De adverbiis graecis

1쪽

ADVERBIIS GRAECIS

DISSERTATIO INAUGURALIS

IN PHILOSOPHI HOΝORES

SCRIPSIT

5쪽

CAPUT L. De adi rebit Graecis in universum agitur CAPUT II.

De adnerbiis ablatis forma prae litis. g. i. me ablativi sus fixo l. . me adverbiis in o g. De adverbio Droic Dro l . . me advertiti Doricis in m et de Gothicis in G b. litiguarum Onianensiuili adverbiis in ment. Diente. lii . De adverbiis a verborum inrticipiis profectis T . De adverbiorum gradibus conlparationis in m. exeuntibus . 24

CAPUT III.

7쪽

CAPUT I.

DE ἈDVERBIIS GRAECIS IN UNIVERSUM AGITUR. De adverbiis Graecis commentation0m scribor filii iii Stituit, eum grammaticorum votoruin de iis praecepta eius quidem est Silenti praeterire ea autem quam sint diversa

quum neminem mediocriter modo in io litterarum genere versatum tigiat, illa Xaminanda, ne extra auguSto fineStermino Sque, quales sunt uti libello constituti, egrediar, satius duxi in aliud tempus disserre, praesertim quum ad quaestionem eam quani mihi proposui absolvendam iure nihil asserant momenti. Nunc s0lus Aristoteles dignus Vi detur qui commemoretur. IS enim, qui, quum omnino ru' ditionem et multiplicem litterarum doctrinam eum philo Sopitia Conjungeret, granianaticae quo iii ' Si minuS, id quod veteres aliquot Scriptores judicarunt, auctor, ut ejus certe amplificator erat, loco quodam Top. VI, tu formas quales

ὀ rosita. O v. Quod quam vere dictum sit, Spero fore ut OX intellegatur. Id enim mihi proposui, ut doceam vocabithi illa pule viilgo 'Lniso fiat sive Adverbia appellantur nihil aliud osse nisi aueis quibusdam Xceptis, OrnutSqua dicunt casuales. Quarunt multa cum ensibus Obliquis qui in Su sunt mire congruivit, quum alia adverbia, id quod

8쪽

facillimum est ad inteliogendum, tanquam vestem induerint genetivi, alia dativi, alia coiisativi multae suffixorum quorundam Ope formatae sunt, quorum significati similitudinem

et Cognationem cum ea suum torminationibus n0n dissimulat his accedunt autem permultae quarum vestes illorum corporibus Reeommodari non possunt quae quum Vestigia prae se erant casuum paullatim quasi defunetorum, quorum munera Syni Retie plerumque usu superstites suSeeperunt ), reliquiae putandae sunt temporis cujusdam quo Graecorum lingua majore quam postea casuum copia utebatur. Sicutionim physici nostri et X argonautae Sepiae omninoque Ru-00rum ill0rum ex cephalopodis superstitum natura et Xammonitarum orthoeeratitarum onlatitarum Ceterorumque

hujus generis intermortuorum reliquiis copiosissimum olim eum sormae tum specie varietate fuisse Cephalopodorumgonus haud spernendis argumentis judicant ita nobis, X quo homines doctissimi et sagacissimi, quorum duees aesignis ori n011 eZZosanti isti sunt qui omnium disciplinarum et in gniarum peritissimi osse sibi videntur, sed B0ppii Humboldii Gi immii otii alii linguis Indogormanicis diligenter

comparatis linguae imaginem antea opertam et quasi pulvere obductam ostenderunt nitidis ut spodiosis coloribus pietam riusque vitam Sive historiam e tenebris ac nebulis in lucem proti rixerunt lariSSimam et judicii actu in errores inveteratos Xpulerunt permultos, ita nobis, inquam, non dubitandum est quin fuerit quondam tempus quoddam quocum aliorum tum Graecorum lingua otiam laetius uberius que quam illis temporibus e quibus ad nos prima jus pervonit notitia floruerit. Irrisore quidem et contemptores studiis illis et fuerunt multi et adhue Sunt; SA autem permultas res, grammatica Ρ0tiSSimum, qua qui recte tractare ne ea Spicere Velit, non angustis unius lingua finibus

