Persai. Persae, ad fidem manuscriptorum emendavit notas et glossarium adjecit Carolus Jacobus Blomfield

41쪽

PRI OTIO XXXIII

Epitheton αργυρηλάτοις optinae Congruit cum iis, quae de voce πόξυλος tradit Phryniclitis. Dubitar autem potest an per κερατα in hoc lOCO cornua, Proprie sic licta, intelligi debeant'. schylus in Perrhaebis in 'a p. 499. A. de iisdem, ut videtur, Poculi loquitur,

ΓIo μοι τα πολλα δῶρα κἀκροθίνια ποὐ χρυσότευκτα κἀργυρὰ σκυφώματα,

Et Mai satis, ut Opinor, de hujusmodi minutiis lisputaturn est. Neque tamen ante annum de tabilia tollere, qtiani patue quaedani de dictione, an han fabulam ormavit Oeta adje-Cerim. Si autem, Sicut in ceteris Eschyli fabulis, splendida, et in quibusdati locis etiam

κομποφακελορρημων, nIra Verborum varietate

distincta, quoruΠ haud pauca pro re nata ipse poeta procudit. Sed linime id Hernianno

concedendunt Puto, Grae Cam quoque rationeni, ubi id COIIIImode fieri potuerit, ad exen1- pluim Orienti linguaruna conforniatam fuisse: cultis generis ' in pala Vir exinitus, duae potissiua uni seruiae notabiles sunt: Una, In nomen addit eius lena Outinis genitivo Ortioren quamdaΠ Signis Cationem accipit; cu-jiusmodi sunt δεσπότα δεσπότου et πιστὰ πιστῶν

η Caesar B. G. VI 28 de Uri cornibus nec studiose conquisua ab labris argento est climcludunt, atque in amplissimiis epulis pro poc lis

utuntur.

42쪽

altera, quae est in Usu achectivi pro substantivo, in primis illa insolens quiddani et e Peregrina poesi depromthina prae Se ferenS, Ut quum την ἀμίαντον, την ἀνθεμουργον, την οἰστοδεγμονα di CR, non adduis Orninibus substantivis, mure, et apeni, et Pharetram designans ' Haec ille at plane liversi sunt generis locutiones δεσπόταδεσπότου, et πιστα πιστῶν haec enim, in qUa pluralis numerias adhibeti 1r facilem Xplicationem admittit illa vero, ubi nomen trUmmae in singulari ponitur, nullo imodo defendi possit viare locum, isti occurrit, aliter ac priore interpretes, et verius suidem, explicui vid adi. 671. Et in altero qui deni loco valde mihi dubitaui videtur, anno legi debeat

πιστὰ Περσῶν. Qiuod ad alterar fornaarn attinet, vi credibile videtur, AESClib luna vel Iminima ex parte linguaruΠ1 Sinti CaruΠ1 Stri 1C- tura Π calluisse ; et praeterea X XeImplis, apeprotulit Herniannus, duo minus Pin Sunt. ἀνθεμουργός non est adjectivuΠi hujusmodi enini Vocabula, quae e εργον Um SubStanti VO COInponuntur, ipsa Sunt UbStantiva, ut λιθουργός, χαλκουργος, et Similia. 11 v. 1O21. prava interpuncti vimini erit lituim fefellit: lanifesto conjungenda sunt τόνδε τ ο τοδεγμονα θησαυρον βελεεσσιν. e multo Imagis ad rem sucit exemptuni quod ex . 584. Prolat tui St, τὰς

43쪽

PRAEFATIO. XXXV

αμιάντου, ImPliciter positiunt pro rari; nam 8 ipsum locunt consideres, videbis, ni fallor, poetae non licuisse Onaen λos inserere sine magno elegantiae dispendio, clivum ProXiIIae Praeivisset dativus αλί, X Pa Imanis e St TOPetendus est genitivus. Olini autem de hujusmodi elegantiis, a merito in tibi uim vocari Possint, nimis Subtiliter tisputare, Eschylove artificia in scribendo 1 1buere, qualia ab istius aevi Simplicitate prorsus ab Ilorrere Xistimo. Quod vix operae pretiuim fuisset Observare, ni Si animadvertissem haud pauco veterum Poeturum interpretes a Chorda oberraSse, vili SO-lent auctorum ema et sententias nimis Curiose

Premere, et Saepissiuae faciunt se intelligendo ut nihil intelligant. Hoc dictuni puta, non BII1

tiunt criticos, qui, duni in poetis interpretandis philosophari voliunt, haud raro fluctu in siΠ1pulo Imovent, et in luce Ineridiana caecutiunt.

