장음표시 사용
11쪽
quomodo IntellIgenda sint verba maia Gelasii, quibus statuitur Disaeretales Epistolar, quas Beati mi Papa pro dioersorum temporum eonfunaatione deserunt, venefabiliter recipiendas . Enimvero cum Gelasii sententia nihil peculiare habeat, nihilque definitum , ejus constabit veritas, etsi non ad Decretales leti, igini, aliorumque , de quibus Ioaquimur, referatur , sed eas duntaxat respiciat, quas Clemens, Corinnelius, Stephanus i. Julius , Liberius , Damasus, Stricius, innocentius, cisimus, Boni iacius, Caelestinus, Sixtus ilia, S. Leo, Hilarus, Simplicius, Felicli I. Decetares Gelasii exararunt. Hi namque diversis temporibus ab Urbe Roma pro diversorum Patrum consultatione Decretales Epistolas ediderunt.
XX lv. Quod si S teolai Magia Epistola ad universos Gallica
in Ecclesiae Episcopos ab aliquo nobis objiciatur, ex ea quidem nullo pacto, qui Auctores Epistolarum ejusmodi fuerint, patenet cum de hoc O nulla Nicolaum inter,&Gallicanos Antistites oborta fuerit controversia , sed earum duntaxat auctoritas innotescet, earum scilicet.
quas Ecclesia usu suo receperat, inpostolica Sedes suo oraculo firmas reddiderat Venerabiliter porro recipienda est Dogmatum veritas, Disciplinae ratio, iudieiorum ordo, qui hisce in Decretalibus invenitur et Desumptus quippe est, ut uberius , quam par erat, ostendimus, en poste riorum Pontificum, Patrum, conciliorum Decretis, quae quantam a nobis venerationem exigant nemo est , qui non videat, dignoscatque XXV. Ouae omnia tametsi notissima sint, & a Catholicorum ne mine in dubium vocata, ea tamen oportuit paullo distinctius enarrari, in memoriam reduci, ut quisque apertius vim intelligeret argumenti, quo meum innititur propositum, scilicet S. Nicolaum Magnum, non quis esset auctor, sed quanta Decretalibus hisce inesset auctoritas, ad ver fus refragantes Gallos solummodo propugnasse Etenim dum ex sententia S. Leonii e Magni omnia Deeretalia omniam Deeessorum suorum ibidem observanda proponit, profecto non omnium omnino Decreta. ium, quae in praesentiarum habentur, designat antiquitatem, sed quoad hane ea solummodo ex sidoriana Collectione respicit, quae revera genuina sunt, eosque appellat Pontifices, qui reipsa epistolas conscripsere. Probent ergo adversarii quod nunquam cerae probare poterunt pro
a Vid. Acta Synodi Rom. sub magni esse posse momenti Nicolam
Gelasio habitae anno eonsiderans, dum reliqua omnes Ilo. b Quapropter Baronius ad an manorum Pontificum extrapositae De Rum Christi G . f. s. Hνam, in epetales abolerentur una isti senten quit, verum his temporibus , eum tia, rescripsit ad eos epistolam De retens haberetur earum editio, ne cretalem magni pοηderi .
