Poetæ graeci;

171쪽

Αρτεμις ἀγρώσσουσα καρηαῖα συννεχες αιγῶν

Κυνθιάδων φορέεσκεν ο δ' πλεκε βωμον Ἀπόλλων. Δείμί με κεράεσσιν δεθλια, πῆξε δε βωμον 56Ἐκ κεράων, κεραους δε πέριξ πεδίλλῶ τοίχους.

172쪽

τη ἡ φόδε ανάγκη βιασθεὶς φθέγξασθαι, διέρρηξε τηνέλεω, τις την κεί

ες ὶν ὁ Καλλίμαχος Sehol. V. 60. κόρα Ernesti nanc vocem ad ipsum Apollinem relani

Boedi omnis Apollo ab Atheniensidiis cultus fuit, vias auxiliatorem dicas, in ciuiis nonorem, teste Sitidd, festum Boedi omisandem instituemini; unde et mens Boedromioni nomen factiun, PIO TheSeus Diagonas praelio vicii , 10 refert Plutarchus in hes. Fris h. V. 64. Κλάριον Claros, Ioniae civitas, in vita nobile t Apollinis deludritin risch. V. 65. Καρνεῖον Ἀσrὁ Κύρν τ μένγεως, τῆ ἀναιρεθεν7ος π Ἀλητου, o η των ρακλειδων οργισθεὶς ὁ Ἀπόλλων λοιμον νέαλεν Schol. Νο ab Aletu, sed ab Hippota Cariatim intersectivi memoIat Par sanias in Liaconicis.

174쪽

Ponto nempe comparistat Apollonius Rhodius poema quale volebat credi Stilian, P10d scr1pserat Argonauticon alludens simili ad nomen Ponti uxini, 10d velut operis argumentum constituit. I. Voss. Ernesti ver putat, in his argutari interpretes, et ὁσα πόν7o Solummod esse larinulam, insignem copiam XpriInenteni. V. 7. Μελισσαί Melissae dictae sunt Cereris SacerdoteS, ut docet Pindari interpres Pyth. iv Μελίσσa κυρίως μεν - της Δημη Τρος ἱερείας φασί.

175쪽

νέομεν, τη τοξα λαγωδολίαι τε μέλονΤαι, Και χορος ἀμφιλαφης, και εν ρεσιν ψιαασθαι. 'Αρχόμεν ός τε σίρος φερομεν γονατεσσι ΓΙαῖς τι κουρίζουσα, τάδε προσεειπε γονηα' Δός μοι παρθενίην αιώνιον αππα, φυλασσειν, Και πολυωνυμίην' ἴνα μη μοι Φοῖ ς Ῥίζη. Δος δ' Η καὶ τόξα εα, πάτερ' ου σε φαρέτρην, Οὐδ' ιτεω μεγα τόξον εμοι Κυκλωπες λους Aυτίκα τεχνήσον7αι, μοὶ δ ευκαμπες αεμμα I0Ἀλλὰ φαεσφορίην τε κα ες γόνυ μεχρι χιτῶνα Ζώννυσθαι λεγνω7ον, ν αγρια Θηρία καίνω.Δος δε μοι ξήκον7α χορητιδας sΩκεανίνας,

V. 3. μφίλαφης Vocantur hic, ut opinor, choreo latae et vatiosae: ad Se In longiun spatium Xtendiunt. . Steph. manibus scilicet mutuo inter ea sinanilinis attonii prehenSiS. V. 8. τόξα Ritanicenius imul τόξον, o quod adlatures accidit

176쪽

Δος δε μοι ἀμφιπόλους Ἀμνισίδας ἱκοσι νύμφας. 15Aῖ τέ μοι ενδρομίδας τε, καὶ, ππότε μηκετι λυγκας

Τειρομεναι καλεουσι βοηθοον ησι με μοῖραι Γεινομενην τοπρῶτον επεκληρωσαν ἀρηγειν

ν ν ην τινά μοι ελεις νεμειν πάλιν.

V. 9. λῆς Ἀντι του 2έλεις κατ ποσολὴν της 2 συλλα ς' κεχρη- Ται σολλαχῆ τη λέξει καὶ ὁ Θεόκριτος. Schol. V. 20. Ουρεσιν ικῆσω Emὶesti mallet υρε ενοικῆσω nec verbexempla si T in litivis elisi e coriectura sola deuent temere multiplicari. V. 22. καλέ9σι H. Stephantis καλέσουσι repone Dat Bra n κi censet scriuendum καλέσωσι, libaudita particula αν.

177쪽

OH με καὶ τίκ7ουσα καὶ ου ηλγησε φερουσα

Μήτηρ, ἀλλ' ἀμοροῖ φίλων ἀπεθηκαὶ κόλπων. 25

T&Τοιεν, τυτθόν κεν γω ζη μονος Myης 30Xωομένης ἀλεγοιμι φερε τεκος, σπι θελημος Αιτίβεις, και δ' αλλα πατηρ τι μείζονα δώσει Τρὶς δεκα τοι 7ολίεθρα, καὶ ρ Ἀνα πυργον ὀπάσσω Τρὶς δεκα τοι Πολίεθρα, τα μη Θεον αλλον ἀεξειν ΣισεΤαι, ἀλλα μόνην σε, καὶ Ἀρτεμιδος καλεεσθαι. 35

Πολλὰς δε ξυνῶ Ἀσόλιας διαμευήσασθαι

Αρτεμιδος βωμοί τε και ἄλσεα καὶ μεν ἀγυιαῖς 'Εσση καὶ λιμενεσσιν πίσκοπος. ' Ω ὁ μεν ειπων Μῖθον πεκρηθνε καρηίι βαῖνε δε κουρη 40

V. 27. σολλὰς Η. Stephanus coriecit πολιὰς Ruhnicenius ὁπαλὰς, postea nihil mutatulum esse vidit. Vulgatam lectionem defetulit oupiusu ineptam vocat Bretineritus, cui σολλὰ S. Vossioni Iecti unic placet, σολλὴ etiam Rufinivenio In mentem Venerat. V. 32. καί δ'Ἀλλα Ruhnkentius ex Cod. Ven legendum censet

179쪽

Φυσάων, αυτῶν τε βαρυν όνον αυε α Αἴτνη,

V. 55. Llegendum omni Dd, ut Benileius monuit, χησανΤος επὶ μεγα, i. e. μεγάλως. V. 56.I Pr αυτων . Faber correxit ἀκτων Sed fri1Stra aυτων ad Cyclopas referendum St. V. l. 'A ιgbλαδις Ἐκ διαδοχῆς Sehol. Ernesti veri, inferpretatur sur ham vi, elatis ait brachiis. Ibid. επι μέγα Ἐπὶ H. Stephano debetiu , qui ita cor rexit pro C , Iae uincula rationis cursunt impedivit.-Stanteiit inali iit ε Ἀμμιγ.-Ruhnkenius μειρέα. V. 69. Pro Ἐρμελ Rithnkenio in menteni venit ἐρξείης, c. Wri eo: cet, cast gato LIMd. κεχρημένος i. Stephanus non dubitat si reponendum Sit κεχρισμένος.-Τ r.evius degit κεχριμένος. nesti suspicatur Voculani τε excidisse post σποδιῆ otiis versus alckenoerio sanus videtur.

180쪽

Σ θεος εκ μεγάλου λασίης δράξαο χαίτης. Γω μαλα Θαρσαλε σφε τάδε προσελεξα τημος Κυκλωπες, καὶ μοί τι Κυδώνιον, εἰ δ' ἄγε, τόξ'ν, Ἐδ' ἰους, κοίλην τε καΤακληίδα βελεμνων Τευξίε καὶ γαρ εγω Λη7ωῖας, σπερ Ἀπόλλων. 80A δε- γω τόξοις μόνων δάκος, τι πελωρον Θηρίον ἀγρεύσω, τόδε κεν Κυκλωπες εδοιεν.Εννεπες οἱ δ' ετελεσσαν αφαρ δ' Απλισσαο, δαῖμον. Ay δ' πὶ σκύλακας παλιν ias' κε δ αυλιν Αρκαδικην επὶ Ιανος ὁ δε κρεα λυγκος ετ νε 85Mαιναλίης, ἴνα ι τοκαδε κύνες εἶδαρ δοιεν.

V. 5. Pr σε Ernesti mallet τε vel potitis δε. V. 77. Ρro τῆμος Hr 1idam doctus corrigit δαῖμον, eleganti eonjectura. Ern. V. 78. debeti iri Stephano e lim legeDatiar . Ibid. Κυδώνων 'Eθνος Κρητης. Schol. V. I. Ai Non dubitem scribemium esse M. Simpliciter αι pro e coitisitionaliter dici nondum repem. Ern. Ibid. μόνιον δάκος Κατὰ μόνας νεμόμενον Schol. Μόνιος, γριος υ μεμονωμένος. id. V. 86. Μαιναλίης I Μαίνάλον, ρος Ἀρκαδίας. Schol