장음표시 사용
101쪽
ostlA ANGLl ut in fraudem Regis & in praejudicium Legatorum quame unque accusationem audiret. II. Conspirationem in alieno se detegere, periculosum esse, & insidiis
III. Legatum nihil agere aut dicere debere, nisi quod in Instructionis formula expressium & amittente Principe perMandatum. Omnia eiiim quicunque legati proponunt aut agunt in ausis, ad rigorosam revocari censuram; ut magna interdum opus sit solertia,con missa a suspicione defendero, dissicilius vero extranea probare & urgere. IV. Ipse Legatus per exemplum Legati alius Gallici respondebat, utpote qui ideo a Rege suo laudatus; quod, cum machinationem in vitam Hispani resciret, non Hispano sedRegi suo id primum indicasset.
Alii contra putabant. Dubespinteum non debuisse conis spirationem tacere, si non ipse Qusdem
102쪽
a -reus censeri Voluisset, cum ex uno vel ala tero commate haberetur pro suspecto.
II. Suspicionis autorem fuissed lasso dum, qui primum id a Legato petitumii confirmasset. III. Legato petitum confirmas leta, IV. Si ex instructione ad partes Legi. . ti non spectaret manifestare, cum salusii Principis scelerate in discrimen de voce, tur, Christiani tamen es ejusmodi inju- , rias pro salute non solum Principis, sed Christiani cujuslibet propulsare. a. DECRET&M a Negantes rationes praeValuemn o ;quae etiam apud Elisabethae ministros, . restruatae, sit modo ex gravi re territi ani- misensa non suppressissent. i EVENTUS.
ii LegatusGallicus contracta fronte au- ivit scisti intes Reginae deputatos. abnus 'ero ex his Burghirius leviteris
Leniter arguit isti iri concepti sceleris conscium &concesso,quod Legatus con- , iurationem in Principes delegere non
103쪽
adstringatur, tamen graviter monuit, ut caveret, nein Majestatem deinceps peccaret, & ne ossicii Legati, clementiaequ re Reginae oblivisceretur, quae mali Lega poena bonos ludere noluit, illia inque noxa non eximi, licet impune ferat. yVDICII M. Prima sententia pio rei necessitato , quo ad hunc casum conveniens erat a. enim verum est, quod Laubes pinae et Reginae perniciem molitus , Sta rhomicidium commendaverit,proprium discrimen ipsi obligavit os , & imposuit silentium. in genere vero, si dicendum quod res est, puto quaestionem ex duplici jure decidendam. Quis enim in Christiana conscientia non sanctum putet, sanctam conservare Majestatem eius. que vasa quibus a caelo estitisusa: & me. lius est,unam animam a morte vini lica- uam centum hominum favorem pernocioso silentio conservasse. Quod si vero ex Statu Reipublico que utilita 'res aestimatur, factae coniurationis Scie re Legatumvis obligare. potest,uino titia
104쪽
rt tiam e iis refundato Taciturnitas enim s in Legato non minor virtus est, qua triat eloquentia. Certe ingenio prompti ent se debent Legati & moderati, non pluse dicentes quam acceperunt in dicendo rum commissione. Nam quicquid Legatus judicii aut Linguae lapsu delinquit , haut minus recipit emendationis, quani u belli Dux qui praeter expressum Principis mandatum, in hostem aliquid mi-ρ natur. Unde Heliaricus Galliae Rex eos it Legatos nullo cum honore dimisit; qui ii ullam rem a Legatione alienam pro j suerunt, quamvis ad reverentiam sui &
id spectum Reipublicae Callicae diducta
Qui vero ex utroque iure trahere cu-ui pit, aequum, tutissimus ibit si Regi suo η' primum saudis conscientiam exponit. a Huic tutior posthaec occasio est Princi
ii pena, cui pariatae sunt in adiae de vitar: periculo sine tigati sui discrimineat factae ceruorem.
105쪽
DIS VISITIO. in delirius, re in quibus a versiae Re .s leges e peccatum, proximos Consiliarios er Afros Principum manda tum Principis excuset re proia e possa impunitos ξ
Ex teteri Hi orta Ecclesiasica,
qua apud et heodoretum extat, petitus , ad ea quae in magna Britannia hod edisceptantur, commode refe
ULIANI Imperatoris mandato, magnus Largitionum ComeS., magnae apud eum authoritatis& intimae gratiae, Beristiorianae, qui Phoeniciae Metropolin incolebant, operis pulcherrimi templum incendit. Sub Joviano Caesare, paulo postquam situm est: An non ob tanti sceleris praesutam executionem magno Largitio
num Comiti poena imponi debeat p
106쪽
SENTENTIAE, Quidam extra culpam acproinde poenam eum esse, censebant. I. Quia mandatum Principis Minis stris Principis pro quavis ratione &au: toritate semper esse consuevit: neque
non posse non obsequium illi praestari, qui in Imperio omnia potest. II. Quia, nisi id praesidium Ministris
Principum sartum tectumque relinquatur, nullos Ministros suarum rerum faciale Principes habituros, utpote,qui securicile inon possint, si sub insecutis Principibus irritis factis priorum mandatis rationes factorum non ex mandato, quod sepe iniquum est, sed ratione recepta ac lege reddere cogantur. 1IL Quia, Si iniqua extiterint Principum mandata, qui agunt omnia, cui tamen jubent, culpam esse penes Principes, & eorum iniquitatis poenam non pnestare Ministros Principum oportere; Ubi enim aequum , ut quis luat poenam alienam Θ
107쪽
agit pati magis, qQuintilianus.
T. Quia, quod qVum; nullo prahissione, nullo dedi posse aut confii
IV Quia rescindi a sequentibus pessimorum Principum Aina solenne est sed punire eorum autoritatem nec rio secutos, nihil est aliud, qua inneisitates temporum sub malis & corruptis Principibus impositam, in culpam&poe- nam convertere. Non videri legisse eum aliquid, qui egit aliquid ex inevita bili necessitate : Hanc autem esse in , Principis mapa se: qui ex necessitate ut loquitur
natura sita & in se in i textu, nulla Principis tempore defenci: Tale enim sem. . :c mari t, quale in principio Gia riuovis tempore, quod fuit iniquum, punire fas est. II. Quia haec una Principum eorum. que qui ad astentat ne in omnia impia nefandaque persuadent ac moliunturiis
108쪽
s certissima inter gentes omnes anima L versio est, quod illorum quidem Acta&5 Decreta post mortem rescindantur&pro nullis habeantur: Aulici autem Adula- tores & intimae gratiae & authoritatis .r apud corruptum Principem viri, & Sce aestorum eorundem mandatorum exse- a cutores, coram Successbribus Principi a bus aut Republica ante actorum nomi i ne rationem reddere cogantur. a III. Non excusare hic Principis mandatum. Nam quamdiu quis amico, gratioso sibi prin ipe, interim in Rem publ. iniquo utitur, nihilominus ita ne i cesse uti, ut Principis iniquioris voluntatem & gratiam tauce Patriae, autoritate receptarum legum, pietate, denique in commodum publicum non habea , antiquiorem.
Non Principi tantuni tisfieri d
riter Je Reipubl. semper etiam Opor
IV. Sce eris & iniqui mandati, nor in tam Principes quam consiliarios eorum ministros merito credi autores,cum lio
109쪽
omnia & de rum ser me consilia Principes sequantur, cum sine eorum ministerio executior dari non possint iniqua. Cum deniq; horum sit, sana & Reipi bl. profutura consilia Principibus suppeditare. V. Quia, ut quod quis per alium agit, ipse agere videtur, ita quod quis in propriam utilitatem & gratiam Principis, quanquam ex mandato ejus , Inr-qVum agit, ipse agere censeri debet. VI. Si abolitis suorum Principiana Actis Principes ipsi puniantur, cur l, mi in Principum Ministri culpae&poenae eximerentur, praesertim cu m n ullum jan mandatum sit, quos opiniqui Principis mandata
aaelius ut d gitionum Comes, & suis Sumptibus illam sine ,retio pretiosam Beristio Ecclesiam e fundamentis stituere cogeretur.
110쪽
EVENTUS. ii Et eius Decreti autoritatem Magnus sequi necesse habuit. I VDICII M. Cum nulla authoritas tanta sit quae' naturam boni& mali possit intervertere ; Cum Principes non sibi sed Reipublicaei' sint dati, &Principum linistri ideo apud
' eos Rempubl. debeant adiuvare, tam ortales sint iniqui Principes, aut instabilis diatoritatis; Respubl. autem & eius Leges sint aeternae: Nullum mandatum ceteris avertit aut absolvit poenam. Praestat enim id sub iniquo ac valido iam principe Ministris autoritatem: sed sub Iato eo, aut depresto inter Proceres aut , successores meliores merito exigit poenam& ultionem.