perfecte in omηibus4σηita essent, e Vid huius Summi Pontificis
udum admota lucerna cleanthis, ea epist data ad universos piscopos ex parte tantum Galli eas recipiendas per Campaniam, licenum, vel negarent, quod eura orpus cano Tusciam, ter universa Pro νi num is seorsim olumine positae bais cias constitutos. berentur, hanc Objectionem eorum
12쪽
13hent iuxta regulas Critiees ex testimonio serIptorum coaevorum, vel proxime sequentium a Lino Gleto Evaristo , aliisque epistolas teipsa conseriptas, illasque eas omnino esse , quae abusidoro Mereatore, seu Peccatore in collectione sua proponuntur, atque ita iure colligent de iis B. Leonem loquutum esse, easque, ex ejusdem S. Leonis sententia, B Nicolaum in epistola, quae nobis objicitur, respexisse. XXV l. Hine summo vitio,in crimini post Centuriatore, a danis dum est Blondello Calviniani gregis homini, quod citato in libro, qui ῆnseribitur, 'eaA-Isidorus, murrianus spatantes dementissima , Inconsideratissimaque temeritate suppositas hasce Epistolas conviciis, maledictis proscindere non vereatur. Honoris enim observantia, non praefracta des talo iis exhibenda est veritatibus , quas tam doctes, quam pie assertas, propugnatasque in ejusmodi Epistolis Invenimus t Praesertim eum ipse Blondalli conatus, etsi sui odii virus longe lateque diffundat, tueatur potius, quam oppugnet Apostolicae Sedis austoritatem . Ariudicat enim plurimas harum Epistolarum sententias a Cle-to , Evaristo migino, aliisque Petri Cathedrae Pontificibus, eo oritissimum argumento, quod Conciliis. Patribus, aliisque optimae notae
Scriptoribus, qui uno terme , aut altero post eos saeculo floruerunt, uni
cessint adseribendae M. igitur contra finem, quem fibi posuit in mente , talia ex quarto , quinto , ac sexto Ecclesiae saeculo Pontificiae Au.ctoritatis monumenta produxit, ut quae summo labore evertenda susce4perat, luculentissime suo in opere confirmarit
XXVil. Nihil ergo iam superest, nisi ut meretales Pontifieum
ad Siricium usque, exceptis iis, quae a primitivae Eecles Scriptoriis hus recensentur , commentitias jure merito statuamuis fidorum Mercatorem eu Peccatorem earundem Epistolarum Auctorem esse dicamus a Ae tandem Leonis, Gelasii Nicolai Magni, aliorumque Summorum Pontificum Decreta , vel de istis minime intelligenda , vel si dumis intelligi velimus, non ad Auctorem, sed ad Dogmatum veritatem unice reserenda esse pro eerto habeamus.
I. Ualis HIeronymo visus est Iovinianus lib. r. adversus eundemsset lieet ein febrem somniare , veIabreptus morbo phrene orie Hippoeratis vineali assigandus Talis viris probis apparuit lisaeus Reyretius impiae, ae stultae Praeadamitarum haeresis inventor , cum autoritatem sacrarum scripturarum, quam sibi obiieere debuis.set, nescio qua confidentia, adsciverit in patrocinium Gussae suae . Ajebat enim Pentateuchi auctor, Iudaeus utpote, erius institutum erat scribere initium, leges, propaginem Gentis suae , exposita Genestos creatione aliarum Gentium, in a. ejusdem Genestos cap. novam proposuit creatio
a Menturia a. eap. q. Pseud Isidorus Protegomenon Ob Citato in libro , cui titulus cia. 4 3.
13쪽
suam traxit originem. ll. En uirum severioris Critices canones plenis buescerepantem lQuid enim e nunquid non in a. eodem Genetem capite, ut versu . -- minis, ita versi , Sc s. creationis caeli, terrae , plantarumque a Moyse repetitur enarrati, Igitur si Peyrerio iudice, versu 4. . a. seeundi capitis non alii caeli, non alia terra , non plantae aliae propoountur creatae, quam quae primo capite sunt propositae nec pariter versu . secundi
eiusdem eapitis alia hominis describitur creatio, quam quae primo capite
Ill Risum vero excitat, quod stultam hanc in sententiam ipse de. venerit, proptereaquod intelligere non poterat, quomodo ea multa quae peracta dicuntur a primo creato homine ad Evam usque ex Adami latere eductam, dimidio unius diei peragi potuerint. Eiam leve enim, aneptumque argumenti genus hoc sit, dignoscet sicile qui animadvocat infinitam Dei virtutem, potentiam esse, eamque, de cuius operibus stite Augustinus scripsit ad Volusianum epist 3. nunc I . cap. 8 Hies ratis quaeritur, non erit mirabila si exemplum poscitur , non erit finis
galaret lemar, Deum aliquid posse quod uos fateamur investigare non posse. In talibus rebas tota ratiosacti est potentia faeientis.
