De adverbiis graecis

41쪽

IIao do singulari isto adverbiorum comparativo. Progredi ad superlativum licet. LI. Superlativa quoque adverbia in cordesinentia oporiri jana et alii monuerunt et ego supra indicavi. Sed quod comparativis, idem his accidit. Quum nim apud seriores

Scriptores pauca, apud Atti eos autem unum tantum hujusgoneris vi ros corc G0 Soph. C. 579 exstare animadversum eSSet, Oees audiri coeptae sunt clamitantium optio eleum

illud os se xplodendum. Explosit Elmst iis, repudiavit

Rei sigius - rojecit uti mannus sa item omnes aut ab scholiasta, apud quem legitur ξυντοι cor αος ἀνT TOD Γν- Tost υς, aut aliunde petentes. At vero sunt qui adVersentur. Resragatur enim Reifigi dubitanti Ellenditus β), vehomontissimo involi itur in Elin si unam Hermannus temeritatem illam ei exprobranso audaciam, qua in adverbi comparativa prinnim Saevierit, paullo post autem intellecto error valde doluerit patrocinari videtur Lobeckius - potius adversus Hippocrateum

invidon donique scholiastae illius virtuti ae sapientiae nu-pori Sophoclis oditores indorfius Bergilius Schnoido vinus Nauckius alii, qui cirros itur acu intactum reliquerunt. Neque ego, postquam tot iam quo illustres defensores exstiterunt, adverbiuni illud tanquam sanctissimum Atticorumitor . ρες quod Serioribus quasi exemplar fuit, habere ost-

42쪽

nam, donec quis ut damnandum id esse argumentis gravissimis allatis mihi persuaserit aut plura apud Atticos invenerit. Repperi quidem in nomastico Polydeuce 3, 31ιροον ιλεστάτως id autem quoniam apud ΙSocratem, quem Pollux hujus vocis auctoro nuncupat, Summo Studio d-hibito frustra quaesivi, non magni fecerim. Ne tu intercedam, si quis de δυσιανοτύτως sive δυο V νοτ&Tcυς, quod

apud Euripidem Suppl. 967 ainoiskio et Markland pro

librorum di Ggλ νοχαTo Seriptum multisque probatum est,

similiter judicandum Xistimet. At esto apud omnes honos Sophoclo illi ξυντομέ0ιαιως, quod jam rri ξυρου ακμῆcerat ut foede interiret. Jam quae repperi apud Seriore eodem ordine quo supra Su Sum deseribam. ἀκροι et o Aelian. h. a. 6, 1 l. Epiphan maer S. 57. p.

481 D.

43쪽

χαριεστάτως Leont Neapol. Vita Sym. Sali Aeti. S. Julii

44쪽

mannus affert.

45쪽

CAPUT III.

DE ADVERBIIT ACCUSATIVI FORMA PRAEDITIS.

Jam ac Grimmius in Gramin Germ. II. p. 239. ubido adverbiis verbalibus disserens priscae lingua Germanicae adverbia in in desinentia, veluti tulingi in halingun, quum sint eminini accusativi Sing. num. Latinorum adverbiis in-tim, -im cadentibus ' c0mparat, videri diei neque opus plenum periculosae aleae Graecorum quoque adverbia in-dria hue referre, neque incredibile in odibus quales sint

28 Vid. Orssen ritiselle belli age u latein forment0hre eueFormentelire de latet n. praehe II. p. 506 sqq. Quod oppius quondam putabat Latinorum adverbia in im cadentia cognata Sse Superlativis in timus, Simus, ipse ultro reiciens in libro anno I 832 omisso Ueber den influs de pronomina aus Woribildun p. 24 cf. Gratiam. III p. 243 adverbiales accusativos ad abstraeta utermortua Spectantes esse dieit. Priinarium illud uinum ti nonnunquam mutatum in si

- ζευκ- σι - - ζει ξις ut june-tio conjungi eum thematibus verbalibus sive vivis sive defunctis, rarius cimi Dominibus ita tamen ut euphoniae legum ratio sit habita. In magna persuadendi arte, qua Hoppius pollet non facile aliquam πιιβ αναγκrii agnoseas Verani SSe ejus eutontiam jum agnoverunt Curtius et Corssenus par nobile philologorum. Pottius quid de hoc vocabulorum genere judicet, equidem Deseio cum enim jus tib βιβλδε,ν' indicibus adhue careat mirmi quantimi et diligentiae et temporis ad indagandum id quod petitur Opus est.

