장음표시 사용
1쪽
Si videbitur Reverendissimo P. Magistro sacri Palati Apost. F. M. de Rubela Patri GU.Meesteress.
Fr. Incentius Elena ordinis Praedici Rini p. Magistri sacra Palatii Apostolici Socius.
2쪽
saepe assas inae potissimum aetate ob scientiarum
cultum vere aurea, nos consecutos esse hetamur quod ad rerum Ecclesiasticarum gloriam quamma -κime pertinebat . Siquidem scientiarum omnium opportuna moderatri Ars Critica leges singulis inititutis accomodatas condens, atque ab aliis latas suffragio suo aut irritas, aut firmas declarans,
veri, vel salsi, suspieiosi, vel cerii, germani, vel adulterini notas momento cuique tam scite praescripsit, ut dissicile dictu sit quanta et eam Ecclesiastica Historiae accerrerit maiestas. u. taque dicturus ego de Decretalibus Romanorum Ponti fieum ad Siricium usque , nemo non videt, quam merito huiusce praestantissimae facultatis regulis potissimum utar, earumque ducti xceptis epistolis
Clementis Q, Cornelitib), Stephani, Julii ex Liberii . , Dama-
si quae a primitivae Ecclesiae Patribus, aliisque veteribus Ecclesiasticae Historiae Scriptoribus reseruntur, ceteras commentitias atque apo- eryphas esse declarem. Quod sane eo alacriore animo essiciam, quo ceditior ab Eminentissimo Baronio f) iactus sum t illis non indigere Saa Ham Romanam Gelasiam, ut, F Distatis arguantur, sui ipsa destitua ru iuribus , ct nimii tira eum etsi illis areat, ex egitimis tamen , germanisque aliorum Romanorum Ponti um vijissis meretalibussatis,
superque corroborata eo flat. Ill. Hinc ut rem intime perspiciamus, Illud In primis arbitror animadvertendum, tritum scilicet, vulgatumque inter Criticos axioma esse ruer0ta, quorum nulla mentio in priseis eatalogis, ne memorata
ab ulla seriptore sequentium proxime Devorum, aut AH judicanda
aut saltem suspecta babenda. Hoc enim tanti roboris semper habitum est, ut Eusebius Pamphili libro 3. Historiae Ecclesiasticae cap. et s. plures rejecerit sub Petri, Thomae, Matthiae, Andreae, aliorumque Apostolo rum nomine vulgatos libros, hac praesertim de caussa, quod nihil uspiam eorum Gelesiasteus Seriptor deducta ab Apostolis sueeessione memorarit; cap. 3 librum cui actus Petri nomen erat, avangelium, quod sub ejusdem Petri praedicationis nomine circumferebatur , exploserit, quia
ca Videatur sancti Clementis nasio Apologia II, 4 Socrate lib. epistola ad Corinth. necnon frag- a. eap. Irumentum ii epistolae ad eoMem, qua cd Liberii Epistolae ara Hilariorum meminit Eusebius, aliique in fragmentis recensentur. b Duae S.Cornelii epistolae ex ce Una est Damas, Synodique tant inter operari Cypriani, praeter Romanae epistola ad Illyrici Episco- eam, euIus meminit S. Hieronymus, post quam Theodoretus lib. 2. Idist. S Eusebius lib.6. HiZEccles cap.31. Eeelesiast op aa inseruit, aliaeque e) Complures dulii'. epistolaesas sunt, quae penes S. Hieronymum Orientales, ad Clerum, Populumque in veniuntur. Alexandrinum referuntur ab Atua fyBaronius ad ann.Christi ors.