IV. Accedit, quod eodem a in capite, enarrata creatione eaeli. terrae, additur iis homo nos erat, qui operaretur terram. Hoc enim verum non sciret, si juxta Praeadamitarum somnia, ante Ada munia. fuissent Gentes illae, quarum Parens in primo capite designatur . Non diversa Igitur, sed eadem quae in primo Geneseos capite hrevius proinposuerat Moyses, prolixius, Maccuratius in secundo capite explicavit. Atque ideo dicendum cum Apostolo Actor i . v. a , quod feeit Deus ex uno scilicet ex Adamo, mae genus hominum inhabitare Iuper universam faciem terra. V. Plurima alia Peyre ius contorta, maculeata ingerit sophismata ex versu ra. 34 capitis quinti epist. ad Rom. ex Sinarum, Chaldaeorum, Egyptiorumque tabulis, ac commentitia eorum Origine, quae hic percensere nec juvat, nee decet. Talia enim sunt , ut apposite in hunc delirum hominem scribenda videantur quae Augustinus scripserat contra Cresconium lib. a. cap.ra num .is , videlicet, quomodo Derem,
te auditurum esse quod diei, qui ram in proximo non ausis ipse quis G cis, eam tibi eontinuo eourradieis tui. Hanc denique ad redarguendam perviraeiam et udite conge na scire curientem docebunt Ursinus Danhauverius, Eusebius Roma nus, Meretrius Groeningensis Theologus in opere , cui titulus Refutari fabula Praadamistea absoluta septem primariis araestionibar, cum praefarios voluetiea, docebunt Morinus , Antonius Hulsius in libris anscripto non ensuraadamitieam, Ioannes Pithius, Joannes Hilpertius aridi quiptione de Praeadamitis, aliique . ille enim exposita in delira menta vix abiit cum Catholici complures in eum illico insurrexerunt
adeo,ut, sermantio teste vi tatcsum hist italice tradina, Venetiis edita
14쪽
anno I 3 e. pag. 35 , ultimum ignis supplictim proculdubis expertus
esset, nis ad pedes Alexandri Ull cum confugisset, tum voce, tum scriptis vesanam hanc haeresim eiurasset. vll. Nullum ergo nedum firmum , ac validum , sed ne medioere quidem a P adamitis produci poterit argumentum, quo eorum *st ma murus veritati contrarium deprehendatur .
De vera Scripturarum ηterpretatione
I lximus de Praeada mitis, nunc autem de allis ex eodem gregeo pauca dicenda sunt. Duplicem hi in Seripturis perspiculis temagnoscunt, externam unam , quae ex illius propositione ortum habet, interiorem alteram, quae ex penetratis ejusdem Seripturae oraculis statia exurgit Primam e se ipsa prodire, secundam vero non aegre urat verbis, quibus, sin minus latine, certe magis dilucide explicatur res secundam dico se instrum sue inspirationem, quam hi novitatis amatores a Domino promissa. mniant, dictitant liquido aperiri rata que de hoc una mente, unaque voce consentimus cum ipsis, quod sacrae Litterae firma Fidei norma sint judicandae; Dissidemus autem in eo, quod, ubi ipsi normam, S Iudicem instate , imprudenterque confundunt, nos unam ab altero diti inguimus adeo , ut contendentibus illis Scripturam, Judicem, normam quid unum esse , confirmemus nos Scripturam credendi, operandique esse regulam, Judicem ad eam certo ,- insallibiliter interpretandam necessario admitti oportere , eumque vel Pontificem Maxi mum esse , qui ex cathedra, ut inquiunt, loquatur, vel Synodum Ecum enicam, quae verum sacrarum Litterarum sensum, qui ullus re Iinquatur dubitationi locus, palam omnibus manifestet II. Haec est doctrina, cum qua nata est crevit Ecclesia Hanc praestantes sapientia in sanctitate Viri perpetuo scriptis commendarunt suis Ab hac qui recedunt, it a catholicae veritatis laude absunt quam longissime. Quod enim opponi solet ab iis, nequit reipsa consistere, nisi perturbentur Scripturae. Porro revela oeulos meos, ct eonsiderabo m/rabilia de ore tua cecinit Psalmista piat ii 8. v. i8. v. 34. da mihi intellectum, Jerutabo legem tuam. Discipulis adeuntibus Emmaus ut accepimus a B Mea cap. 4. v. Iesus apparuit, minet en a se . di omnibus Prophetis interpretahatur illis is omnibus Seriptu ris qua de ipse erant Eunuchus Candacis Reginae AEthiopum, cum
