Xenophontis quae extant opera, graece & latine, ex editionibus Schneideri et Zeunii; accedit index latinus

271쪽

χάριν εἰδείη . . o τί σοι, φη, μελε καὶ

ν η αρχης η της εἰωθυιας καταμενουσης ειδε τί σοι με λει και του ς πλείστην στρατιαν ἐξάγειν, τινα αν οἰ ει μαλλον Ἀξετασαι ταυ-

iis aliquem vivere sinas, qui nullate affecerint injuria, quam eum existi irias tibi hia de re gratiam habitumini t quid item y si liberos ipsi et uxorem non a limas, quis e te nomineri agri disiget, quam qui jure sibi si os eripi potuisse putat t

an vero talium nosti cui gravius, quam nobis futurum sit, se Armeniorun regnum non

obtinere t quapropter etiam hoc, ait, perlicuum St, eum To M. I. qui molestissime laturus sit se regem non esse, maximam tibi gratiam habiturum, Si imperium a te impetraverit. Quod si etiana tibi curae est, inquit, ut has res quam minime turbatas, ubi discesseris, relinquas, re deliberata, inquit, latrum laudou existimas tranquilliora hic loci futura onunia, novato imperio, an usitato remanente: quod si etiam tibi curae est, ut exercitum ampli S.imum educas.

272쪽

εἰ οἱ κοι χρημάτων δεησει, τίνα, αν ταυτανομιζεις ἐκπορισοι κρεῖττον του καὶ ιδότος

περαινεσθαι πάντα αυτω, σαπερ υ πεσχετο

ποιησειν Ἐκ τούτου δη τον Ἀρμένιον ἐρωτα, H δε δη ταυτα πείθω λαι μῖν, λέγε μοι συ,

ouen ixistimas hiijiis delectum rectius thabiturum, Nam qui Eo saepius est usus ' si pecunia quoque tibi sit opuS,AEUO melius confecturos lininc Putas, quam qui et novit et halbet quicquid facultatuni his in loris ei, i Cyre, inquit, optinate, caVelit nobis anaisSii, Diajori eip- Silii detrinient adficia S, quana alio adiicere te piater diici in spolitisset. viiij iisniodi quoe larn Cyrus auten haec audiens inirifice delectabatur, quod arbitraretur innia sibi confecta itan esse, quae Cyaxari facturun Se receperat nan dixti,Sena eminerat, existimare Se futuruin ut Armenius inicior ipsis, quam antea fuissct Opera Sua redderetur. Itaque deinceps Aria lenium ipsum percontatus est, Si vobis, inquit, in hi morein 'essero, dic niihi, Arinente, citi intun naiSSuor e

273쪽

πόλεμον; ΓΙρος ταυταίη λεγειά 'Αρμ, ενιος, ουδὲν, ἔφη, ω Κυρε, ἔχω πλουστερον εἰπεῖν, ου δεδικαιότερον η δεῖξαι λεν ἐμε πασαν την δύναμιν την οὐ σαν, σὲ δε ἰδόντα, σην μὲν αν σοι δοκη, στρατιαν ἀγειν, την δε καταλιπε ιν της χοίρας φυλακην. D. σαυτως, περὶ χρημάτων, δηλω- σαι μὰν ἐμυε δικαιόν σοι πάντα τα οντα σὲ δε

θαι, καὶ et σα α βούλη, καταλιπεῖν Καὶ oKυρος εἰ πεν Ιθι δὴ δῶξόν μοι, πόση σοι δύναμίς ἐστι, λέξον δε καὶ ποσα χρηματα 'Eνταυθαδ λεγει ό Ἀρμενιος. πιπεῖς μεν τοίνυν των Ἀρμγενίων εἰσὶν ειλοκτακισχιλίους, πεζοὶ δε εις τετταρας εχ υριάδας χρη χατα δ', εφη, συν τοῖς

