De pronominibus relativis homericis. Dissertatio ..

11쪽

iisdem generi Significantur alterin repetuntur ut certiS sinibus terminentur et definiantur, volui H 332: ... υδἐ θεάων τ ων r ii ὁρῶν πόλεμον κότα κοιρανεουσιν. Saepe pronomini demonstrativi vis de augetur, ut vice dem pronomini fungi videatur, velut ri 292: γαγε την δον ν 'Eλένην περ αν γαγεν ευ ατερειαν. Posterioribus demum temporibus rarissimeque in locum iis substitutum est rei Toς θ, 107 ήρχε δε τ0 αυτην δόν, ν περ οἱ ἄλλο .... F.480 itareo δ' at τα εασι π&ροίτερα a TO πύρος περ. Harum enuntiationum utramque primo X se ipsa aptam

fuiSSe consentaneum St, utrumque enim pronomen quondam anaphoricum erat.

Luculenter hoc apparet e tribus locis Odysseae, ubi

poeta utraque in enuntiatione utitur eodem pronomine demonstrativo:

τόν ποτε τεκτων σσεν, in das emach gelangte, da halto inS . . . , T 573 τους πελεκεας, του ς κεῖνος . . . UTun, di Aoxto die stelli Jener . . . . Deinde quum fieri non posset, quin enuntiationum talium artissimo inter se cohaerentium alteram majore, alteram minore esse vi ad sermonis continuitatem efficiendam intolligerent, homine in posteriore quam sub ordinatam Sentirent uti On-SueSCebant pronomine leviore ος, in priore autem, ubi graviore quodam Reeentu opus SSet, pronominibu ο, ἡτος, κεiνος,

αιτός. Ita pronominibus distinguendis exstitit correlatio. In Iliado qui doni tum maXime correlati faeta St, quum Substantivum abest et notio ejus generalis homines, ΓΘ etc. prono in ine demonstrativo significatur Collegi exempla

1 Quod pronomen demonstrativum posto debilitatum os in articulum determinativum individualis irender Artihel, cf. Curi. gr. r.

13쪽

De correlatione inter mi SSB. Saepe Vero loquente ubi non tam notionem rei vel personae, quam id quod de hi edicebant actiones earumque accidentia gravius praedicare volebant, demonStratione neglecta priori enuntiationis pronomen mittebant. Satis officiebat ad rem vel personam significandam Solum Substantivum vel pronomen indefinitum, velut ε, 48: se iνδρῶν os ματα θέλγειον θέλει. a 1 ἄνδρα μοι ἔννεπε . . . O μάλα πολλά . . . Ω, 34 . . . η τις υχαιῶν

ρίφει, χειρὸς λών, α πυργου λυγρὸν ὀλεθρον χωόμενος, ω ὁ που ἀδελφεὴν κτανεν Εκτωρ.

o κάλλt οἷος ην. Atque etiam notio, ad quam demonstrativum anaphoricum)enuntiationis secundariae referendum erat, prorsu Omittebatur, facile tamen et ex Verbis et ex rebus mente Supplebatur, Velut

1 Omnino collogi o Iliade 42 ex Odysso b locos. Plerumque in priore enuntiatione Supplendus est nominativus aut accuSativus, R-rissime genetivus aut dativus. Nominativus supplendus est: 1, 374. , 407. b. 481. V, 44, , l.

14쪽

Primo utiam alibus in enuntiationibu o fuisse pronomon demonstrativum Sive anaphori eum minimo negari potest. Is enim, qui loquebatur, certam quandam rem mente finxit, quasi haec ante oculo VerSaretur, ut digitis signi. sicari posset. Ex natura sententiarum indefinita inpr0110minivis quaedam indefinita paullatim annectebntur, e g. Z; 227 πολλοὶ μεν γαρ μοί ρῶες κλεῖτο ν επικουροι κTείνειν ν κε θεός γε πόρη καὶ ποσσὶ κιχείω, ubi mente suppleas notionem aliquam indefinitam, ad quamo referatur distributivo

Oς τε χερειότερος:

Froundo, Einer te derandere, de da ei horvorragendodor da mittolinas Sig, de da geringer. I, 20 quom tamen versum in dubium voeavit Bel kerus), Hac ration ii quoque loci Sunt explicandi ubi o Pronomen e SonSu nostro adhibitum videtur ad interrogationem

in directam officio dam. poetandi sunt hi: Q, 609 καὶ γνωμεναι oς τε πεφεύγει. ος 'εθαν' εν πολέμW.' 278 ενθ' o τε δειλος ἀν ρ, ο τ αλκιμος ἐξεφαάνθη. P, 498 τότε γνώσεσθε ἔλπους, or δεύτεροι, o τε πάροιθεν. ρ, 363 γνοίη θ' ἔ τινές εἰσιν ἐναίσιμοι or H ἀθεμιστοι. Praevalebat his in enuntiati0nibus actio sentiendi et decla-