Isaiam legeret, ac interrogaretur a Philippo, num lecta intelligeret, re
spondit Actorum 8 v. si quomodo possum intelligere , νηοπ siquis
sexderit mihi lli. Scriptum itur Dei verbum Ipsa SerIptura testes, perspieuum nobἰs non fit nisi explieetur ab his, quibus a Domino dictun eit Matthaei s. v. t . . sis lux mundi qui ad Eph. . . Ir Pasto
res proclamantur a Paulo er Doctores, quorum ex ore legem requirerea Malachia cap. a. v. . iubemur. Tanti enim hos interest, ut ad Deum
conversus scripserit Vates regius citato psal ri8. v. 33o Melarώιis ser
15쪽
quemadmodum hominem vere christianum decet , magisterio su ieiuntur Ecclesiae, ut doceantur . Siquidem, quae latent in Scripturis, mysteria absconduntur his, qui de mundi sapientia, tirudentia prae caeteris gloriantur, patent vero iis, qui Veritalis lac ex uberibus Ecelesiae dum hauriunt, seliees parvuli Matth. 3I. vos a Christo Domino didii sunt IV. Quid ad haec Haeretici, quos diris malis devotos , anatheismate a Paulo percussis paternae, is vitae daemonum fraudis aemulatores Nicaeni Patres dixere Reponent fortasse Davidem, qui luculentimma nobis suppeditat argumenta hebraicam linguam non egregie calluitase, superbia tumidum fide omni destitutum esse, aliaque id genus effugia, quae suis ut gregalibus sucum facerent, excogitarunt ' ullo pacto. Haec enim si dicerent, prodigio similem suam nobis impudentiam aperirent, nullumque Proserrent verbum, quo non suo veluti gladio
iugulari possent . V. Dicent ergo, post promuIgatum solummodo Evangelium; Sc
Spiritus Sancilii adventum Scripturarum perspicuitatem exortam esse. At post promulgatum Evangelium Apostolorum Princeps eps. a. eap. 3. v. 6. de epistolis B. Pauli memoriae prodidit,quaedam in ipsis esse disseisia intellectu, quae indocti, ct instabiles depravant, seu ct eauras seriapturas ad suam ipsorum perditionem: Actorum quoque e. post adventum Spiritus Sancti, cum quidam descendentes de Iuda docerent Fratres, quia nia circumciderentur seeundum morem ausi, non possentsalmari Fideles non ad Scripturarum oracula, ut ipsa consulerent, sed ad Apostolas in Ierusalam, ut verum orum sensum sibi ultimo detanirent, Iuper hae quasione ascenderunt. Quare Apostoli ipsi cum suci Principe Petro, quo se solos , suosque in Episcopatu succetares controversiarum ejusmodi institutos a Deo judices patefacerent visum es, duxere visum est Spiritu Sanso, ct nobis Spiritu Sancto, nimirum ,
qui in Scripturis, Traditionibus id revelavit,nobis, qui facultate, quam ab eodem divino Spiritu accepimus, ex Scripturis, araditionibus certo, an fallibiliter hoc definivimus Ui. Caeterum si ecclesiasticae historiae rationem haeretici haberent , primitivae Ecclesiae temporum , quae laudibus alioquin efferunt, conditionem perspicerent, talia utique non blaterarent. Si verum namque squod dictitant, cur ab ipso Eeclesiae exordio , disceptationibus in causa Fidei obortii, Fideles Scripturam non quidem, sed Ecclesiam , ut cert
Scripturam exponeret, appellarunt 8 Cur, juxta Chronico Bri etianus anno asa in causa Novatiani Clinici, anno 26s in causa Pauli Samosa leni, annossas in Atii causa, ut caetera missa faciam, cur, inquam, non ad Scripturam, sed ad Concilium , modo Romanum, modo Antiocheinnum , modo Nicaenum, ut sibi explicarentur Scripturi, Fideles communiter cucurrerunt ρ Nulla quippe Fidei causa, uua disceptatio per solam Scripturam, absque examine in judicio Ecclesiae , finem unquam sortita est. Ipsa etiam in Synagoga cum excitarentur dissidia , non ad solog Scripturarum codicea, sed a Sacerdotes Lewιιc generis ex prae cepto
16쪽
erat nec de legalibus tantum, ut adversarii explicant, sed de lege de mandato, de iustificationibus, ut ex a Paralipomen cap. l9. v. I innotescit.
