장음표시 사용
31쪽
Haec Xplicati nostra, Si recta St, nemo miretur, quod et paullatim plane evanescebat. Hoc enim, quippe quod ad sententias recte intelligendas Onmino non neceSSarium SSet, quo magis enuntiationum subjunctio Valere incipiebat, eo rarius jam adhibebatur, similiter atque similitudines ipsas jam posterioribus temp0ribus homeri eis quo minus hae Viribu menti corroborati opus S Sent, eo rariu a poetis Odysseae usurpata eSSe OnStRt. Etiam prius o ρύ τε abolescere oportuit, quum haec particularum coacervati etiam gravior esset quam T Simplex. Exstat conjunctio illa in Iliade demias sept/es, in dys- Se tantum quater si excipiuntur duo exempla, quae Iliadis locum imitari videntur es pag. 32), semperque fere in Similitudiitibus restitit igitur non nisi in 10rmulis vetustissimis et jam ipsis temp0ribus homericis fere Vanuit. Ad explicationem nostram etiam ΚVicata ' prope aededit, quum dicit de ως τε ,,τ in εος τε egetelinet, das derDichtor et dor nwotidian dos Bildus in Gloichnissen)ZWar an ei nen ingetnen ali dorilit, dor abor in irklich-kei nichi Jos in ingigus a statis det, Sonderit inerWiederh0lun fa0hi ist, sodass in soletior Vergleich Zu-gleicii das Gepraugo de Allg01110inhoi tra0gt . At inde ei colligere non licuit, τε significare notionum indefinitam Sive
generalem pronominis aut conjunctionis relativae, Sed potius generalem Sententiam. Personae enim et res agenteSahit modus agendi prorsus certa et definita, actione Vero ubique et crebro fieri omnibusque i0tissimae esse OSSunt 'γ
2 De adverbiis τε, TE, Oloν τε, σον F, ως TE, TE, εἴτε quum sententia nostra de τε particula difficilior sit exemplis probatu, uberior commentatio in proximum tempus nobis reservanda St. Ruga tumen breviter praemoneRmUS l. adverbia relativa illa, quae praemature vigorem vimque PrinUipalem amiserunt, ut vi interdum quinam casus fuerint cognosci possit,
32쪽
eum p On relati V conjunctum temporibus homo ricis jam abolescere efficitur. 1 e exemplorum numero et Verborum Compositione. τε cum pronominibus relativis conjim ti apud Homerum
domptis iis qui cum aliis congruunt locis, 23 inveniuntur Ox0mpla, 48 in Iliade, 91 in Odyssea. Qui numori sunt haud parvi momenti, quippe qui doceant primo, quam raro
et eum pron relativo pro numero relativorum simplicium circitor 1640 cf. pag. 16 sqq.), conjunctum Sit deinde Vero, quanto haec conjunctio verborum intra temporis patium, quod inter nascentem Iliadem et dysseam intercessorit, jam ab0leverit. Id quod etiam clarius apparebit, Si Xempla
accuratius inter se contuleris. Invenie enim magnum Verborum aut eorundem aut similium eadem struetur metriua
inter Se conjunctorum copiam, quae Xplicare nequea nisi ita, ut formulas quasdam exstitisse Statuas, ilibu paululum, quae esset Sententia, immutati poetae p0Steriorum temporum iterum ae saepius uterentur. Dico verba talia qualia sunt ος τε μάλιστα, or τε μάλιστα octies variata), or τε καθ' υλην, az τε καθ' υλην quatter), τε Ζευς, η τε Ζευς κ. T. λ. Quae formulae inveniuntur omnino 32 enuntiata autem varia iis formata collegi 28, quorum continet Odyssea T. Haec igitur, quibus poetas tantum imitatos esse antiquiora exempla Iliadis consentaneium est, si se numero modo constituto detraxeris, restant in Odyssea nova et propria p0etarum
posteriorum ingenio ficta tantum 26, in quibus o τε; 4, in quibus ς ρά τε 14, in quibus o τε inest, ut omnino in hoc carmine 44 in Iliade contra 99 inter se discrepantia exempla
exstent. Mo numero si contuleri cum numero reluti Vorum
jam pridem cum et particula coaluisse videntur; postrem hae formae Compositae, amissa plerumque significatione principali, implicium, quae nimis debiles essent, vice fungebantur. Memineri e g. quam raro adverbium se τε apud Homerum jam adhibituin sit.)2. τε jam vetustissimis temporibus eum advorbiis illis rotativis coaluisse apparet ex eo, quod raro vel nunquam cum iis, quae sine dubio posteriore aetate orta sunt, εἰς o, ουνεκα ερ υ conjun
33쪽
29 simplicium 930 circiter in Iliade, 00 in dyssea), inarentes
Qui numeri testantur, usum τε particulae eum pron relati Vis conjuncta jam temporibus homericis inmitti coeptum esse. Conferas ollationem quae sequitur i)Ι Formulae iisdem Verbi QOmpositae.
