Xenophontis quae extant opera, graece & latine, ex editionibus Schneideri et Zeunii; accedit index latinus

발행: 1811년

분량: 741페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

11쪽

XENOPHONTIS)EFENSIO SOCRATICA

AD IUDICES.

O 'RAE pretium esses duco, mentionem a me fieri, etiam quo pacto Socrates, quum in

judicium vocatu esset, inna depurgatione riui quam exitu vita consultaverit. De quo

12쪽

u APOLOGIA SOCRATIS.

missilem et alii perscr*Serunt,

ius sunt Ssectili limite patet, revera Socratem sic sitisse locutum. Non tanaen declara

runt, io naortena sibi vitae praes Teiada duXerit; quo fit, ut illa vertioruna naagnificentiantinus potilens fuisse videatur. Hermo enes aliten Hipponici silius, tantili iris erat Socrati, et de eo talia protulit; ut sita imagnilovientia videatii ejus consilio recte convenisse Nan is, quum videret ipsunt de quavis alia re potius, litati de causa Sua lisserere, dixisse se ait: Nonne par erat, in Socrates, ut considerares, qua tit, utenduna sit de sensionei una illuna prina respondisse : Non defendere tibi

videor, quuna n e vitae cur-

Suni peregisse aeditori Ro-

13쪽

διαγεγένημαι ποιων θην περ νομιζω μυελέτην εἰναι καλλίστην πολογίας. Ἐπει o αυτον πάλιν λεγειν, Ουχ, ρας τα θηραιων δικαστηρια, ως πολλάκις πιν οὐδεν δικουιν-

μα Δία, φάναι αυτον, καὶ ις ηδ ἐπιχειρ

εναντιουταί μοι το δαιμόνιον. D. o αυτον

gasse desii te se Qui sic Quod nihil iniqui unciliani in vita

perpetraverim, quam defensio-riis meditationen i laone tissi- inani es3 arbitror. Juurnque ipse rursuria dixisset Annon vides in Atheniensi uti judiciis Saepe judices oratione conan Otos interfecisse insontes Saepe

vel magna cum gratia causam egiSSent, absolvisse At mihi profecto, dixisse diluna, bis aniconanti de purgatione considerare, nunae adverSatur. Heic tuum ipse diceret, atra quaedam ab eo proferri reSpondisse illum Turae mirandunt ptitas, si etiam Deo Videatur praebiare, ut an moriari Annefici nulli me laonainum ad hunc usque diem concessisse. quod inelius ni vixisset y ani

14쪽

APOLOGIA SOCRATIS.

α γα μενος V αυτον, ταυτα ευριακον καὶ τους εμοι συγγινομενους γιγνωσκοντας et ζι μου.

laod hici indissimulta est id

Scieliana, Vitam a me nanena Sancte ac ju Ste tra Sactana: deo ut et valde meipsi in ad-IMirarer, et uni nauclVerterena etiam sanailiares meos iden dente Sentire. At si linc aetas naea proxrrediatur ulterius, scio I eceSsari una esse, Ut quae Senectutis Sunt, venianta lini. 1 una Ut pejus videana, nainus aridi lira, ad Escenduna miliatis idoneius Sina eoruna Vero, quae didicerana, facilius obliviscar. Iairi 1 aniniadvertana, deterio renn re fieri, et naeipstina ac-cti Sarena: citii disere poSsi ira, nae jucti arde victurun t Ortassis etiain, ni luit, Deus ipse hoc mihi quadana ex belligni

tate praestat, ut non solun opportar no letati tenapore Viven-

cli fine ni faciana, sed etiani quana Licissi ine. mani si imodo

15쪽

APOLOGIA SOCRATIS.

μ ονεστάτη δὲ τοῖς φίλοις, πλεῖστον ἡ ποῖον

μον μυε μ ηιὸν μης δυσχερες ἐν ταῖς γνώμαις

ποθεινον εἰναι ρθως δε οἱ θεοὶ τότε μου

condemnatus fuero, Patet, po Re nae uti naonis genere, quod lenissimuna es; judicatuna Sital, iis, qui ibus hoc curae fuit, In iniri: unique negotii sit exhil, iturum amicis, ac naorientina xi:nuna indat deSiderium. Quippe quum nillil imiecori, I eque ostensioriis aliquid inaniniis eorum, qui adsunt, rellia luitur; et ita siluispiana L. tinguitur, ut et sanum lial eat corpuS, et an inauni herugne agere potentena qui non neceSSE est, ut hoc sit optat ilest Recte auten Dii tunc civersabantur, inquit, cogitationibusnaeis, quuin nobis Viderenturonini naod effugiendi rationes ESSe quaerendae. Nam si hoc perfecissem, inairum Onaparassem imihi, ut Pro eo quod

16쪽

6 A POL OGIA SOCRATIS.

θανάτου. ἴτω δὲ γνόντα αὐτον ἔφη εἰπώῖν.