15쪽

randi, non interrogandi, quum verba regentia Sint plerumque transitiva. iuculenter hoc apparet P, 498 datin erdet illi erk0nnon diu Pi 0rdo, diu sindhinteri, die in UOrn. Q 609 uni gu erkunden riden Et ne ii de Andern , der

vngereelit. Quamquam concedendum est, ut hie locu aeque atque

pr0pius accedat ad naturam indirecta interrogationis. iVer compositi sunt posterioribus demum temporibu homericis, ubi hali scio an fiori potuerit, ut pronomen ο0τις, quod in enuntiationibus subjuntitis ut anaphorio et interrogativi pronominis vice fungorsetur, ad O anaphoricum iu interrogationem transferendum aliquid valeret. ) Do correlatione in VOPS R. Permirum deniquo visum est, quod o adhibetur ad Correlationem formandam tum, quium enuntiatio, qua Conti'net Ir, procedit alteram, ut A 409:ο ς ε κ ἀριστείγ σι μύχλ ενι τον δε μὰλα χρεω

Sunt qui Senserint, o si filisset pron. 11Rphoricum, d hiberi non poti iis se nisi inini uitiationibus iis, quae Sequerentur enuntiationem alteram, cui inessot notio, ad quam relativum

1 Contrarium arbitratur Hentgius . . pag. 38 Sq.2 ef infra pag. 19 Sq.

16쪽

roferretur. Qito si hoc ipsum antecedat nuque habeat notionem antea allatam, ad quam referatur i), os sicut quicunque, er Suer indefinitum primo fuisse illi arbitrati

Sunt, ut Vertendum sit is Einor in ampse vorti es teli, O muS de . . . Attamen, etsi his in enuntiationibus pronomen indefinitum saepissime locum habere nemo neget nec minus conditionem quandam iis inesse quam nos ex nostra dicendi consuetudine clarius SentimuS , minime necesse est naturam illam indefinitam in lingua graeca expressam esse ordiamur igitur a Structura parataetiea, ubi o nondum relativum, sed demonstrativum fuisse e0gnovimus exemplum illud explicandum est:

Graeci enim duobus pronominibus demonstrativis eandem personam vel rem in utraque Sententia graviter significare animo intenderunt. Enuntiati autem, quam nune sentimus subjunctam praemittebatur, quia neSei qua cauSapsychologica prior in mentem loquentium Venerat. Quae conditio in ea inesset aut prorsus mittebatur, aut OnjunctiVOverbi significabatur. Hanc si alio signo exprimere OlutSSent Graeci, potius εἰ particula cum τὶς conjuncta uti poterant. Saeptu vero conditio ulla non inest, atque o in enuntiatione priore refertur ad personas et re antea jam commemorataSOmnibusque notissimas, ut cum pronomine indefinito nullo modo commutari possit, uti, 499:o δέ μοι io εην, εἰ θυτ δε αστυ καὶ αυτους, go si πρώην κτεῖνας ἀμυνόμενον περὶ πάτρης,

Hic otii iam loquenti ut Achilli audienti de quo ageretur

notissimum fuit, ut Hectoris nomen addi omnino non oporteret. 1 Ea de causa Apod Dyscolus, qui hunc duplicem o pronominis

usum jam observavit, ς, Si substantivum suum antecedat, in numeroaoριστων μορίων referendum, in Sequatur, αντωνυμίαν να-

φορικην habendum esse censuit de compos pag. 90). Quae quidem distractio ejusdem stirpis a conscientia intelligentiaque loquentium alionissima nihil valo ad dicendi consuetudinem explicandam.

17쪽

Neque nos hie Vertere possumus per relatiVum a stirpe indefinita ductum ) wer aber mi de Eingige ar Sed per relativum a stirpe demonstratiVa ductum de aber . . . den.

usmodi sunt i, 236. , 21 H, 159 T 42. alii loci.

Tum Vero, quum O pronomine demonstrativo res significabantur minus notae, in demonStrando res tamquam

nota fingebantur, ut simili modo ος καὶ ς, de u der, o μεν - οἱ δε alii Halii, pronominum indefinitorum vic0 fungebantur.' )Raro tantum his in enuntiationibus prioris pronominis vis indofinita significata est apud Homerum pronomine τὶς ad demonstrativum addito. In Iliado enim intor 30 foro eXempla quinquies, ter tantum inter undecim dysseae invenitur o τις δ Unde apparet Graecos imme pronomine priore rem esse indefinitam, sed potius, ut modo contendimus, rem de qua ageretur et in priore et in posteriore enuntiatione

esse eandem exprimere voluisse. )Quod si o pronomen his locis indefinitum osse nullo