θησαυροῖς, o ις - πατηρ κατελιπεν εστιν, εις

exercitum mecum, quantum

que pecuniae ad hoc bellum conseres t Ad haec respondens Arnaenius, Nihil, Cyre, ait, simplicius nec aequius quod Γ-

cani habeo, quam ut copias mihi quae adsunt omnes ostendam, ASque adeo ubi tu videris, exercitum quantum tibi visum fuerit dilucas, illum autem relinquas, qui regioni no

irae praeficio sit. Itidem depectanias, aequum est ut qua habeant tibi declarer ; tu au teIn Sunala ta earum cognita, ex iis quantum velis auferas,

quantum velis relinquas. Et Cyriis, Age vero, inquit, O tendito qualuae tibi sint copiae, quantumque pecuniae habeas dicito. Hic Ararientiis, quites ergo, inquit, Armeniorum fere sunt octies mille, pedites quadragies mille pecuniae vero

274쪽

Κiimma truluit, cum thesauris, tuos reliquit pater, est, ad argentuna redacta, tribu talentoriim naillibus major. Et Cyrus nillil cunctatus, dixit, De exercitu igitur, quandoquidena, in*iit, Chaldaei finitimi bellum tibi faciunt, partuna dimidiananiihi adiungendam mittito : de Pecunia vero, pro talentis qui ia-quaginta, quae tributi nonii ne pendet as, di ipluna Cyaxari sol Vito, proPterea quod solutioianena ne texeris : mihi autem, ait, mutuo centum altera dato: et pro iis quae mihi mutuo deis deris, ego tibi polliceor, vel alia me Deo bene juvante, beneficia pluris aestimanda in te collaturum, vel ipsam pecuniam dinumeraturum, si quidem potero: sin autem non potero, praestandae ninairum pecuniae napar esse videar ines

275쪽

justus haud cerie jure existi- naari possim. Et Armenius, olbsecro te profecto, C re, inquit, ut ne sic loquaris alioquin, ero tibi fidenti ininus

animo: Sed Deliin existinaes ait, quascunque reli PlerISPeminia. 9, nihilo minus tua esse atque illae sint quas hinc tecum auferas. Esto, inquit Cyrus verum ut uxorem recipiaS, quantum mihi iecuniae dederis tQuantuna milii fuerit dandi faia cultas, inquit. Quid, ut liberos t Pro lais etiam, ait, quantum mihi fuerat Duli Laculta 3. Ergo an hae duplo ampliores fuerint iis ita ti, possides. Tu er Tigranes, inquit, die ni ita quanti redimeres, ut uxorem tibi recipere liceret. IS autem OVus tunc forte raritu erat, uxoremque summo anaore complectet atur.)

276쪽

AP λενιε, α παγου την τε γυναῖκα και τους

Elaideria, Cyre, inquit, Vel

animae pretio meae redemerim, ne unquam haec servitutem serviat. Tu igitur, inquit Cy-m S, tuam aluiti cito : neque Dina eam ego sane in captivitatem venisse actitror, quando tu quidem nunquam O deseritisti. Tu quoque, Armenie, tam uxorem quam liberos abducito, nullo pro sis pretio O- luto ut secliseros ad te venire sciant. At nunc quidem, inquit, apud nos cenate silmpta Vero cena, quo animo vestro

libitum erit, discedite. Atque

ita trianSeriint. Cum autem a cena in tabernaculo versarentur, interro

gans Cyrus, Dic mihi, Tigranes in Juit, ubi tandena est vir ille, qui nobiscum Venam solebat tu quidem mihi videbaris eum plurimum aductari. -

