Vitae parallelae: Ad optimorum librorum fidem accurate editae

201쪽

λ πρωτοι τὰς τέχνας ἐοικέναι τάῖς αἰσθησεσιν υπολαβύντες, ora minis μοι δοκουσι την περὶ τὰς κρίσεις αὐτων κατο- σαι δύναμιν, et των ἐναντιωνομοιως ἐκατέρω γένει πεφήκαμεν ἀντιλαμβάνεσθαι. I υτο γὰρ avroa κοινd ἐστι si δε πρ4 τὰ τέλη των κρι μένων ἀναφορῆ διαλλάττουσιν 'μμἐν γαρ αἴσθησις οὐδέν τι μαλλον ἐπὶ λευκῶν, γελώνων, διαγνώσει γέγονεν, ουδε γλυκέων, ἡ πικρων, ουδῆμαλακων κω εἰκύντων η σκληρων κά ἀντιτυπων, αλλ' εργο αυτης, ἐκώστοις ἐντουγχάνουσαν, no πάντων τε κινῶσθαι, καὶ κινουμένην προς το φρονουν ἀνα- φερειν ως πέπονθεν in δε τέχναι μετὰ λώνου συνεστωσαι πρὁ αἴρεσιν και ληφιν οἰκείου τινος, φυ--γην τε καὶ διἁκρουσιν αλλοτριου τὰ μεν α αὐ- των προηγουμενως, τὰ δ' υπερ του φυλάξασθαι

τὰ συμβεβηκ4 ἐπιθεωρουσι καὶ γὰρ ἰατρικη τι

νοσερον, - ἄρμονικὴ ad ἐκμελk, πως κει, σκοπεῖν συμβέρηκε προς την των ἐναντίων ἀπεργασίων. in τε πα- τελειουταται τεχνῶν, σωφροσbνη, και

202쪽

κνύντες. Ἐμεῖς δι τρο ἐκ δι αστροφης ἐτέρων ἐπαν-ύοθωσιν ου πάνυ φιλῶνθρωπον, οὐδε πολιτικην, ηγούμεθα. ων δε κεχρημένων ἀσκεπτdτερον αΓ-τῶς, καὶ γεγον4- ιν ξονσιαι κεὐ πωγμασι tiεγάλοις ἐπιφανων εις κακιαν , υ χεῖρον χως ἐστὶ συζυγίαν μιαν η δυο, παρεμβαλεῖν εις τὰ παραδειγματα των μων, ου ἐφ δον i, μὰ δῖα, καὶ διωγωγὴ των ἐντυγχα ντων πολικιλλοντας την γραφὴν, uir ωσπερ 'Lσμηνίας ὁ Θηβαῖος, ἐπιδεικνώμενος τοῖς ιιαθητῶς καὶ τους ε καὶ τοὐς κακως αὐλουντας, ειώθει λέγειν ,,ουτως αὐλεῖν δεῖ κα πάλιν οἴ- τως αὐλῶν Ου δει - ὁ δ' Ἀντιγενιδας καὶ ηδιον ε- των ἀγαθῶν ἀκροῶσθαι - νέους αὐλφων, ἐάν τινα κά των αὐλων πεῖραν λαμβάνωσιν Ἀλω μοι

δοκοῖμεν καὶ ἡμεῖς προθυμήτεροι των βελτιδνων ἔσεσθαι καὶ θεατὰ καὶ μιμηταὶ μων, εἰ μηδἐ των φαυλων καὶ φεγομένων ἀνωτορ τως ἔκοιμεν Περ--ξει δέ τουτο - βιβλιον ὁ Λημητριον os Πολι--κητο βίον, καὶ Αντωνιου - αὐτοκράτορος. ἀν-

203쪽

DEMETRIVS. 199

δρων μάλιστα δὴ τω Πλάτωνι μαρτυρησάντων, trι--ὶ κακια μεγάλας, σπερ ἀρετὰς, ἱ μεγάλαι φὐ-

σεις ἐκφέροουσι Γενύμενοι δ' ομοίως ἐρωτικοὶ, πυτικοὶ στρατιωτικοι, μεγαλδδωροι, πολυτελεῖς, βρισταὶ, καὶ τὰς κατὰ τυχην μοιδrηrας ἀκολουθους οπον. v γαρ μύνον ἐν τω λοιπω βια μεγάλα μεν κατορθουντες, μεγάλα δἐ σφαλλdμενοι, πλειστων δ' ἐπικρατουντες, πλεῖστα δ' ἀποβώλλοντες, ἀπροσδο-πφωρ δἐ πταίοντες, ἀνελπίστως M πάλιν ἀναφεροντες διετέλεσαν αλλὰ καὶ κατεστρεφαν, ὁ μενέλους υπωτων πολεμίων, ὁ δ εγγιστα του παθεῖν τουτογενήμενος. II. Ἀντιρονο τοινων δυοῖν υἱων ἐκ Στρατονίκης της κορραἰον γενομένων, τον μεν ἐπι τἀδελφω ημητριον, δν δ' ἐπὶ τω πώτρὶ Φίλιππον νύμασεν.

Θημητριος ὁ μεγέθει ἐν ν os πατρος ελάττων, καιπερ ῶν μέγας ιδέα δε καὶ κάλλει προσώπου θαυμαστὸς καὶ περιττύς ' με των πλαττουντων καὶγρα-

φύντων μηθένα της ὁμοιύτητος ἐφικέσθαι. ὁ γαρ reuro ἀριν καὶ βάρος καὶ φυον καὶ ἄρα ευε, καὶ συνεχέπρα- τω νεαρψ καὶ ἰταμ- δνσμίμητος η λή

204쪽

τις ἐπιφάνεια και βασιλικὴ σγνδτης. ur δέ rem καὶ es θος ἰπεφύκει προς ἔκπληξιν ἀνθρώπων μα

καὶ χάριν 'Hιστος γαρ ων συγγενέσθαι σοὶ ζοντι περὶ ὁτους και τρυφα καὶ διαιτα αβροβι τατος βασιλέων, ἐνεργdτατον α πῶλιν καὶ σφοδρ τατον ὁ περὶ τὰς πράξειe ἐνδελεχις ευε καὶ δραστη-

αυθις ἐκ πολέμων τρέψαι, καὶ πεδ ευφροσιπην καὶ κἀνιν ἐμμελέστατον. III. En μεν ουν καὶ φιλοπάτωρ διαφερόντως. τῆ δε περὶ την μητέρα σπουδὴ καὶ id πατέρα τι - μων ἐφαἰνετο, δι ευνsιαν ἀληθινὴν μαλλον, ἡ θ ραπείαν της δυνὰμεως. και ποτε πρεσβεία τινὶ του χντιγδνου πυλώζοντος, πο θήρας μήτριος πέστη καὶ προσελθών τω πατρὶ, καὶ φιλήσας, σπερ εἶχε τὰς βολἰδας, ἐκάθισε παρ αυMν. 'O δε Ἀντίγονος ἀπιδντας δη τους πρέσβεις, εχοντας ἀποκρισεις με λη φωνὴ προσαγορευσας δεκαὲ

205쪽

να-ων. ὁ μεν γὰρ ἀδελφοὸς ἀναιρεῖν, σπερ ε

φιλεκῶρον γεγονέναν τον ημαμριον ἐν ἀρχὴ, παρ δειγμα τοιουτόν ἐστιν εἰπεῖν Μιθριδάτης, ὁ χρι βαρζάνου παῖς, ταῖρος ην καθ' ηλικίαν ἄὐros και

