Poetæ graeci;

41쪽

Καὶ Τιτυον εἶδον, γαίης ερικυδεος υίον, Κείμενον ἐν δαπέδω ὁ δ εο εννεα κεῖτο πέλεθρα 165

Γὐπε δε μιν κάτερθε παρημενω παρ κε ρον,

Στευτο δε διψάων, πιεειν δ' Η εἶχεν λεσθαι.

Oeta nevi unmiain δυνειν dixit pro demittere, vel immittere, vel inmmergere; sed pro induere, vel pro stibire, vel ingredi, IntranSitive. Δόρυον igitu erit, pio vultures si ineunt et ingre- diuntur, non solum illud vi οὐ suis sius tundiant, et fossicant, et dilaniant.' Praeleci. cap. V. V. J69. Πανοπηος Πανόπη, τόλις Φωκίδος Schol.

V. 72. τευτο Est in isto vecto ut alta pluribus animi gestientis et aliquid cupide molientis, per externos gestu in si

42쪽

Uσσάκι γαρ κύμ ὁ γέρων πώειν μενεαίνων, Τοσσάχ δωρ ἀπολέσκετ ἀνα ροχέν' ἀμφὶ δε ποσσὶ Γαῖα μίλαινα φάνεσκε, κία νασκε δε δαίμων. I75Δένδρεα δ' υψιπετηλα καΤακρῆθεν χε καρπον, 'Dγχναι, και ροιαι, καὶ μηλέαι ἀγλαόκαρποι,

Συκαῖ τε γλυκερω καὶ λαῖαι πολεθοωσαι

43쪽

Σμερδαλέος δε οἱ ἀμφὶ περὶ ηθεσσιν ἀορτηρ,

V. 186.J-adverso ni Xantem trudere monte Saxum : 1Od tamen a Sunamio In Vertice mirSmn Volvitur, et plani raptim petit aequora campi. Lucret sit. 10I3. ΡOre notandum et hic, iam idoliue, et artificiOSe, IapidiS, Ondere Suo de monte devoluti impetum depingit versus iste, pedibus dactvlicis totus incedens turle. V. 188. Κονίη Merimis Casut bonus Vocem κονίη interpreti IrLiixivium tutorem multo labore comparatum, et Omnibus mem- bris, capite Uecipue mananteni IUXivi comparari Ῥ1i non amplectatur Θ' Disseri. a. esci tamen annon simplicitis hic intelligas vaporem, pulveri similem, X capite eXSurgentem Clarh. V. I90. Spiritius sive aninia ad coeliu ascemlere corpu Rut

45쪽

Ἀλλ' oτε τόσσον ἀπῆμεν, σον τε γεγωνε βοησας, Ῥίμφα διώκον7ες, τάσδ ου λάθεν κυαλος νηυς Ἐγγύθεν ορνυμενη λιγυρην δ' εντυνον ἀοιδην Δευρ α ιων, πτολυαιν δυσευ, μέγα κῖδος 'Aχαιῶν, Νῆα κα7άςησον, να νωῖτερην π ἀκέσm. 20 Ου γαρ πώ τις γηδε παρηλασε νη μελαίνη, LIρίν γ μεων μελίγηρυν ἀπο ομάτων π ἀκουσαι Ἀλλ' oγε τερψάμενος νεῖται, και πλείονα εἰδως

Ω. φασαν, εῖσαι πα καλλιμον αὐταρ εμον κηρ Hθελ' ἀκμεμεναι, λὐσαί, κελευον ταίρους,

V. 9. Cicero de in Lib. V. I 8 locum nunc ita vertit: O decus Argolicum t 1in puppina nectis, Ulysses,

Quin pestis astuerit, Vocum incedine captu ;Ρdst variis avid Satiatiis pectore uSis, Doctior ad patrias I Sus emeIier1 OrnS. Nos grave certamen Delli, clade Ρ1 tenemus, Graecia viani rojae livino numine exit; omniaque e latis remam vestigia terrIS. V. 23. Πλε να ειδώς Ne pie enim vocum suavitate Videntur, aut novitate iadam et varietate cantandi, revocare eos Soliue, pii praeterveneuantur sed vita milia se scire muteDantur, ut A lioniines ad eamini saxa discendi cupiditate amiserescerent. idit Homerus probari fauillam non posse, si cantiunculis tantus Vir Irretitus teneretur. Scientiam pollicentur, quam non erat mritn ,- scientiae cupido patria esse cariorem. V Cicero in loc sup citato.

46쪽

Ἀρτέμιδι κέλη, δε ρυπη Ἀφροδίτm

47쪽

Ερδουσα μέγα εργον, ' κεφαλη ἀναμάξεις ΓΙάντα γαρ υ δησθ', επε ε ἐμελεκλυες αυτῆς 15υς o ξεῖνον μελλον εν μεγαροισιν ἐμοῖσιν

'Aμφὶ ποσει εἴρεσθαι Ἀπεὶ Μυκινῶς καχημαι. H ρα, καὶ Εὐρυνομη ταμίην προς μυθον ειπεν '

Eυρυνόμη, φέρε δη δίφρον καὶ κῶας ἐπ αὐτὴ, φρα καθεζομενος Dp πος, δ' ἐπακμσ9 20U ξεῖνος μέθεν ἐθέλω δέ μιν ἐξερέεσθαι.

Ξεῖνε, το μεν σε τρωτον γων εἰρήσομαι αὐτη, Tis πτοθεν tu ανδρῶν ποθι τοι σολις, δε τοκῆες ;Την δ' ἀπαμει μενος τροσεφη πολυμητις δυσ-

σευς'

' Ω. γυναί, μ αν τίς σε βροτῶν ἡ ἀπείρονα γαῖαν Νεικεοι γαρ σευ κλεος ρανον εὐρὴν ἱκάνει i 30Ως τε η βασίλῆος ἀμύμονος, o τε Θεουδὴς Ανδρασιν ν πολλοῖσι και ἰφθίμοισιν ἀνάσσων,

48쪽

Eὐδικίας ἀνεχ σι ῬερIσι δε γαῖα μέλαινα ΓΙυρους, καὶ κριθας, βρίθθσι δε δενδρεα καρπω Τίκ7ει δ' εμπεδα μῆλα, Θαλασσα δε πιαρεχει χθύς, Ἐξ ευηγεσίης ἀρετῶσι δε λαοὶ π δευτ9. 36Τ- εμε νυν τα με αλλα μεταλλα σω ενὶ οἴκω

V. 35. Quamvis Pisciun copiam inter populi felicis et opu

49쪽

Οι δε γάμον σπευδμσιν ' γω δε ολους τολυπευω' Ἀλλα και ως μοι εἰπε τεον γένος, οππόθεν εσσί. 60

50쪽

Δωριεες τε τριχάλες, δῖοί τε Πελασγοί. Τοῖσι δ' ενὶ Κνωσσος με ἀλη πόλις ενθα τε ίνως 'Eννεωρος βασίλευε Διος μεγάμου οπιςης, 6ΓΙαυος μοῖο πίηρ μεγαθυμου Δευκαλίωνος. Ευθ' δυσῆα εγων δόμην, κά ξείνια δῶκα Και γαρ τον Κρητηνδε καΤηγαγεν ς ἀνεμοιο, Ἱεμενον Τροίηνδε, παραπλάγξασα αλειῶν S0Tον μεν ερο προς δώματ ἄγων ὁ ξείνισσα,