Platons Symposion [microform]

11쪽

PLA TONS

. a s o

. . . ....... . . .

12쪽

II E INRICII SCII VEI ZER SIDI ER

. . . .

. . . .....

15쪽

sclien Aulian si Teii tesseli unx deni Zeugnis de Bodleianus in

mentionen secit Plato in synaposio, iniit VlII 4, 23, Gell. I , ,

Macrob. II, 3 - ei de uiliciter eivstis, das, illeser Ninnae aus est ri sberlieserun I3etulit. Ε l egeiclinet ut iactis den iveiten Alcieines gi ossein Gasin aliis, dei πότος, vel clier aus ita δεῖπνον solgie. li voti das Gange eleguntlicli aucti nacti dein eis tela ictbenaniit ver len coniale so συνδειπνον in uia serer clitast sellist 172 B: τῶν τότε ε τω συνδείπνω παραγενομενων, Cicet' ad la in I 24, 3 sapientius nostra istana εἰ mures illi συμπόσια aut

16쪽

sicli aus en Iaii puntiat liezielit, Aristot Pol. II, 126 l 11: καθάπερ ἐν τοις ἐρωτικοῖς λόγωις ἴσμεν λεγοντα τον 'Αριστοφάνην ως των ἐρώντων δια το σφόδρα φιλειν ἐπιθυμούντων συμφυηναι καὶ γενεσθαι ἐκ δύο οντων να vgl. ii 192 Ε). Dies Begeicliniin is uicti talos facillicli volt honinaei gerechisertigi, soniteri linian aucti nocti est ut Et ver leti lurcli deii Ansan unseret Iclaris selbst, 172 B: περὶ των ἐρωτικῶν λόγων τίνες ησαν. oppellite sinit uberita iipi, selbs lae Dranaen, ait cliti lautiet ei Zeit uicti sellen iiiii so luten vir liet lenisellio iAristoteles dei Platonisclien Menexenos ais ἐπιτάφιος citier iiii l

be Cic. Tuscul. I 11, 24 den Plia idon is inter liti est de animo Φαίδων η περὶ ψυχης nacti Tlirasyllos). Glete libelle utend init

χti duusten de individuellen Ficiliet ei teli δ). μηδένα τῶνδ' ἀέκοντα με νειν κατερυκε παρ' ημῖν μηδὲ θύραζε κελευ Ῥυκ ἐθέλον c. ἰέναι μηδ' ευδοντ' επεγειρε, Σιμωνίδη, οντιν' αν μων

θωρηχθεντ' i νω μαλθακος πνος ελ l . . . . τῶ πίνειν δ' ἐθελοντι παραστα δον οἰνοχοείτω 'ου πάσας νύκτας γίνεται βρα παθεῖν.

Vgi lite igit Platon Synap. 176 Ε πίνειν σον αν καστος βούληται, πάναγκες δε μηθεν εἰναι 220 Λ πίνειν - ουκμελων - πότε ἀναγκασθείη, 223 B: ἀναγκάζεσθαι πίνειν

17쪽

δαιτυμόνες δ' ἀνα δώματ' Ἀκουάζωνται old οὐημενοι ξείης, παρὰ δὲ πληθωσι τράπεζαι.

ο πολλὰς πίνων μή τι μάταιον ἐρεῖ. υμεῖς δ ευ μυθεῖσθε παρὰ κρητηρ μένοντες,

αλλήλων ἔριδος δῆριν ἐρυκόμενοι,

ἐς το μεσον φωνευντες ομῶς εν καὶ συνάπασιν 'χούτως συμπόσιον γίνεται υκ INPι.

Dei Dicliter Ion l. r. 1 pie is den Dionysos ais die προφασις παντοδαπῶν λογίων Xen Synap. 3, 3 veri angi elicia salis

δεξιὰ Symp. 214 C, 223 C, ne p. IV 420 Ε), in Reiletumius istissi

liei Xen Synap. 4 64 περίοδος των λόγων. Da salie in Wurale vortier lacraten uni aut genaacii l. I in here Z fit te lite te sonilers

Scinna rotZer, o nostia Synap. 6 8 On quilippus: συ γαρ μέντοι δεινος εἶ, ω Φίλιππε, εἰκάζειν. ii iis ei Zalil Ibuci an Synap. 18:καὶ τελος ἐπεσκωπτεν εἰς τους παρόντας και εις τον Ἀλκιδή- μαντα μοῖόν τι ἀπερριψε gl unicii u Sy in p. 2lsi Λ. In der et iles Pelopoliti est schen i leges, itiis in ilien ille theoretisciae nil piraliti selie Beli stibula iter Illielori lc nil urite, vitriten naturi teli ille udalien illesei Ait liet iter περ χθος λόγων

18쪽

getegenti icli Teilnalinae an denset ben unx rullinen es, Wie Ieiclites ilina literbe xviii de die IIeri scitas liber sicli sellast gurate vali ren: τοῖς πλείστοις ἐργωδεστατόν ἐστιν, πιστε 'υλάξασθαι - τουπερ τον κόρον ἐμπίπλασθαι, τοὐτο αδίως πανυ ἐφυλάττετο. Zu gleiciter Zei liosas Sol rates Eliastuc ita de Geistes eiiug, sicli in dei scit ei geniten Ton dieserinterlialiungen itinein Zufinden, eici ne te e sicli da aucti sons durcii inen iei tern cliuinoristisclienZug, urcii die Gab aus, nil lachendent munde die eriistes len

tur ut aliquid tu aediunt de elo luentiae suae lante proferret, iacuecia deprecatus istes Muae praesens, iiDput. locus ac 'eni pus exigit ego non calleo: fluae ego alleo, nec loco praesenti sunt apta nec tempori Macrob. Sat. VII 1, 4. Unil venit eu Me in.

ἐμοὶ δοκεῖ των καλῶν κἀγαθῶν ανδρῶν Ἀγρα ου ρόνον ταῖ μετα σπουδης πραττόμενα α ξιομνημόνευτα εἶναι, φλλα καὶ est ἐν Ψαῖς παιδι αἱ laute de scillicliteransanides Synaposion

4, 1-27.

20쪽

ως ἐν παλαίστραις καὶ διατριβαῖς γεγονώς, 141 ἐπειδη γαρ

tias in einem Verice περὶ φυσεως ρωτος η ρώτων ); so lannL I 'Ia s iit seine rhetorisclien Spieleret, dem λόγος ἐρωτικός in Platon PMdros 230C-234 C), in dem das Paradoxon sophi-

Aγαθωνος του ποιητο ἐραστής.

γαρ υκ χω χρονον έν ω vcsρῶν τινος διατελῶ.3 Bach. Critiae quae supersunt Lips. 1827 p. I 03

εισεναι τον σοφον, τίνων χρὴ ἐρῶν.

. Ριβιαδην κα ουσόν γε τοsτων ἄξιον θαυuάσαι . . . . ἐγὼ εοια τον ἔρωτα ον τυγχανον ἐρῶν χλκιβιάδου ουδὲν διάφορον των Βακχων πεπονθειν καὶ γαρ αἱ Βάκχαι, ἐπειδὰν ἔνθεοι γένωνται, ὁθεν

οι αλλοι κτων φρεατω ουδὲ δωρ δύνανται δρεύεσθαι, ἐκεινα μέλι

καὶ γαλα ρυονται καὶ δ σεο ὶ ἐγὼ οὐδὲν μάθημα ἐπιστάμενος δι-

σαξας ανθρωπον φελησαι αν, μως μην ξυνὼν αν ἐκείνω διατ έραν βελτίω ποιησαι.