ὀλίγου δ' στερον ἐπανελθών, νειν δεῖν, irra

τετμημένην καλώμην. υπούμενος ὁ καὶ περιπα- θων, ἀκουσαι τινων λεγουντων, - αρα ὁ Μιθρι δάχης ἐς Ndντον Evξεινον οἰ i εται, ὁ χρυσουν δ' ρος ἐξαμησάμενος, Ἐκ τουτου ταραχθεὶς, καὶ τον οἱον ὁρκώσας σι χήσειν, φρασε την φιν αὐτῆ καὶ ωτι πάντως ὁ ἄνθρωπον ἐκποδων Musis ικαι διαφθείρειν ἔγνωκεν υχούσας δ' g Λημητριος

206쪽

τος μεν εντιγονος ἐν Φρυγια διετριβε πτολεμαῖον δ' ἀκούσας ἐκ H πρου διαβάντα πορθῶν Συριαν, καὶ τὰς πουλεις ἀπάγειν καὶ βιάζεσθαι, κατέπεμφε

207쪽

περὶ πέλιν 6γνώπτηθῶς, κτακισχιλιωνἰλύντων auχὶ πινταναπι- ἀποθανουντων ωπεβαλε δἐ κάὶ σκηνὴν καὶ χρημπια, - λως συμπεισαν την περὶ το σωμα θεραπειαν Aaλὰ ταυτα μεν αυτου Πτολε- μα Io ἀπέπεμφε μετὰ των φιλι- ευγνώμονα καὶ τιλάνθρωπον μνειπών λθον, ἄγου περὶ πάντωνυμα, περὶ δαης δε καὶ ἀρχης πολεμ έον ἐστὶν αυ- τοις, σημήτριος ηε δεξάμενος ευξατο τοῖς θεοῖς μὴ πολὐν χρόνον φειλετην γενέσθαι Πτολεμαειν της ,- ριτος, ἀλλὰ ταχέως ἀμειφασθαι διήτων ὁμοιων καὶ πάθος ου μειρακιου παθῶν, ἐν ἀσῶ πρύξεων ἀνα- τραπέντος, αλλ' ἐμβριθον στρατηγου, κεψημένον πρανήτων μετροβολαῖς, ανδρων τε συλλογῆς καὶ κατασκευῆς πλων ἐπεμελῶτο - τὰς πύλεις διαχειρὁ ευε, καὶ τους ἀθροιζομένους ἐγύμναζεν. VI. Ἀντιγονος δε την ἄχην πυθωενος, Πτο λ μαῖον μεν ἀγενείους νενικηκώα - νυν, αυθις διαγωνιεῖσθαι πεδ ανδρας το δ' ιου ὁ φρύνημα καθελεῖν και κολουσαι μη μυλωενος, οὐκ ἐνέστη πάλιν aιτουμένω μάχεσθαι καθ' αὐτον, ἀλr ἀφηκε καὶ με ο πολὐ χωνον ἀωκτο Κίλλης, Πτολεμαιον στρατηγ4ς, μετὰ λαμπρας δυνάμεως, ῶς ἐξελώσων Συριας ημητριον ἀ-σης, ἡ προηττησθαι καταφρονούμενον 'O δ' ἐξαιφνης επιπεσώνου προαισθομέν. πάι φοβήσας, λαβεν αὐή στρατηγέ τι στρατδπεδον ' κω στρατιώτας με ἔαIακι