1 Signum ' significat locos, qui siesilitudinos continent Gloicliniss-
34쪽
35쪽
36쪽
2 τε tum pronominibus relativis Conjunctum exolescere temporibus homericis officitur ex ratione metri ea Nunquam fere τε eum pron. rel. Onjunctum reperitur, nisi necessarium est ad versum componendum, ut vel syllabam antecedentem producat, vel hiatum tollat, Vel ipsum syllabam brevem aut longam praebeat. Unde excipienda sunt tantum exempla 4 in Iliado 1 in Odyssea quorum tria V, 390. E 290. Μ, 5 instituunt similitudinos, in quibus T Saopissime reperitur, atque imitari videntur initia similia aliarum similitudinutii, ubi τε se ratione metrica Si Cf. N, 390 τ ν τ οἴρεσι conferas eum . Tl τόν T ουρε ι.
Quae quum ita sint, etsi nemo repetat inoptum illud tabsurdum, τε metri causa ad pron relativum additum esse, quum armina homerica ex ipsa natura et indole populi enata a principio nihil a logo a consuetudine dicendi alienum recipere possent, id tanton nobis colliger liceat, τε particulam, quae e Datur Sua Xplicativa non necessarie conjungenda
37쪽
esset cium pronomine relatiVO quod etiam solum ad sententiam recte intelligendam sufficeret), juxta hoc tum jam minus placuisse, ut nisi ad Versu Componendo negeSSaria esset, a poeti non Servaretur. HOC Clare Ogno Seu etiam ex duobus Iliadis locis, tuorum uterque eandem Sententiam verbis paululum immutatis Xprimit, in altero vero τὸ metri CRuS Omissum, in ulte1 appo Situm est:
T 105 τῶν νδρῶν γενε ς ο δ rei ματος ξ μευ εἰσίν. ib. 11l τῶν ανδρῶν, o G ς ε rei μαιός εἰσι γενεθλης. Quae sint excipienda. Si o τε et o τε ut demonstrasse mihi videor, jam intra ipsa tempora homerica exolescebant, qui et qui miretur,
posterioribus temporibus hae vocabula notionem propriam ac principalem Sensim mutaSSe Grammatica enim comparativa, quae dicitur, docet formas in lingua aliqua Xolescentes, priuSquam plane VaneScant, contra naturam et leges principaleS, quum ConScientia earum amittatur, aliquamdiu solero perverse adhiberi τε igitur, vi copulativa miSSa, Cum pron. relativis in unum verbum coalescebat atque haec forma Ompo Sita, ut adverbia τε, ς ε . . . in notionem relativi simplicis delabebatur, iit, si ad metrum formandum Opu erat,
adhiberi posset pro simplici ii , sive vi indefinita, sive conditionali, sive finali, sive correlativa. Quod quidem eo tacilius fieri potuit, quum poetae formulas veteres, in quibuS τε particula erat significatione principali saepius ad verbum imitarentur neque notionem illam etiam tum intelligerent. o τεχιδ τε 1 v i , d. fi, i tris , ex mea quidem Sontentia Sunt his locis I, 520. K, 146 6 52 ib. 480.4, 80. , 5. , 221. , 423.1 Sola analogia poetae aetate posteriores inducti esse identur, ut, sicut ud ς, ita etiam ad o τις τε adderent, ubi hoc neque vi indesiuitaneque explicativa esse potest: P. 43 o μὰ Ζην, o τίς τε θεῶν πατος καὶ ἄρισTo K, 208 η τινά που καὶ φημεν εν Τρωεσσι πυθοιτο, ασσα τε μητιόωσι μετὰ σφίσιν, ῬEμάασιν.
