Epistola critica de Germanico Arati interprete scripsit Iosephus Frey

4쪽

IOSE PRUS PRET ANTONIO ELETTE AMICO S. Amplius tres anni sunt,

cum Musei Rhenani vol. XIII p. diis sciet. scholia quaedam in Germanici Aratos edidi, quibus quantum licuit per librorum inopiam perque muneris ossicia quibus distinebar operam

dedi, ut quae corrupta ac depravata in iis legi intellexeram pro viribus restituerem et emendarent. Quae eum nuper animi causa legerem et inde nescio quid quaerens in Germanici librum incidissem, necidit mihi, ut quod animo remisso et Per ludum magis quam serio

tractare coeperam magis magis iue me ea Peret atque teneret. conquiruntur undique quae ad poetae verba Oxplicanda aliquid conferre posse videbantur, Ioetitantur Aratus Avienus IIyginus alii et, ut Paucis, mox tamquam de integro ordiens totum me consero ad ea studia quibus antea deditus fui renovanda ac recolenda . Tenobat enim me horum studiorum iucundissima recordatio, tenebat me ipsum in quo versabar argumentuni, non aridum id nosterile, imitio delectans maxime et rerum varietate et scriptorum, qui eum Prioribus saeeulis virorum doctorum et omnino hominum eruditorum animos nilexerint, nostris temporibius fere

plane iacent neglecti. quare non est quod miremur, si multa adhuc latent in hoc 3criptorum genere, quae nondum explorata inquirenti uberrimam disputandi copiam Possint praebere, equibus quae est de Germanico Araii interprete quaestio elegi, de qua paullo accuratius

et uberius dissererem, quam tribus abhinc annis factum est. Cum autem quae de hac quaestione disputare milii in animo est exiguum huius scripturae spatium excessura viderentur, Partem tantum eorum huius prooemii opportunitate proferre statui, quam ad te potissimum. amicum optimum, iii studiorum communium et amicitiae memoriam mittendam putavi, alia oblata occasione easdem Partes SuscePturus.

5쪽

quia nec eadem omnium exemt,lorum est ratio, ita ut de unoquoque loco hingillatim quaerendum sit, quxo suerit causa et origo dissensionis, nec facilis est ubique interpretatio. Et cum qui de opera a Germanico in Phaenomenis transferendis posita recto et plene iudicare studet,

ad eam quaestionem senil er Se referat necesse sit, quos citatis expertum sit carmen Arat eum

et quid interpretes graeci vetustissimi de singulis versibus benserint, non abs re esse videbatur accuratius ituam adhuc factum eSt tu hunc rem inquirere. qua de cum multa possint disputari, nonnulla tantum quasi fragmenta quaedam huius quaestionis hie Proseram, quae necessaria duxi, ut certa nobis et expedita Germaniel Aratique versuum, quos prolaturus sum, evaderet explieandi ratio. Itaque statim rem aggrediar, quae Paullo altius rePetatur necesie est. Aratus, inquit Cicero, homo ignarus astrologiae ornatissimis atque optimis ver,iluarum de coelo et stellis scripsit. Non quaeram, quac fuerit Cieeronis rerum astronomicarum Selentia. qua haud raro gloriatur, ne iue Arati quae suerit lite nostra quid suam reserta nam non ipso poeta de coelo et stellis quaesivit neque ex sua ipsius sphaerae astronoriticae cognitioneliausit quae profert, quam tuam aliqua utique linius rei peritia ad carmina huius argumenti condenda opus erat, sed Eudoxum Cnidium Secutus est, euius fragmenta adhuc dispersa passim apud veteres scriptores ac Praecipue apud Hipparchum leguntur, qui idem unde hauserit poeta coeli stellarum tuo scieritiam his verbis nos docet I P. I id: ora Aiv tier it radόμυ et ui uixομενων α ιαμασῆ κα κολον κεν δ euro si ictoi μἐν άν tis diri

et primus hoc invita Minerva argumentum versibus tradiderit, quod cognitu aequales dienissimiam habebant ut quo iii eundissimuin, iam maturo non solum ab omnibus legebatur si dinterpretes nactum est viros in hac disciplina illo tempore illustrissimos. quod quo maiorem i,oetae attulit gloriam, tanto in tori fuit detrimento operi eius, eum unusquisque fas sibi esse Putaret, in carini ite huius argumenti vel addere quae immerito deesse videbantur, vel dolere quae aliena putabat. vel immutare quae salia esse intellegebat. unde sactum est, ut Carin uad nostram aetatem non nisi maxime interpolatum ac depravatum Pervenerit. Interpretum libri sero omnes temporum iniuria nobis erepti sunt. eorum autem quorum OPera adhin Supersunt autiquissimus est Nipparebus astrologus clarissimus, qui Nicaea e Bithyniae urbe oriundus Ul. CLIIII- UI XIII floruit neque igitur plus centum antiis Arato minor fuit.