modo neceSSe St, non minu QRVendum est, ne arbitremur

arteficiosa quadam duarum enuntiationum inversione factum eSSe, ut pronomen anaphoricum substantivum suum Velenuntiationem primariam antecederet, atque hane ob causam, ut recta et neceSSaria membrorum ratio restituatur, totam sententiam relativam post primariam denuo in memoriam revocandam esse. β Hae explicatione, tuae e ratione Sychol es infra not. 4. 2 cf. Schoemannum l. l. pag. 44. 3 cf. pag. 14 Sq.4 Contrarium factum est in lingua germana. Has senim his in enuntiatis, demonstratione plane missa, utebatur pronominibus indo- finitis per siser, o ver et welcher, Velut 1o mundo hiat, Her is dor unde necht, i. e. Einer hut undo, uer St . . . So meliche da irchennent, die genade er; quamquam in plurali etiam demonstrativo die utitur sudem lingua GeSundo thun, die . . . . Quo ex usu pronominum indefinitorum haec ipsa in usum relativum transierunt: das St, vas icho sagen habe. Er is solbo usaelio, setve da gerne prichei. Walther. cf. Rumpe it, di deuischen Pronomina u. ahlWortor QT 10. 5 ut arbitratus est Delbruockius . l. ag. 32.

18쪽

logica vix probari 08sit omnino non pus est. Utraque

enim enuntiationum eorrelati Varum, quum esset primo altera alter coordinata sutrumque enim pronomen erat demon Strativum , ubi primum ad animum accidit, prior pronuntiari

poterat, Semperque Sententiarum ordo absolutus erat et per-

Duo illa pronomina demonstrativa formi nondum inter se discreta e Vetere Structura parataetica Sunt reliqua: A 125 ἀλλα τα μεν πολίων ξεπράθομεν, τα δέδαστa ιβ , atque , 58 .... μηδ' ον τινα γαστεμι μήτηρ κουρον εόντα φέροι, μηδ' in φυγοι. Diseernebantur deinde pronomina correlativa aeque atque illa d quibus supra pag. 7 jam disseruimuS, quo magi Shomines quae ratio intor enuntiationes Singulas intercederet intolligobant, ita ut levior b c in enuntiatione subjuneta gravioribus autem , υτος, quae Vim demonstrandi semper SerVarunt, in primari uterentur. Ceterum addendum est, hune tructuram correlationis

inversae non ita saepe in earminibus homericis factam osse ); in Iliado ea invenitur unde quadragies septies in priore membro additum est substantivum); posterioribu Ver temporibus etiam minus placuisse Videtur, quum in Odyssea undecies tantum exstet Loci sunt hi: et 125 τ μέν-τά. Λ, 44 a γαρ πόληες-τύων. ib. 547 ν μέν-τόν γε. 1bra 32ους μεν Gπεύδοντaς-τούς. ib. 548 ν δέ-μή τι GD a Diu b. 236 or περ πρότεροι-τους.

eine erdendo, . Si Wird, indem si ablaeust. Den Saolgo logonnielit forti in unsorem Gedaochinis Wio Oerter, Odas man stoli nursini ac thror u ori uern aette etc. 2 quom locum imitatus esse videtur poeta posterioris aptatis δ 349: ἀλλα τα μεν μοι ειπε γέρων αλιος νημερτης,των Ουδέν οι εγὼ κρυφω πο ουδ 4πέκευσω. 3 ut factam eam sesso scimus in lingua anserita, ubi nuntiatio relativa primariam Saepius antecedit quam sequitur cf. Delbruech u.

Windiscli pag. 32.

19쪽

, 16 i ο κ αν ρ Ol. Interdum etiam demonstratio plane intermissa est. lerumque hoc fiebat, quum in enuntiatione OSteriore sequebaturim perati VII S, . .

εγχει ρεβύσθω. Sententiarum nexus hie est: Nolite aciem nec praecurrere nec relinquere, sed qui hoStem propius advectum manu prehendere poteridi ferito Nestor igitur hic non tam graviter monere voluit, ut idem cui occasio data fuerit vir hostem feriat, quam ut Subito feriat Aetio, neque agen perSona his locis maximi momenti est, idque maXime, si quid imperatur interdum vero etiam alia notio insignita est. I, 306. O 494 ς ε κεν .... Iris hi, τεθνάτω. IV 230 osso δ' aν πολέμοιο περι λίπωνTαι, μεμνη θαι

20쪽

de pronomine ὁ usu homeri eo. Stirpsem a sa demonstrativam aeque atque a Sed

post hanc, in Vinii relativam transiisse jam Supra commemoravimu pag. 4. Nunquam vero relativum factum est incompositis et derivativis, quae Semper Vi demonstrativa responderunt relativis stirpe, compositis: τε - τότε, σος - τόσος, oioς- Tot O etc. Neque eum τὶς indefinito conjuncta est ut oς

Apud Homorum ὁ η τό vi rotativa circiter quadringentios vicies reperitur 240 exempla sunt in Iliade, S in Odyssea), ut ratio ad relativum ς, quod circiter 840 locis Iliadis, 600 dysseae reperitur, Sito: 3' . I. Formae incipientest plerumque initio a hexametri aut b alterius jus hemistichii post caesuram locum habent, ut totus VerSu aut homistichium gravius incipiat.