Vll. Omnis prophetia Seripturae propria interpretatiose που fit
docuit B. Petrus epist. a. cap. I. v. o. , nimirum, teite Basilio Magno iri epist. ad Neocaesarienses , verus Scrἔpturae sensus privato hominis ingenio definiri non potest, sed , scuti afflante divino Spiritu editus est, ita per eiusdem divini Spiritus promissum Ecclesie lumen unice est penetran dum Non enim Apostolorum Princeps ibidem subjungit non enim
εοluntate humana allata est aliquando Propiatia, sed Spiritu Sancto ἐnspiratioseu, ut graece legitur , Spiritu Sana acti, di impulsi la-quuti sunt Sancti homines Dei. Vlli Jure ergo non aliunde haereses nasci docuit August. tracst. o. in Joannem, nisi dum Seriptura bona intelliguntur mi bene , di quod in eis non bene intelligitur , etiam temere is audacter. asseritur . Siquidem, ut idem S. Doctor seribit in epist ad Volusianum num 3. tanta In Scripturis Sanctis latet altitudo sapientiae, o
annosissimis, acutissimis flagrantissimisque eupiditate diseendi id eontinarat, quod eadem 5eriptura quodsm loe habet eum eonsummaverit homo , tune ineipit . Quare scribebat Vincentius Lirinensis in commonitis.
cap. 8. Ruid facient eatholiei homines, ter Matris Getesiae Filii Ἀα nam modo in Seripturis sanctis eritatem a falsitate beernent ' meseisiere farere magnopere eurabunt diuiuum eanonem Reundum universatis Delesia traditiones , juxta eatholis dogmatis regulas in-3erpretentur: ut postmodum sel . . definivit Synodus Tridentina .lX. Et quidem merit, Quid enim ex Scrἰpturis clarius, quid laeulemius proferri potest his Matthaei verbis cap. 26. v. et . me es Corpus meum traditamen obscura haec adeo Zuinglianis videntur, Carmiustadianis, Calvinistis, Lutheranisque, ut ubi illi CSacramentarios dico nihil in Eucharistia, praeter signum vacitum , meramque Christi Corpo ris figuram, temere agnoscunt, isti Lutherani scilicet veram Christi carnem, sanguinem cum panis, vinique substantia hoc in Sacramento una pariter consistere fabulentur. X. Audacissimus ergo ex omnibus, qui de vero Scripturarum sensu ultimum sibi, incorruptum, gravissimumque iudicium adscribat, deneget vero pontifici, pro cuius fide rogavit Christus, deneget generalibus Synodis, in quarum medio Christus se perpetuo suturum esse promisit
XI. Ad dirimendas duos inter homines de testamento aliqlio OhOratas lites non sola lassicit testamenti productio , ut Augustinus adnotat iar almum alis num 3o. sed auctoritas exigitur judicis qui potestate a Principe sibi facta, illud ad unum potius, quam ad alterum judicet pertinere 'iussiciet irie, eum de Scripturarum Intelligentia oboriantur controversiae, sufficiet, inquam, sola Scripturarum productio, quin auctoritas quaeratur Ecclesiae, quae jodex in controuertis hujusmodi a Domino constituta quid ea de re sentiendum, quidve credendum sit, judi
17쪽
rshus in eontroversi7s Ecelesia a Deo iudex constituta audienda non esset,
idque providentiae, qua regimur, adversaturum quammaxime , quem latere possit, arbitror esse neminem.