208쪽

2M PLUTARCHI

τον Αἰλλην, καὶ φίλους αὐή δωρησάμενος ἀφθω

λαβὼν τῆν αρχὴν δἰ αἱ του καὶ κρατων, ἀνέβη

κισχιλιους ἄνδρας M τῆς χώρας, σα ψειν

209쪽

η γειν δύναντο, τους στρατιώτας φελεῖσθαι καὶ

λαμβάνειν κελεὐσας, ἐπανηλθεν ἐπὶ θάλασσαν, βωβαιοτεραν Σελεύκο τὴν ἄρχὴν ἀπολιπώπι ἐξιστα--αι γὰρ ἐδδκει του κακουν, ς μηκέτι προσηκουσαν Πυτοῖς Πτολεμαίου μέντοι πολιορκουντος Ἀλικαρνασσον, Ῥει- βοηθήσας ἐξηρ ωσε τὴν πιλιν. Vm. --ου δε της φιλοτιμία τωὐτης γε ο μήνης, ορμὴ παρέστη θατ σιος αὐrοῖς ἐλευθερουν τὴν Ἐλλώδα πασαν, πο πασάνδρου και Πτολεμα Ου ναταδεδουλωμένην πονεου λγον ουδεὶς ἐπωλέμησε των βασιλέων καλλίω καὶ δικαιdτερον ' ως γαρ, μ τους βυρβώρους ταπεινουντες, εὐποριας συνήγαγον εις τους 'Naηνας ἴπερ ευδοξιας κά --μης ἀνήλισκον 'δες δε πρωτον ἐδύκει πλεῖν ἐπὶ τὰς Ἀθήνας, των ψιλωνει-ντος τινι πρὸς ὁν ἀντιγονον, τι δεῖ ταύτην την πουλιν, αν λωσι, κομπέχειν δι αυτων, ἐπιβάθραν της Ἐλλάδος μαν, ου προσέσχεν ὁ Ἀντιρονος, ἄλλ' ἐπι θραν με Θησιαλὴν καὶ ἀσάλευτον εἶναι τὴν νοι- τὰς δ θη- νας, σπερ σκοπδν η οικουμένης, τυ τῆ διξηδιαπυρσεὐσειν ει απαντας ἀνθρώπους τὰς πρου ξεις. πιλε δε ημητριος εχων αργυριου πεντακισχιλι τάλαντα, καὶ στόλον νεων πεντήκοντα και διακωοίων ἐπὶ τὰς θήνας, ὁ με αστυ Θημητρίου τοs Φαληρέως κασἀνδρου διοικουντος, ἐν δε τη Μουν-αια φρουρας καθεστώσης Evrvia δ' ἄμα καὶ προνοία χρησάμενος, Πεφαινεzo του Πειραιε πέμπαν φοινοντος αργηλιωνος, προαισθομένου μιν

210쪽

ηδη καταφμνῆς πωσι, και διεσημηνεν ἄπο της νεὼς αιτησιν σπιέας κώνσιωπης Γενομένου δε τούτου, κήρυκα παραστηυώμενος, ἀνεῖπεν , T πέμφειεν αυτὸν ὁ πατὴρ ἀγαθῶ τύχη - αιους ἐλευθερώσον

τα, και 'ν φρουρὰν ἐκβαλουντα, καὶ τους νόμους αὐτοῖς και τὴν σώτριον ἀποδώσοντα πολιτειαν.

IX. ἄναρρηθέντων ἡ τοὐτων, οἱ μεν πολλοὶ τὰς σπιδας παραχρημα θέμενοι πω των ποδων ἀνεκρύτησαν, καὶ βοωντες ἐκέλευον ἀποβαίνειν ἀν-μήτριον, σωτηρα καὶ ευεργέτην ἀναγορεὐοντες οι δἐ περὶ τον Φαληρέα πάντως μεν ωοντο δεῖν δέχεσθαι τον κρατουντα, ἐν Ουδῶν, ων ἐπαγγέλλεται, μέλλη βεμιοῖν -- δἐ πρέσβεις δεομένους απωτειλαν, οἷς ὁ Λημήτριος ιντυχών φιλανθρώπως, συνέπεμφε παρ αυτο των πατρωων φίλων

τι Μιλήσιον Ἀριστιδημον. . o M Φαληρέως διατὴν μεταβολὴν της πολιτείας μαλλον του πολιτας, τοῖς πολεμέους, φοβουμενου, οὐκ Mἐλησεν ὁ Θημήτριος, ἀλλα καὶ τὴν δύων αἰδεσθεις καὶ τὴν ἀρετὴν του ανδρις, αυῶν, σπερ ἡβού-um, με ασφαλείας συνεξέπεμψεν υτι δἐ τὴν