De obiecti quod dicitur interioris usu Euripideo

41쪽

ossicitur πραγμα. Haud alio modo, quod Ion eam reperit, Creusa fit φίλον ευρλὶμα. objectum quod Vocavi actionis non magnas difficultate praebet. Quae nomina aetionis Vere dicuntur liue omnia TeVOeunda Sunt. Xempla pavea sufficiant: δεξομεθά σεδεξιν ν σε ε ξασυ a χρεών - δεξομιεθύ εουτως ως κτλ.;

βῶσθαι - κεν 0 h. e. ιαταίως φοβεῖσθαι Substantivum φοβος contra ubi terriculamentum significat, ad modum non pertinet. Eadem ratione, eum substantivum πάθος non passionem δ), Sed malum significet, quod in homines incidit, verba παθεi δεινον πάθος non significant εινέος παθεiν, verum δεινον τι παθεiν. Sed terriculamenta haec et mala, quae extrinSecus in hominum animo irrumpunt aetionemque Verbi respondenti excitant, nonne in iis habenda Sunt, quae Supra ab Objecto interiore secrevi Minime, opinor. Sicut enim dolor cogitari non p0te8t, quin

Sentiatur, Si perSona quoque, reS, Venta per Se timori S

malive nihil habent, sed timendo atque patiendo φοβοι fiunt et clo . Quae si complectimur, eadem ratio intercedit inter: πέθνὶ χελεα πάσχειν et φοβον κενὸν φοβεῖσθαι, quae

eonSpicitur. Ceterorum, quae hic forte veniunt in quaestionem, SubStantiVOrum una eum Verbis, de quibus paragrapho proXima agetur, mentionem faciam.

Non enim objectum s0lum fauit momentum in distinguendis objecti interioris generibus, Sed Verbi genus atque significatio retissime cum eo Mohaeret Aecusativus ib-3b Sane partes interdum suscipit vocis rarissimae πάθησις.

42쪽

jecti interioris verborum transitiVOrum neutrorumque ita tollit discrimen, ut quodque Verbum cum eo OSSit conjungi. Nihilominus autem cavendum nobis est, ne laeetum interius utriuSque generi Verbi pariter adjungi putemus, id ipSum enim, quo modo Verbum uSurpetur tranSitiVum, alterum maximum Si diserimen. In universum quidem potest diei verba transitiva effecti plerumque objectum, intransitiva actionis sibi adjungere. Verba autem, quae non Tei, Sed personae proprie regunt Objectum γαιιεῖν, νυsιφευεσθαι), ubi cum accusatiV conjunguntur nominis cognati, huic Sialectivum additum est, semper Objectum aetionis adsciSeunt

αἰσχρα - αἰσχρc0ς . Et saepius quidem objectum actioni uansitivis verbis adjungitur, intransitiva verba cum effecti objecto rarissime inveniuntur. Ad haec quod attinet, ne nomina quidem es et ullius momenti sunt. Maxime hoc

elucet in conjunctione Verborum nominumque, quae motum et Statum denotant, cum enim multum intersit inter substantiVa βασις et Lis re, quapropter actioni Objectum inVenimus illud, hoc effecti El. 952 go ιρ υτον βῆμα ὁραμ εῖν ,

δρόsιyol ια contra et ior si ceteraque Omnia ab actione currendi vi possunt discerni. Substantivum πTcosta ad nomina statu pertinet: sicut enim labendi actionem designat τcυσις, corpuS ubi lapSum est, jacendi status denotatur Sub StantiVO ιτ si ια. Sequuntur Verba, quae et tranSitiVa sunt et intransitiva. Quibus si accusatiVus nominis cognati

adjungitur, non ita facile est dijudicatu, utrum ad effectum pertineat Objectum an ad actionem neque hae re ad certam normam poteS dirigi, sed uno quoque loco disceptanda est. Satis jam habeo adhue commemoraSSe Verbum intransitivum G ν, cui si adjungitur substantivum βίος, hoc actionem plerumque denotat, Velut his locis Eur. r. p. Stob. 308 θεου βιον ζῆν - 60 θεος ην Ion. 56. καταργην G ινον βίον - κατα χην σεμνύος. Uno tamen loco Iph. V. V. 23. legimus: ορο 0 διαζῆν τον io γνουμης stisa. Sub StantiVum Sio nequaquam deuotat modum, qui satis describitur

43쪽

et adverbio ρθc0 et Verbi γνc0μη μμα. Locus igitur a lege qua verbis transitiri non adjungatur objectum effecti, deflectere videtur. Sed quaestio Xpeditur composito verbo δια νην, quod fere idem est atque ην dux του βίου, neque simplex verbum cum Sol Sub StantiV βίος conjungi posse concedo Aliud enim est, Si conjungimus verba: ὁ μος κοείσσων στὶ βιωναι, aliud, si directe dicimus 'io sitio ulla objecti definitione, quod fieri po8Se nego.