Poetæ graeci;

151쪽

Ἀνδρος ορέξασθαι ξιφεων τ ἀνεχεσθαι ἀμυχμον, Κοσμῆσαί τε φάλαΦα, λόγον' ἀναμευησασθαι 125

Δυσμενεων πιονΤα, και ἱππήεσσι κελεῖσαι,

152쪽

Δερμα λεονΤειον, μαλα οἱ κεχαρισμενον αὐτω

153쪽

εκδιηγεῖται.

155쪽

Xειρο προεσχεθομην, καὶ αF ώμων δίπλακα λώπην Τη δ' τερ ρόπαλον κόρσης περ αὐον αείρας, Ηλασα κακκεφαλης δια δ' ανδιχα τρηχυν εαμ Aυτὶ επὶ λασίοιο καρηαῖος αγριελαιον Θηρος αμαιμακέτοιο πεσεν δ' γε, πρὶν - ἱκεσθαι, ψόθεν εν γαιη, καὶ επὶ τρομεροῖς ποσὶν - 56 Νευςαύων κεφαλὴ περὶ γαρ σκότος οσσε ι αμφω Ηλθε, βίη σεισθενῖος - ὀςεω εγκεφάλοιο.Τον με εγων δυναισι παραιφρονεονΤα βαρείαις Νωσαμενος, πρὶν αυθις ποτροπον ἀμπνυνθῆναι, 60

Αὐχενος ἀρρήκῖοι παρ ἰνίον λασα προφθας, Ῥίψας τόξον εραρε πολύρραπΤόν τε φαρέτρην.Ηγχον δ' πυίεως, Λυδαρας συν χεῖρας πείσας 'Εξοπιθεν, μη σάρκας ἀποδρύψη ὀνύχεσσι.

156쪽

144 ΘΕΟΚΡΙΤΟY.

157쪽

I K ροδα τα δροσόεν7α, καὶ α κίμυκνος ἐκείνα Ερπυλλος κεῖται ταῖς Ἐλικωνιάσι. Ταὶ δε μελαμφυλλοι δαφναι τὶν ΙΠυθιε IΠαιάν Δελφὶς επει πέτρα τουτό τοι ἀγλαῖσε. Βωμον δ' ἱμάξει κεραος τράγος τος ὁ μάλος, Τερμίνθου τρώγων ἔσχα7ον κρέμονα.

ΑΛΛΟ. V . TOαν τὰν λαυραν τως αἱ δρύες, αιπόλε, κάμψας, Σύκινον ευρήσεις ἀρτιγλυφες ξόανον. Σακος Γ ε ἱερος περιδεδρομεν αέναον δε Ρεῖθρον ἀπο σπιλάδων παν7οσε τηλεθαει Δαφναις, καὶ μυρτοισι, καὶ υώδει κυπαρίσσω'

Eνθα πέριξ κεχυΤαι βοτρυόπαις ἔλικι Aμπελος εἰαρινοὶ δε λιγυφθόγγοισιν ἀοίδαῖς Κόσσυφοι ἀχεῖσιν ποικιλότραυλα μέλη

158쪽

Σεθα ἀηδονίδες μινυρίσμασι ἀῶ εὐσι,

159쪽

' δείλαιε τύ υρσι τί το πλεον ει κίαΤαξεῖς Δάκρυσι διγληνες πας οδυρομενος; O Παι ἁ χίμαρος το καλον τεκος, οἴχετ ες αδαν

Τραχῖς γαρ χαλ- ἀμφεπίαξε λύκος.

Καὶ γαρ εγω τοιουτον χω πότμον αντ δε πολλας Πατρίδος, οθνείην κεῖμαι Ἀφεσσάμενος.

Οὐρανίαν, ἁγνῆς ἄνθεμα ρυσογόνας

160쪽

οἴκω ν Ἀμφικλεους, ω και τεκνα καὶ βίον εἶχε Συνόν ἀεὶ δε σφι λωῖον εἰς τος ην Εκ σεθεν ἀρχομενοις, Ἀποτνια κηδόμενοι γαρ 'Aθανάτων αυτοὶ πλεῖον εχουσι βροΤοί.

Νηπιον ἴδεν λειπες, εν ἁλικία δε καὶ αυτος, Εὐρύμεδον, πυμδου τουδε Θανων τυχες. Σοὶ μεν δρα Θειοίσι με ἀνδράσι τον δε πολῖται ΤιμασευGι, πατρος μνώμενοι, ἀγαθου. Εἰ τὸ ATTO . . Γνώσομαι ει τι νεμεις ἀγαθοῖς πλεον η καὶ ὁ δειλος Ἐκ σεθεν ἄσαύτως ἶσον, δοιπόρ Ἀχει. Xαιρετω τος τύμ&ς ερεῖς επεὶ ΕὐρυμεδονΤος Κεῖται της γῆς κουφος περ κεφαλῆς.

Hoc pi amma pariem praecedentis putabat ReisHiιs diversa esse, uni olim tumulo inscripta Brunckius.