38쪽
4 in correlatione * Ω, 5T E 332. Is 452 rectius nune legitur et o rci pro ο τ εγcύ). , 16 l. 3, 26. O. 130 suppleas ταυτα - α τε , ut potius τι γ). Respiciendi sunt libri, ubi loci illi exstant. Sunt enim plurimi posterioris aetatis: I, K, D unus tantum locus ostin , quattuor ver in E. Hi quinque qu0m0d quandoque illati sint dijudicare non meum St, confera tamen CR quae animadvertit de quinto Iliadis libro valdo interp0lato M. Hauptius in Lachmanni , Betrachiungen eber HomerSIlias pag. 106 q. Ceterum compluribus locis formulas quasdam vetores perversa imitatione XpreSSa esse verisimillimum est. Nam E 747 adem est 0rmula atque II, 157 I, 11 eadem atque
η, 74 οὶσιν ν ευ φρονέkσι, καὶ ἀνδράσι νείκεα λυει. o 276 o H ἀγαθην τε γυναῖκα καὶ ἀφνειοῖο θυγατρα
.... αυτοὶ οἱ γ' ἀπάγουσι βόας κ. . .
39쪽
Communi eSt eadem notio regens ἀνηρ. - I, 20 conferas
cum V, 286, II, 36; , 5 similis f0rmula est atque E 484; cum , 5 prope convenit formula P, 25. Pormiri mihi videntur duo illi 0ci Odysseae , T ut
G 275, ubi nuntiatio relativa eum pronomine relativo primariam antecedit. In Iliade tale exemplum non XStat. Restat ut pauca addamus de locis nonnullis, ubi ς τε vi indefinita esse videtur, re vera tamen X OStra Sententia aliter Xplicandum est. Vicata affert τε II, 5 exemplum notionis indefinitae , si quis, quicunque ' hie veroo τε reeitu judicatur conjuncti cauSalis τι). , 779 ξείνι τ ευ ιαoέθηκεν , τε ξείνοις θέμις εστίν at minime est notione indefinita sed explicandum und
- 485 ἐν ε τα τείρεα πάντα τὰ τ υρανον ἐστεφάνωται
Omnibus illis quos attritimus locis agitur deo particula, quae enutiliationem Subordinandam atque explicativam
adjungit ad primariam. De hac vero discernenda SP ea,
40쪽
quae relativa cum relativi conjungit, ut non opulet eademque explicet, Sed tantum opulet. l Hoc quidem maxime fit tum, quum etiam in priore enuntiatione relativa exstat τε ut ς τε - ος τε inter se respondeant similiter atque conjunctione. τε - η τε, εἴ τε - εἰ τε ε ν τε - άν - τε, interdum etiam articuli η τε
i. τε V, 55 I, 20 o τε - δ τε), vi quadam disjunctiva. B, 365 γνώση πειθ' ος δ' ηγεμόνων κακος ο τε νυ λαῶν,
Nec tamen o τε - o τε re Vera inter Se respondere
mihi videtur, sed τε prioris relativi attingere explicative enuntiationem relativam ad primariam potius putandum est duobus locis Iliadis: 107 χόλος, ο ν εφε κε πολυφρονά περ χαλεα ναι,ος τε ιολυ γλυκίων μέλιτος καταλειβομένοιοἀνδρ 0ν ἐν τυθεσσιν ἀέξεται, υτε καπνός. cf. , 464, ubi nuntiatio prior Sola XAtat). II, 56 λυ κοι ςώμοφάγοι, τοῖσίν τε ιερὶ φρεσὶν ασπετος ἀλκή, oris χλαφον κεραὸν μέγαν ουρεσι mυσαντες
conjungit, quum huic τἐ prorsus deest: Γ, 286 τιμην δ' υργείοις ἀποτινεμεν ην ιν Ἀοικεν, η τε και εσσομένοισι μει ἀνθρώποισι πέληται. P, 498. , 363. , 286. B, 233. Nunquam Vero τε enuntiationem relativam adjungit, quum nulla alia antecedat hic semper a jam apud Homerum in locum ejus substitutum est, ut V, 278:ου πιέλιός , και ποτaμοὶ και Γαῖα καὶ opi πένερθ' καμόντας ἀνθρώπους τίνυσθον itaque B, 26 χλαiνάν Ἀδε χιτῶνα, τά- ιdia ἀμφικαλυ7ιτει. . .eXplicari non potest: et quae sed diu a bekannilicii die Scham umhuellen cf. meis Anii. d. IIJ.2 et juxta o in priore enuntiatione relativa respondet καί particula in posteriore bis in Odyssea: