장음표시 사용
21쪽
Vt huic rationi respondeas, Dialecticae leges negligis,
ouas ab aliis violatas perperam conquereris Dignum auctore te artificium i rationem meam in varia membra
distrahis,in sigillatim probas, quod nusquam negaui, an te Gregorium Turonensem Episcopos appellatos fuisse, dominos, sanctos, sanctissimos iacclesia priuataS, matres,
sanctas, sic per novemdecim paginas a diuisis ad coniuncta, ut aiunt Dialectici, philosopharis. Sed miruma In opereram longo oblitus es aliqua veterum auctoritate confirmare, dignam esse Gregorio hanc ad Germanum allocutionem: Sanctissimo sancta Parisiorum matris Ecclesia prasulum domino Germano Quill sibi vult, Sanctissimus sancta Parisiorum matris Ecclesia rasulum dominus Germanus' Vel enim Germanus anteponitur pluribus Parisiensis Ecclesiae Episcopis, qui eidem Ecclesiae eodem praeessent tempore, vel aliis, qui omni retro aetate praefuissent si somniare, is primum, in Ecclesiasticam disciplinam peccares, Lingrauissimam reprehensionem incurreres si vero secundum a Germano, quamdiu vixit, assereres, vix ac ne vix quidem sustinereris Germanus enim quamlibet sanctissimus, in vivis dum fuit, praeferri nee debuit, nec potuit Dionysio, qui Parisiis Euangelium Christi nunclauit, nunciatumque suo tandem sanguine consecrauit. Nec praeserriquoque debuit, aut potuit Marcello, qui uinc habebatueConfesset illastrissimus.
Praeterea tua diligentia meam rationem efficis inuictan Scilicet, nullum ex antiquitate tota profers exemplum, quod cum inscriptione, qua de agitur, conueniat. Rem mutua contentio facile docebit Scribit quidem Fortunatus ad Gregorium Turonensem: Dominosancto,is dote merito rum sacris altaribus a cito Gregorio Papa Fortunatus D
inde ad Euphronium Turonensem quoque Episcopum Domino sancto, meritis Apostoli,domno se dulci Patri Euphronio Papa Fortunatus sed non seribit Sanctissimosam a Turonorum matris Ecclesia prasulum domino Gregorio via Euphronio Fortunatus Gregorius magnus scribit quidem, Reuerendissimo is sanctissimo fratri Secundino Episcopo, sed non scribit, Sanctissimo sandra Tauromini matris. Eccusa prasulum domino Seeundino Seribit quidem Paul nu , flata imo is peculiariter domino semper in Christa
22쪽
domino nobis patri Delphino sed non scribit Sanctissimo sancta Burdegalensium matris re a prasiutum domino Delphino. Scribit quidem Eucherius, Domino sancto se beatissimo in Chrissso Silvio Episcopo autherius Episcopus; sed non scribit Sanctissimo sancta N. matris eclesia prasulam domino Silvio Eucherius humilis Lugdunesis metropolis Episcopus. In Calchedonensi Concilio subscribit quidem v ehitis misericordia Dei Episcosu sancta Dei rei a Dociami= Phrnia, sed non subscribit Eustoctius miseerire dia Dei sancta Dei matris Ecelasia Docimi, Phygia.In Constantino pol Concilio sub Menna subscribunt quidem Episcopi hae forma Duo Sabinus Episcopus oncta Ece a Canusina Ego Risticus Episcopussancia celasia esulana sed non subscribunt hac forma, de qua quaestio est, Ego Sabinus Epistopus sancta matris Ecclesia Canusina Ego Rusticu Dis pus sancta matris Ecclesia Fesulana. Ex quo apparet, hoc a me
vere scriptum: Euo Gregori Turonensis nondum mos inoleverat ut qualibet reis sancta mater Ecessa voearetur. non quὸdvocari non possit,sedquod qualibet loquendiformulaeuilibet non longruat alati Taceo alios eiusmodi titulos, quibus tuas paginas inutiliter oneras, quibus tuam euertis responsionem, meam rationem omnino confirmas.