Xll. Non susscit ergo omnibus dogmatibus definIendis scriptum Dei verbum, quod non omnibus apertum , neque perspicuum est. I. si soror Moysis exodicis. Debbora Judient 4. Holda 4. Rec gum a. 4. Paralipomenona , , Anna Lucae a. ac Philip se Diaconi quatuor Filiae Virgines Actorum gr. Prophetiae dono insignes extitisse dicantur, nulli bi tamen legitur mulierem aliquam Sacerdotali munere iunctam esset Prophetia , oinquit Angelicus noster Praeceptor in . sement dist.2s qu. a. art. r. ad I.ὶ Prophetia non est Sacramentum.
sed aere donum. Unde ibi non exititur gni alio, sed solum rei ergata seeundum rem, in his, quae sunt σπλα, mulier non disterna vi.
ro, eum quandoque, quantum ad animam, invensata melior multis
Oiris, ideo donum Prophetia, ct alia hujusmodi potest recipere, sed non
ordinis Sacramentum stll. Et quidem merIto. Cum enim, qui ad sacrarum ordinum dignitatem evehitur , verbum vitae loqui debeat in Ecciusia , paeis Evangelium an nunciare, & ratione susceptae dignitatis in sibi suhditos dominari, protecto, secundum Dei institutionem , a Sacerdotio mulieres sunt excludenda , quae teste Apostolo I ad Corinth. I . I. ad Timoth. a. atque ad Ephesios s. ad subjectionem faeie ad spirituale imperium nequeunt destinari . Si Saeerdotium acribebat Epiphan in haeres. 79 si Saeerdotium mulieribus mandatum foret ..., nutu potius , quam μνω illud in nos Testamento eommitti debuit, eui tantus bouores habitus, ut gremio, sinuque suo Deum, eique Finum exciperet lil. Hinc Montanistae, Collyridiani, 'uidam Mareus de Gno
stlcorum ac Valentinianorum grege scelestissimus homo, quo scemineum sexum ad Hierarchicas eveheret iunctiones, cum nullum ex vetere , n. voque Testamento haurire poliet exemplum, ad stulto ethnicorum ritus ineptissime confugiebat. lv. Ne ergo in dementissimam horum sententiam descendatur, dicendum omnino, pias illas mulieres, quae a primis Ecclesiae saeculis sub Diaconissarum nomine Ecclesiae ministerio mancipabantur, non idcirco Ecclesia mancipatas fuisse , ut altari inservirent, quod proprium Diaco norum est, sed ut ceteras erga mulieres religiosa charitatis ossicia exer
Ii V. Diaconissae enim , dum Sacramentum Baptismalis triplici vel unica immersicine conserebatur, adultas sceminas ad lavacrum vestibus exuebant, ut scribit Epiphan hos s. eisque , post susceptum a Piima , talem navabant operam , ut Ecclesiae ministrorum a speetus omanis o evitarent: Cum caput, ct frons mulieris baptizandae sacro chrisma-
18쪽
I9 te ungi soleret, DIaconἰta , quemadmodum reser auctor Constitutiscnum lib. 3. cap. t s. eiusdem sacri chrismatis per totum corpus diffunis dendi munere ungebantur Cum rudes, imperiueque steminae in cathecumenos referrentur, ex Decr. Cone. Oribaginensis iv. an ra. eas primis Fidei rudimentis, ac Christianae vitae legibus Diaconissae imbuebant imum ea laudabilis consuetudo in Ecelesia vigeret, ut non permixte , sed separatim viri , atque mulieres divinis mysteriis interessent, po tam , qua Templum foeminae ingrediebantur, Diaconita custodiebant, introeuntes admittebant, atque ad praecavendum confusionis periculum , propriam cuique sedem ipsae assignabant Saluto scribebat Ignatius Martyr, vel quicunque sit Audio epist ad Antiochenoso saluto sanctarum portarum eustodes Diaeonissas Cum tandem mulier quaecumque, quavis urgente necessitate, Episcopum , vel Diaconum adire vellet, illa non nisi a Diaconita castimoniae testes, simulque custode in limnus conspectum producehatur Ad viaeonum sancitum suerat lib. 2. cap. I 6. Constitutionum , quae vulgo apostolicae nominantur ad Dia- eouum, ve Episeopum uua mulier sis iaeonissa aeeedat et Quinimmo ad ethnicorum praecavenda scandala, ct obstruenda ora inique loquentium, aliquando Diaeonissae, vice Diaconorum, sive ut Episcoporum jussa deferrent, sive ut spiritualem, temporalemve mulieribus opem darent, in Domos Fidelium mittebantur, ut ex citat Auctore consitutionum lib. 3. cap. s. edocemur. V l. Cum itaque Diaconitarum munia, si propius inspiciantur; non ad Merincium, ad quod peragendum sacra ordinatio est instituta, sed ad merum charitatis Officium pertinerent, errare quidem maxime , quipias ejusiuod mulieres sub Diaeonissarum nomine Ecclesiae ministerio mancipatas vero Diaconatus ordine Insignitas suisse autumaret.
