἐν ταῖς ΓΠλαταιαῖς μάχην δοκοῖσι δε YTOI SC. οι δεύτεροι οἱ Ιερσαι ὐπο ου- τ λ. Quod Confir nant a proxiuae
sequii tur ἄλλως Δίδυμος, τι υ περιεχουσι θανατον Δαρείου οἱ Ιερσαι το ρῆμα διο τινες ΔΙΤΤΑΣ ΕΣΕΙΣ , τουτεστι διδασκαλίας, των Περσῶν φασί, καὶ την μίαν αυτῶν η φερεσθαι. Etlio quidem veruna. schylus ersas Primo Athenis docuit postea vero Hierone Sundente, Syracusis Auctor Vitae elus Satis vetustus, in editione Robortelliana, qui Dicaearchi DidasCalias excerpserat, φασὶν δε πο ερωνος ἀναδιδάξαι ἀξιωθεντα του ΙΠερσα εν Σικελία. IIIo loco animum tirone advertant ad vocem ἀναδιδάξαι, de roso docere, quem sensum in texicis vulgaribus frustra quaerant. hilostrat. R. Apollon. II 6 τὰ γαρ του ισχύλου ἀνεδιδά-
38쪽
σκετο, καὶ ἐνίκα ε καινης. AUCtor Arguinenti ad ul)es Aristophanis, αἱ πρῶται Νεφέλαι διδάχθησαν ἐν στει, ἐπι αρχοντος σαρχου, τε Κρατῖνος μεν ἐνίκα ΙΠυτίνη Ἀμειψίας δε οννω- διόπερ Ἀριστοφάνης ἀπορριφεὶς παραλογως, ηθη δεῖν, ἀναδιδάξας τας δευτερας, καταμεμφεσθαι του θεάτρου tibi olbiter Imone Corrigendunt, Ἀμειψίας δεύτερος, Κόννω. ArguΠ4. Bd nn το δε ἀμα-εδιδάχθη επὶ Καλλίου ρχοντος του μετα Ἀντιγενη, επὶ Ληναίφ. Φιλωνίδης επεγράφη καὶενίκα Φρύνιχος δεύτερος, Μούσαις Πλάτων τρίτος Κλεοφωντι οἴτω δε θαυμασθη, στε καὶ
ἀνεδιδάχθη, ως φησι Δικαίαρχος, Uini Colligi potest hac voce ἀναδιδάσκειν Suui fuisse Di Caearchum in clidasCallis, qua excerpsit Rae
Auctor Argium ad PRCeΠl φερετα εν ταῖς Διδασκαλίαις, τι τερα δεδίδαχεν ομοίως Ἀριστο
φάνης Πρηνην ἄδηλον οὐ φησὶν Ερατοσθενης,
ποτερον την αυτην ἀνεδίδαξεν, η τερα καθηκεν, ητις υ σώρεται Κρατης με τοι δυο ειπε δραματα,
Ἀπεγράφη, Philonidae nomen fabulae inScriptum fuit submontine Philonidae doctum. Argum ad Vesp. διδάχθη επὶ ρ ντος Ἀμει
39쪽
άρειν, Paod est fabulam refingere, et quasi novam editionem dare. Jam vero, quum iCaearchiis, Cui de hac citiaestione fides prae Ceteris est habenda, id tantum dicat, Eschylimn ersa suos apud Hieronem repetiisse, Iminime vero innuat novam lautus fabulae διασκευην factn111 fuisse ; On-jicere vix licet voces, quae apud Grammaticos quasi e ei sis citantur, ne in iis liodie reperiuntur, desumta fuisse e ulter draniatis recenSione. Hujusinodi sunt locus apud Athe
naeuin III p. 86. C. de quo dixi ad . 897. et glossa Scholiastae Sti in Hermogenem apud
Bast a Gregor. P. 241. Φρύνιχος ἐν τῆ σοφιστικη παρασκευγὶ παρατίθεται το ποξυλος ρη- τωρ καὶ ποιητης. εἴρηται δε φησι μεταφορικῶς ἀπο
των ἐκ ξύλων ξυλου thrynichiis in Belcher.
Anec t. r. I. P. 67. σκευῶν, οἶς επιπολης επεληλαται αργυρος, κεῖται δε επὶ των λαμπρῶν μενεξωθεν καὶ επιεικῶν, πονηρῶν δε τα ενδον Αἰσχυλος εν Ιερσαις μεμνηται, καὶ Διογενιανος εν τῆλεξει i. ταῖς λεξεσι ' τούτου. Hermannus V. C. in Dissertatione de versibus apud Eschyluim spurii P. i. OCUIm divinari posse existiniat, unde hoc VoCabuli inatillatum est Equi leui tres loco video, ubi
Nihil opus. Lex. Seguler. p. 334. ω φησι Δίδυμο εν ῆ προ- me λε ei Citatur Dolitheus Ascalonita in Λέξεω συναγωγ ap. Athen. VII. 329. D. Laudantur vero Arrixαὶ λέξει et similia.
40쪽
Sententia, hanc vocem Complectens, Sensu non incommoda accideret. Nempe POS v. 171. milituim Opia sine opibuS, σθενος υπόξυλον
haud inepte dici potuisset. Excidisse etiam
videantur Post 783 versus aliquot de artificio quo regnum adeptus erat Darius Majore tamen Cum veritatis specie conjiciat aliquis versum olim fuisse Os 781 in ii Smerdis designatus merit quasi πόξυλος i. e. κίβδηλος καὶ οὐ γνησιος, Lati interpretantur idem Scho- hasta, et Photius. Sed, Ut verUIn latear, Inngnopere suspicor in labrilae titulo a Scholiasta erratum Sse. Cripseriit forte Diogenianus, vel hryniclaus, Αἰσχύλος ἐν Περ . Pro Ιερραιβοῖς, Io quam a Cile in Περσαις transire Potuerit, non est Cur Pluribu ostendam. Quinetiani ipsisfiuiuua Eschyli locunt, unde hoc vocabulun allatuu est, Servasse videtur lilii Athenaeus I. p. 476. C. Αἰσχύλος δ' εν Πε -
ραιβοῖς τους Ιερραιβους παρίστησιν αντὶ ποτηρίων τοῖς κέρασι Ῥωμενους, δια τουτων.
ἀργυρηλατοις κερασι θρυσα στομια προσβ λημένοις.
AEschylus forte hujusimodi versum dederat. Xρῶνται δ' υποξύλοισιν ἀργυρηλάτοις
κερασι, Ῥυσὰ στόμια περιβεβλημενοι '.
olim dederam xαὶ xέρασι. Sed de quantitate penultimae xέρατος omnino videndus inicus eruditissimus Malibitis in Thesauro Graecae Poeseos Mallem tamen ερKσι.