Quamobrem tibi gratias agerem, si has veteres inscriptionesin honoris titulos nictet operosum praeuidere. Caeteriam de titulo Turonicae metropolis per octo sere paginas ludis operam, qua nihil adfers, quod causae seruiat
SEQVNoo , quae sequitur oratio, manifestissime prodit, hanc Maurilii vitam ad Gregorium nihil attinerer
Petistis ut vitas ct miraculis, qua Dominus per beatum Maurilium atque Albinum Andecavorum antissites operari dignatus eu; quas Fortunatus presbter luculento sermone descripserat scriptorum vitiis iam pane deprauat ς, no traauctoritatis peritia corrigeremus. Hic igitur Germanus Parisiensis Episcopus a Gregorio Turonensi petit, ut editam a Fortunato Maurili vitam corrigat, quippe quae scriptorum vitiis iam paene deprauata fuerat. Sed cum aequalis Gregorio Fortunatus extiterit, qui quae edita Fortunato Mau-
23쪽
tili vita potuit labentium temporum vices ac detrimenta sentire qui potuit librariorum itiis Sc erroribus subinde inquinari ad annum s s. Germanus Parisiensis excessit, ut ex Gregorio quidam colligunt lib. s.Hist. Franc. c. 8. Eodem anno is beatus Germanus Parisiorum Episcopus transiit. αpost quaedam si quis tamen strenuas virtutes istius, quaι in corpore fecit, soliicite vult inquirere ι librum vita istius. quia Fortunato presbiero compositus ea legens tincta reperiet. Sed quoniam eadem est corruptae Maurilitatque Albini vitae ratio, super Albini vita nostrum audiamus Gregorium lib. de gloria Consessorum cap. 96 Albinus autem Confessor, euius nuper vita liber a Fortunato est conscriptus
pressttera obtinet se ipse impertiente merito suum ostendi
miracula ad epulchrum. Si quo tempore scribebat Gregorius a Fortunato nuper edita esset Albini vita, eane potuit tunc scriptorum vitiis iam deprauata esses Ceterum ut aliademat rationum momenta, quibus Maurili vita abiudicetur Gregorio, tamen falsum esse, illam ab eo scriptam, aperte hoc unico, quod iam exposuimus, argumento On- Uinceretur Auctor nutus operis quod Gregorio perperam tribuitur, credidit, aut ab aliis credi voluit, Fortunatum a Gregorio plurimum distare. Sed in uno deprehenditur imis peritia, in altero doli mali crimen admittitur. Huic rationi non ante respondes, quamin annum, quo Germanus Pariliensis excessit,in posteriorem rationis partem mihi clepseris Vtrumque igitur restitue, quo firmata prior pars vim integram conseruat Posterior autem rationis pars incipit ab illis verbis sed quoniam eadem est corruptae
Maurili , atque Albini vitae ratio, quibus ablatis Cyrillum Hierosolymitanum obiicis Episcopum, qui sub finem
praefationis Catecheseωn lactores monuit, ut qui eas describerent, nihil immutarent, aut a sincero textu auctoris exeris
rarent. Sed ad rem quid istud pertinet Deinde obiicis Augustinum, qui libro L. Retractationum cap. I 3. queritur, tuas in Iob annotationes suisse a librariis deprauatas non abnuo. Sed hic Fortunatus non queritur, librarios suum de vita Maurili 3 Albini opus cor rupisse. si res ita contigisset, Fortunatus poterat hoc facere,
qui vivebat adhue,4 Gregorio superuixisse creditur. Quinetiam, ille ipse est, qui ut opus illud a mendis expurgaret,
24쪽
consultius rogari debuit, quam Gregorius,qui conscribessis operibus aliis occuparetur Fortunatus Maurilij Albini
vitam componit, ita haec Fortunato vivente variis librariorum vitiis aspergitur.Tunc Germanus Parisiens non Fortunatum, sed Gregorium rogat, ut eam vitam a mendis expurget Dicimus istudaciationei exemplo carere. Sed auctor Maurili vitae, quam abiudicamus Gregori , cum temporum doctrinam minime calleret,ad istud mentis oc rus non adiecit, quod illius verba, si ex seipsis considerentur satis aperte ignificant. Petistis inquit in persona Greo ori vita is miracula qua Dominus per beatum aurilium atque Albinum Andecavorum antistites operari dignatus est,qua Fortunatuspresbyter luculentosermone descripserat scriptorum vitiis iam pane deprauatas, nostra