3쪽
nee vetustisrum quUpiam ut ipse inquit nee nostra aetatis Delesia
eorum Seriptorum desumto ex iis testimonio usus os igitur cum nemo umquam Scriptorum veterum, uarieti, Marisii, Alexandri dixti , Nelesphori, Hirini, Pii, Aniceti, Eleutherii , Victoris, Cassisti , Urbani, Mareellini , Melebiadis, aliorumque epistolas ne nominaverit quidem, eaedem confictae, aut saltem suspectae haberi debent vel, ut cum Augustino loquar, apocryphis ure merito sunt adjungendar Libri apoeopb verba sunt Augustini a in Libriis ervbi voeantur . eo quod eorum Oeeulta origo non claruit ratribus, a quibus usque ad nos auctoritas veraeium seripturarum ertissima, ct notissima sueeessione
pervenit. IV. At dicet sortasse aliquis Argumentum, quod vulgo dicit negat et um nusiius reipsa roboris ab emuncta naris Critieis haber solet. Ita sane, si ad id confirmandum firmissima desint, ut inquiunt, positiva. Verum in re, de qua loquimur, tanta rationum congeries mentis oculis una simul occurrit, ut dissicile sit exitum, disseilius principium invenire. U. Ecquid enim nisi suppositionem arguit ejusmodi epistolarum laudari In illis plurimas sacrarum Scripturarum sententias secundum vulgatam, ut aiunt, . Hieronymi versionem, quae circa finem quartἔsaeculi peracta cum sit, a primi, secundi, ciertii laeuli Pontificibus perlegi certe lustrarique non poterat tranter Criticorum Canones prinacipem sere locum is obtinet, quo edocemur: Liber, in quo habenturres Scriptore, cujus nomen prafert, reeentiores, genuinos inter illius faetus pereenseri non potes. Qirare adversus Theodorum Presbyterum
memorat in primo codie Photius ab aliis opponi, non esse erisimile , qu seu tempore post mortem magui Di sit emeneruat, a Dionasium describenda suscepisse. Haee Photius quibus ne ito addi poterit, quod fassur temporum ordo non leves dis in iisdem proserendis epistolis sit orgumentum. Etenim in oratione b adversus Graecos asseruit, quidem sapientissime, Tatianus: Ubi temporum ratio non eo ret, ibi
ne Historia quidem ero esse potest.
Ul. Stili similitudo, demque seribendi baracter unitatem Au toris earundem Epistolarum evidente demonstrat Epistolae ipsae conqscriptae barbaro, sordidoque sermo e alieu penitus ab elegantia , d νε- rore saeculi, quo data esse fluuntur, nomaureae illius aetatis, sed lutei subsequentis avi Autorem iidieant reeentiorem. Et sane quomodo fieri Poterat , ut tot Epistolae eundem scribendi characterem , eundemque stilum servassent, si a pluribus, qui diversissimis temporibus Roma nam rexissent Ecclesiam , conscriptae, exarataeque fuissent Ne in ipsis quidem sacris Scriptoribus, qui secundum phrasim B. Petri in sua Epist. a. capra Spiritu Sancto inspirati sequuthsunt, ne in ipsis, inquam, ut ad Vertit Hieronymus Epis ii . est praefatiοου in Isaiam idem seribendi stilus deprehenditur. Quymodo quis sibi persuadeat, priscos Pontifices elegantius non suisse loquutos, quam infimae plebis homines, etsi h ut plur
cax Lib. s. de Civitate Dei b Quae legi poterit tom. I. Bi-
4쪽
