Commentatio de Pindaro dogmatis de migratione animarum cultore

5쪽

SUMMIS AVSPICIIS

REGIS AUGUSTISSIMI

GVILE L MI

IMPERATORIS GERMANICI

PER MENSES HIBERNOS ANNI CIΘΙΘCCCLXXXVII LXXXVIII DIE XVI MENSIS OCTOBRISPVBLICE PRIVATIMQUE HABEBUNTUR

Inest DVARD LVEBBERT eommentuti de Pindaro dogmatis de migratione

animarum etdfore.

7쪽

BECTOR ET SENATVSVNIVERSITATIS RIDERICIAE VILELMIAE RHENANAE

CIVIBUS

1. In dogmate de animarum migratione multa SSe, quae ParadoXa, multa quae PQCio Sa Sint. Verissum os antiquorum philo Sophorum tantum non omnium Consentiens haec vox: non osse huius terreStris vitae Ummum ConSilium et rationem recte intollegi nisi futurao post mortem vitae imago in peCtore quotidie Obi obVerSetur. Eorum vero Commentorum, quibus sapientissumi homine animae humanae naturam et futurarum rerum spem varie

illustrarunt unum est quod Sine dubio mirificum quidem maXum sest, sed idem licet dulcis cuiusdam tristitiae spiritu perfuSum Sit, amabili SSumum et specioSiSsumum, illud, quod migrationis animarum OS mortem nomine nuncupare SolemuS. In huius enim opinionis offatis ot ofinitionibus paradoX ad noStrum quidem SenSum plurima inSunt quae iam Aristotolos uno verbo CompleXUS St. de anima I, 3 P. 407 h l σπε cvbεxouεvo . . . ThvTυx00Iav luxi iv i To UxOV UdUεσ0ui ilua doκεi Tu εκusT0 Ibio εχε iv ido κcii 109 pqvsed unum, Si iusti esse velimuS, Statim in pSo limine apparet hoc palingonesiae dogmatam acres habet ad virtutem Stimulo et CalCaria, tam firma ad Vitia cohibenda catenas et frenos, ut qui eiu POCula Pectore Candido hauserit, per huius hercle vita insidias tillecebras tutus, purus CaStUSque et ab omin Vitiorum Contagio immunis incedere possit. Hoc facito ipsis eius scholae dicti et decreti demonstrari potest. Duo potiSSuma sunt, quibus haec pSyChologia nititur, principia Priu tale est. Docent huius philoSophia interpretes et mystagogi Orphici et Pythagorei initi rerum tempuS utSSe quo anima noStrae summa beatitudine pra ditae cum dei immortalibus Coniuncti SSimae et Opulatissimae semper

fuerint. Tum, pro dolor cita CCidi SSe, ut Propter graVΘm aliquam Culpam admiSSamanimae o Strae. quemadmodum Commeruerint, Cael, in an Vitam aerrestrem metru-

8쪽

dorentur. Iam inde ineXorabiliter sancitum CSSe, Ut non uni u Vitae spatio et Curriculo porcurso animabu ad CaeleStem originem Suam reditu pateret, Sed ut per multa Saecula migrando, alia Semper atque alia Corpora introeundo errare debeant, done PoStremo, fatorum orbe Confecto, Si modo pie iusteque vi Vendo PriSCam illam culpam a Stirpe evolserint et eluerint, ad aeterna illa Sede adSPirare ei li Ceat, unde nullo unquam tempore OXiturae Sint. 2. Exponditur placitum illud Claris Sumum: animas noStra Propter Celera in Superiore ita AUSCePta in a vita Poena luctro.

9쪽

3. Pythagoreo Seorsum ab Orphici docuiSSe non Certa Celera, sed habitum animarum omnino praVOm et mentem a divina mento abalienatam in caussa fuisSe, ut animae in mortalia Corpora deicerentur. Pythagorei cum in univerSum Cum Orphici plane Concordent, tamen in hac re ab amicis Sui paullulum discesSerunt. Qua de re CCurati v quaerere Perae pretium est Pythagorei igitur, quantum quidem e Criptorum teStimonii Colligero licet, non de certis maleficiis ot sceleribus Cogitarunt, Sed id quod subtiliu et Specio Siu excogitatum est, uniVersum potius animae habitum vitioSum, quo ObSeSsa ait Vina Communione desciverit et seorsum Sibi sapiendo a Summa Sua Salute SQ egregarit, in Culpa fuiSS Statuerunt. Hoc ita Pythagorei placuisso non tam colligitur ex Euxithei Pythagorei pauculi Sane Verbis, quae servavit Athenaeus IV p. 157 EυξMεo ,Πυ0aiopi κος ... ελε sε εVbεbεG0ui ubi uari a Tu Tijd piu TagiritiVT V ψυχας Tisa ostiat; aptu, quam inde PotiuS, quod Plato Pythagoreorum, quo Smagistrorum instar saepius colit, veStigia premonS, in Phaedro p. 248 PraVitatem, ignaviam veternum id efficere Soloro dicit ut animae pinguiores et ponderosiore fiant, pinnula amittant denique de Caelo ad terram accidant ora b uduuarriciacia πισπέσθα via ibi a Rui ivi IuvTuxta phsci; ευrsari0iης τε aiκακia πλrici θεicia apυv0ri pastυυ0εicia ε ΠTεpoppυi Gil ε ut Πi Til shu reci l. TOT VORO . . . Hunc igitur in modum Si Pythagoreos, seorsum ab Orphici SentienteS, animarum e vita caelesti deSCensum ibi finxisse et illuStrasse StatuamuS: ut non Crimina et delicta Certa, Sed men et Volunta a divina mente et voluntate abalienata vinculum illud caeleste laxarint et anima in huiu terrae Sordes detruserint facile iam recte aestimari et cum OC Principio conciliari poterunt alia quaedam testimonia de Pythagoreorum Circa animarum naturam et fata placita quibu potissumum, quae ratio animis humani cum numine clivi noratio intercedat, illuStratur. Rem optim: EXplanat locus apud Ciceronem Cat. mai. 2l, S: au ictam PFua oram ouagorcosque ... inquam dubitaSSE, quin f timet frSa men C spina delibatos animos haheremus. Eadem Sententia e refutationis conatu elucet i C. deor. nat. I, li 27 nam Pytha oras, qui censui animum Sse L nasuram Erra omnEm in cnsum C commHa tum, ex quo avi mi noSIri carsfrEnfur, non diffractione humanorum animorum is rsi s lacerari eum. Quae contra de eadem re apud Diogenem Laertium VIII, ς. 25 ut Pythagorea traduntur, non Sati integra Sunt, sed Stoicis placitis interpolata r96σθελε v, Πi0ε b d puκ v. μεci Tri ε tympa, quod facile PSis Verbi inspecti unicuique Probabitur: iva d Tia 'ψυχη urro arcissa ai0έpOς . . . dici pεpεivo ψυχη Eu 'ς 0tivaT6v ε iuuiciuriiv επεidηπε κα To φ' υ πεσrtasTai 0civaTOM GTiv. 4. Pindarus cur tandem dogmati de animarum migratione paradoxi minume deterritus principalia eiu effata StudioSe ampleXu Sit.

