De obiecti quod dicitur interioris usu Euripideo

11쪽

5. G. Curtius objecti interioris usum quattuor in partes dividit th), quarum prima nomina Verbi Stirpe cognata a), secunda b synonyma continet. Tertiam partem oὶ statuit, ubicunque objectum Verbum accuratiu definit, quartam d), ubi actionis Verbo Xpressae effectum donotat. arti igitur sub d cadenti pars in ubi originis et respondet, ubi notionis similitudo cernitur. Atqui grammatice parR- graph 343, ubi de nominibus effectum actionis notantibus

agitur, eum alia tum πραγsia Sub StantiVum enumeratur, quo notionis, ου πραττεσθω, effectus, ἡ ιεγιρα Πιενον, designatur. Quod Si cum Verbo cognato conjungimus β), et primae et quartae partis Xemplum habemus in una eademqueConStruetione, eeundae et quartae, Si πραγιι simili Verbo, velut ros ειν, adjungimus. Ex his ergo equitur, ut pars quarta contineatur et prima et Secunda parte, ceterum, ubi nec stirpis nec significationis cognatio exstat, cum tertia sit conjungenda Nisi enim partii utraque cognatio deest, in eodem quo Cetera numero eam habere non licet Equidem objocti interioris usum duplici tantum modo distinguo prout objectum Verbo aut Cognatum est aut non St. Quamvis enim prior pars re Vera bipartita sit, significationis tamen similitudine conjungitur, quare, praesertim ut similes vocabulorum conjunctione meliu per Spiciantur, utraque Xempla continuo ponemUS, praeterquam quod, quae stirpe cognata Sunt, SteriSei notabimu8.

Nunc ad nomina, quae dicuntur oneret Ut mo Onvertam, Sunt, qui ab Objecto interiore ea plane excludant, quod qu0m0d fieri possit non intelligo. underii l. e. sin ulla dubitatione eam in partem abit quaestione quasi eXpedita, tacendo quem Sehwargius sequi videtur M0isto-15 Curtius, Sehulgr. 400. 16 Demost h. p. Cor. 231, 24 πραγμα διαπράτTεσθαι.

12쪽

ruS, quamquam non minus ad undori sententiam se acclinat, Curtii tamen objecti interioris definitionem inueros . i. in de Handiun solbs Acho enthaliones object Sequitur. Sed perinde atque hac definitione nomina rerum minime excluduntur, Ximiae illius, ut ipse fatetur olesterus,

grammatice auctor Sapienti SSim enuSR, Opinor, USUS St, cum in Xemplorum numero collocaret Verba τεθος τειχίζεσθαι. Quamvi autem, ut mea fert opinio, Oneretiu ViXquidquam possit inVeniri muro nem tamen ju rei mentionem fecit, quod qua de causa factum Sit diSceptare nequeo.

Et sane quidem non omne Verborum Cum OnCretorum nominum neeuSativi conjunctione hue eeurrunt, Sed mu-gnum discrimen faciendum est. Antea enim jam vidimus objectum interius formam deuotare effectionis verbi,

forma autem haec, quod attinet ad nomina rerum, Secundum pSorum naturam unus SSe poteSt effectuS. Itaque quaestio, utrum Conjuneti quaedam VOCRbulorum . e verbi cujusdam eum nomine Onereto, huc revocanda Sit

necne, duabus imprimis rebus dijudicatur. Ut enim intorius Sit objectum, primum Verbo, e quo pendet, faciendi, efficiendi notio insit necesse est. Deinde requiritur, ut Certum genu rerum, quae efficiantur, ipso Verbo indicetur, altera

autem e parte nomine quod ReeuSativo aSu additur, certa ejus generi re eXprimatur. Sed eave ne, Si Verbo generaliori, velut huic υτ ηίνειν, adjungitur Objectum Speciem rerum denotans, velut hoc me Dies habere objectum interiuS; reSpondet enim Semper genu generi, Speciei pecies i). Nunc si ad singulo locos transimus, nulla relinquitur difficultas. Exempla, quae asser Schwargius in ), cuncta hue

17 cons. πρασσειν πραγμα, εργον Similia. 18 Schwar Z l. c. pag. 4 extr. Sed licetne eam ob cauSRm nominibu rerum, Sub Sensus quae cudunt, Oeum lane abnuere Quid quod nonnulla substantiva rem modo abStraetum, modo Concretam designant Num verba πλοκην πλοκας πλέκειν, Si SubStRD-tivum πλοκὴ Surpatur abstractum, interiori, in concretum, exteriori, quoddicitur, objecto adscribenda sunt γ

13쪽

non pertinent. Idem statuendum est de nonnullis locis Euripideis Cycl. V. 26. ποίμνας Λυκλωπος ἀνοσίου

μαίνειν per se minime Significat , gregem a Seere , Sicut βαλλειν per se non significat ,teluna conjicere. Sed ne hoc quidem facit momentum, quod luco his locis Rhes. v. 75 οἱ δ' εν βροχοισι ἐσι tot λε Itsi ενοι Φρυγ υναρουρας εκ μέθωσι γαπονεiν. Demad p. 2 ὁ την χωραν γεωργc0ν); Alc. 869 υτ γαρ αυγὰς at sici προσορ υν υτ εα γαίας ποδα πεζευων. Quamquam utriusque objecti notio Verbi jam continetur, tamen, eum Verbi non efficiantur objecta, etiam do his non dubia est quaestio ' . Ne verbum soειν quidem venit in quaeStioneam, cum Ver Verbi τεκνα ,τειν h. e. partu infantes in lucem edere nil insit, qu0 ad objectum interius spectet, statuendum hoc eSt, Si Contra ponimus haec τεκνα παιδοποιεia vel Similia. Nec deos exemplum Euripideum:

Phoen. 19. εἰ γαρ τεκνευσεις aid . ἀποκτανε ο ὁ φυς. Denique ad objectum int0rius alter adhue loeus recurrit. 'υφασιι υ φαίνειν.Ιon. 420. G ii as, o ai reo ovae φασμ φληνεγω. Cons. He S. Opp. V. 77. νεῖν Pr ιατ .)Ab ea objecti intortoris parto, cui nee Stirpi nee Significationis cognatio inest inter verbum et nomen, excludenda esse nomina concreta eamque solis ab Stracti concedendam e8Se apparet. Una tamen valet exceptio, de qua infra, ubi de rubStraetis mominibus irit 'uaostio. agetur, interdum

l9 Editionem secutus sum irchhomanam. 20 Talium verborum notio tam genseratis faeta est, ut Verbi Bdjungantur Objoeta non solum adem aut stirpe aut Significatione, quamquam Opus iis non est, verum etiam fines verbo OnStitutos transeuntia. Ejusmodi verbum est οἰκοδομεῖν, quod notionem tam generalem accepit, ut sine dubitatione dicerent Graeei Ἀεῖχος οἰκο

14쪽

enim Substantiva concreta per metaphoram Vel metonymiam quandam pro ab Stracti USurpantur.

TranSeamu nune ad ea nomina abstracta, quibus id, quod verbo effectum est, denotatur Tractanda autem haeparagrapho nobi ea Sunt, quae SuffiXOrum ια et ες peformantur, non quidem Sola, sed Vera et propria effecti nomina. Quamquam nonnullorum Verborum, Velut δειμαίνειν, ρὼν Similium, Verum effectum cogitari nequit.

Et hanc quidem constructionem verborum apud Euripidem semel, alibi nusquam reperi, multo frequentiorem contra hane υβριν βριζειν sensu diversam postea tractabo. Yβρις enim est superbia, quae ostenditur in aliquem, βρι- μα una quaeque injuria, qua quis afficitur. 'ευρημα ευρισκειν. Ion 1525. φίλον μεν ουν G ευρλὶμα lux τερ, υρOsιεν Med. 550. et Tot δ' et ευργηs ' ευρον ου στερον ibid. 11.ευρ βια 'oυκ ἐσω io ευργηκας To δε Cons. Soph. Naupl. fragm. 396. φευρε σταθμ υν ριθμ υν μετρων ευρν ματα.

Genetivi proprie non, ut dicit Schwargius objecti ευρὶ ματα definiendi causa accedunt, sed vera verbi ευρεὶ Objecta sunt. Rusmodi dicendi ratio etiam apud Euripidom invenitur Hec. v. 247. τι di ' λεως πολλέων λογίον ευρὶ -

φδεῖμα δε ιιιαίνειν. Hoc loco Verbum a nomine derivatum est. Andromach. 847. - aD o νυν σου δεθι' o Hsιαίνεις γαν ε7ιὴνεσα).' θυιε Θυειν. Iph. Aul. 20. θυσας γε θυμαθ' asu εχργην θυσαι θεοiς. Quam maxime sacrifieandi notionem ut premat poeta, Vocabula cognata ter ponit. Eadem ratione utitur Bacch.

15쪽

Dubito an haec verborum conjunctio huc pertineat, quae infra Sequitur. φον os a Vposta ειν. Ion 80. νομα M oi si ελλει τυχεῖν Ic0ν Ero ... πρω- τος νο/ud c θε υν Lacuna inter verba Erci et πρωτος Vari modo expleta est. Cod. Florontius XXXII, 2 exhibet: γc0γε Simplicissimam lectionsem praebere Videtur Scaliger hane: γ υ νιν πρ υτος - Sophocles Verba νομα ὀνοsιάζειν semel conjungit, Phil. v. 604. Cons. Eur Ion. 601. et 5. νομα κεκλ foci SehWar l. e. pag. 9 med.

Hel. 733. πολλὰ μοχθὶ sta ε πλλησας εκπονουν ἐμοί. Objectum ιιοχθι βιατα ad utrumque Verbum referendum St. εργμα ὁρ&ν. Bacch. 1058 εργματ' υχὶ θνητα δρων. Unica haec substantivi εργsια, quod nonnisi a poetis USUrpatur, eum Verbo Synonymo conjunctio. Quo frequentius Sub Stantivum εργον, significatione ab illo minimo di-Versum, verbis faciendi subjungitur. Cum ero εργμα et εργον Sine ulla dubitatione semper possint commutari, alterum Statim Sequatur.

16쪽

0 δεινον εργον παρανοιμυς τ ειργασμένον. Apud Homerum hane Vocabulorum conjunctionem ter Il. 24, 33; d.

17 351 20, 2 apud 0phoclem quinquies, Antig. 384, ibid. 426, ibid. 1228, Trach. 45, ibid. 06, ter apud Aeschylum Choeph. 298, Agam. 346 Pers. 759 reperimus. Apud prOsae Aeriptores haud minus usitata est, sufficiant pauca exempla: Andoc Myst. 52, Lys. c. Andoc. 2 et 2. Quacum simplicior inveniri nequeat Verborum cum nominibus CognRti Conjunctio, comprobantur ea, quae dicit Lobeckius de figura etymologica plerumque majori operae QSSe enm evitare quam admittere. Eadem de ausa ejusmodi conjunctiones, Velut hae εργον εργέ εσθαι, πραγsια πρασοειν, omnino non cadunt sub definitionem olfieri is dies innero

17쪽

perspicio. Bene Elmsteius conjecit ferri potest etiam ποοσφθεγιι ἐτι. Attuli hucusque Substantiva, quae verbis

transitivis cognata sunt Ii sub Atantivis, quae e thematis verbalibus formata verbis respondent intransitivis cumque iis ConStruuntur, nunquam, ceteri Saepe deest additamentum vel adjectivi vel pronominis. Nunc primum ad ea nomina tranSeamuS, quae motum Vel potius movendi effectum ρ- Signant. Quamquam, ut est ipSOrum natura, interdum ab iis, quae itionem h. e. ipsam eundi currendi labendi actio nem denotant, non ita ueriter possunt diSeerni.

18쪽

Iis nominibus, quae SuffiXorum O, Ope formantur, neque aetionis neque essecti certam ineSAe Otionem para- grapho quarta diXi. Et in univerSum quidem, quo minutiora sunt suffixorum corpuSeula, eo magi generalem Substantivis, quae illorum ope formata Sunt, significationem inesse puto. Maxime videlicet hoc de iis nominibus, sine ullo suffixo quae formantur, Statuendum est. Eadem autemeauSR St, eur ejuSmodi SubStantiVa modo actionem, modo effectum, modo statum Significare OSSint. Jam primum ad seeundae declinationi masculina per

19쪽

- πόνους.

20쪽

Phrix fragm. Stob. VIII, T. ἄνερος υ αξιον δειλον