De adverbiis graecis

11쪽

sio in isto litii tu liis ininus Apollo iiiiiiii sociit videntur, hoc omissum osse advorbin otiam addi posse aliis orationis partibus, iiod is uidem quomodo CXCusari possit, ego non ideo, o vocabul uni illud inbitum osse pro composito e Dr otei sta ortum, hiod Schol. Dion Thr. p. 33, 33 disertis vorbis dicit: υνγετον δέ ἐσι τὰ πιρρι sta εαρ τὴν iti 1εροθεσιν καὶ et ρῆ sta. si di 8 συνγέσει πεπ2εονακετὴ , c. καὶ τὰ ρρ 0στος. Sod quaeritur uni haec pinio vera Sit ne recta Dubitatum do ea si cum ab aliis tum n K. . . Selim id-ti,' Is enim πίρρ is a thul ut esse σινγειον ot Significare aliquid, quod ρ φιατι addatur Sive adiciatur, negat. Esse dicit potius παρασιν γετον sero brmatum, quumque ad

geben haberi. Sed ne quem pigeat quod virum doctissimum diutius loquentum facio, missis his me non dubitare lubentor prostoo quin Selinii lii do hae ro sententia Sohi videatur Vera Perquam enim Commode quadrantem eam video in adverbiorum usum ne potestatem, quam vetores illi finibus imi angustis cir iam Seri PSOrunt. Quantum nutoni granimaticorum Graecorum, mi SSOS

facio Latinos, interfuerit totum adverbiorum agmen, in quo multa quoque voeabula o significatione et forma illis dissimillima inepte positorunt, in specie quam hi imaS distribui, o Di0nysii Thraeis potissimum grammatica videre

5 K. . . Selimidi Belirago gur 0sehielite de grammatili Halle S59 p. 49 sqq. i, Aliter Scho inania. Diniadversionos ad vi'torum grammaticorum placita de adverbiis Gryphis v. Stii .

12쪽

licet, sui adverbia, 0 Si quam propter Sehem alia in a aliasi νθετα esse diXit, in Specie n Significatione appollutas distribuit viginti eX, qua enumerare et longum et Super-VRCaneum St, neque quemquam liodi 088 puto qui toto corpore atque Omnibus unguiculi ut dicunt pro illa n0m011- elatura dimicare animum inducat. Quod Si quis tamen persevero advorbiis e significatione nomen imponere, ei nec quattuor gener Suffieient TorrCκα, Ἐν πεσεις εἰσι τρεῖς,

ποσοτὶ τος Quoad haec Scriptiunculi intra morphologiaufinus versabitur, nulla Opus erit vocabulorum illorum distributione neque a Sehemate Sumpta neque a signifieatiorio. Facem nobis praeferent eorum terminationeS, nonnunquam

otiam ido quod dicitur auxiliabitur. Hi quae necessario prRemittenda videbantur absolutis jam ad rem ipsam Recedo Statim ab advorbiis in to et cocadentibus initium facturuS.

13쪽

Castini illum, cui C. Julium Caesarem nomen alitativi impo SutSSe e i agmento quodam librorum Do Aiuilogia ab eo scriptorum compertum liabemus, non solum apud Romanos sed etiam in aliis linguis Indi germanicis, ut in Satis crita Bactriana se Umbrica vivacem esse quum Virido et studiis linguisticis dediti viderent, quaerebant, num forte Graecorum quoque sermoni possent vindieare. Atque Boppio Vir sagacissim contigit ut eum adverbiis in cocet co cadentibus a superi0re tempore velut hereditate relictiim perspiceret moXquo multi alii Xstiterunt quibus per-SuRSum 8Set repertam esse viam ion relinquendam Sed

aperiendam et muniendam. Unde factum est ut hodi sint qui caput qua8Santes lirentur, et cum ab G Hermanno viro quainyis Clarissim in libro de emendanda ratione Graecae grammaticae p. 37 traditum legunt recentiorem Latinorum Sermonem SeXtum ensum adjecisse ablativum vel p. 4 sq. ratione logica demonstratum, qui factum Sit ut ablativus casus et dativus in Graeca lingua et vetere Latina nullum formae diserimen habeant, et eum praeceptum illud simplicissimum quidem sed mirum quantum et UerSum.

