장음표시 사용
11쪽
Haec igitur adtexueram amuleta etiam aduersus Satanam praesentissima, tamen extitit Andegaui Vigilantiusne sit, an Dormitantius, nescio qui consilium meum aliter acciperet, quam proposui, & me ingenti criminatione macu
Perstringo summam rei: Qui uis ille fuerit, pro sanct6
Renato edidit apologiam , quae non pro Renato, sed pro Renati historia inscribenda fuit de ea enim cuiusmodi refertur cap. Is de vita Mauriiij, sermo est.Immo longe candidius egisset, ac sincerius, si1 nuam sic insinuo, tractandi conditionem accepisset Utinam men ardus inveteribulforulis inueniat, qua inuenire non licuit,velut inueniantur, adauctoritatem rei necesse non esse ex celsa regulis eonfirmet. Tune enimnu serit internos dissentiendi locus, in eandem sine controversia conspirabimus sententiam. Sed
istud Christianae pacis argumentum dissimulat,& operi suo impingit titulum, qui nisi veritatem causae, aduersario certe conciliet inuidiam. Quod in eiusmodi titulo consilium iniit, per totas triginta paginas persequitur,4 qua de re
non est contentio, inimicam veritatis, & Christianae chaiaritatis contentionem agitat, in me toto calumniatricis teloquentiae campo furibundus decurrit. Ab hac enim quaestione suam auspicatur apologiam Ana kignitate Theologica professionisfuerit, Doctorem sancti Rematigloria detrahere Communis est calumniandi locus,qui eum omni materiae conueniat, nulli conuenit Fingamus
enim disputationis gratia, hominem quendam, qui fui edicitur, non fuisse vel aliquem, qui Sanctus este dicitur. Sanctum non esse. Tunc aduersus eum, qui quod res esset ex hypothesi edito libello tueretur, posset apologia scribi, cuius vestibulum pari quaestione illustraretur. Sic ageretur cum Martino Turonensi Episcopo, qui dica- tua quibusdam Sacerdotibus Pseudo martyri altare diruit. Sic ageretur cum Africanis Patribus, qui hunc omni dignum memoria Canonem statuerunt: Item placuit, Halat ri , qua passim per agros, e pervias tanquam memoria. Martyrum constituuntur, in quibus nullum corpus, aut reliquia
12쪽
uia Marurum condita probantur ab Episcopis, qui locis es emis sunt,si fieri potest, euertantur:s autem hoc pertu-iutius populares non sinitur plebes tamen admoneantur, e illa loca frequentent : ut qui reo si sapiunt, nulla ibi su- sitiona deuincti teneantur . ct omnino nusta memoria fartyrum probabiliter acceptetur, nisivbi corpus , aut aliua reliquia sunti aut origo alicuius habitationis, vel possesonis, vetpassionis fidelissima origine traditur. Nam qua permnia, is er inanes quasireuelationes quorumlibet homium ubicumque constituuntur altaria omnimodo impro
Sie ageretur cum Gallicanis Episcopis,in Carolomano, qui hunc renouarunt Canonem lib. t. Capitul num. 1. In Africano Concilio, ut falsa nomina Martyrum,
ieerta Sanctorum memoria non venerentur.