9쪽

continseri sed plurimarum comparationem adhibere debeat, vel acerrimi orum advorsarii facere jam non possunt quin cone edant. Quid Ipso obeel ius magnum vim ne pol Statem ad logos lingua perscrutandas ot illustrandas in illis inesse libere profeSSus St. Jam quum dicimus Graeeorum linguae copiani fuisse quondam Casuum majorona, tantum abest ut de quindecim illis casibus cogitomus quos linguae innieae proprios esse graunnatici oeunt nominativo senetivo ind0finitivos partitivo caritivo sessivo illativo comitativo instrumentalis advorbiali insessivo lativo adsessivo ablativo prosecutivo allativo mutativo, quem numerum etiam amplifieari posso affirmant ut sopioni illos dicamus admodum vivaces invenerabili lingua anserit quae non parenS, ut nonnunquamst, Sed soror aetato prior absenda os linguarum Indog0rmanicarum, quibus sest, ut cum Ovidi Mot II, 3 loquar,ris acie non omnibus una, nec diversa tamen, qualem decetes Se Sororum. unerentibus jam praseter nominativum genetivum dativum accusativum nobis Oeeurrunt et oentivus,

qualis cernitur in οἴκοι domi, alia humi, et instrumentalis ita iij et ablativus do quo mox plura die enitis. VOCa-iiVus, quem linguae nil germanicae in singulari tantum numero aut thematis aut nominativi forma indutum exhibent,

agmen Clauderet, si modo osset cur in casuum numero Oneretur, id quod foro fieri solet , uni neque ipse Sus fiXo quodam sit insignis, ne iii nomen illud quod in vocativo collo Caium osso diei nnis unquani trietis illis irationis legibus obediro eoaetum sit . sed liberius semper interjectionis instar sermoni adiciatur vel inseratur. 3 Quibus expositis priusquam de sormis in coc et D OX-

10쪽

euntibus agam, pauca videntur de adverbiorum generibus et de επιρρν sic o Domine dicenda. Ae primum quidem επιρρ aTo nomen quum, quod Seiani, neque apud quemquam Aristotele superiorem neque

in jus superstitibus h0dio libris legentibus oecurrat, non dubitandum est quin eo sit recentius. Quis autom fuerit voci auctor, quis est qui dicat Hoc unum scimus illum putandum esse vel Superiorem Aristarcho Vel ejus aequalem, quum hic, si fides habenda est Quintiliano I, 4, 20, unuso idoneis duntaxat auctoribus fuerit qui et orationis partes secuti sunt Itaque non improbabile est vocis inventorem fuisse unum sex iis qui tralaticiam illam de octo orationis partibus, quarum una Si ἐλιέρρι fia, Oetrinam Ondiderunt. Quae quando condita sit et a quo quum hoc et ipsum neque e Graecis neque e Latini grammaticis om- portum habeamus, res et in medio est relinquenda neque

unquam, opinor, ad liquidum perduei poterit. Sed quaerontibus nobis quid votoros Domino illo indicare voliterint, ipsi paratiores Sunt ad respondendum. Di- sorte enim nonnulli certe grammatici 7ιι9ρ μα esse quasi adjectivum verbi, ἐπίγειον ν si ατος, docent Quod quo facilius perspiciatur, aliquot locos e Graecorum libris adscribam: Schol. Dion Thr. okk. n. p. 93l, S: ιρνὶμ a-1ιεῖ p. 24 4 , τι το I ιρρλ μ προ ρ si φερεται dio

Prisciani aliorum do a re placitis liquidissime apparet. Videmus igitur ab iis omnibus, qui it in aliis multis