auctoritati eritiacorrigeremus. De Fortunato perinde acide auctore mortuo loquitur, quod a Gregoriana scribendi methodo prorsus abhorret Deinde a Fortunato scriptam Albini vitam, non a seipso restauratam laudat Gregorius, qui quod res effet sine dubio non taceret cum ex aliis,tum ex hoc quoque quod post obitum Germani,scriptam a Fortunato vitam, Albini laudarit. Istud autem ex libro de gloria Confessorum manifestum est. Nam de Germano Parisiensi Episcopo sic loquitur ea so. Ingrediente autem Chilperico Rege in urbem Parisiacam, post idie quam ex ingressus est ciuitatem , paralyticus, qui inportieubaini sancti Vincent ij inquaboatus Germanus requiescit in corpore , residebat, dirigitur rmane autemsacri ex*ectante populo gratias beato antistiti referebat. Nams stibio gre susparalyticorum, is eaeorum vibus virtute sancti rectituuntur, ct raro aduenit eius solemnitaι, quin ibi eius virtus Hendatur. Quibus verbis planum efficitur , hunc de Confessorum gloria codicem aliquot post excelsum Germani annis editum Ruse Deinde cap. 96. Albinus autem Confessor, cuius nuper ira liber
G Fortunato est conscriptus protero , obtinet se ipse impertiente meritosuum ostendi racula ad sepulchrum, c. Porro inter Augustini annotationes in Iob, whistoricurri opus latinum discrimen intercedit. Annotationum enim liber cum invaria&breuia diuidatur commata, si saepe saepius ut apparet, exscribitur, librariorum additiones , eb
25쪽
detractiones facile admittit.Historicum vero opus, cuiuusmodi fuit Maurilij, vel Albini vita, quae nec in breuia cdiuersa commata scinditur, nec eodem tempore literis pluries commendatur, non tam facile librariorum naeuos adsciscit. Id labentium anuorum vicibus, diuersis subinde notata is tribui consueuit. Quare Augustinus non perinde de reliquis libris, qui annotationum formam non habent, atque de annotationibus in Iob conquestus est. Tum demum obiicis acta Constantinopositan a Synodi, quae sub Agathone liabita est. Sed immerat O. Nam qui haecacia corrupta elia dicunt, non ex oscitantia scribarum, sed per fraudem Theodori Monothelita corrupta esse dicunt. In hac obiectione pro vero sumis, quod a plerisque controuertitur m falsum probatur ab erudito viro Francisco Combefis ordinis Praedicatorum Theologo, qui Mono thelitarum historiam nuperrime confecit. Sic autem defensa haec nostra ratio in demonstrationem huic materiae propriam evadit. Germanus Parisiensis ex
subdititi Gregori prologo Gregorium Turonensem em
Te rogat, ut Maurili atque Albini Andegavensium praesulum vita scriptorum vitiis iam pane deprauatas emendaret Gregorius Germani votis obsecundat, utriusque sancti historiam reficit,4 Germano dedicat ante annum 179. vel eodem certe 4nno , sed ante x8. Matidicin quo
vitam cum morte commutauit Gregorius vero cap. o libri de gloria Confessorum Germani iam defuncti miracula recenset, cap. 96. Albini virtutes quoque refert, quas Fortunatus peculiari libro nuper conscripserat. Ex quo perspicuum est, inprimis ante Germani mortem nondum corruptum fuisse Albini vitae librum , quem nuper a Fortunato editum Gregorius testatur deinde, si Gregorius Albini vitam ullo unquam tempore resecit, pluribus post Germani mortem annis resecisse. Haec autem duo cum ita sint, Maurili vita, quae Germano Parisiensi dicatur, tam non est Gregorio Turonensi scripta,quam ab Hesiodo vel Homero. Certissimum est Rainonis , vel Archanaldi opus, quod regorium auctorem mentitur.