I. conlata est apud omnes, Illud obsequii genus, quo oscula figum tu pedibus Romanorum Pontificum, liberum ab initio fuisse iuulaque lege sancitum. At unanimes omnes praedicantus id, ac consumtudine praescriptum esse , quae vim legis decursu temporis sit sortita . In his enim rebus, de quibus ibi rerii flatuit Seripturam ivini, morPUu Mei ve insituta majorum pro lege tenenda sunt scribit August. epist. sue ad Casulanum num a. Hujusmodi vero usum in monumentis historiarum, quae pertinent tum ad orientalis , tum ad Occiden talis imperii Principes, videamus.ll. Primus sane, quantum opInor, qui sine ulla controversa hoc obsequii genere a Graeeis imperatorihoceultus sit, is est Ioannes Papa l. Theodorico Italiae Rege Constantinopolim ad lustinum seniorem e. gatus Huic enim, ut reser Anastasius Bibliothecarius, oecurrerunt a milliari duodeeimo omnis Civitas eum Cereis Crucibus ... quin
Iustinus Augustas humiliavit se pronus In terram P eum adoravit. iisdem serme honoribus exceptus est Agapitus Papa a Iustini an ii idem
19쪽
seniore, dum, ut addI cItatus Auctor. ἰli ius Augustus ' sisIaauigaudio repletus humiliavit se Sed e sotiea, ct adoravit Beatis um
apitum Papam. Quod si imperator ipse haereticorum fraudibus cIrcumventus honorem hunc non praestitit Vigilio Papae, praestitit tamen Populus psallens ante eum usque ad Ecelestam S. Sophiae, ter dieens Leees advenit dominato mominus Iustiniani vero senioris vestigiis non in. stitit Iustinianus junior, sed honoriscentius acceptum voluit Constantinum Papam, cum hic Constantinopolim appropinquaret. Septimo enim ab ea urbe lapide ejusdem imperatoris filius cum Proceribus Aulae Patriarcha, Sciter obviam ei prodiit Imperator autem, ut primo Pontificem Maximum inspexit, pronus in terram illius pedes illico osculatus est. Ita Anastasius Ill. Ceterum Orientalium Imperatorum in Pontifices veneratINnem major longe subsequuta est occidentalis imperii Principum . Siquidem compertum his omnibus suit, non nisi maximum obsequii genus decere Pontificem regentem Populos, monentem Episcopos , edenatem omnibus leges in praecepta sempiternae salutis Anastasiis de Luiturando Longobardorum Rege memoriae prodidit, quod cum is Romam venisset harbarico eam furore populaturus Gregorii li majestate per territus repente concidit ad pedes eius. Idem quoque Anastasius penes Thomassinum de cel discipl. parte a lib. . cap. 62. num. I. 4. narrat, quod Pipinus polentissimus Rex obviam factus Stephano li., qui Gallias adierat, de equo defendit, ae eum magna humilitate terra ρro,
fratus una eum sua Conjuge Filiis, ct Optimatibus sanctissimum Pon. ii emisseepit. Testatur Paulus a milius in vita Caroli Magni, quod prius Adriani Ponti eis pedes suis eontigit, quam se illi ampis a
dum daret Litteris commendavit Theganus, quod eundem Stephano IV. alias . religiosum cultum praestitit Ludovicus Pius ἐ QU. De aliis Imperatoribus. Regibus, qui subsequuti sunt, eadem , quae de his, fama pietatis , in Romanos Pontifices veneratio nit, eximiae omnes enim rere Reges, quoties ei data occasio est, ad pedes Politificum procubuisse memorat Anastasius in historiis Pontificum, ac potissimum in Valentino , Sergio l. Leone IV. Benedi Et lil. aliisque De Conrado Romanorum Rege accepimus a Baronio ad annum Christi o9s in a Thomassino in loco citat cap. s. num. 4. quod Cremonam veniens Urbanum II plenus obsequii coluit. Idem praestitit Callixto I Willelmus Calabriae, WApuliae Dux Sugerius ad annum Christi lago meminit innocenti l l. ad declinanda mala, quae sibi a Petro Leonis Pseudo pontifice intentabantur, in Gallias profecti eique resert obviam progressum esse Regem ad Flaviniacum, sive ad Coenobium S. Benedicti ad Ligerim, demissis ad ejus pedes capite toties Coronato, tanquam ad sepulcrum Apostolorum principis procubuisse amo humilitatis obsequio Rex Angliae eundem erga Pontificem perfunctus est. V. Atque hinc facile intellIgitur, cur , dum renueret Fridericus I.