6쪽

Sed iam satis de hac re, nisi plura quam fuit necesse. Transeo ad Germanicum. Ordimur si v v. 6s et io, itui ad haeo usque tempora diei nequit quauta crux fuerint interpretum. Cum quid sentiam de hoc loco iam Mus. Rhen. vol. XIII. p. ld6 sq.ex POSuerim neque de sententia mea adhuc decesserim. paueis verbis hos versus absolvam. Irati enim de Engonasin sidere verba: μαωρ δ' ἐσυπερθε καρ .r P, δεξιτερ oli nodoc ἀκρον ἔχει si Oio . fetias ros Germanteus sic interpretatus est: Serpentis evili Ibid i e3fictio laeti ct datis ostensioni R iam anticiuissimo ex tempore viris doctis liaraverunt dεri Neob et luetia vocalaula. Germanici verba unus Seri verius quantum scio haud feliciter mutare conatus est, qui (ese. Isuhl. ad h. v. e libro nas. ali tuo uaeua se dedis e gloriatur. in Arato autem multi multa coniecerunt, ciuorum agmen dueit Attalus, de quo iam supra locuti sumus. Et ravisse enim Aratum, cum dextro pede Engona Sin super Draconem stare dicat, nemo est qui neget. .nam

7쪽

VIII

non dextro sed sinistro pede Engonasin in capito Draconis insistit; utrum autem inde corrupta habenda sint poetae verba. et si corrupta sunt. quomodo emendari debeant. multum abest quin omnes consentiant. Vossius, qui plurima hic rocte iudicat, in eo certo falsus est. quod interpretatione nimis artifieiosa errorem tin quodammodo removere conatur, ut prorsua aliter Aratum Eudoxumque Engonasin astrum 3ibi finxisse dicat atque Uipparchum et qui eum secuti sunt astrologi. Engonasin enim, si recte rogitationem eius stssecutus sum. brachiis elatis conquini scentem tacit genibus limbobus flexis super Draconem. ita quidem ut podi

dextro Draconis caput subiectum sit. quam sententiam firmare studet versu 2To, ubi monstrum ti σκελέεσσι πεπηγoc (vel 'frηλαν vocatur, quae quia nimis obscura rem in Austrenso relinquunt, argumento esse nequeunt. Grotitus duos versus excidisse statuit. Burimannus vero δεξιτερον voeabulum in acie fuci ou commutavit, quod salsum esSe arguunt quae secuntur. nam Engonasin non λὰξ Draconis capiti insistit, sed nodos ακρον εσυπερθε καρηrcp. Mauricius Schmidi, cuius exatant in Araii e armen eruditissimae notae, neque ac Burim annus librariorum mendum hic Suhesso ratus cmoliola in craetiola mutavit, dεξιriectu autem eum daeorros voce coniunxit. Hyginum. ut latetur. Reeutus, cpii P. A. II 6 Hercules. inquit. dextro pede nixus sinistro pede capitis eius dextram partem opprimere conatur. Ilaee ille.

Equidem vaelde miror quid causao fuerit, eur Hipparchiim vir doctus huius mendi auctorem vocet, quem et hoc loeo et v. 18i pro tis,toto furtim Osi ista voeabulum invexisse i,utat. sic enim haece accipienda esse arbitror: .ieb glaube die confusion ist durch Hipparet, en istanden, Welciter durch sein axich v. I 8i stati μεγάλοιο eingeschwacrates Ooλ ista das ei nEig riclitigo metiola verdraengte. quae haud aecommodate veritati dicta esse inde colligas. quod Hipparchus hoc ipso loco Attali coniecturam refutans ad libros mss. Provocat. eis. praeterea Hipp. I p. 282. ubi hunc errorem ricteo presia esse dieit Eudoxi atque Arati misi x ἀμάρτη/ici atque affert v. 2Io sqq. 6l2 sqq. sisl sqq. Neque vero neglegenda erant,

quae de Eudoxo apud Hipparetium I p. iid prodita sunt: - δε που ε, γοί,σιν ε ἐν

δεξιον ποδα-o δε ρατο ' με-va d meritur via. παρ ἔκ- συ αντων η olli gaeia. unde intellegitur, iam Elidorum in hac re errasse eumque secutum esse Aratum, cuius verba ob hanc causam mutare non alisim. Echmidtii autem coniectura neminem non verborum structura offendat. quis enim, nisi singillatim eum Edmonueris, δεξιτερσυ vocem cum Od-κovr- ac non eum notac coniungendam esse putet 3 Igitur ad Germanicum ut revertar,

id non dubium esse iudieo, quin Arati sententiam falsam esse intellexerit eamque accipere nolueriti Avienus autem Arati verba religiosissime vertiti De Hygino fortasse dubitari Potest utrum Gatoro legerit an, quod mihi veri similius esse videtur, Arati sententiam cum

adtrologorum praeceptis conciliare conatus sit.

8쪽

VIIII

Proditum est apud Aratum v. 83 sqq. Ophiuolium utroque pede in Scorpione

9쪽

I p. ISd haec verba leguntur, quae codices sic scripta exhibent: φαέων ἐπιδευέεo de parvo stellarum numero dicta esse putavit o quibus Chelarum Sidus constat. quam interpretationem Hipparcho improbatam haud dubie respexit Maximus Planiades in schol. eod. Vind. Neque ciermanicum fugit, quam salsa sit Arati Sententia, quare quod a veteribus astrologis reprehensum vidit corrigens Arati verba sic interpretatus est v. 38 sq: at qua re iras Rinu ne luis eua An tu in/iqni caelum Perfundent lumine Chelae Mira exstat nescio cuius in uni vocissae explicatio apud Rutili uin ad h. l. . Inalani hio

nova significatione sumitur pro te rep. Festus ut Solet Aratum sequitur v. qui, namque hebra ossis Onis et obtuso mctrcent incendis crine. Ne multus sim in levioribus rebus, locis nonnullis omissis transeo stati in adversus qui indo a vergia Ido leguntur septem. V vinia cli 3 si, ue Pruest ii simiae 3batit I oεfella humer . Delieen Onia non esurior Ombit. quique micis ectu G, guique remum Iubet nil Fum, quique Priorct tenet Me bis quique ecuniis, elunibus hir/utis et qui asci sideres reddit.nctuique ollae qui e letur rerutaque emutque Isaua ibue Onotcle Priseia hiae honore feruntur.

Veriit poeta Araii v. igi sqq. Postquam enim Aratus Virginis astrum descripsit pergit

10쪽

De Germanico autem quid sit iudicandum, quaestio est omnium difficillima, quam editorum quidem non nulli paueis absolvisse sibi visi sunt. Bublius, qui nimia cum temeritate nodum

expediebat, decreuit Germanicum Arati sententiam non intellexisse, illum enim tres tantum stellas afferre hunc quinque. utinam indieasset vir doctus, quam Caingam misso putaret huius erroris. an forte ad tam medioerem tantum graecac linguae scientiam Pervenerit Germanicus, ut Aratum do quinque stellis loqui sibi persuaserit 3 Sed mittamus has nugas. oportuisse enim Germanicum hoc loco ab Arati sententia discrepare, tacile te intellecturum esse spero, si de iis versibus disputaverimus, in quos desinit haec carmiuis particula: nremque ollae quisu8 evicturremiaeque e utque vatibu/ Onotae 3'meis pine honore feruntur, quibus respondent Aratoa illa: ctu ciora reserus v απλοοι octo C Uur uiri voρεobαι. Primus quantum scio M. Selimidi

in hune loeum diligenter inquisivit, qui do his versibus Philol. vol. VIIII p. 55 I sqq. subtili ut solet iudicio disseruit, neque tamen veram esse eam quam proposuit sententiam cuiquam persuaserit. Sex enim Arati Phaenomenon versus asteri vir doctus. in quibus da i clare formula poeta usus Sit vel ita, ut Particula negans antecedat. vel ita ut tactis partieulae vis steti vocabulo addito augeatur, nοsiri mitem loci Prorsus uiuersam Putat esse rationem. non negsit quidem Avienum ἀλλ' αρα πάντεσ aera in eo quo usus est Phaenomenon exemplari logisse, - Avienus enim Arati verba sic interpretatus est et non tamen his mee e non 8unseo'nomino emto 3M Pernitatu aimul Nobi Mire conuoluuntur - sed liaee verba tantum esse dieit inania quibus nulla subiecta sit sententia. eum non sit Perspicuum, quae Sint hae stellae,qum Permiatis Mobi tilae eonuoluuntur. Arati autem versus iam veteribus interpretibus suisse obscuros inde apparere dieit, quod in explicandis his versibus in varia omnia ac diversa diseedant. eum Germanicus recto stellas illas obscuras, quae in Vrsae cervice et capite exstant, ab Arato significari iiudicarii. requiri igitur apud Aratum hoc loco verbum aliquod ii, quo ,alii vel .reliqui vocis notio insit. nil autem esse quod quis Possit desiderare in poetae verbis sic scriptis: op δ ἀρα πάrrec aer L, ut sensus evadat hico: die abor die sieli nielit rum hildo gestalten alto kroison namentos dori einer dore eii 1 andere . Sed haec ex Germanici minime

autem ex Arati sententia dicta sunti nam non alias sed eas ipseri tres stellas quas antea

όπισθίorc nόsic. tres igitur stellas Eudoxus et qui eum secutus est Aratus enmnerant extra Vrsae astrum sed prope id gitas. Helices enim sidus in Eudoxi Arati suo sphaera inulto minus erat, quam posterioris aetatis a8trologi depingere id solebant, neque omnes stellae quibusi,ostea efficitur iam Eudoxi tomi,oribus ei erant aggregatae. Neque tamen verum esse Nipparchi iudicium, qui septem tantum stellis veteres astrologos Vrsae sidus descripsisse dicit,