26쪽
TER L, profitetur auctor Gregorium a Germano
fuisse rogatum, ut deprauatam Albini vitam emendare , at Gregorius sese id fecisse nusquam testatur, cum testandi oblata est occasio cap. 96 libri de gloria Conse rum, ubi patrata ad sepulchrum Albini miracula commemorat.Et cert clim apud Gregorium incidit sermo de quodam Sancto, cuius vitam scripsit Gregorius, id meminisse vix omittit. Cui rei fidem faciunt exempla, quae sequuntui. Ex lib. r. Hist. cap. 4o de sancto Illidio Luodin libro ilio,
quem de eius vita conscripsimus, memorauim ιι s. Ex eodem
lib. cap. a. de duobus Amantibus : Hoc que hodie duos
Amantes ocrtare loci incola voluerunt: me manimusque de
Au in libro miraculorum. Ex lib. 2. Hist. cap. s. de Seruatio
Tungrorum Episcopo Leuius beatum coum qualiter post multorum temporum patia sit trans tum , in libro miraeu-Drumscripsimus. Ex eodem lib. cap. LI. de Abrahamo Abia bate qui de atque operibus Abraha illius prioris refulgebat sicut in libro vita eius scripsimus. Ex eodem lib. cap. 36. de Quintiano Rutenorum Episcopo: Reliqua vero desancto Suintiano tam insidia, qua pertulit, quam ista, qua per eum Dominus operari dignatus est, scripta sunt in libro ita
eius, quae extat apud Gregorium cap. 4 de vitis Patrum. Ex lib. 3. Histor. cap. 1. de eodem Quintiano postea Arvernorum Episcopo: Reliqua vero qua gessit, tam virtutes,quam tempus migrationis eius,scripta sunt in libro, quem δε erus vita composuimus. Ex eodem lib. cap. 12. de scelestis quibusdam nebulonibus ad Iuliani martyris sepulchrum clamantibus Murnos martyr sancte si erueim sicut in libro virtutum eius conscripsimus. Ex lib. s. Hist. cap. 6. Anno vero, quo sum , id est, quo mortuo Sigiberto Childebertus filius eius regnare eoepit, multa virtutes ad sepulchrum beati Martini apparuerunt, quas in istis liberisseripsi, quos de ipsius miraculis componere tentaui.Ex eodem libro cap. 7 de Senocho presbytero Idem super infirmos multa virtutes Deit quas in libro eius vita scripsimus. Ex eodem lib. cap. 9.de Caluppa recluso: bis ab infantia sua semper religiosuήfuit.& post pauca:sicut in libro eius vita scripsimus. Ex eodem
27쪽
lib. cap. Io de Patroclo recluso qui octogenaria a late ab eedens a saevio migrauit ad Christum: scripsimus de eius vita libelium. Ex eodem lib. cap. in transiit posthacis Brachio Abba, cellula Mana tensis. Fuit autem genere Thoringiuin seruitium Vinali Mendam Dueis venatisnem exemeens, sicut alibi scripsim m. Ex lib. 8. cap. 1. de Auito Abbate: erat enim ibi basilica sancti Auiti Abbatis, cuivi in libro
miraculorum meminιmus. Haec autem cum summam Gre
gorij in citandis, quos ediderat, libris diligentiam ostendant, nulla videtur esse dubitatio, quin correctam a se Albini vitam indicasset in sine laudati cap. 96. Potuisset quippe facile ut de Quintiano semel atque iterum, sic temet de Albino diceres: Reliqua scripta sunt in libro, quem de eius vita reiectis librariorum vitiis composuimus rogatu Germani Parisiensis Episcopi. Sed istud non dixit Gregorius ad calcem illius cap. 'ε de gloria Consessorum, quia quod non fecit, id tanquam a se factum dicere non licuit Historiarum autem libros ultimum esse Gregori opus certissimum est, Gregorius ipse in eorum fine non obscure
testatur. Quo enim anno historiis, eodem vitae terminum imposuit ut colligitur ex Breuiario vitae illius. Vt huic rationi respondeas cunctam illius probationem subtrahis, quae initium ducit ab his verbis: Et certe eum npud Gregorium incidit sermo de isodam Sancto, cuius vi- iam iliescripsit, id meminisse vix omittit,ac cetera quae perpetuam hac in re diligentia ostendunt.Vbi vero totam hanc argumenti probationem ex oculis legentium eripis , statim exclamas, admirabilem argumentandi rationem ii monianta facile tibi fingis , quae debelles, atque ubi Gregorianum scribendi characterem expendimus, prouocas ad sanctos Lucam in Paulum, qui alium a Gregorio scribendi genium habuerunt. Sua est unicuique scribendi ratio, qua
secernitur ab alto,in internosci potest adhibita diligen
QUARTO , neque Mauri iij, neque Albini vita in Itabro, quem de vitis Patrum edidit Gregorius , reperitur si autem Vtraque a Gregorio edita est, cur in hoc-
28쪽
e libro neutra reperitur , nisi quod neutra sit Grego
Hoe argumentum, cuius partes Varie inuertis, sic aggrederis: Nemo sana mentu inserat, vita sanctorum MauriIVO Ibini non Di scriptas a Gregorio . ex eo quodiri non reperiantuν inserta libro de vitis Patrum ab eodem Gregorio eo eripio. Nec malEquidem illud inserimus, cum quae sati-cti cuiuspiam vita Gregorio hactenus vere tributa eit, in eo solo de vitis Ρatrum codice reperiatur. Cur autem Mauriiatii vel Albini vita , si opus foret Gregorij, extra septum illud vagaretur Deinde Gregorius non palantes & dispersas Patrum vitas, sed unum de vitis Patrum librum scripsi se se tradit ad calcem Historiae Francorum; Decem, inquit, libros hictoriarum septem miraculorum unum de visu Patrum scripsi quas ergo Gregorius Patrum Vitas composu1t, ille, vel Amanuenses corpus in unum redegerunt.quare insanae mentis non est abiudicare Gregorio vitam, quae in hoe
corpore non inuenitur Pergis vero aeuo iure enim tenentur auctores opera operibus infercire τι prouerbio dieitur. erambem recoquere ad DHidium easdem narrationes iterando et commemorando Siccine tuum nostrum proscindis Gre orium , qui dum unum de vitis Patrum codicem compegI, opera operibu infercit,ct erambem retaxit adfa-sidium easdem narrationes iterando vel commemorando siccine ut nobis incommodes, Gregorium immerito suggillare non vereric
s. V. QV ii τὰ prologum sequitur elenchus capitum vi
tae beati Maurili in hunc modum unda Maurilius ortus fuerit, ct qualiter a Martino eruditus, ct a beato Ambrosio seque ad lectorem ordinatus, pos odum Martinum sequutus eaterosgradus ab ipso acceperit. fualiter a Martino iam presbyter seiunctus Calannam mistam iam expetierit indeque i tum destruxerit, ME Hesiam ibi extruxerit iis postmodum istam diebus multis in- luerit,is multa ibi per eum Dominus virtutessereriessit siede resiquis sed ista scribendi methodus ad Gregorium uia ronensem non pertineti In Patrum enim vitis, quas noli-
29쪽
Broeomplexus est, aut in libro de miraculis secundo, qui Iuliani martyris historiam continet, nihil simile comperies. Quinetiam ex antiquioribus Gregorio scriptoribus nullus est, qui cum Sancti alicuius vitam composuit, huic tra octandarum per singula capita rerum syllabum praefixeris. In huius argumenti solutione primum mihi, bona cum venia dixerim, sic imponis Ruia in manuscripto Claudiν
Menard . de quo Latinoiosuscepta disceptatio est visa sancis Mauriij ramittitur Elenchus eapstaem compendiose complectens sua in ea narrantur et Deum a nobis adseribi Gνegorio Serua tibi quod tuum est,ru redde mihi quod meum: Hic ego diserte pronuntio, istam scribenda methodum ad Gregorium Turonensem non pertinere. Deinde, ais habere te, inter iusti mos eo dices visa fancti Mauνιl quosdam qui referantistinebum ist m. alios sus promus istum non habeant. De istis posterioribus, quos videre non licuit, tibi credere voIo, sed illis priori. hus adiicio, num sancti Germani Platensis, alterum claris. simorum virorum Puteanorum fratrum codicem, qui prae