mum, nobilitate Insignes, studiIs, doctrInaque non vulgari exculti, uniovetis Christi Ecelesae praescerentur. Liber sndoctus, junt Critici, aut ῆmperitiam redolens, dotio ires, quamvis illius nomen praeseserat, son es tribuendus; paulo trista ui sua si diversus a nat aut soeusi, aut Seriptoris, sub Hus nomine eireumferior, ne tali feeuis editum , ne a ali Seriptore exaratum librum ejusmodi iudieamus
Quemadmodum Eusebius lib. 3. Historta Ecclesiasticae cap. s. ex Apo. stolicorum numero nonnulla explosit volumina, quia ut ibidem as .rit, eorum dictionis forma ab Apostolica scribendi ratione differre quam
VII. Verum ut eo, unde digressus est, redeat sermo meus Sistentium de re aliqua, quando sermo de eadem Oeeurrat, maximi semper habitumfuit ab Eruditis, summi reipsa momenti, ad expungendam Epistolarum ejusmodi veritatem erit silentium Hieronymi , qui integrum Ecclesiae Scriptorum Catalogum nobis, ut ipse asserit, exhibiturus , re incensitos Pontifices Sirieti decessores , si tales exarassent Epistolas, nullo pasto omittere debuisset; silentium Leonis lU , dum ad Episcoporum Britanniae consulta respondens , testatus Apostolicam Sedem in Iudiciis Ecclefiasticis sequi Canones , ac decretalium regulas, ubi ea Romanorum Pontificum decreta percensuit, quae in Dionysii Exigui collectrone inveniuntur ne verbum quidem incit de Evaristi, Higini aliprumque eiusmodi decretalibus reipsa nunquam id peracturus , si tam eximia Pontificiae potestatis monumenta aliena penitus ab omni fraudis vitio detexisset. Quod si unum Silvestrum ex Siricii decetaribus nominarit, id Factum omnino credimus, vel quia mendum in eam epistolae partem Irrepsit, quemadmodum opinatur Blondellus a , adeo ut, cum legide reiseisieet, scriptum sit Sihestri, vel, si sentire nolimus cum Petro de Marca, qui id postea adjectum non immerito conjicit, eo non ad epistolas , sed ad ea, quae sub Silvestri nomine aesta id temporis circum Ierebantur, attendit. Silentium octo primitivae Ecclesiae Conciliorum quae de rebus eisdem, quae hisce in decretalibus insertae sunt, saepissime adiura, easdem, si id temporis viguisset, memorare omnino debuissent Ecquid enim, juxta commonitorium Vincentii Lirinensis , quid suavius quid praestantius , quidve ad alia atque alia dogmata statuenda conducἰ-hilius laudatarum Synodorum Patres afferre potuissent, quam universa Iem , constantem, communemque Romanorum Pontificum per tria prio ta saecula auctoritatem ' Silentium denique Dionysiit Exigui, qui in epistola ad Iulianum Romanae Ecclesiae Presbyterum: prateritorum, inquit,
Apostonea Sedis Praesulam eonsitati, qua alui eura , ct diligentia collegi , ct in quendam redigens Ordixem titulis distinxi eompositis, ita
duntaxat , ut 'gulorum Pontificum quotquot a me praecepta reperta sunt sub una numerorum serie terminarem. Vsit Neque hujusce ratiocinationis Is ex eo unquam poterit Ino
firmari quod Concilium Aquis granens. b , Coloniense e , Mogun Aci linum
Cc Cap. ior. Prologomen.in Pseudo b Sub Gregorio IV. Isidorum, de Turrianum vapulanter se Cap. 3.
5쪽
vita compilator capitulariam Caroli Magni, Hinemaruste Laudunensis, Luitprandus Ticinensis, ordo Romanus Micrologus clx, Auctor Apologiae M pro Gregorio Vii. Anselinus i Lucensis
Episcopus, Burchαrdus h Mormatiensis, tu, I carnotensis, Gra tianusim , aliique harum Epistolarum testimonia in confirmationem a. tholicorum Dogmatum collaudaverint omnes enim Conciliorum ais tres,atque Ecclesiasticarum rerum Scriptores, qui hactenus adducti sunt, qui adduci adhuc possent, nono saeculo antiquiores non sunt, nec eas Epiliolas ad severioris Critices regulas revocarunt. IX. Siquidem Aquis ranense Concilium celebratum est annosa. Iutis 836. , Coloniense 88 . Moguntinum 888. Triburiense 89s , Rein mense 99a. Benedictus Levita floruit circa annum 846. Hincmarus Lauis dunensis circa 8 o Luit prandus circa so ordo Romanus conscriptus est a Bertoido Constantiensi circa annum I. 9., quo etiam tempore a Micrologus in lueem editus est, Auctor Apologiae pro Gregorio Ull. scripsit post Synodum Romanam celebratam anno Io 4. Burchardus Wolmatiensis scripsit anno roo8. lvo Carnotensis supremum diem op petiit anno II l4. Gratianus decretum suum absolvit anno risi Ceter vero omnes Gratiano ipso posteriores fuere igitur cum ante annum re paratae salutis oemingentesimum trigesimum nulla decretalium ejusmodi memoria , nulla penitus mentio suerit apud majores, manet semper in suo robore adducta Critices regula, quod nimirum octo priorum laecul αrum flentium invitaissimis unctum rationibus, quibus confictae decretales eiusmodi declarantur, posteriorum temporum testimoniis sit jure optimo praeserendum
X. Primum enim Huetianum cn AxIoma est , non quo ge καInus sit liber, qui talis habitus est ab Auctoribus, qui septem , aut octo post saecula floruerunt, sed quiaenuinus habitus es ab Omnibus proxime. eontinuata ferie sequentibus eum aetatibus. Quare Augustinus lib. u . adversus Faustum capis cum novi testamenti libros non ex suo, aliorumque sui temporis testimonii, sed ex constanti maiorum conses.sione genuinos esse comprobasset Platonisi subdit Arsuriis. Cice. ronis, Varronis, aliorumque ejusmodi Auctorum libros, undi veruπν
60 Cap. r. cia Lib. t. adversus seudo-cb Cap. ar. Pontificem , in collectione Ca-ce Sub Arnulpho eongregatum isonum , quam adornavit. cap. q. In libris, quos edidit deer d Adversus Arnulphum Ar torum. ehiepist. t In suo decreto. e In Libello quem inemiro ino In suo itidem decreto, quod Remensi Archiepise obtulit, ut hies in scholiis omnibus iuris Canonici testatur opusculo s. cap. 3. legitur. cf Libro de vitis Pontificum cn In demonstratione Evange is Cap. so. I. Ite parte . pag. Ia editionis Nea
6쪽
tantestatione eontinua sax xl. Nee mirum, quod citati Concilia, Collectores Canonum Auctim claudati varia ex ejusmolli Veterum Pontificum Epistolis decreta desumpserint. Etenim illi de earum Auctoribus parum soliciti,
nec c .icum instituentes examen, im ipsas, quicunque earum esset A
ctor quoad Dogmatum veritatem, quoad diiciplinae rationem, quoad juriciorum ordinem ab Ecclesia receitas dignoscerent, jure quidem, ubi
octasio se praebuit, collaudarunt. Xll. Quapropter Eminentissinus Annalium parens tomo x. ad amnum Christi 86 meerpta, inquit . ex illis Capita a Benedicto Levita primam ct postmodum ab altheosiectoribus, ut Canonibus eou. sestientia, probata usu potius reeipi inutigerunt, quam Onstant illa rum firmitateris aliquibus interictisci ipse Benedictus Levita es ex Udori Ollectione eeepit multa tamen bene eonseias Auctoritatemularum Epipolarum haud adeo rens tem, sed nutare admodum, numquam aliquem illarum eitavit Aucioris, ut feeit in reliqui , quarum fide eonsans esset, ut lanoeentii , Learis , Gelasii cte. Haec Baronius, quibus merito addi poterit quod Levia ipse ad finem libri . Capitulavium profitetur,se e Scriniis Moguntine Ecclesiae jussu Auigarii Episcopitales Epistolas protulisse , quia Aucilcitate Sedis Apostolica compro-hari quam maxime dignoscebat. Xlli. Quae cum ita sint, Graiani Auctoritas tanti non est, ut peream suscepto dissertationis tramie dimoveri possimus. Etenim, ut lib. 4. parte a cap. I . num. Io de reruorum Dei Beatificationes, Beatorum Canonizatione scites, ac satienter advertit S. D. Nostet
Benedictus XIV. b), de cujus summae euditionis,sapientiaeque laudibus nulla unquam posteritas conticescet, jor filiae praestanda est doctissimo eius emendatori Antonio AugustincEpiscopo Tarraconensi, quam Grais a Haec Augustinus Quae qui fere ereentum locos, supersedendum
dem tanti roboris haberi debent, ut, duxρ, ut audioit Antonium Augu-
deficientibus tabulis, hoe duntaxat, is istoreae eidem negotio peram non ali argumento probari so impetisse, O prope ad umbilicum Dant avita bona haereditario iure ad perimisse, sicut refert idem Didacua aliquem pertinere. lib. q. variarum estutionum ea cb Scribit enim in loco eitato t. His itaque extitati Romani Pon- circa medium a Tractu temporis an times ne esurium esse putarunt ma
madversum fuit opus Gratiani men num admovere eorrectioni operis di scatereri atque adeo Antonius De Gratiani , dectisque viris , qui tan-mochares, oe Antonius Contius ejus ta in re labinarent, opus , quod cas
emendationem aggres funt . Cele pium erat ab io IV. progres berrimus subinde Antonius Augusti sum habuerat sub is R., absol tumnus suos edidit libros de emendatio eisdem fuit, O upis editμm subne Gratiavi, de qua re etiam seri Gregorio XIII. Huc usque Pontiis
bere incoeperat Didacus Couarruvias, eruditulinura
qui pes animadversos, O restitutos
7쪽
sulis legat librum, cui titulus Gratiιnus emendatur. Porro hoc in ope re citatus Episcopus acute , probeq e animadvertit multas in Epistolis de quibus loquimur, ex Codice Theodosano ex posteriorum Pontifi. cum ae Conciliorum Decretis, multas ex Scholiis, quae sub Aniani nomine per leguntur, atque in Theodosiiano Codice extant, insertas senten. tias suisse . Quo ter te luculentius excogitari non poterit argumentum , ut confictae tales Epistolae declarentir.
Xl V. At vero ne si qui juditet cognationem quae inter veterum Pontificum decretales, abeodosanum Codicem , nonnullasque o. steriorum Pontificum , ac Conciliorum Epistolas invenitur, non ex eo ortam esse, quod qui tales confixi id pistolas ex Theodosiano Codice, ex subsequentium Pontificum, acis iliorum Decretis eas decerpserit, sed quod subsequentes Pontifices Ioncilia latres plurima ex iis hauserint, suasque in sententias asporta int Ne inquam , qui id falso cogitet, inveniatur, animadvertendua in primis est , Patres, Concilia,' Pontifices, in quorum operibus susmodi decretalium sententiae depre henduntur , ubi Auctoris cujusvisalterius decreti, quod citant, & ejus, cui inlcriptum uerat, meminerint, nunquam igini, aut veteris alterius Pontificis nomina protulit Quod saltem honoris caussa , inu. dio ostendendi antiquitatem illius jusdem doctrinae, quam inculcabant, credi certe non poterit omitte relabuisse Secundo is quae communes rea petiuntur sententiae non eum sti Scriptorum illius aetatis, qua datare finguntur epistolae , sed eum stlo , quo integra subsequentium Concoliorum acta , vel Pontificum Dee ei exarata sunt , adamussim convenis re observantur igitur Reerius, uti certissimus ille Critices Canon est idententia non illi, fur sub , sine eireumferantur, sed ei, cujus pl. Ium praeseserunt,sunt adseribeniae: Si verus, inquam, hic Critices Canon
sit , non ex veteribus posteri aes sententias excripserunt, sed posteri res veteribus perperam affinxeunt
XV. Quod Qearundi Epistolarum argumenta demonstrant. Nullo enim pudio convenire a videntur cum primis siecclesiae tacuistis, quibus Pontifices illi Striat Decessores mortalium in numero Uersa-hantur Nullum ibi verbum te primorum saeculorum Haereticis,nullum de persecutionibus adversus christi Ecclesiam diverso tempore excitatis, nullum de Consetarum. Olamine , nullum de exhortatione ad Martyrium , nullum de lapsis, aliisque id generis, quae primis iis Ecclesiae
saeculis occurrebant, 'ite in coaevis aliis quorundam Romanorun is Pontificum, ac Sancto tun Patrum scriptis, quae devicta temporis injuria , supersunt, saepissim recensentur.
