Historia Hrolfi Krakii inter potentissimos in Ethnicismo Daniae Reges celeberrimi; ... per Thormodum Torfaeum, ..

211쪽

Solium, inquit, Regium occupabimuS, Viresqsi quiete & potionib' generosis resem, colligemuS.Non adfuit Adeis,sed curarum stimulis vexatus, irarumque rapidissimo aestu fluctuans, damnum sibi illatum aegerrime ferenS anxie reputavit, ultionem tanti dedecoris in posterum meditatus. Nec longo post tempore Ηialtius forte monuit, mittendos qui viderent, num-

quid equis ipsorum pabuli aut curae necessariae deesset: Dictum factum: vident equos pessime tractatos, miseret mutilatos. Quod cum Regi nunciaretur, parum coirimotus tantum respondit: Adelsem hospites hospitumque jumenta pari ratione accipere; itaque omnia illius facta ad unum ferme eundem e s opum collue

CAP. XXIII

212쪽

nat. , Discrimen tu cam

niam revertitur. Ch istam is sene armaturam

abnuit, ejus offensam im currit. Redux in regnum hesiis abstinet.

Τὴndem Regina superveniens, salintato filio, de injuriis mariti questa,

discessum suadet, submonetque, to jam Suecia exercitus evocari, favisse jam fortunam, nec esse quod novum Vitae discrimen expectando, praesentissimo periculo sese exponant. Deinde cornu auro gemmiSqVe ingentiS, nec facile aestimabilis, pretii repletum, praeter caeteram thesaurorum immodicam vim, filio obtulit. Duodecim deinde equi, via-hro colore, inter qVOS unus albus emi-raebat, illa jubente exhibebantur; albias ν ine

213쪽

ille Regi vehendo delectus: Singuli vero

inter omnes Adelsis longe optimi, loricisque ab ictu telorum immunibus tecti, vestes etiam pretiosae, quales aulicus splendor ad magnificentiam luxumque poscebat ; nam qVM antea gerebant, ignis pene consumsit. Rex autem a m tre quaesivit, an tantaS opes reddidisset, quantas jure exposceret' paterqVe moriens reliquerit 3 illa longe majoris pretii redditas referebat: inter qVaS una tan

tum armilla Regia, Sulagris dicta quasi

Suecorum porcuS, pluriS illis omnibus aestimaretur. Filium materno deinde amore compleXa , laChrymiSqVe prosecuta, monuit, insidias structaS quam ac curatissime caveret; restare adhuc experimentum, dubii quidem eVentus, immortalis autem gloriar, vel luctuosi exit , monumentum. ReX bono eam esse animo jubet , VoggoqVe magno auri pondere donato, in equum insilivit, Omnibusque Athletis comitantibus recessit. Ad campos 'renses deventum est, cum media via disipersam armillam auream scintillantem deprehendit: Et

214쪽

haec, inrit, solitaria maeret; quin secbam, solamen orbitatiS, adjicimus; aliamque in viam projicjens: fama, inquit, minime nos deferet, aurum in via pridi ctum collegisse; neqve ullus arripere temtet; nobiS enim retardandis & in insidias

inducendis objectum est. Nec mora, iis lico tubarum clangor undique auditus manipulos in insidiis collocatos eXcivit. Secutae a tergo cohortes militum, Hro, focum Athletis caeptum iter, abSMe ut in trepidationis aut fugae signo, mat rantibus , instabant. Bodvar, ut equos laxatis habenis inliso cursu properare conspexit, esse qui colloquium eXpet rent , assirmavit. ΗrOlfus correpto cornu qvod mater , cum supremum vale diceret, dederat, copiam a Ti egestam media sparsit via; quod ut . mileS inseqVens cognoVit, aVaritiam Mdelsis, sibi hanc praedam, si intermittexetur, soli reservaturi, tum etiam occae. sonis actutuhi dilapsurae Oportunitatem, considerans, a periculosa fortissimorum virorum insectatione, ad praedam securius colligendam conversiit, est. Praestuit

215쪽

ea mora mafinam elabendi facultatem: nam & inter illos, cum sibi qVisque rapere contenderet, Ortae rixae in praelium desiverunt ; qVOS inter praeliandum cum superveniens Adeis deprehenderet, valde increpatos ad insectandos hostes ave tit ; ipse ne quis auri cupidine detinere se permitteret, OmneS praecessit, cumque pernici equo veheretur, Hrolso suorum primus Valde appropinqVavit, qui statim armillam Suiagris Q thesauro tanquam offam projicit, qVam ut solo iacentem cognovit Adeis, veritus ne ab aliis

sublata in suam possessionem nunquam rediret; Tibi, inquit, o Hrolse, quam mihi fidelior erat, quae hoc tibi cimelium tradidit; ne vero mihi abstulisse gaudeat, non amplius de possessione illius periclitabor: incurvansqve corpUS, hasta dum . decrevit attollere; superVeniens Hrolsus, ut inclinatum viderat, En inquit, instar porci incurvaVi illum, qui inter Suecos opulentissimus est; alludens ad nomen armillae a porcis desumtum: nec mora,