Sic ageretur cum Cardinale Baroni, qui Iacobum Ze-edaei filium in Hispaniam prosectum, corpus eius illuc annatum mille negat Scilicet quaereretur, an dignita
Cardinalitia professionis fuerit, Cardinalem histori mancti Iacobi gloria detrahere, quae illi chm ab Hispanis dditur, tum ab iis, qui Compostellam peregrinantur, im etiam ab aliis, qui peregrinantibus tot per Galliam Dalias gentes xenodochialandarunt. Sic tandem ageretur cum Cardinale Bellarmino, qui se- undam Martiadis epistolam ob memoratum in ea Valeriae aiusdam virginis martyrium repudiat in libro de Scripto-bus Ecclesiasticis: Nempe quaereretur, Caminalitia profesonis fuerit, Cardinalem theologum an iam Valeriam deturbare de eat , orboniam aman
Atque, ut alios praeteream, in Baronium, d Bellarminiimati fidelibus scandali crimen transferat, quod mihi vel im- aerentissimo inurit .Ego Latino idiomate scripsi, quod nec iris, nec seminis omnibus notum est Modeste scripsi, ra-as veritatem dicacitatis patrocinio non egere. Vere scrisi ad certiorem Renati historiam multa desiderari, quod octorum vel indotiorum nemo iure negabit unquam. quc accedit, quod propter eiusmodi offensiones, quae na-cerentur, deserendam non esse veritatem sanctissimi Eclesiarum magistri pronuntiauerint,in suis legibus atque xemplis confirmarint. ε
13쪽
Quoniam vero in secundae Dissertationis aditu dixeram me, quid ad certiorem Renati historiam desideretur, Christiana libertate indicaturum iste homo c. h. apologiae suae de Christiana libertate commentarium odiosissima loquacitate scribit, dc varias illius definitiones Graecas,& Latinas addensat. Sed incassum Eam hic intelligo libertatem, quam Apostolus ThessalonicenIibus facit Omnia probate, quod bonum est, tenete. ira locus sic adhibetur in decreto de libris authenticis tapocryphis Sed eum ad Catholicorum manus aduenerint beati Pauli Apostoli sententia pra-
cedat: omnia probate, quod bonum est, tenete.
Iste ergo Lyricorum inter Graecos principis cosilium secuis
xii G omas. προ-- εἰ λυεν - ανγε ad rem ipsam aggreditur, in quain sibi, mihi iniuriam facit mihi quidem , cum quae dico, non repraesentet fideliter, sibi ver ὁ, cum quae de suo, desalieno thesauro profert,vel propositum a me scopum non feriant, vel adulterina sint, vel mutuis accisa vulneribus intereant. Cominus accedo. Quae monumenta annum 'o s. Res nonis aetatem praecedunt, ad Renatum Andegauensem non pertinent, scripta per Magno bodum vita Maurilij dc Bartholomaei Chiccarelli de edita anno 7'. charta testimonium, si tamen illa subdititia non sit quae vero Rainonis aetagem sequuntur, ex iis pleraque in posteriori Dissertatione descripseram in quid haberent auctoritatis, indicaueram. Haec autem sicut cetera, quae non d scripseram, quia non haberem, cum Rainone sint posteriora, mihi non incommodant. Hanc enim fixeram epocham, cuius intra limites, velut intra certum scamma vel pugnandum, vel certamen deserendum fuit. Reti onis ectingar, ut ait Tertullianus, fidem de temporibus asserere. Verum interea, quae mihi erant incognita, comparent quatuordecim Cardinales,ri Pontilices duo, qui subornantur ad testimonium. Heu prisca fidest o virum, qui pro Re- nato scripsit apologiam, illustrandae Andegavensium Εcclesiae natum laedd infelicem Launoium , qui cum homine tam candidi,, sinceri pectoris congreditur
Ad haec non moror calumnias, probra , quorum veneno tanquam vetus bus per singulas fere paginas Apo- Iogeticus intumescit. Vno verbo aicam. Hic liber arma mentarium est conuitiorum, quibus non una vel altera, sed
14쪽
ures impotentium et foro piscario mulierum phalinges adro,in huius hominis morte bellandum instruerentur. Rem :stam narro, nihil exaggero, pro Renat apologia legar minus a me dictum, quam pro veritato disi opor-ir, apparebit. Non moror, inquam, ista erborum dehonestamenta ,