X vi. Non ergo summis primitivae Ecclesiae Pastoribus irata rea gulas Critices ullo paci poterunt adjudicari . Praesertim quia ipse SS. D. Noster Benedic tus xl V., qui quantum dignitate reliquis hominibus
Praestat, tantum eruditionis, ac scientiae laude eximiis nostrae aetatis scripto ibus praeesse visus est, i nunquam salis superque laudato opere deS Vorum Dei Beatificatione lib. L. cap. 4 3. cum de colligendis Actis
8쪽
Martyrum sermonem Instiniae, nee primam hae de re FabianPPonti fieIs
decretalem adduci posse commemoret,ea nihilominus,commentitia ut pote, minime contentus,sinceriora ex S.Cypriano in medium judicat prodirenda.
XVI l. Verum cum tanta mihi dicendi copia non suppetat, utim omnia recensere pro dignitate possim, de eo tandem, qui talium Episto- Iarum collectionem peregit , sermonem instituam Atque in primis prae. mittam, S. Isidorum Hispalensem cui prudentia , consilioque neminem anteponas, paucos jure conseras , hujus collectionis Auctorem falso ab aliquibus reputari obiit enim eximius hic Sanctitate Vir, vel anno peris actae Redemptionis' ', ut Vesteus in Chronico autumat, vel 643. ut Rodericus Toletanus lib. a. Historiarum eam a S., vel 3 e. ut OH cium proprium Sanctorum Hispaniae, vel certe anno reparatae salutis 636. Cinihil a Regnum ineunte , Heracli Augusti anno 26. ut testatur Re demptus illius Diaconus in Historia ipsius vitae , Braulio Caesaraugustanus in Catalogo operum ui dori, Lucas Tudensis lib. 3. MarIana lib. 6. cap. 7. Baronius ad hunc annum, Grialus adnotationibus in Redempti narrationem , ac tandem liquet ex sexti Toletani Concilii subscriptionibus Namque hoc congregatum eum fuerit anno 638. , eique subscriu erit Honoratus Hispalensis Episcopus, qui sidoro, post amotum Theo, discum, successerat, liquido conitat duobus saltem , tribusve annis ante , Isidorum ipsum e mortalium numero decessisse.