45쪽

Argumentum sesqui sere malu autem quae e Glauco asseriantur, in editionibus exhibetur quod in praelatione disputatum est. compendifeci, auctoritatem codicis orνιε deest in Med. Casau- Medice secutus Quaedam etiam bonus de Satyr Poes. I. 5. Glau- resecui age in illo comparent post os Potniensem et Pontium con- πρεσβυτῶν Haec autem Sunt των fundens illud citrama satyricum δε χορῶν, τα με ἐστε παροδικά, os fuiSSe contendit, mutatoque vectO-or λεγει δι' ἡ αἰτίαν πύρεστεν rurn Ordine, legit ΙΠρομηθεῖ Γλαυκωὼς τό, υρων οἶδμα λιπουσα. Eu LIoτPiei Sed inter duos Eschyliri Phoeniss. τὰ δὲ στάσιμα, ἴτε Glaucos distinguendum esse nionu-7σταται καὶ ρχεται τη συμφοράς erat l. Ileopai diis Tin XI. 25. του δράματος τὰ δε ομματιxά, τε Consulas Herniannum in Dissert. λοιπον εν θρηνω γίνεται De istis de schyli Glaucis.

47쪽

καὶ των ἀφνεῶν και πολυχρύσων ε Θανων φυλακες, κατα πρεσβείανους αὐτος αναξ Ξερξης βασιλευς Δαρειογενης, εἴλετο χωρας φορεύειν. ἀμφὶ δε νοστω τω βασιλείω

48쪽

πασα γαρ ἰσχυς 'Aσιητιγενης ωχωκε νέον δ' ἄνδρα αυρει.

ἄστυ το ΙΠερσῶν ἀφικνεῖται '

54. li. το ἄστυ Σουσων Rob MOX vulgo Ἐκβατάνων, Sed recte Brunckius Ἀγβατά i/ων, quam Scripturam Herodoto passim restituit Uesse- lingitis, quena vide in p. 50. Cf. infra 4 l. 953. Altera Scriptura, quae suis aevi recentioriS, recte ervatri in Aristoph. Acharn. 64. 6l2. et Platonis pigr. in Analeci. I. p. 73. Nonnulli etiam G. τανα fici ibebant, Si recte capio Hemdiani locum apud Steph. Byzant in

Omnes Strabo IV. p. 728. A. Stantei excitatus λέγονται ἐ

49쪽

ΠΕΡΣΑΙ.

πολεμου στῖφος παρέχοντες.

οιο 'Aμιστρης, ' δ' Ἀρταφρένης, καὶ Ιεγαβάτης, Ἀδ' 'Aστάσπης, ταγοὶ Ιερσῶν, βασιλεῖς, βασιλέωs υποχοι μεγαλον,σOυνται, στρατιὰς πολλης Ἀφοροι,

τοξοδάμαντές τ δ' ἱπποβαται,

φοβεροὶ μεν ἰδών, δεινοὶ δε μαχην, ψυχης Ἀντλήμο tu δοξη. Αρτεμβαρης ν ἱππιοχάρμης,κας Μασίστρης, ο τε τοξοδάμας

20 25 30

πόρων επὶ νηῶν Herodot. VII. 2 l. οἱ μεν γα νέα παρεό ντο, οἱ δὲ ἐς πεζον τετάχGTO. 20. πολέμω . l. in Schol. στέφος Ald Rob. Turn. 2 l. μνηστρη Ald. Ἀμι στρηs Rob. Ἀμνίστρin Ba cc. Olb. I. 'Aμισγηs, inittriinckius, 'idem esse videtur, qui infra vocatur Aμηστρις. Vil mina nominu metro refractaria in Ordinem cogenda erant, ut versui aptari pos3ent. Qui

Vulgo Ἀρταφέρνης, transpositis literis Ἀρταφρένης dici debuit. 22. εταβάτης AH. Med. H. Liambes la Μεγαβάτης Colli. Vitel . Cetera εγαβάζης. Inter nauticarum copiamina praesecto recensetur Μεγάβαζος ὁ Μεγαβατέω, Herodot. VII. 97. quod notavit Stanteius. Vid infra 976. Ibid. Aorάπm AH Rob. Baroce. M. l. 2. Colla. l. Vitela. Ani dein qui Herodoto Υστάσπm, dux

Bactriorum et Sacariun VII. 95. Stant Memoratur etiain 'Oτάσπ . Eschylus autem haec Persariim nomina partina finxit, partim ad versuum modulum immutavit.

29. Ἀρτεμβάρης penultimam producit v. 963. Ori'ipit ei O v. 307. 30. Μασίστω Herodot. VII. 73. et Φαρανδάτη VII. 79.

50쪽

εσθλος 'Iμαῖος, Φαρανδακης θ ἴππων ἐλατηρ, καὶ Σωσθάνης. λους δ' ὁ μέγας καὶ πολυθρέμμων

καὶ λειοβάται. ναῶν Ἀρεται δεινοί, πληθος ἀναριθμοι.

ὀνόμασιν ἄρσενες συντάττουσιν

ἐπίθετα. Fus de hoc Atticismo egere Oann. Diacon in Hesiod. Scut . . t S. Glegor de Dies. p. 25. Eustath ad Iliad. B. p. 74, 29. Iliad. K. p. 93, 3. Vid. Or-Son ad Eurip. Med. 22.39. ἐλλειοβάται Ald. ἐλιοβάται οἱ Med. 40. νάριθμον Turn. Colla. l.