libus quidquid est apologiae conspurcatur Arma sunt nauorumin imbellium, arma sunt eorum, qui incuntur, ignominiosi certaminis insignia Vituperatio, non in viperatum, sed in vituperantem cadit,eumque infamat Quituperat apud Christianos, 3c Catholicos, non qui vitupetur, de hoc peccati genere poenitentiam agit, ad restitionem ablatae proximo famae compellitur. Ne conuitia-luidem hunc hominem, sed vagire puto, mihi tantum ire videor Aiacem illium
:rum impingit non modὁ in Christianum nomen,&vt pio:do suum, uod, ex Tertulliano, de suauitate se beni-itate compositum est, sed in gentiles etiam poetas, qui, datuus in ipso conflictu deferatur honor, praecipiunt, enim cum causam suam tam male defendit, ex illa tra-indi methodo, quae honestum virum decet neminem, hocnen consequitur, ut nisi scriptor esset post hominum me- uiam maledicentissimus, sine dubio causae proditor haretur. Ita censent Marci Catones, qui Apologiam pronato legerunt, qui in ea nihil nisi - - Ἀνου nυνή σου βολ'mo inuenerunt. Siquidem iudicant id esse ve-m, quod ego de Renato non scripsi, sed quod a me scri-im homo stolide maledicus passim deblaterat. Quare non ediocrem Andegavensi Ecclesiae facit iniuriam, cum illiod suum non est, tanquam suum inscribit. Quis enim crederet, illustrem, Quiris pietate, doctri,in genere nobilibus plenam Ecclesiam velle posteris emplum relinquere, quo maledicentia , Malienae famae tractio in usum Christianorum, in alicuius cauta auaritatem .patrocinium admitteretura Ecclesia quaru istum profitetur maledicentiam, & detractionem non ofitetur: detractores suis non probat Canonibus, sed ple-it nec probatum etiam crimen crimine repellit Ecclesia
15쪽
mater est, quae obsequentes filios nouercalibus odiis non prosequitur illorum summissionem benigne audit memor regulae, quam Leo Papa praedicat epistola s. Sedis Apostolica moderatio hanc temperantiam obseruat, viseuerius agat cum obduratis, is veniam cupiat prassare correctis. Sed auctor apologiae pro Renato contra nititur, hanc Ecclesiae clementiam spernit, summistionem, qua velut cera Sc lino, quidquid est operis mei obsigno,& in Ecclesiae atque Ande-gauensis Episcopi iudicium deputo, per summam inclementiam abiicit, detorquet in prauos sensus, dilacerat,in hinc inde infatuat sale aspergit Historiam narro, nihil mentior, caput quintum, Mulcimum apologiae legatur. Capite i. nihil cogitans de Cnristiana libertate, quam
cap. i. definit, recoctam a nescio quibus maledicentiae. natis hominibus de Dionysio, & Magdalena crambem rursu Lingerit,i cum ex ea calumniarum arce tela in me intentat, non animaduertit, in Gregorium Turonensem repercuti, quem vitae Maurili Dauctorem tam asseueranter, quam falso pronuntiat. Quicquid enim de Dionysio Parisiorum Episcopo,' de Magdalena Ephesi sepulta scripsi, ex auctoritate
Gregorij, atque ex antiqua Ecclesiaru traditione scripsi. Loca Gregorij refero . 13. Haec est causa Cur, inquit pag. II. Launoius laudem a Ministris Geneuensibus meruerit. propediem ab iis ex*ectetur in suas artas transiturus. Ea foedae frigidaeque contumeliae genus i Ergone Gregorius Turonesis transitu ius erat in partes Hereticorum sui temporis, quod Dionysium Parisiensem distinxisset ab Areopagita, MMagdalenam Ephesi sepultam mandasset literis 3 Ergone eruditissimi quique intra Catholicos viri, qui assentiuntur Gregorio, quotidie a Geneuensibus expectantur in suas, a tes transituri De Brunone caussatur, 'er latus meum Romanam ferit Ecclesiam quae quod ex historia Brunonis in recensione Breuiarii sustulit, id ego recte sublatum postea confirmaui.De Sancto Ludovico quid calumnietur, penitus ignoro Meram imposturam patior Ab iis, quos habet Lutetiae, Corycaeis deceptus est. Ceterum hac pagina si v piam alibi vir εμπιυσοι classicum canit, quo nisi Superos
moueat, Acheronta certe ad pugnam vocet. Sed postea videbitur, uter nostium canturus sit receptui.