Sod iam si ab istis minusculis Orphicorum et Pythagoreorum discrepantiis nunCUiSCedamu S quid in universum de illorum gravissimis hisce placitis censebimus Nonne

10쪽

vor o illi antiquorum philosophorum laceris fruStuli et di Siectis reliquiis tamen tanquam Gorgoneum caput, Sublime illud et terribile dogma XOritur et se nobis offert Tu, anima mortalis, tu e vita olim eatissuma divini Consortii Contemptri tuapto culpa in huius terrae maerorem, luctum, lacrima decidi Sti. Tu peccaSti tui tibi peccati posena luondaest Haec cantilena dies noctesque in aure nobi Se inSuSurrat ea omnibus se nostris otiis et negotiis, gaudiis ot Curis ingerit. Verum enim Vero, Sit illa atroX acerba horrida unum hercle est quo mirifico et uni Ce ad Salutem no Stram effiCAX St. quo omnis eius molestia compensatur et mitigatur. Etenim a de peccato primigenio Sententia duce et magistra ad virtutem amandam et ad Vitia fugienda ita inCitamur trahimur, rapimur, ut sub eius signis militantibus nobis iam nihil in virtute Carum nihil in quo vitii vel umbra sit non odiosum et non abominandum Videri poSsit. Sed quaerat aliquis cur tandem tam opiΟSe proli Xeque Orphicorum et Pythagoreorum de peccato primigenio commenta nunc di SCePtarimuS. Unum hercle ut ostenderemus. Pindarum cum hoc dogma toto animo imbibit et amPleXUS St, auSSam Satis iustam, Satis Fravem denique ipsi, qualis quidem fuit indeclinabilem habuisse. Nam arctebat in ius quoque pectore haud minuS, quam in illius placiti Sapienti SSimorum inventorum animis virtutis flammeum se inenarrabile studium et Caelesti Patriae, OStra Culpa amiSSae, d siderium. Sed audio iam cavillatorum et irrisorum VoCeS, qui Pindarum CarPant, quo' philosophiam ex parte delirantem et absurda statuentem Secutu Sit quae non dubitarit decernere animas humanas in brutorum animalium Corpora introire. Audio. Novorat Pindarus paradoXa illa omnia noverat quoque haud dubie historiolam profanis absurdam Cordatis Suavissimam quae quodammodo deliramentorum Pythagoricorum in hoc generes cacumen et exemplar est, de qua in Carmine suo Xenophane rettulerat Pythogora enim, cum praetori en Catuli crudoliter vapulantis miserandum ululatum audisset dominum his verbis increpuisse fertur: Desine, nam amici quondam mei anima est quam in tui catuli eiulatu agnovi. Xenophanes P. Diog. a. VIII g. 36: ai TOT ut GTυφελidolaεvo σκυ-λuκος rapiovTali passi erroi Tεipui. at Ob spuI0ui επος li Παυσα i. ad punii ' ἐπεiii piλου uvερος IT ψυχ', Triu Tvua φθε sfauεvrl ui v. Sed quamvis talia volgari hominum sensui et olim deliramenta visa sint et nunc non minu fortasse videantur, tamen haec Pindarum

nunquam impediverunt, quominus illius philosophiae principalia effata sapientissima et pulcherrima iudicaret. 5. Pindarum in pulcherrimo Throni fragmento apud Plat Menon. p. in Satis

clare de PeCCato Primigenio diSSerere, pro quo Vel Sancti SSimorum hominum animi poenae luendae Sint.

Extat igitur locus inprinai luculentus e Pindari aliquo thren desumPtu S, quem ut ingenios Boeckhius ac Pindari fragmenta p. 24 I in Q Suspicatur, in Gelonis, regis