quod plurima adverbia ab adjectivis ita formari jubet ut

aut postrema genetivi hiralis consonans P in c. aut terminatio os modo nominativi modo genetivi propria in toc m-

14쪽

tatum inveniunt. Talo quid a votoribus grammatici et praecipi et n0n roselli potuisso non mirum os atque condonandum, quum ut in ceteris disciplinis si in hac parto veram rationem multas Variasque ob causas ab iis perspici non potuisse manifestum sit. Aegrius autem ferendum est, quodo nostratibus ne defuerunt nee desunt qui, neget quo studio moti et occaeeati, Vera ratione spreta ad vanam plano ut absurdam confugiunt idque maXimo mireris in Butim anno viro si minus de rebus etymologicis, ubi ut obockius aliquo l000 judicat φειδε πολλα λεγειν solitus est, at omnium consensu optime merito de rebus grammaticis. Is enim, postquam Gramin. II p. 334 4 rectissimo docuit - o illud jure pro terminatione quadam ad lecti Mim sectendum pertinonte haberi posse, statim veris falsa admisco legem istam proferens a Sanciens. Quae quam Vitiosa Sit, eum jam alii demonstrarint, non pu est multis hie repotero. Satis habemus commemorasse nullo unquam modo fieri posse ut tu illud num ab hoc nunc ab illo adjectivi casu profi

Sed audiamus rationem Veram a Viris doctissimis pro-p0situm multisque jam probatam. Ortum igitur est co ex - 01 eodem modo quo vesci e 'κε9aue es en κέρατ-ος , TEPa e 'Tερ GT Cf. gen τερ GT-ος , εἰδος ex εἰ Ibor cf. gon εἰ dor-ος logo illa in lingua Graeca Vigente, qua, quum votitum sit thim voeabulum Vere Graeeum consona mutaeone idi littora T aut in mutanda aut abietenda est op tim autem respondet 03 illud sive ω suffixo at cit

of Selitotelior, Compend. g. 25l , quo et in lingua anseritu ablativus in vocibus Voeali a terminatis atque in pronOminibus a genetivo distinguitur et in lingua etidie omnium n0minum ablativus f 0rmatur. Adde quod in linguis Italidis

pro tenuio positam esse Videmus mediam , quae, quum in sermone se Semper servat Sit, in Umbrico plano evanuit, in Latino autem antiquissimis temporibus integra vigebat, id quod ex c0limina rostratae inseripitone et AenatuSeon-

15쪽

fulto tu Enc e liniantilius aliisquo oliquiis optim intollogi potest. Quae quum ita sint, non audiendi sunt qui illud, oujus primus montionem socii Quintilianus I, 7, 2 para rogi eum sive ephelcySticum osse censent Antiqui illius ablativi vompla cum o in Corssoni omni seni Sel lolchori aliorum libris ot in Corpor Inscriptionum Latinarum in-voniantur hie repetere piget. Hoc unum non Si praeter-oundum a vero non ideri aberrasse eos, qui ima X robus

aliis tum οὐ facilumod quod est in C. de Bacchan advorbi quoquo omnia in cadentia ablativos esse coniciant; noquo nim oppi in iis votoris locativi vestigia nosse arbitrantis T licet gravissima auetoritato deterriti a loetivorum

in us -erh- -um terminantium Charaeterem o semonstrant

malia causam quaerenti mihi non dubium si quin Latini. ut aliquid sit quo intor se disserant adjectivi forma adverbialis o nona inalis, varia illa usi sint ratione. Nonnunquam sor iit, illud primitus productum brevi edat, non mirabimur memore qualia quantamque Vim eXerceant et frequensuSus, quem tyrannum Ss in proverbio est bei F, aD otlogos metricae quas poetis vel ingeniosissimis vincula interdum injucisse Xemplis sat multis comprobatur '). Sod ovortamur ad raucorum co et videantu quomodo se conjungat cum thematis. Atque thematis pronominum quorundam et earum vociun quae vel adjectiva sunt

16쪽

vel eorum prae se ferunt speciem ita adjungitur ut Characterem si O ci est perire, aut si mavis nullo vestigio relicto Seeum Coalescere, si consona in leXione elisionem patiens G, ), Vanescere, si neutrum. Deum tenere jubeat conivnctio deni suo Sive συναιρεσις, si cui locum habere licet, ceterorum casulam analogiam equitur. Quae re quo melius intellegatur, nonnulla mihi liceat afferre exempla: εὐδαιsH0ι

17쪽

si De his adverbiis quid nonnulli Sentiunt, non alion inivi lotur rovi hic Commotu0raro. Ac primum quidem . Christius dubitat, in advorbiis localibus ἔν ω κίε

εσο otu T intorierit ὀνω etc. , an . duci κ. te. Spectans ad anser radicem nil curvare, quacum rasepositiones componantur prati voru rarts, juli niedericiaris arvuli her-waris, ni ali ab v aris. Hae sontentia num digna sit quae

illi anteferatur, eg dijudicar n0n ausim. Qu0d autem H. Usonorus ii Hartungium ' secutus dixit, adverbia localia

munt insem, ut in dativis, deinde in tu abierit, nequaquam potest comprobari, quod in Deum terminationibus haec mutatio lingua legibus fieri vetita est. Inductus est vir doctissimus in hune i rorem tota illo, quod adverbia illa nonnunquam vel in optimi codicibus comitans invenitur, set grammaticorum quorundam praeceptis, quibus hae in romajorem fidem habet quam gravissimis cum aliorum tum Horodiani technicorum principis testimoniis. At maximi putanda esso censeo quae legi tur in Et Magia. 44, 2:

20쪽

Sunt Ver etiam, quae, quum dentalem Diodo abiciant modo in Signia mutent, quasi ancipiti sint natura , veluti cic ν 0 cichi ci inprimisque quod omnium longe est frequentissimum ΓΤ 0ς οντ 0, de quibus jam veteros technici disceptantes, utrum c antiquitus ad formas portinuerit an postea additum sit, sat multa argutius quam Verius commentati sunt. Neque ero solum apud Veteros dissensio orat, sed a recentioribus quoque re non Semel in controversiam vocata est, unde factum ut, qui Lici primitivum esse affirmant, ab

iis qui negant acriter impugnentur. Pro illa sentonii Butt- mannus δ), pro hae Sehaesurus 3 propugnat. Ego neglecta illa Solonis lege neutrius partis sum, quum totam istam disceptationem plane SuperVacaneam AS cenSeum; nam Signanillud n0n Xtrinsecus adjuctum est, id quod ex iis quae supra diximus e ieet, Sed littera est litica ablativo attributa, Qui nonnunquam, ut alibi quoque, fugam capessere licet. Quae quum ita sint, non est, quod diutius hae in o vorsemur. Multo hi autem lucri cum grammatiei nostris tum scriptorum oditoribus afferretur, Si quis quaerentibus nobis, qui factum sit ut adverbio υτ 0 - nihil enim dicam do reliquis rarius occurrentibus, Graeci, exceptis Ionibus qui Constanter ot 160 Seripserunt, Signa nunc tribuerint nune detraXerint, accurate et in omne parte apto responderet OSSet. Nam quantumvis e philologi multi idoniquo d0otissimi ortae cuidam legi a scriptoribus observata inda-