Xulit itaque qui tales Epistolas collegἰ primus, vel potius
construxit , quicumque ipse sit, abusidoro Hispalensis Ecclesiae Episcopo longe alius fuerit necesse erit Meminit enim Concilii Toletani undecimi, quod cele atum est anno 6 s. abusidori obitu 39. meminit Concilii Generalis vr , quod Constantinopoli habitum est anno 68I., quadraginta quinque annis post obitum lsidori, meminit Gregorii l. , III., nec non Zachariae Summorum Pontificum , qui post annum septingentesimum floruerunt: Quinimmo cum plurima,quae in quinto Etymolo. giarum libro a B Isidoro , seu post ejus mortem a Braulione Caesarauis gustano Episcoposuerant exarata, in hujusce collectionis Praefatione deprehendantur, Deeretalium collectionis Audiorem ab ipso lsidoro diversum quam maxime patefaciunt. Nullus quidem magni nominis Scriptor, nulla cogente necessitate, recoctam erambem Lectoribus solet a Ponere, aut ex opere, quod ignorat, sententias in rem suam potest
transferre .XlX. Quae omnia si parviab aliquo ducerentur, utpote quae post Isidori mortem potuissent illius collectioni ab alio adiungi, is certe ab hac opinione recederet, si cogitaret, nullam collectionis eiusmodi men' itionem fieri in scriptis Braulionis, uideson si , qui cum Hispalense vi acerunt, omniumque illius librorum Catalogum se reliquisse posteris
XX. Cum igitur Isidorus Hispalensis non suerit, quem umquam talium Epistolarum colleEtorem,vel potius Auctorem esse dicemus t in currit initio noni secul ἔ Eulogii Cordubensis Frater, sidorus nomine, Hispanus genere, conditione Mercator . Porro cum Baetici, Caritagi
9쪽
nenses, Lusitanἱ suh Maurorum Tyrannida miserrimam vitam dueerent, cum Gallaeci, Astures, Cantabri, Tarraconentes aliorum auxiliis vix sustentati quotidie pro vita, pro fide, pro libertate pugnarent, Alis varus Isidorus, AEulogius Fratres, sive ob suspicionem initae eum Francicis Duc; bus conjurationis , sive ob alias quascunque caussas, M. racenis invisi , ita sibi fuga consuluerunt, ut ubi Eulogius , quemadmo dum ipse testatur in Epistolaia) ad illesiodum, ompelono subsistere
coactu si , Alvarus,&lsidorus,perrupto obice,intemermano-Fraucos per fugvim quaesierint , ac Moguntiae per annos aliquot negotiatorum con- tu hernio usi sublevandae fortassia inopiae caussa mercaturam aliquamis exercuerint. Itaque cum id temporis . quo Moguntiar hi moram duce
Tent, Moguntini, ut liquet ex Praefatione Benedicti Levitae, eo majore animorum eontentione ad Apostolicam Sedem appellationes instituendas defenderent, quo majore eas alii conatu oppugnare nitebantur, facile credi poterit unum e hisce Eulogii Fratribus, i sidorum nempe , qua vires eis, qui pro veritate pugnabant, adjungeret, hasce sub nomin antiquorum Pontificum Epistolas suo ipsum marte coniecisse. XX . Ecquid enim harum Epistolarum serie ad litem hanc dIrimendam eonducibilius S quis ad comparandam eisdem fidem Hispano Mercatore opportunior potuisset promulgator excogitari credidissent namque populi ut reipsa crediderunt collectionem hane de Hispantia ab Hispano mercatore quidem, sed pietatis eaassa profugo metiosum veluti thesaurum hatharicae Maurorum libidini subductam esse, eamquυ ut Germano-Francis amicissimis Fidei potiusco reditam, quam furentium praedonum perieulis objectam, summo in honores, maximaque inveneratione habuissent. Quare Christianus Lupus burite judicavit Decretales ejusmodi viri Hispani opus esset eonflatum ut inquito ad suis eontribulibus retiuendam, aut restieandam, quam Barbaries ealamitat dormire eoegerat, antiquorum Canonam memoriam praesertim eireain manas appellationes, aliaque Capita Romani Primatus . Etenim uti
Vigilius Tapsensis Episeopus varia sub Sansit Athanasii, ae etiam sub Idaei Clari nomiseseripsi, eontra Arianos ita hie Auctor eontra veros, aut mos amulos Roma e Cathedrae N etusto haee, quandoquern bonum , quandoque in motum industrii Nam ct in iis de Pelagii apud vio politanam Θηodum Isis Ieribit Sanctus Augustisus mihi
quidem fratres nostri nonnulla opuscula meo sub nomine in Hispaniam venisse dixerunt, quae licet ab eis, qui alia nostra legissent, non agno scerentur, ah aliIs tamen nostra esse credebantur: sa industria plures ποbis,poe phas peperit seripturas Non ergo sidorus Hispalensis sa culo sexto α sub initio septimi ut superius demonstratum est x, sed alius tali nomine saeculo octavo lsidorianae collactiotiis habendus est A ctorἶ o Legi haec poterit pari. r. t. s. ejus cathedram appellationes asser b Videatur opus, cui Titulust indissertati t. q. F. pag. 364 edi Divinum, ae immobile Sancti Petri tioni Moguntis amn 168ι. circa omnium Fideliam adumanam Dissilia πιν poste
10쪽
lensem crediderit, caeterisque occasionem praebuerit, ut ipsi quoque si
XXll. Hine si a Muila votis sit scire, eur Ue Epistolarum Auctor, non Mercatoris tantum, sed Peccatoris adhuc nomine insignitus quibusdam in codicibus investatur, facile id peis ciet. si memoriam illius temporis repetere velit et is porro Ecclesiae seculis Episcopos , dum Conciliorum Decreta sua subseriptiose firmarent, Peccatoris nomine maxime gavisos esse invenimus , quemadmodum in Concilio Turonensi . ll. Parisiensiall. Matisconensii, aliisque, quae brevitatis gra tia omittuntur Peccatoris quoque titulo usum esse legimus ulogium ejusdem lsidori fratrem Memoriasis lib. l. A lohetico Sanctorum, ubi inquit et Ego interim Peeeaeo Duogis a Ac denique tum ad finem Ipsius A pologetici, tum in documento Martyrii, tum ad finem Epist laeas illesiodum repetit se in Reeeator Cum ergo mos hic tam laudabilis apud viros numeris omnibus absolutos id temporis invaluisset, nil mirum, si huius collectionis Auctor se ipsum quoque sub Peccatoris nomine pishMarit Mercatori igiturusidoro, sive peccatori, non vera Hispalensi harum Epistolarum congeries est tribuenda, quemadmodum sensit Emus Baronius ad annum Christi ioa num. I. inquieus et V
dorus non ille Sanuus Episeopus Hispatissis ut multi nomine deceptisus Opinati, sed ilis di Leognomento Mereator , ait suo De Aeemur. caiaesiosis alior est. Atque ut omittam Antonium Augustinum a ex Epistopo terdensi factum Archiepiscopum Tarraconensem ADt.. nium b montium Iurisconsultum praeclarissimum, Natalem e inlexandrum, Petrum δὲ de Marca, Cardinalem e Guianum, aliosque plurimos, sensit&Emus Bona, dum bro primo Rerum Liturgicarum
Dudum , inquit, ab eruditis observarum est, Romanorum Pontificum Episso a ieeretales usque ad Siruium supposistitas a quodam Hispano
entiis murum Canouam , Deum etiam milium Saa Horum Patrum, qui quarto, e quinι Deat floruerunt, tam auaeronismos demque fere fila, ct dieendi ebaractem magna ex part eontexta esse. Huc usque Cardinalis amplissimus. Quare non ineleganter de Bl des Io, qui in Pseudo-lsidoto suo plurima fraudis vitia in singulis ejusmodi Epistolis detegere conatus est , sertur jocose dictum a Patre Sirmondo, eam ratis viribus , atque immenso eouam , ianuam per se iam pares
cae In suo Gratiano emendato, e In istor. Eeries Saeculi Lex ad I adriani I. Capitulorum colle Disseri xxx Schol. 2.ctionem , praesertim 3 6. cd De eoneordia sacerdotii, b In Praefatione , quam notis Imperii lib. 3. cap. v. suis in Corpus Iuris Canoniel ptiesi c. Lib. a. de eo ord cathia.
gendam composuit, atque in ann α 37. S lib. 3. cap. a. tat Canoa. 7o distinc 46.