Hoc cap. Lenormiter abutitur Chrysostomi Ioco, qui pro
16쪽
tinendis traditionibus afferri solet. Antequam enim leti me probauerit id de quo quaeritur, in vera esse tradi-3ne politum , cum sancto Doctore exclamat, traditio eqhil amplius qua ras. Quantus vero sit abusus huius loci,
instabit in apologia pio Nesing huius nominis primon degavensium Episcopo. Capite 3 grandem mihi super eo inconstantiae dicam im-ngit, quod Gallicanum Martyrologium, in quo historia
enati traditur, comprobarim. Sed quid illius refert, Mar- rologium esse probatum a me, quem tantae reum imperiae per totam apologiam scribit In epistola igitur mea. uam hoc Ioco citat,i mal accipit, Martyrologi, fartyrologi consilium generatim laudo, nec potest non
iudari sed quod singuli, quae narrantur acta, omni veri-λte nitantur, nec affirmo, nec assirmare potui. Illa quippeum infinita sint, infinitam, cui non sufficio, diligentiam re- uirunt. Qua Vero ratione interpretanda sint in hac mateia Doctorum iudicia quae etiam disertiora forent, quam neum, probissime docet Martinus Grandinus Parisiensis heologus in quadam ad Robertum Quatrematres episto- , quae extat in fine libri, cui titulus e stri Ioannes Gerson ercerinsis c. librorum de imitatione Christi auctora Femus. uod enim, inquit, audio dictum a viro docto non planisse mibi, i is apologiam astraui aliquando probaue-im , idque significatum a me voce scripto ve, nee dixisse me
ecordor unquam, nec puto scriptum vitam meum demon-yra, posse Monere potui, quod etiam nunc monerem, cumirebam in libros, censerenos in iis nihil pugnare eum fide, ,ertaque veritate , nihil eum pietate ct moribin, ad pamus vlias non transire, nec pro certo sumere, vel assertum
Delie, quod dubium solum controuersumque fuerit,ace die
Facultas Theologia Parisiensis ad annum 313. magni cuiusdam, sancti viri opera probauit. Sed cum ann. I 87. aliquis elogium eo interpretaretur modo , quo meum iste interpretatur, poster retractarunt,4 quam ad amussim intelligendum eiset, declararunt. Quin etiam haec opera reuoluendo plures a se notatas errore propositiones in unum coniecere libellum, quem Parisiensis scholae legati Petrus. de Alliato,ac alij Romanae Curiae obtulerunt.
17쪽
Baronius post probatum a Gregorio XIII. Mart rologiure Romanum, mense Ianuario synoridem Virginem,& Martyrem expunxit. Quod appellatiuum nomen loco proprijsumptum erat.
Auctor ipse Gallicani Martyrologi post secundas ut opinor cogitationes , in apologia pro Dionysio Parisiensa
haereticis Ioannem Scotum, seu Erigenam accensuit, cui ut vero Martyri natalem semel atque iterum adscripserat semel quidem quarto idus Novembris in supplemento Martyrologij, iterum vero in Appendice litera I. Quid plura Nin nobis Gallicanum Martyrologium obiicit, hoc ipso loco in duobus auctori contradicit. Nam auctor ille Renatum ex Andegavensi Episcopo Suirentinum non facit, at iste facit. Deinde aucto ille Maurilium inter, Menatum collocat Nefindum, seu Nefingum Episto-pum , quem iste ex hominum albo tollendum esse docete pro quo scribemus apologiam ex principiis apologiae pro Renato, vi hoc insigni specimine constet, qua ratione ab
isto Ecclesiasticae quaestionis veritas asseratur. Quamuis autem naee omnia sic exponere, quidquid est in apologia pro Renato, confutasse sit, ego tamen decreui π-tramque uisscrtationem meam rursus edere, singillatin expendere, Guae vel auctor meis rationibus respondet, vexde nono proaucit. In priori Dissertatione priores meas rationes tueor, Meonfirmo, quibus tres alias adiungo, decimam , undecitamam,in duodecimam. Sed in iis omnibus tres sunt numero, quarum unaquaeque propriam hule materiae demonstrationem exhibet, secunda, sexta, &octaua Demonstrati omnem dico, quod unaquaeque vel a rudibus in hoc studiyge .