antiquitate sua ad Rainonis, Archanalai, id est, opifieum tempus accedit. Cum ergo maior melior pars exemis piarium synopsim vitae Maurili prae se ferat, non sine rati . ne coniicimus eam esse opus Rainonis vel Archanaldi, qui Vitam Maurilij, prout extat in his manuscriptis codicibus, sub nomine Gregorii digesserunt,in a maioribus acceptam
interpolarunt, Mea, quae Magnobodus non habet ad diderunt. Surianam Maurili vitae editionem non mor T, pr pter ea, quae obsieruatione quarta notanda esse duxi Elenchum capitiam exeipiunt ista, quae totius operis interpolatorem designant: aino auoniam sancta Martini cotidianus discipulus fisemper nonacus, ac θ Nodums-cta Andegati ensis Eeese ex inisi, rimaniratis Digesimus
tertius humilis Episcopus, ob bonomem omnepotensis Deo, ne nono ei damonas Maariti . atque remissionem pecc mi. num anima sua, anno Incarnatio- Ddimis ira adhue MDAE mordana troas Epocopatus sua in xxv. baxem ramscribere aerequirere iussit Archa Idus sanc a Martini
is purus Silaranus iussu praefati omini Rainini seri t. ctroauisiuit.
30쪽
SE, τὰ Gregorius Turonensis, qui sancti Martini historiam adaeque nouerat, Martinum sub Iuliano Caesare iam Episcopum fuisse nunquam dixisset. At istud diserte traditur cap. . huius vitae Maurilij Maurιlius ab Ambrosi Messirianensi lectoris officium accepit. Interea pater ipsius, qui nobilitate aeviribus totam pane regebat Hesteriam, m-muni sorto praeuentus hominem exuit Maurilius vero sub Iuliano Casare Martinum , qui Turonicam iam regebat Metropolim, expeι iit, O ceteros graias Ecclesiasticos , WA-riamque sacerdotis Martino cogente suscepit. A morte Iuliani Imper. duodecimus aut decimus tertius fuit annus ille, quo Turonicam Metropolim Martinus regere coepit. Tam supinus error Gregoth non est, sed eorum qui Maurili vitam sub nomine Gregorij reconcinnarunt.
Inprimis me mala in allegandis auctorum scriptis fide versatum caussaris: quid itan quia paginam de vita Maurilij
fere integram non retuli, ea retulisse contentus, quae ad argumentum sussicerent, sed quod relatis a me verbis vim inferret, aut robur adderet, de meo adieci nihil. Qui d ergo meam hac in re fidem accusas 3 obseruationem secundam lege, quae hoc loco non necessaria prat termisi, reperies. Deinde,varias Chronologorum de annis Iuliani opiniones commemoras, maliis plures annos Iuliano, aliis pauciores tribuentibus lic concludic: Non potuit igitur fieri, quod
diei Latinoius, ut posit duodecimum, vel deeimum tertium annum a morteatiliani Martinus iveiperet regere Turonia
eam metropolim, sed probabile relinquitur , pontificatum Manini coepi se stibuἰιIiano. Hac in re quod mihi videtur, se expono: secutus sum Cardinalis BaroniiChronologiam, quamuis forte non probetur omnibus, sed cuius sequerer Chronologiam, parum interfuit, quod regorio restit extra quam certa , beatum Martinum haud hmperante Iuliano, sed Valente& Valentiniano creatum sitis Turonen .sem Episcopum Testatur ipse sibi Gregorius libro Io. Historiae Francorum cap. I. in catalogo Turonen tuam Episcoporum LTεrtius sanctus Marrinus anno octauo Ualentis se Ualintimani Episcopus ordinatur, 3 post alia Consummato