46쪽

generis inesSe. Quae sententia quamvis a Lobeckio ' aeor-rimo impugnetur, tamen et o sunt et erunt adstipulatores promptissimi, quoniam verior ne firmior Si quam Qui possint voces adversantium licet Clarissimae nocere. Errore enim inveterato et temerario ducuntur qui flagitant, ut eu-jusVis sive nominis Sive verbi partes et formae ad unam omnes in Su Sint a tritae. Qua ratione quo ei Ventum

quas qui ferat duro st0mnelio Si oportet, ut vel ARX eon coquere possit. Nobis igitur adverbi do quibus agimus accusativi sunt adjectivorum, quorum reliqui easus antiquissimis jam temporibus interisse putandi sunt, ita ut, quae in-d vendunt, ad femininum, quae in dor, ad neutrum singulariS numeri spectent, quae denique in da, ad neutrum pluralis. Hoc ita esse reapse inter omne8, quod sciam, qui Grimini vestigiis ingressi huic rei operam dederunt, hodie OnStat, quamquam de suffixi do origine et Significatione controVei Si est.

Do his advorbiis a Leone Meyero disputatum esse planem fugisset, nisi ex ottii Cors soni Curtii libris compseris-ssem ejus do suffixo illo praecepta nullo modo probari pOS se. Quamquam valde doleo, quod mihi homini in schola angulo delitus centi ut multorum ultorum si Meyori ulinii

Hoes ori librorum syllogarumve copia negata Si quod Omnino, quaesci, hi u Scriptiunculae arbitri qua sunt humanitate meminerint, Si multa in ea praVe aut minus Reeurate disputata se explicata esse videantur δ').Meyerianae sententia reprehensores quid do suffixo illo statuerint, non indicabo nisi brevissime Ae primum

quidem Pottius duas vias patere dicit, quibus quale sit iu-29 Paralipomena . p. 152 qq. 30 Seripi haec erant, cum G. Curtius Sua sponte, tanta est viri 'gregii humanitas et comitus -- non solum libro istos verum etiani alios mihi misit. Legi igitur quae Leo Moyserus in libro Suo erglei h. grnin-mati II. p. 359 sqq. et p. 33 sqq. et in ulin. Z. f. praehforset, VL

47쪽

tollegatur altera revocanduin id esse ad id-ελ altera ad radicem anser. hn- Graoc γε- θε ναι δ ). Hoc posteri u autetia seri non posse cum anserit uni di in Graecum minimo d abire necessu sit, jam animadvorsum video a Cor S Sono' ), qui, quamquam priori illi Potiti sentontia aliquid fidei tribuondum osso onSet tamen ipso, 3 Satius osse ducit omnia illa adverbia cum Latinorum adjectivis in diis conferri, quorum suffiXum in radicera: i , guben thun) positum sit, ita ut quemadmodum frigidus , hiil te ge-bend , ita στοιχ' -δον roth gobund signifieot. Curtius deni- quo β d Xo repotons do cognatum arbitratur anserito suffixo j ad gerundium pertinenti; cui quidem opinioni non medio eris, Opinor, commendati e eo accedit, quod qui eam secutus erit alia quoque his simillima optime, ut 90stea apparebit, perspicere poteSt. Sed ut ut res haec sese habet, e Omnibu quae Prolata sunt elucet an esse difficillimam dijudicatu. Quod

enim ori solet, ut, pio quid diligentius X alninetur, eo magis difficultates, si quae latuerint, emineant atque appareant,

id hi qu0que accidit.

Technicorum veterum de horum vocabulorum derivatione praecepta saepissime aut inutilia prorsus aut adeos utilia esse satis nunc erit m0nuisse. - accentibus Vid.

Gooti litigii librum p. 338 sq. et p. 342 q.

Jam Ver quae adverbiorum in di a , ὁον, da Oplieri

0Xempla certo quodam digeram i dine, qui qualis sit X ipso indice apparebit.

p. 287-300 et in BoiiDy. Orient ud Oeeident II p. 603 de adverbiis illis disseruit; sed non potui a te impetrare ut una vir sagaci SSimo facerem opinionibus enim magis quam argum latis qua de suffixi Origine commentus est nituntur. - assii De advertitis in δην cadetitibus dissertatio Nogimoni Bor. 849 Domine tantium mihi nota est. 3l Etymolog forset ungen II. p. 8 2.32 Etym sorseh. II. P. 497. 33 I iit. ei trage p. 4 l. rit. achir l . 14 sq. 34 Krit. Qittaige p. 10 3.

48쪽

SUFFIXUM -δην ACCEDITI. aia themata verbalia A. sines interventu vocalisl ad themata in consonam desinentia

R. ad themata verborum liquidorum:

b. ad themata verborum mutorumna labialia:

49쪽

bb gutturalia: