장음표시 사용
1쪽
Si videbitur Reverendissimo P. Magistro sacri Palati Apost. F. M. de Rubela Patri GU.Meesteress.
Fr. Incentius Elena ordinis Praedici Rini p. Magistri sacra Palatii Apostolici Socius.
2쪽
saepe assas inae potissimum aetate ob scientiarum
cultum vere aurea, nos consecutos esse hetamur quod ad rerum Ecclesiasticarum gloriam quamma -κime pertinebat . Siquidem scientiarum omnium opportuna moderatri Ars Critica leges singulis inititutis accomodatas condens, atque ab aliis latas suffragio suo aut irritas, aut firmas declarans,
veri, vel salsi, suspieiosi, vel cerii, germani, vel adulterini notas momento cuique tam scite praescripsit, ut dissicile dictu sit quanta et eam Ecclesiastica Historiae accerrerit maiestas. u. taque dicturus ego de Decretalibus Romanorum Ponti fieum ad Siricium usque , nemo non videt, quam merito huiusce praestantissimae facultatis regulis potissimum utar, earumque ducti xceptis epistolis
Clementis Q, Cornelitib), Stephani, Julii ex Liberii . , Dama-
si quae a primitivae Ecclesiae Patribus, aliisque veteribus Ecclesiasticae Historiae Scriptoribus reseruntur, ceteras commentitias atque apo- eryphas esse declarem. Quod sane eo alacriore animo essiciam, quo ceditior ab Eminentissimo Baronio f) iactus sum t illis non indigere Saa Ham Romanam Gelasiam, ut, F Distatis arguantur, sui ipsa destitua ru iuribus , ct nimii tira eum etsi illis areat, ex egitimis tamen , germanisque aliorum Romanorum Ponti um vijissis meretalibussatis,
superque corroborata eo flat. Ill. Hinc ut rem intime perspiciamus, Illud In primis arbitror animadvertendum, tritum scilicet, vulgatumque inter Criticos axioma esse ruer0ta, quorum nulla mentio in priseis eatalogis, ne memorata
ab ulla seriptore sequentium proxime Devorum, aut AH judicanda
aut saltem suspecta babenda. Hoc enim tanti roboris semper habitum est, ut Eusebius Pamphili libro 3. Historiae Ecclesiasticae cap. et s. plures rejecerit sub Petri, Thomae, Matthiae, Andreae, aliorumque Apostolo rum nomine vulgatos libros, hac praesertim de caussa, quod nihil uspiam eorum Gelesiasteus Seriptor deducta ab Apostolis sueeessione memorarit; cap. 3 librum cui actus Petri nomen erat, avangelium, quod sub ejusdem Petri praedicationis nomine circumferebatur , exploserit, quia
ca Videatur sancti Clementis nasio Apologia II, 4 Socrate lib. epistola ad Corinth. necnon frag- a. eap. Irumentum ii epistolae ad eoMem, qua cd Liberii Epistolae ara Hilariorum meminit Eusebius, aliique in fragmentis recensentur. b Duae S.Cornelii epistolae ex ce Una est Damas, Synodique tant inter operari Cypriani, praeter Romanae epistola ad Illyrici Episco- eam, euIus meminit S. Hieronymus, post quam Theodoretus lib. 2. Idist. S Eusebius lib.6. HiZEccles cap.31. Eeelesiast op aa inseruit, aliaeque e) Complures dulii'. epistolaesas sunt, quae penes S. Hieronymum Orientales, ad Clerum, Populumque in veniuntur. Alexandrinum referuntur ab Atua fyBaronius ad ann.Christi ors.
3쪽
nee vetustisrum quUpiam ut ipse inquit nee nostra aetatis Delesia
eorum Seriptorum desumto ex iis testimonio usus os igitur cum nemo umquam Scriptorum veterum, uarieti, Marisii, Alexandri dixti , Nelesphori, Hirini, Pii, Aniceti, Eleutherii , Victoris, Cassisti , Urbani, Mareellini , Melebiadis, aliorumque epistolas ne nominaverit quidem, eaedem confictae, aut saltem suspectae haberi debent vel, ut cum Augustino loquar, apocryphis ure merito sunt adjungendar Libri apoeopb verba sunt Augustini a in Libriis ervbi voeantur . eo quod eorum Oeeulta origo non claruit ratribus, a quibus usque ad nos auctoritas veraeium seripturarum ertissima, ct notissima sueeessione
pervenit. IV. At dicet sortasse aliquis Argumentum, quod vulgo dicit negat et um nusiius reipsa roboris ab emuncta naris Critieis haber solet. Ita sane, si ad id confirmandum firmissima desint, ut inquiunt, positiva. Verum in re, de qua loquimur, tanta rationum congeries mentis oculis una simul occurrit, ut dissicile sit exitum, disseilius principium invenire. U. Ecquid enim nisi suppositionem arguit ejusmodi epistolarum laudari In illis plurimas sacrarum Scripturarum sententias secundum vulgatam, ut aiunt, . Hieronymi versionem, quae circa finem quartἔsaeculi peracta cum sit, a primi, secundi, ciertii laeuli Pontificibus perlegi certe lustrarique non poterat tranter Criticorum Canones prinacipem sere locum is obtinet, quo edocemur: Liber, in quo habenturres Scriptore, cujus nomen prafert, reeentiores, genuinos inter illius faetus pereenseri non potes. Qirare adversus Theodorum Presbyterum
memorat in primo codie Photius ab aliis opponi, non esse erisimile , qu seu tempore post mortem magui Di sit emeneruat, a Dionasium describenda suscepisse. Haee Photius quibus ne ito addi poterit, quod fassur temporum ordo non leves dis in iisdem proserendis epistolis sit orgumentum. Etenim in oratione b adversus Graecos asseruit, quidem sapientissime, Tatianus: Ubi temporum ratio non eo ret, ibi
ne Historia quidem ero esse potest.
Ul. Stili similitudo, demque seribendi baracter unitatem Au toris earundem Epistolarum evidente demonstrat Epistolae ipsae conqscriptae barbaro, sordidoque sermo e alieu penitus ab elegantia , d νε- rore saeculi, quo data esse fluuntur, nomaureae illius aetatis, sed lutei subsequentis avi Autorem iidieant reeentiorem. Et sane quomodo fieri Poterat , ut tot Epistolae eundem scribendi characterem , eundemque stilum servassent, si a pluribus, qui diversissimis temporibus Roma nam rexissent Ecclesiam , conscriptae, exarataeque fuissent Ne in ipsis quidem sacris Scriptoribus, qui secundum phrasim B. Petri in sua Epist. a. capra Spiritu Sancto inspirati sequuthsunt, ne in ipsis, inquam, ut ad Vertit Hieronymus Epis ii . est praefatiοου in Isaiam idem seribendi stilus deprehenditur. Quymodo quis sibi persuadeat, priscos Pontifices elegantius non suisse loquutos, quam infimae plebis homines, etsi h ut plur
cax Lib. s. de Civitate Dei b Quae legi poterit tom. I. Bi-
4쪽
mum, nobilitate Insignes, studiIs, doctrInaque non vulgari exculti, uniovetis Christi Ecelesae praescerentur. Liber sndoctus, junt Critici, aut ῆmperitiam redolens, dotio ires, quamvis illius nomen praeseserat, son es tribuendus; paulo trista ui sua si diversus a nat aut soeusi, aut Seriptoris, sub Hus nomine eireumferior, ne tali feeuis editum , ne a ali Seriptore exaratum librum ejusmodi iudieamus
Quemadmodum Eusebius lib. 3. Historta Ecclesiasticae cap. s. ex Apo. stolicorum numero nonnulla explosit volumina, quia ut ibidem as .rit, eorum dictionis forma ab Apostolica scribendi ratione differre quam
VII. Verum ut eo, unde digressus est, redeat sermo meus Sistentium de re aliqua, quando sermo de eadem Oeeurrat, maximi semper habitumfuit ab Eruditis, summi reipsa momenti, ad expungendam Epistolarum ejusmodi veritatem erit silentium Hieronymi , qui integrum Ecclesiae Scriptorum Catalogum nobis, ut ipse asserit, exhibiturus , re incensitos Pontifices Sirieti decessores , si tales exarassent Epistolas, nullo pasto omittere debuisset; silentium Leonis lU , dum ad Episcoporum Britanniae consulta respondens , testatus Apostolicam Sedem in Iudiciis Ecclefiasticis sequi Canones , ac decretalium regulas, ubi ea Romanorum Pontificum decreta percensuit, quae in Dionysii Exigui collectrone inveniuntur ne verbum quidem incit de Evaristi, Higini aliprumque eiusmodi decretalibus reipsa nunquam id peracturus , si tam eximia Pontificiae potestatis monumenta aliena penitus ab omni fraudis vitio detexisset. Quod si unum Silvestrum ex Siricii decetaribus nominarit, id Factum omnino credimus, vel quia mendum in eam epistolae partem Irrepsit, quemadmodum opinatur Blondellus a , adeo ut, cum legide reiseisieet, scriptum sit Sihestri, vel, si sentire nolimus cum Petro de Marca, qui id postea adjectum non immerito conjicit, eo non ad epistolas , sed ad ea, quae sub Silvestri nomine aesta id temporis circum Ierebantur, attendit. Silentium octo primitivae Ecclesiae Conciliorum quae de rebus eisdem, quae hisce in decretalibus insertae sunt, saepissime adiura, easdem, si id temporis viguisset, memorare omnino debuissent Ecquid enim, juxta commonitorium Vincentii Lirinensis , quid suavius quid praestantius , quidve ad alia atque alia dogmata statuenda conducἰ-hilius laudatarum Synodorum Patres afferre potuissent, quam universa Iem , constantem, communemque Romanorum Pontificum per tria prio ta saecula auctoritatem ' Silentium denique Dionysiit Exigui, qui in epistola ad Iulianum Romanae Ecclesiae Presbyterum: prateritorum, inquit,
Apostonea Sedis Praesulam eonsitati, qua alui eura , ct diligentia collegi , ct in quendam redigens Ordixem titulis distinxi eompositis, ita
duntaxat , ut 'gulorum Pontificum quotquot a me praecepta reperta sunt sub una numerorum serie terminarem. Vsit Neque hujusce ratiocinationis Is ex eo unquam poterit Ino
firmari quod Concilium Aquis granens. b , Coloniense e , Mogun Aci linum
Cc Cap. ior. Prologomen.in Pseudo b Sub Gregorio IV. Isidorum, de Turrianum vapulanter se Cap. 3.
5쪽
vita compilator capitulariam Caroli Magni, Hinemaruste Laudunensis, Luitprandus Ticinensis, ordo Romanus Micrologus clx, Auctor Apologiae M pro Gregorio Vii. Anselinus i Lucensis
Episcopus, Burchαrdus h Mormatiensis, tu, I carnotensis, Gra tianusim , aliique harum Epistolarum testimonia in confirmationem a. tholicorum Dogmatum collaudaverint omnes enim Concili