nere atque inexercitatis hominibus consensum extorqueat. Reliquae vero cordatis, Wrerum antiquarum gustumhabentibus sufficiunt, immo una vel alteia, vel certe tres suta ficerent, quibus aliae locum mantissae praestarent. In posteriori Dissertatione, quae tres partes cotinet, multarum rerum fit accessio. Primum quide Renati historiam pluribus teli imoniis, qua vel mihi occurrerunt, vel in apologia Profertitur, augeo. Deinde, quas iste e meis obseruationibus appetiit, sustineo,&addo novas, quibus edita recens monumenta configuntur vi alia historiae lumina rebus nostris
18쪽
Fulgent Nouae porro sunt . 8.' Io II n. 4. s. I 6. I . um demum fugientem sequor aduersarium, qui num ut alterum ex iis,quae ad maius historiae Renati firmamenisum requiri visa sunt, attigit, nec attigit quidem, nisi posta
uam violentas manus attulit innocentibus paginis Suis ocis facinus ostendo, ignauiter impactis medeor vulne-ibus. Praeterea circumspectis iterum iis omnibus, quae de tenato in eius historia dicuntur, significo ea deesse testi-nonia, quae si haberentur, mecum auctor apologiae triliph
et,in adiicio quae sunt parag. 1.2. . 6. I. I 2.2O. LI. 22.232 .
In utraque Dissertatione, quanta possum moderatione lissero,i quod in Platone laudat Gellius, indissimulabili
eritate dissero. Haec enim hominum mendacio non eget.
Helior est vera stipula, ut ait Augustinus, quam lux inaniogitatione pro sustieantis voluntate formata Ceterum il- omnia, quae ad certiorem Renati historiam desideran- ut non esse tantopere spernenda, ut auctor apologia spe tiniit, eum singulari docemus exemplo, quod Bellarminus nemoriae prodidit libro . de Rom. Pont cap. . ubi agit te retinendo in ordine Pontificum,4 Sanctorum Felice II. tui exuli Liberio suffectus est Rem igitur sic narrat: omnia
artPrologia antiqua, tam excusa , ut Beda . Adonis, V-uardi suam etiam manuscripta . . Calend. Augua po-iunt memoriam Sancti Felicis II. Papa se Martyris, qui Ionsantium hareticum declarauit. Adde qu. Sanesin Gregorius primus, tam in Antiphonario quam in Sacra
mentario ponit integrum officium Ecclesiasticum legendum id Missam in die S. Felicis Pontificis , se Martyris . Calend. Augusti. Esse autem eum Felicem Romanum Pontificem,mproinde eum, de quo loquimur, testatur Micrologus libro Ecclosiasticarum obseruationum cap. 4 3. Cum igitur Ecclesia Catholiea a mille iam annis hune Felicem colat, ut Pastam ct Martyrem,non debetis excludi a numero Pontificum, etiamsinustam aliam rationem proferre possemus. Sed videat, quid secutum sit: Cum Roma ambigeretur anno Isga. deberetne hic S. Felix in nouo Martyrologio collocari , eam inuenta fuit area marmorea in Bainica Sanctatorum Cosma se Damiani, cum hac inscriptione in marmore incisa an liquis characlaribus: Hic iacet eorpus Sancti Felicis Papa, ct
MartFris, qui Constantium hareticum damnauit is inridie
19쪽
X Andegavi penes V. Cl. Claud. Meia nardum manuscripta quaedam S. Mauri iij vita, quae Gregorio Turonensi Episcopo tribuitur. Sed multa sunt, quibus Gregorium non esse huius vitae auctorem perspicue compro
Totus inprimis prologus, qui sic se habet Sanctissimoncta Parisiorum matris Ecclesia praesulum domino Germa- , Gregorim Turonica metropolis humilis Epistopinsalutem. etsissenὲ t ita ei miracula, qua Dominu per beatum faurilium atque Albinum Andecavorum antistitesve dignatus ea, qua Fortunatuspresbterluculento sermone scripserat,scriptorum vitiis iam pane deprauata nostra au- oritatis peritia eorrigeremus, vestraque deuotioni quipri Wm exempluproficere cupitis, misissemus. Sed nos recolentes, id egerimus, perfidorum nos latratibus atque morsibus, ut doctrinam quarere nesciunt,sedinuidere dilaniari, licis tedi, moerore roncitamur; dum estris non parere sufonibus, it que metuere duplicimus. Etsi tamen omnvo-1ntis promissionibus, qui per Prophetam suum loquens ιnno in Yit, quia quiseminant inlae mis metent in gaudiis, e re satisfaciam voluntati. Scimus namque qui si qua H-na sunt imitari, , alteri saeuis possunt prodesse sanctumiorum Chri yi confessorum vita atque virtutes stilo quis iresserit, eorrexeritque vel rustico =sibi mercedem, is imi Α
20쪽
tari volentibus conferet ad usque salutem Permaxima igitur pretiosissimorum Christi confessorum Maurilij atque Atabini virtutes non loqua siue corrigere , quia memoria digna sunt , erimen ducentes, plebeio, utpostulasssis, tentes calamo, quo potius vulgaribus prosint, de pluribus paucasectando sed tamen Deo se verissima eorrigeremur, omittentes plurima a Fortunato edita, qua fortassis in delibus ineredibilia viderentur qua erὸ a nobis correcta sunt, sanctitudinis tua petitioni dignik offerenda putauimus, ut qui istos imitari gaudetis ciliorum proficiatis virtutibus informati. Explici prologus .f. I. HAEc inscriptio aliena est ab usu illius temporis, quo
Gregorius Turonensis vixit Sanctissimosancta Parisiorum matris Ecclesia praesulum domino Germano, Grego-ritis humilis Turonica metropolis Episcopus salutem. Nullum enim reperies, qui ante Gregorium vel aeuo Gregorij, cum ad Episcopum scriberet, similem titulum surparit.Deinde nondum mos inoleverat, ut quaelibet Eccleua sancta mater Ecclesia vocaretur non quod vocari non possit, sed
quod quaelibet loquendi formula cuilibet non congruat aetati. Tum Gregorius appellat se Turonicae metropolis Episcopum, quod duabus illius epistolis contrarium est. Priori quidem, qua quatuor de miraculis beati Martini libris praeis sigitur : Dominissanctis, ct in Christi amore plectissimis ae filiis Ecclesia Turonica mihi a Deo commissa Gregorius peceator Posteriori, si tamen est Gregorij j qua Sulpitio Biturieensi dicatur historia Septem Dormientium. B eatissimo Patri Sulpitio Deigratia Bituricensi Archiepiscopo Grego-νius Turonorum indignus Sacerdos in Deo salutarinosFrosa lutem perpetuam. unc Episcopi modestiores assectabant titulos in litteris, quas ad alios praesules mittere consueuerant quamuis qui Icribebant, eos, quibus scribebant, magnificis verbis alloquerentur,is aliter in Conciliorum subin criptionibus aliquando sese gererent. Praeterea cum Gregorius in Historiis Francorum, vel in aliis operibus identidem de Turonensibus Episcopis loquitur, eos nunquam Turonicae metropolis,sed urbis seu ciuitatis Turonica Episcopos appellat; vel Turonicam regere Eccleua,aut Cathedra dicit.