277쪽

σια ταυτ εγωγε νομιζω. D μὲν ο Κυρος

non in pater hic meus eum occidit ton clii deprehensuna facinore males Dicebat me ab ipso corrumpi. At vero, Cyre, a deo praeclarus honestur,qUe rat, ut i ou etiam Una moritumi erat, arceSSit niihi liceret, Ne tu patri, Tigranes, inquit, qtii l luam succensueris, quodnae Daorte nulla verit: non e- nini lio ex malevolentia, Sed vero per ignorantiam peccant homines, ea nani praeter voluntatem cor nniitti emaidein ar- Nitror. Ac Cyrus laic ait, Heniqualeni Virum, indigna ni orieycm n I)trιnis Arnaenius autenii hunc naodi in loquutu CSt, Nec illi, Cyre, qui viros alios cuin uxoribus suis fanailiarius versantes deprehendunt, cita hanc culpat eos interficiunt qtio nainus modesta re Mane

278쪽

κος, εχ συναλλαγης, αναζαντες επι τας αρμ αμαξας συν ταῖς γυναιξὶν απηλαυνονευφραινομενοι.

F, G o ηλθον οἱκαδε ἔλεγον του Κυρου μῆν τις την σοφίαν δὲ την καρτερίαν, ο δὲ

την πραοτητα, ο δε τις καὶ το κάλλος καὶ το μεγεῖος. 'Eνθα η ό ιγράνης επηρετοτην γυναῖκα, DP καὶ σοὶ, ἔφη, Γ Ἀρμενία,

UXores suas; sed quod existiment an iorem eos sibi debitum Praeripere, idcirco pro hostibus illos habent. Itiden et ipse illi hontini invidi, quod facerenti hi videretur, ut filius naeuSipSuna magis quam me admiraretur. Et Cyrus subjicit, Profecto, Aranente, inquit, hu-naanitus quid deliquisse videris : tuque adeo, Tigranes, ignoscit patri. Et huUsmodi quidem cum hoc in tempore

inter se disseruissent et amanter, ut par erat, a reconciliatione se mutuo complexi essent, harmamaxis una cum uxoribus conscensis, laeti timus venerant redibant. Cum autem domuni Venissent, Cyri alius sapientiam, se titudinein alius, alius mansuetudinem, atque etiam non nemo pulchritii nena ac majestatem commemorabat. Ibi sane

Tigranes uxorem interrogabat,

279쪽

Nun et tibi, Armenia pulcheresse visu est Cyrust Profecto, ait, illum non adspectabam. At quem veroci inquit Tigra-neS. Euna, profecto, qui dicebat antimae suae pretio se redempturum, ne servituteIn ego serviren . Ac tum quidem, ut par erat, rebus hujusmodi transactis quieti una se dederunt. Postri se vero Arinentiu Cyro universoque exercitu munera tarulliam hospitibus misit; ac suis edixit, quibus in mili tiam eumluna erat, ut tertium ad diena adessent : et ecuniam quam poposcerat Cyrias duplicatam dinumeravit Cyru auteni accepta quam Popo- Scerat summa reliquan rerni- sit, si inuique interrogavit, uter exercituna ducturus esset, filius, an ipse Simili autem responis

280쪽

λείψομαι χυ Κυρε, οὐδ' αν σκευοφόρον

φορεῖς Ἀλλ' ουδεν, ἔφη, ακούειν δεησει αὐ-

τίστους, και των ε αυτου φίλων πόσους καιρος

stat uterque, pater quidem in i cleroe poterit quidquid igero. hunc unoduni. Utrumcunque t Vera n jam, ait, tempus fuerat, tu jusseris filius vero Sic, E ut collectas vasis ad iter os quidem abs te, Cyre, non abero accu)gatis Existinae velinii , non si etiam comitari te calo iri luit, nos collectis paratisquenis instar sarcinarii me opor iis, quaecunque pater dederit,teat. Et Cyriis isti hic subia adfuturos. Ac tuin qui denato, Et quanti velles, inquit, ii l milites more hospitum excepti uxor tua sarcinax te gestare i quieti se dederunt. audire t At non opus erit ut 2. Postrime Cyrus sumpto se- audiat, inquit ducam enim cu)n Tigrane, ac Medor m illan nem ni adeo ut ipsa vi l qui tum praestantissiniis, deque