nunc e vita excedendu In aedi, Pero P mortem JOtius eligam, vel 4noctis excruciatiis ipSana quana ut pariana ingenue vitam clauderena, vel Senectute, ad quam omnia naOleSta, planeque a gaudii Secreta coIIfluunt. Equidem, mi Herniogenes, inquit, laaec prosecto non Spe tam Sed si ea omnlenaoranS, quae consecuturn me praeclare tum a Dii turn ab hominibus puto, quaeque mea sit de

meipso opinio, gravis uilicibus

longiorena naendicando, pro morte vitam multo deteriorem l rer. At illi in ita intuentem tradit dixisse, quum jam accusassent eum adversarii, quod quos civitas pro Diis haberet, ipse non haberet, aliosque Deos novo introduceret, ac uventutem corruulperet, tunc, inquam, accedentem Eis

17쪽

APOLOGIA SOCRATIS. 7

πολις νομίζει θεους υ νομίζω ' ἐπεὶ pυονταγέ με ἐν ταῖς κοιναῖς ορταῖς και ἐπὶ των δημοσίων βηχων καὶ οἱ ἄλλοι οἱ παρατυγχά

φθογγοις οιωνων κα Ο φη μαις ἁνδεω ν Z ζωμενοι, φωναῖς δη που τεκμαίρονται βρον- τας δε αμφιλέξει τις η μη φωνεῖν η κλημεγιστον ιωνιστηριον εἰναι IΠυθοῖ ἐν τω τρίποδι ἱερεια ου και αυτο φωνη τα παρατο Θεου διαγγελλε Ἀλλα μέντοι καὶ το προειδέναι γε τον Θεον τω μυελλον καὶ σοxisse: Ego vero, o viri, Iri rem, dum dico, Dei quidemnium hoc miror, unde linquan Vocem natiui obversaI i, denun-maod ait me, quos Deos existimet civitas, non existi naare. Nam sacrificantem me conanitinibus festis, et in aris publicis, turn alii praeSentes vide. bant, tun Melitus ipse, si quidem voluit. Nova ero uis nain quo pacto ego introduce- Nana qui annici avi una, ethonainum utuntur ominibus, ex vocilius conjectura Sunalint. De tonitruis an aliquis dubitet, Duna vocem edant, vel maxi- Inuna sint augurium t Sacerdositen in tripode Pythia, nonne et ipsa voce, quae habet

18쪽

s APOLOGIA SOCRATIS.

φίλων πολλοῖς η ξαγγείλας τα του θεου

Deo, enunciat ' Eni invero Deum suturi praesci UITI ESSE, ac significare ut iura citi velit,onines laaud aliter dilue ego, tum dicunt illa existimant. Sed alii ait gliria, et Inina, et conjector S, et vates appellant eos, Ilii niti ira Significam. Ego vero unien hoc appello, me-oue actitror, dum Sic VOCO, veriora nὶagisque pia dicere, quam si, qui avibus sivinam potestatem attribuunt. Atqui non mentari me contra Deum, hoc etiam habeo argumentum.

Nam licet amicis plerisque

consulta numinis entinctaverim, nuItiluam tamen aenda evaderena. Haec ibi dices audientes tumultuarentur, quia

partim dictis deni non haberent, partim inviderendi ii,

19쪽

APOLOGIA SOCRATIS. 9

φῶντος γαρ ποτε περωτωντος εν Δεῖ φοῖς πεζι

quod consequeretur a Dii majora quam pSi ra1rsun clixisse Socratem Age vero, alia quoque aurite, ut naagis etiam ex vobis illi, qui volent, divini tus honorem mihi tributum non credant. Naria quum haerephon aliquando Delphis oraculum de me sciscitaretur in arultorum praesentia, respondit Apollo neniinem hominum e . vel liberaliorem vel tu Ssiorem, vel prudentiorem. Posteaquam his etiam auditis j iudices magis urnultuarentur, ut par erat, rursus dixisse S cmitem At qui majora, o Viri, Deus ille de Ibycurgo, qui Lacedaemoniis te es tulit, quam de me, oraculis prodidit. Feriatur enim eunt in redientem se num Sic allocutus esse : Cogito equidem, num te Deum appel-

terra, an onainem. Me vero

20쪽

APOLOGIA SOCRATIS.

ος παρ οὐδενος ου τε δωρα. υτε μυισθον εχο- μαι δικαιότερον δε τίνα αν εἰκότως νομί

Deo maiden non comparavit, sed hona inibiis ranaen pluriniuna praestare censuit. Nilii tominus vos ne in his quidem Deo tenaere si lena habueritis, sed singillatim ea quae de me proclidit, coiisiderate. Quem e nin minus ni cupiditatibus corporis servire nostici quena liberaliorein t qui a nenaine neque naullera, neque maerce. dena accipio. Quem Vero justiore ni aerito exi Stimetis eo, qui sic ad praesentia semet ac- coninaodat, ut alienae rei nullius egeates Et sapientem illuni vimini quis merito non dixerit, qui ex quo tempore intelligere, quae diceibantur, coepi nuruitiam intemnisi tum inquirere, turn diScere, quicquid boni poteram 8 At mini-

SEARCH

MENU NAVIGATION