stricto gladio Scosnungo, omnium quOS

216쪽

Septentrio unoVam vidit, acutissimo ;clunes ei praecidit: &, Vale, inquit, mea que expeditionis hoc perpetuum mon tum serva; qVem huc usque anxie inte noscere voluisti Hrolfum Krakium com*icis , atque ita sublata prius armilla crutato cursu ad suos se recepit. Adeusem egestus e vulnere sanguiS a Pe

sequendis hostibus cum impediret, sui domum deduxere. Multi eo conflictu ex iis qui Hrolsum & pugiles propiuS a

cedere ausi sunt, ceciderunt. Omni seculo expeditio haec celebratissima fuit: inde materiam poetae arripuerunt aurum Krahit seminium vocitandi, quod is campos Drenses auro severit. Nec horum Saxo ignarus, ubi Adelfem tollendae pecuniae gratia pronum demissumque Rouvo conspicatus esset, propriis prostratum muneribus risisse, perinde ac cupide r petentem quod callide tribuisset, refert. Id quod Snorrius Sturiaeus, adducta in testimonium SVolidungorum historia confimmat, ubiΗrolsum campos Drenses auro ἐconsevisse perhibet. Tradit tamen Saxo,t,

217쪽

cet alio tenore, aes auro oblitum ad illum usum reservatum, sparsum esse; quod licet magis credibile sit, poetis tamen eam materiam ad aurum applicandam non praebuisset, neque aera tam variae formae adeo cito cudi potuisse videntur, nisi forte Regina haec omnia longo tempore praemeditata, ad securitatem filii annulas, monilia, & torques inauratos emnias curaverat: quod autem filium comitata furtim e Suecia profugerit, licet S xo majori verisimilitudine tradat, Chronica tamen Norvenca, eam in Suecia ad finem usque vitae reginam fuisse perhibent. Postquam insultus Suecorum repressit Hrolfius, securus usque ad vesperam, nemine interpellante, prosectus est;

donec ad villam eandem, ubi prius hospitio excepti fuerant, sene prae foribus stante, perveniti: qui reducibus gratulatus, sibi etiam gaudebat, quod omnia dictis suis respondisse cognovisset. Quo vero propensum in Regem Hudium magis testaretur , armaturam artificii pereximii, lorica, gladio , & scuto constam tem, munus offert. Rex, laudato m

neres

218쪽

nere,recipere tamen noluit. Displicuit seni muneris repulsa, contemtumque sui intem pretatus, nee eos perinde prudentes esse ac ipsi opinarentur, dictitabat; nec amplius detinere sustinens, dimisit. Parum prOCesserant, cum Boduar converso eqVORegem eXspectabat, seroque nimis sapuisse testatus; valde enim erratum, sene, munus offerente, repulso: Odinum namque fuisse, victorias eum armatura Offerentem, quarum felicitatem jam abnuissent. Rex idem sibi m animum venisse confessus est, eo quod fuerit unoculus, talem enim odinum fuisse, tam historiae quam fabulae, poetarumque carmina perhibent. Tum Suipdagus, ut redirent, hortatus est. Verum postquam diu retrogressi essent, neque alicubi villam, neque senem, nec horum vestigium cernere dabatur. Rex incassum se eum inquisiturum prQ- nunciavit, eum esset malus spiritus. In de profecti non prius constiterimi, quam in Daniam pervenissent: nec aliquid porro in intinere memoratu dignum not tum constat. Auxit hoc Suedicum iter

Hrolfi famam, antea quidem inclytam,

219쪽

tu tantum, ut nullis postea seculis obliterari potuerit, vanisque hominibus frivolis his, quae retulimus, effragendis materiam praebuerit. Verum reduX in reppum non ut prius bellis gerendis animum applicuit, suasore Bodvare, quod fortunam Regis post Odinum offensum Aspectam haberet, tutiusque rato sub paratae ingentis famae praesidio latere, cum nemo impetere ausit, quam adversis Diis pugnando dispendium pati, unde hostibus vel Imale pacatis Regibus audacia ad bellum etiam ultro inferendum cresteret; longam praeterea Vitam se magis Regi ab illo tempore optare testatus est, qVam polliceri. Rex terminum vitae a fortuna, non vero a maligno illo spiritu pendere, regessit. Expeditionis Suedicae causam Eddae Mythologia LXIV. pretium auXilii Adelsi a privigno suo Hrolso lati, adversus Alium Uplandarum Regem ex Pacto non persolutum, adducit,

lectu dignissima.

220쪽

CAP. XXIV.

Shulaea maritum momam dum adversis momum concitat. Tributorum per triennium immunitatem impetrat. Magorum Uenescarums magnam vim congregat. Bellum asute pr*parat.

Postquam e Suecia rediit Hrolsus, i

tra Regni terminos cum Athletis se continuit; neminem lacessivit, sed parta gloria is opibus, iis imperii finibus. quos antea constituit, contentus ViXit. Nec erant qui potentissimi Regis quietem turbare auderent: Reges in obsequio m nebant, & tributa, ut solebant, pendebant, unde omnium rerum affluentia, paciS CO-mes , secuta est. Complures anni hoc tenore fluxerunt. Skuida vero sagacis an, mi tamina, ut vidit Erotium, sortissim rum