Tragoediae superstites et deperditarum fragmenta;

301쪽

AD MEDEAM. 2 I

I IS. ψελον . a Pr. i. Libri reliqui *ελον. I IS Uολλῶν ταμία χευ Uλύμπω Rom. A. ante corr.Zcs. Noster Alc. II 62. Andr. I 286. Bacch. 1386. Hel I O .Hολλαι μορψα των δαιμονίων. Cui vel Sui subjecti sunt quatuor versus, qui nostram etiam fabulam claudunt. In quinque igitur

sabulis uno tantum versu nautato cadens terniinatione usus est

302쪽

HIPPOLYTUS.

D tempore hujus fabulae duplicique ejus editione haec ex didascaliis tradit argumenti Graeci scriptor, haed sq, T Tπα-

liasta Theocriti a io. Eam valde diversam ab altera fuisse ostendit Matthiae ad fragm. P. 182, 83. Utrumque UtEm

nomen, O καλυπτομένου, στεψανίου, non a Poeta Profectum,

Sed a grammaticis esse impositum duarum editionum distinguendarum caussa animadvertit Brunckius et de lao genere dixi in Annotationibus ad Sophoclem p. a p. Nam Euripidesne alterana quidem fabulam erat cur hujusmodi cognomine a

priore distingueret, quum non in m novum quam vetorEm Or- rectam in scenam Producorol.

IsJUOATTOΣ In Codice Florentino, sicut Bacchabu Euripidis nomen praefigitur Penthei, Helioch; Hippolytus inscribitur resipα. Senecae Hippolytus, ipsi monente, Phaedra dicitur in codice scripto atque illinc versum Profert Priscianus velut in Senecae sibi Phaedra lectuna. Ex hoc Furipidis dranante Imulta suis in commentariis ad Homerum adhibens Eustathius, frequenter illa legi testatus in Hippolyto, binistanaen in locis ad Il. p. 8s, 3. 568, s. d. Bas. laudat Furipidem in Phupdra, quaeque illinc profert in Hippolyto reperiuntur. VALCΚ. Similiter recentiores quidam grammatici Hocubam Polydori, Orestem Electrae nomine appellant. I. Nooti ScholiaSta, δυνατη, θαυμαστη, μεγάλη. Libani uS

303쪽

AD HIPPOLYTUM. 2 s

3. Colchidem, Phasidem, pontum Euxinuni, et ab altera Parte Columna Herculis Pro orbis terrarum nobis cogniti et habitati terminis habitas esse bone docuit Wytten bach ad Plat Phaedon P. 2sq. Sic Plato t. c. p. g. ιμα οἰNeZν ου μ Ut M αΚλείων στηλῶν ἀπο ἀσιδov. HόPro de Oill, aino Jania accepit Musgrav. MATTH. S. του Negligentius loquitur: nam debebat Croυc dicere.

ad Promethei locum. De nomine matris Hippolyti silet Euripides Antiopam fuisse tradunt Plutarchus in Thes P. I D. Seneca in Hippolyto Tragoedia, scholiast ad hujus fabulae

v. 58O. Schol ad Hom. Odyss. A. 32O TZetZes ad LycoPhr. IS ab Servius ad Virg. En II. 6 I. Contra ex Hippolyta, Antiopae sorore, natum perhibent idem Plutarchus Parali. P. SI A. Clidemus apud Plutarch vol. I. P. IS A. et Atactor argumenti hujus fabulae Quae de his magonibus veteres tradidere, collegit et recensuit Meursius in Theseo caP. O. Et a I MONΚ.I8.- αιpet Scribendium eξαιpe ex Flor quattuor. Cr O-tUS I, 36 ab Elmsteio comparatus, συνεξελαν μὴ το θηρίον τri XUA . I s. μιλία; ομιλία Lasc. μιλία Porsonus. Sed eodem redit scriptura vulguta. 2 O. e νυν Η μεν νυν . aliique nonnulli Palaci e ουν, ex quo in Ald. μέν γ ob tacitam. 26. μυατηρίων Eleusiniorum. 2J. κατέ ero Scribendum xατεδ το cum Monitio. go Im α Παλλάδs est rupes Athenis praerupta, in qua arx erat sita, unde late patebat in sare subjectum et TroeZeniam regionOm ProSPectus. In sumnio vertice erat Palladis templum, longe navigantibus et via sacra euntibus spectabile. VALCΚ.3I. αδ Κυet chorum sale templum in Acropoli revera exstitisse, tradunt Diod Sic. g. c. a. Asclepiades apud scholiasten

304쪽

2 a ANNOTATIONES

bone aniniadvertit lonasoldius in utirleri AeDiem vol. 8.P. 2IO InPPttam si estis epae cxδημον, ita illuc illatum quasi nondum dictum esset quem Phaedra virum amaret. Dicendi autem modus ille ωνόμα ν τ λοιτο Rpυσθαι grammatico

aliquo quam Euripide dignior est. 35. Pallas filius erat Pandionis, frater Egei. Is filiique

ejus seditionem Athenis noventes, et regnum IssociantOS, Theseo interfecti lint. Historiae meminerunt Plutarctans in

3 . De exsilio annuo Propter caedem non voluntariam Subeundo vid. Misceli philol. ah me edita Vol. I. P. ISS. SEqq.

καλsi Par. E. Lib. P. Flor a schol Arist. Itan . SI . Utrum stlex gm kαkό Lasc. Verba nihil aliud significare possunt, nisi hoc Phaedrae sive commodum sive exitium non pluris laciam, quam vindictam meam, itaque illius sive commodo sive exitio impediri me non patiar, quominus inimicos meos ulciscar. Iam vero et exitio Phaedrae ina pediri poterat Venus, si vindictam suam non expleri Posse nisi exitio Phaedrae videbat, hoc vero avertere volebat, et commodo vel bona fana Phaedrae, curans, ne, si privigni amore adducta Phaedra se ipsam interfecisset, bona fama privaretur. Ita, Si rem Per Se Poctes, Utraque scriptura habet, quo Se tueatur; in nexum respiciaS, καλόν praestare intelligaSta Praecesserunt enim illa, ' υκλε μὲν,

305쪽

AD HIPPOLYTUM. 2 G

λ δμωίδηολλυται t. quibus cυκλειαν Phaedrae non obstare riti SExitio, neque hoc arcere posse signiscatur. Atqui καλόν Stipsa illa cύκλεια. Etiam illa inter se opponuntur, o ct Tη δ'

dum erat.

6o. Apτεμι codice et Lusc. Apτεμιν Apτεμιν d. priore Apτεμι in fine versus praecedentis poSilo. 61. Θ α πόντων persona praefixa in Par A. Libri reliqui haec choro tribuunt. Est hoc ταραxspηγημα Simile illi de quo dixi ad Aristoph. NIN. OS. In cod. Paris ut ad v. o. omittitur Hippolyti nomen, sica v. I. non Xopos sed recte me judicio legebatur adscriptus index Θεραπόντων. Quos in venando comites habebat, His Polytus alloquitur Senecae dramatis initio. Hic qui donnima a

illic itaque fuerunt etiam a choro diversi IrastoreS, quod non animadvertit mctfh is horum in reliquiis etiam tirmicis Alexandri Enniunis fit mentio p. 32, uraser ter I rimγαεlore ritinc Dariandrum Occtii l. Quid ex Eurbicis more scribendi praecesserit aestimare licet ex Dicit Her. p. 16, 3ST 368. Cum hoc cantico Suavissimum melos Agathonis et huic accinentis chori comparari poterit in Aristoph. Thesin. v. Iao VALCΚ. De choro Agathonis fallitur alchenarius: vide quae ad locum illum dixit nos.

306쪽

2 6 ANNOTATIONES

Sparallem ad Callim in Dian . . allato alio etiam Euripidis

dam. MATTH.

O. χαὶρ μοι, ω Καλλίστα , metro . ad Soph. Electr. Ias. I. ηαpθένων θεω H. Idem in ' ρτεμι. s. In cenam prodiit Hippolytus, manu feren coronam Dianae simulacro, quod ante fores stabat, imponendamn Unde titulus tragoediae, vηπόλυτο Στεψαν * hos, a grammatici inditus est. Hos vero Euripidis versus sensu figurato plerumque capiebant veteres credentes scilicet Hippolytum de hymno, quem in honorem Dese nectebat, sub coronae nomine loqui. Videas variorum de hae allegoria commenta in scholiis. Figurate haec transtuleriint Clemens Alex Paedag. P. SIS. Strom. I. P. 322, 6 Themistius Or. I S. P. IS A. Chr. Pat. 2588. MONΚ. Recte monet Hippolytum Coronam manu Erl E. Absurdae sunt ea de re dubitationes scholiastarum. 6. υτ Monkius. ουθ' libri et Plut Mor P. Os A. q. ιμινον ἐαρινδ Paris A. H. Flor trES. 8. ιδώ δε τοταμίαισι κηπευε δρόσοι; Dicere voluit poeta, ex illo prato, Dianae sacro, Pia dicis tantum,'οἰ σω*βονουσι, fas esse flores decerperes igitur Pudicitia ipsa, quae est Achc s. σω*ροαύνη, Praesidet prato, tuetur illud, flores in eo educat, quos pudici decerpant pro educiare posuit id, quo flores im- Primi altantur, ποταμίαισι κηπευε δ -οισ. MATTH. Qui Comnia post pόσω posuit, Ubi priores editiones recte plena

θέμι Frustra laborant critici de his versibus expediendis, qui mihi non dubium videtur quin ab interpolatore sint adjecti, et loco quidem alienissimo. Conficti autem sunt ex Bacch. SIS. ubi loco aptissimo leguntur verba αλλ' ἐν τ= ψύσει το σω*pονe

307쪽

AD HIPPOLYTUM. et

8 . Recte interpretatur IIusgravius, earum rictm dominiis qui Cm Cmo Pr refer Deos Doctri recrat. Affert nichenserius ad illustranda senis ministri verba enotationi CyrOP. S. P. I 8, 3 . ουδένα ανθρωπον δεσπότην, ἀλλα του θεου προ Κυνelae Sensus loci mire seselli Eustathium, qui hunc versum laudat P. I, I 8 P. 23, IS MONIL.s6 τλeίστη γε πλείστη τε Flor A. IOO. ευλαβου Furiae a Graecis per euphemismum σεμναὶ θεαὶ dictae stant vid. Hesychium in σεμναὶ θεαί. Atque huc fortasse respicit Hippoluti monitio : αυε, ne quic in Cori Sicli milicias. Furias enim nominare nefas erat orESt. V. Oct.

308쪽

2 3 ANNOTATIONES

Ias. κατεβαλλ' Monkius. κατεβαλ' Par A. Flor A. κατε- βαλλε Flor. 6. κατεβαλεν codd rectori tam Lase et Ald. ISO. δεσποιναν δεσποινα Par A. a Pr. m. ISI. Notandum antistrophi in media sententia initium : quod raro sibi permiserunt tragici. Isa ei arorum evroetoe Par A. Flor. IO.

309쪽

AD HIPPOLYTUM. 2 s

Similiter jacis furorem explicare conatur chorus aptii Sol l . . I a. MATTH. De Diana insaniana immittere credita vid quae Lobeckius attulit Aglaoph. P. I Octa. I O. Xeραον ,ep ω H.

310쪽

28 ANNOTATIONES

16 . Per *ροσύνα denotat poeta illam mentis depravationem, quam in morbis quibusdam foeminarum non raro accidere testatur Musgravius. Aliam lectionem Doecppοσχνα mona orat schol MON Κ.I66-ITO Versus duo sic digerendi, ταν δ' υλο ν ουρανίαν τό ων μεδέουσαν λύτευ Apτεμιν alter, xαι μοι πολυζηλωTOy A

2OI μοι μου Flor. a. et Ald. In μοι consentit Dionys Hai. ηερὶ συνβe eωσἐν. P. a se l. MATTH. Reψαλη Scribendum c*αλὰ . ut in loco iniit Medeae v I g, nisi hic vulgari forma ustas est poeta, in sequentibus demum versibus lasedrae, crescente animi motu, ad DoricaS

라틴어 텍스트