Imperator inaudito quodam superbue fastu consuetum obsequii genus Adria. D uit edi oste
20쪽
mi vir cum esset, teste Baronio ad annum Christi it sue . tam luculentet ostendit , illud sibi ab Imperatore praestandum , ut ad ejus pedum oscula statim cucurrerit Fridericus , ceteraque de more adimplenda omni se stinatione voluerit adimpleta. Quare Thomassinus in citata parte et draEcci discip. lib. r. cap. 6s num e circa medium et mirari subit, inquit,
qui Pontifex eultum religiosum ab origine liberum tanto vigore extorriquendum ab invito Imperatore eensuerit; sed illud quoque menti Reeurrere debet, quod saepiuscule ineuisatum a nobis est quae fila spontanea primum, libera ab exordio sunt, Ioue usu,9 consuetudine eoormaris
inveterata autem, ct ita eonfirmatas eonsuetudines in leges valere dema.
Etenim sive jura sive fila appellites, tum eivilia , tum eeelesiastica id
genus eo iurima sunt. Huc usque clarissimus Austor, cujus sententia ex his, quae postmodum subsequuta sunt, luculentissime confirmatur. Porro detectam in riderico repugnantiam ad imperii Principes detulit Adrianus, cumque inter eos , ut rei gravitas postulabat, gravit, serioque consilio examinata diu , ae librata fuisset, teste Baronio, ab omnibus constitutum est , eosdem a Fliderico honores Pontifici exhibendos, quos prisci Imperatores eximii, Lotharius nempe, aliique Adriani praedecessoribus persolvissent. V l. Quod si postea praevaricatus priderieus in Alexandrum li I. Adriani successorem arma moverit, eumque , Victore opposito, in Gallias secedere coegerit, nihilo tamen minus Alexander ipse a Ludovium ill Franciae, ab Henrico II. Angliae Regibus tanta acceptus est
Veneratione, ut nunquam magis. Quin immo, sedata postmodum ea
Sacerdotii, Imperii dissensiones, Fridericus idem Venetiis in vestibulo S. Marci, tanta humilitatis, ae obsequii significatione ejusdem Alexandri pedes osculatus est, ut eam, nobilissimam alioquin, Urbem ad splena didius maiestatis fastigium evehere visus sit . Anilium tamen sabularum
ab haereticis confidiarum in numero habemus, quod Alexander riderici caput pede presserit in contemptum Ut adversus Picininum de vera Christi Ecclesia tomo i cap. t s. l. 6. num. 29. scite, sapienterque de monstrat Eminentissimus Gotti, vir profecto talis , ut ejus in scribendo doctrinam mirantur omnes, pietatem autem in agendo nemo desideret. Vll. ln Pontifice ergo Apostolorum Principem cum tota Pontificatus, Regiique Sacerdotii majestate regnantem Fideles ita semper reveriti sunt, ut Graecusa ipse imperator, Rainaldo testes, errariae occurrens Eugeniol V ad genua omnino procubuisset, si id ei Pontifex permisisset. Hoc autem quod schIsmaticorum Imperatori denegavit Ea genius , permisit Friderico Ill Romanorum Regi Nicolaus . , ut nimirum cum imperatrice suos ad pedes procumberet, eos osculaturus. De Christierno Daniae Rege memoriae proditum est , quod pedes Sixti lv. Pontificis osculatus non potuit adduci ut surgeret, donec Christi Vic rius loqueretur. Carolum Ulli Gallorum Regem suisse novimus, qui coram Alexandro Ut his genuflexit, eo ut pote, qui imaginem praeie