장음표시 사용
11쪽
Ac primit is uidem locum illum onophoriteum Mem.
phonte Gophista princi pom isse Omnes perhibent, in Antisthensem sed iro post tuom miseriam' recto iam statuit JOelius.' Tribus vero pia Continet colloquiis unus SubeStilialogus Noe raticus i luo anno foro 386 icto Cynicus Socratis mortui iam porsona nihilus disciplinam suam ipsius dolon-dobat ab Isocratis, quom sub Antiphontis eius to lue mortui
causa no id tu idem constat robus civilibus iam ineubuiSSo. ne tuo mercede accel la Juvotio. instituisso ob luxuriosius vixisso vel Dda tonsa P discipulis promisiss0.3 Ita tuo ditificillimum is Miseoptatu luemnam me diversorum Anti-pli Ontium numero Cynicus in holito lubuorit No RhamnuSium intellegati rus, meo luido iudicio nil obstat immo qua certa de Statui possunt talem suppeditant Virum, lualom Antisthenis fuisso posuimus Nam n in temporum rationibus moror. Orat quem tropter Vitae cultum quam maxime Cynico displicero oporterset; praotero Sicut Isocratos
hic iuidem Antiphon oratoris artem exercebat mercedem luesino dubio poscebat. y Noquo obstat, quod a Xenophonte addebatur cognomen εω σοφισζῆν, ' quoniam non Solum Oratoribus ipsis, qualis erat Rhamnusius, set ab aequalibus et a posteriorum semporum hominibus tribuebatur, sed etiam Xen Ol honto non si sesumptum nisi se dialogi Antisthonici parte ea, tua ad falsum Isocratis usum refellendum VOeum inter Se OppoSitarum iονι iL te et fιλOGO su notioneSVern ne genuinue Xplicabantur atque ita adhibobantur, ut Socrati sesso philosophantis laus, Antiphonti cognomen Ophisino. Aristot lom autem a Saul pio reli UiSqU OmnibUS Aristoteles. prorSus neglectum ratione illa, tua auctores laudabat bono perpen Sa SeiunXiSSe primum apparet Rhamnusium et fragicum. Quae pro se simultato illa Socrati cum Antiphonto sexorta tradit Ara Diols), cum o Xenophonte non hixerint, ad initidom dialogum Antisthenicum ros ronda sunt. Sed cognomen illud Onie tori si ερ tros γεος neque X OCneque e alio luodam diab)go Antisthenico ' dosum potorat. Fuit igitur Stagiritu Antiphon quidam cum divorsus et ab Orator Rhamnusi et a ii Oeta tragico, ut cognomine ipso evadit -- cognominoquo Coniectorissati notatus, tum talis, qualom ab Antisthono in dialogo Socratico a Xenophonte exscripto induetum Ss i utaret. Qu0m undom ibonio dicas atque eum, cuius alibi cognomino noti addito laudabat o iuvestionibus naturalibu mathematicisque sententias. Ergo Aristoteles primum quidem
divorsos hab0bat Rhamnusium, tragicum, lillo Sophum quem licori mihi app0llaro de indo uno virum ab Antisthene
12쪽
Iton est nisi conisectura hominis satio doctissimi sagaci SSimique, qua num arobunda sit, inquiremus, eum Viri illius, quem subesse posuit dialogo, naturam atque indolem fragmentis Xaminatis cognOVorimus prior certa memoria
niti videtur. tonim tragicus quidem, de quo a Dionysio Syracusan necato Rhot. II p. 1385 a 10 dubitaro' noti
licet profoci non Ohim alius orat at ime Rhamnusius anno 411 damnatus, sed otiam diversus a Socratis qui fingobatur aemulii, luandoquid om non iam inter vivos fuisso vid turtum, cum Antisthonos diali,gum didit ' Ita tuo nil olinquitur in ambiguo nisi distinctio illi Rhamnusii a conloctor Seu phili)soptio. Retinenda igitur Aristotelea, donec alia suadon testes locupletioreS. Plato autem philoso IlliuS. luem adiungere licent, cum Rhamnusium sumol volitat artis Oratoria peritissimum laudaret Menex. 236 a , sophista vol conisectoris vel philosophi nominis montionem nus luam socii ' nimirum non habebat cur hominon iam pridem mortuum vel impugnaret voldoiondoro impugnatum. Confusionis ut in sophista illius cum Oratoro, iunctposterioribus temporibus valebat apud veteres, nobis quidem
primus tostis os Phili domus El,leursus B 93 Diois . Contra Didyinus, qui unus orat Hermogenis auctor, diversos distinxit Antiphonios A ). Sod omnino luidem complures
xstitisso Antiphontos cuivis otii ore licuit, cum XStarent huius sei testim Onia in o Huoρι fς. Duo autem distinguendos esso litteratos critic cognominibus freto non potuserunt non probare diali gi σπερ σκοιν riui Aristotelici Momorabiliumque senophonteorum loci, Oratione adhuc SerVatae, memori do intorprset sci Chrysippi o Antipatri tostimonia B 80 Coni octura igitur auctores distinxit Didymus: scrilita
auton nulla alia rationo' usus distribuisse videtur, quam ut oratori ration os vindicaret, alteri cetera Omnia. Quare Didymi sontontia pro undam sento in quo tota disputatio ΘXstruatur'), QSS non potest. Hoc tantum liquido apparet nota fuisso grammatico scripta Antiphontis nomino insignia, quae appellare licuit λογοι for Zoc oro dii tiri γορικροί, λογοι
viri nonnulli ruditi sibi orsuasorunt Didymum hanc opiniono aut in praseiatione commontarii in oration o Antiphonteas compositi aut peculiari libro Xposuisse, errare videntur. Huiusmodi nim libri nullum aut certum aut probabit vostigium no ullus Didymeae opinionis auctor praeter Hermogenem et Suidam). Ac odit, quod dissimilovseri si Didymi astat Antiphont0m oratorsem ab hominibus eruditis tanto studio tractatum Ssse, ut, si quis copiOS de eo dissoruisset, gratiam apud aequales initurus fuisset. No Dionysius quid se Halicarnassensis magni aeStimabat Dionysius Ha- luem Solum reSpeXit Oratorsem, o in do distinctions illa ζ rn ηβen8 8. quicquam habet. Sod claritassem rosor bat Antiphontis nomini DionySi Caecilius. asequalis Cascilius Calactinus. Qui Atticistarum quos nominant princeps, ut Studiorum Antiphonteorum subsidia suppeditaret, si disputation0m primus instituit poculiarem se toxicum
paravit. Atque eundem eum putasse oratorem, Oeratis Romulum tragicum cum X aliis rebus apparet, tum e Vita
illa Antiphontis qua sub Plutarchi nomino perperam tertur
3 De sermon enim cogitabant praetor alios oel II 639 Croisot Histoiro te. IV 4 3 Emendandus enim locus spinosissimus cum Sauppio cl. lassAit Beredis P p. 108, 2, Antiph. orati. y p. XLII Dietes oi πεο οἱ
Ut Sauppius voluit praedicans locum Hermogeneum tamquam illum quo nulbis in hac quaestione gravior esset p. 5 , laudibusque xtollens Didymum tamquam hominem superioris saeculi eruditione exquisitissima et reconditarum notitia litterarum insignem p. ).
13쪽
sermons ad ioci iudieium Plitiost rutus librorum. luos ipSΘin Sili Xisse id tur ileseri litio nona Vitu autem Philaroliea ipsa e Caeciliana tota ita hixit, ut prinnam ilia idem describerentur. tua nune L gimus ab initio usi tuo da 15 . . to ς
Phitarcho is igitur addito se iudici a Pliotio ussorvato taliis luibusdam frustulis aliundo opselon dis in togra fore
Hormogo non autona non nituntur nisi O iluod grammaticus Ot Didymi senti ni iani cognitam habuit ot Jaoc illi pro quo auctorses ab ipso adhibiti laudantur Thucydido Rhamnusii disci Ilial eoni 'c'turam uuRS sonti uitias inter se diserotiare se Su Suo ipsius permotus iudicabat. luit ipse cui liu didis sermo similitudin sena re-sserro non tam rationum Rhamnusii tuum it rius Antiphontis libri do vori inte. Totus vero o uocilio , pondisso vid0tur Adrastus Perit,ateticus Α 4 tui cum g rot εεο ι ιν εν Ohim: Ἀκοις' Ut iniuria manu ad hi liuerint Sauppius muri Rehiu- miselesiuS, Joeliu . Qua de schola quadam instituta narrantur aut ad Xenophontem rodeunt aut pertinent ad Orator m.
o do toxippo abo bat o do Antiphonto ipso. Nam X Adrasti copiis Hophasestio, quem grammaticum OtiSSimum
Nec non Caeciliana sunt, qua proforobat Diodorus Diodorus. ap. Clem Alex. Strom. I 16 p. 51 14-17 St.), an non Siculus rorum scriptorum Celeberrimus, sed Valorius, alori Pollionis filius, libri, cui inscribebatur 1 Qγησις cur L. TO 's vcs v graoce Oi COD Iιν, auctor ei P auly)- isso a S. V. Diodorus r. 46 Suida voro ominata sex Hosychii Milosii nomalologo Suidas. sine dubi exscripta ad grammaticum redeunt, tui Didymo compilavit cum Caucilianis. Elonim secundum quidom lemma nil continos, quod non conspiro cum vita Plutarchea. Discrepat tantum quod de Socratis aemulo memoriam omittit aliique viro singulari attribuit, do quo agit lemma primum. Terti autem non probatur nisi grammaticum illum suo arbitrio libri, tu alliis tostibus confirmantibus circumferebatur, interpretatorii auctorem seiunXisso a Coniectore, Sicut OniunXerat eos suo arbitri Didymus. secundo doniqiu lommati quae insunt, universa aut ad Didymum aut ad Phitarchum personatum roterri possunt praeter cognomina illa λoros aγειρος et IOICO quae Unde rOVenerint, Cert Statuere non licet. Constantinus postremo PalaeOcappa violarii, quod dicebat udocia. Eudocias cf. sesterm Biogr. Gr. l. 236) Veru auctor,
14쪽
partes consuisse satis hab0bat ad verbum exscriptas et Suida st o Philostrato unum quo do suo addidit idcis λος
Haoc summatim do tostimoniiS; unde apparet, ne numquidem eorum quae statuebat Sauppius, invictis argumentis domonstratum osse. Nunc ad philosophica Antiphontis scripta accedamus. Ordiamur autem. Si placet, a libro τερι ouO-νοίας Scripto, quippe qui principem locum obtinere videatur.
Hoc quoquo do libello inter primos meritus est SauppiuS, qui cum aliorum oratorum Atticorum tum Antiphontis vel Antiphontium quaecumque exstabant collegerit reliquias Sodeum non assignaret libello, nisi qua ipsius nomino insignia traduntur mistula tam perpauca quam minuta O. A. l. l. lag. 84-973, o do argumonto quidem praemonuit nisi exigua cf. Comment. p. 14). Neque Satis phara efficiebat Blassius, tui eodem quo Savppius modo donuo fragmonta odidit Antiphoni orati.' p. 136 sqq. fgg. 106 119 1. . . I pp. 111 sq.). Quas ob res haud magni fuisso libor vid0batur, ut Zellerus ne montionsem quid om eius iniceret. At amon hincco thrixisso coniecit lassius longissima locuplotissimaque fragmenta, quae in libri nomino apud Stobaeum servantur, praeter duo 604 61 D' omnia. Quibus pra0sortim adscitis se A. Croisset Annuairo . l. p. 14 sqq. et II de Wilamowitz Α. . . . l. libelli sentontiam accuratius adumbrabant. Atquo Wilamowitzi adstipulatus os magna ex parto Th. Gomporc Grioch Donlio I 35O), omni H Diois, qui Fg. d. Vors S0 d. I p. 556-560, d. II p. 587-606.)' reliquias et Vetorum auctoritato set viri docti opinion libollo attributas, quo modo adnotatione ingenii plena illo praeceperat, disposuit congestas Argumentis vero firmis nequo Croissetus sequo Wilamowitzius usi sunt. Nec non alii, ut Bureschius, Oelius, divorsa prorsus do eisdem rustulis Antiphontois iudicaverunt, neque ipse, permulta quamViSreetiSSima Osuisse eos concedam, omnino illis assentiri
poSSum. Iii oditione ultera adnotatio critica cum Xplicationibus adiecta paucae lectione mutatae, numeri ita translati sunt, ut prioris editionis fragmentis 3 53 a. 4 a. si respondeant alterius 3 a. 53. 5. Pa.
15쪽
Quo sit, at meam ipsius do ibolli argum sento opinionompluribus verbis insunt piis et Xponam et Vindicem qua opera pro dubiiS, qualia proponebant illi, proferam forte
Tituliani sero oriundam ontum iaciamus ipsius ambigua interprotatio Obstat. A fragmontis igitur initium sumsendum. Quibus t enarratis et explicatis uni Singula Sontentias illustraturum tum singularum inter se ne sessitudines domonStraturum O OSSP Sporo ut non solun libri consilium atque argumentum PerSIiicianuis, Sed tiam, quo nuctor fuerit animo at se 1 indole cognoscamus. Ne sero libri tractandi lineam senta refecta ulionis adscitis denuo Obscurontur prinium piidem omissis quae interprotationi su curror possint aliis rQbUS,MUnm maXime potero continobo me in AntipliODtois ipsis. Atque laudabo si id om num oros, piibu Oniata fragmenta assoruntur in Diolos libri sedition II adponens semper numero Blassiatis S; noe non sequar sextum a Diolosio conStitutum, d notans ubi eum quo se ut in logenda esse vel Diolosiana confirmaticino indig0re putavi.
usum magis favor urbitror mea et Optime unam tesseram repOSi tum auctorem respoXisse puto quoniam totus lusus
redint0gratus haud ita prior se infectum reddit, ut tesseraseunius altera positio positionem cuius loco iit priorem. Sed quocuni lue modo locum interpretanuar. O certe confirmare eum Harpocrationis explanati domonstrat Vita, quam egiSti. Retu St, De lue, Si non octo eam to gisso intolloxisti υετανοῆ farra γε mct γιροι δριοι σειοι), ab integro illam agere potes. Hud si falso pam to gisso intoll0xisti cum in verbis Antiphonteis quotquot exscripta praebet Harpocratio, non in Sit, e eis, tuae vel Succedebant se antecedebant,eitici potuisso oport0t Do falso igitur vita usu in libollo Antiphonto disputatum Tnt. Cuius disputationis num seliquia eXStent SeruiRndum. Et abomus fragmonium 53a'127. At X Ortim numero g. 53a est, quae libri tituli omisso auctoris tantum nomino inscripta ab Oanno Stobae sexhibentur. Qua Secundum Oelium univorsa Orto spuria sunt neque ab Antiphonte nisi 0rsonato in dialogo luodam Antisthenico pronuntiata. Sod Sermoni proprietatibus rodarguitur prorsus sentontia. t- enim Antisthenem tunc quoque, cum alium induxit loquentem, Suo ipSiu Sermone Sum esse capite Xenophoni Odemonstratur a Stobuo Ver locos exserit tos longe aliam praebere indole in ut luo naturam, cum do stilo Antiphontoongemus, facile evineotur. Accedit, quod se dialogum p 1idem aptim fragmonia Vorum hoc germana illa atquologitima osso testificari Opinor quod in unum Cum ceteris
fiagmentis Ordino aptissime redigi possunt. Quo simulo Sauppi sonisentia optime refutabitur, qui ad politicum librum ποδεο ς Stobaeana refersebat, o Bureschii, qui de poculiari quodam cogitabat volumine, cui inde fuerit τεχνη
Εtonim tui est quod melius fg. 52 10 praeeat quam fragmentum ipsum tuo tractavimus 53al 1273 Statuit senim
16쪽
illos qui 10licos aliquando fieri studentes elices esS0 0- lueunt neque Spectari omnino doctrinam aliquam, quaeliace vita neglecta alteri studere iussorit. Iidem neque, quod putabat Buroschius l. l.), alii spec- g. 63 tantur iragmonto 53 126 a Stobaseo in capitis, quod est γ ερι adtraa - Itbter ρίa - νιλεονε2ίας, parte illa de avaritia omnium malorum radico allato; quod pulcherrime qua modo composui exeipsero xistimo. tonim Ut opes inquit, quibu fruantur comparent, Sunt, qui labOrantes paratis fruendi tempus omittunt; sed gaud0nt hi laborantos comparando, doloni utendo ruontes.' Quidnam melius dictum, quidve magis convenienter ingenio eius, quem rerum conditionem Summa arto descripsisso satis habentem renuntiasso praeceptis profersendis cum vidimus iam tum certius vid0bimus Quaro hoc quoque fragmonium non solum Antiphonti dandum, seditiam ad eundom
αερι os toro a librum referendum est.
Atque plura an de ingonio philosophi clarissimo aperit. Ut Horatius c. I 2 sentia nisi usurpatas divitias
natus Si parcere noluit, sed frui paratis; μονὴν summi apstimabat post mortem esse quidquam hominem negabat. Eando autem do divitiis sontentiam fragmentum prae Ig s ibo longissimum 4 128; nequo dubito quin cum SerVntum in modom quo fg. 53 a 27 capito Stoba0anoyy tum in ro- liquias Ino tractatas rupprimo Auadrans vora in libro περ osιονοίας exceperit 1g. 53 126. Sod iamiam fragmonti ipsius Oxplicatione opinionem
Fabollam es narraro auctor ipse confitebatur notamquΘquandam eam esse te vocabulo in cinitio posito indicaroi III 10 30 Η - 10 40 Gaiss.
17쪽
eum puto. At quo haecce sest Homo alii luis cuni aliun multum urgentum re logisso' vidissset potobat ab seo, ut sibi mutuum daret L Voro h i. p. 17 adn. 2 suspicioso malignoquo animo' negavit abdidit tuo urgentum. Certior
autum factus tortius illud surripuit. Qui abdidorat igitur
paulo post re V rsu non iam invenit pocuniam. Itaque quam muXimo dolens o nil versu pi nosortim quod non usus Sit
pecunia neque dederit petenti, qua ut ipsa sibi servata Osset se nil alii onoro attulisset.' obvium quo iactus illi
aegre hoc ferret, Omiit; immo prasesto sibi illum otium nunc OSSe putarot noque amiSSum lapide modo ius loco oposito. Num inquit. Omnino non usus os illa, cum tibi rat praesto;quar ereptum tibi esse quicquam credero noli. Eam fabul in osso arbitror auctori nutem PotiuS X- planationem quum verba hominis in fabula inducti, quase addita b guntur dicam inscce: uncum quo niua re aliquis neque Su QSi ne illo utetur haec. Sivo raost ost Sivo Ilon St, De tuo maiori neque minori si os dotrimonio.')Etonim si cui' ibuis non omni parto bona dare obiit, pe-
idem habet, sive habet, sive non habet: iluae habet enim rerum non sunt nisi umbrae. Nostleio Euripides ales Dicliter de griochischen Aunklarun p. 34i igitur non accedo neque mutaverim cum uechetero βλ πεται vel Nauckio εχει).' Duorum locorum Stobaeanorum cum sex diversis sontibus neque ex auctore ipso morilegii compositorem hausisse sua clare demonstrent
dempta utraque ro privaVit.' )Ut oro in Homori vangeliorumque quae dicuntur, similitudinibus' in nostra quoquo labolla non omnia ad rem probandam portinere. Sed quae XOrnent tantum narration om Complura Sse bene respiciendum. Argumentum tonendum; quod est Divitiis utero, nam divitiae, quibus non uteriS, divitia non sunt usu senim solo divitia fiunt. Quid nonno vides aptissima haec esse, quibus fg. 53 126 subsecutis perversitas illic castigata quanta sit, Xemplo demonstretur. Et ne hoc luido loco praescripta dat auctor. Continet e relegasso ad 0gom illam do divitiarum usu. Quod autem mi inutionem diori, fabula tribuendum osse videtur. Nemporinus est X hirimis utendi modis. At tamen probasso upparet auctorem alii dare pecuniam, Sod ido tantum, ut tonoro aucta maior rodiret. Boneficiis
igitur abominatus non est, quibus ipsi bene ierot noluit nocero ullis si nocendo nociturus esset ipsi. haud rigitur,
discrepantia se, uter genuina praebeat, non habemus, quo diuidicemus. Quar in dubio relinquendum, utrum cum 16, 30 Η., luem locum praeferobant tu Mius otiiolestus'. scribendum oraν - βουληται, 'PD 'Hν καλ-,εκατε νέων, an cum 101 19 M. a Sauppi et Diel0Sio' praelato coro, ,
πενης Vocem Graecam eodem modo usurpari atque pauper Latinam ct Hor ep. III, 12. Selioc. ep. 87 duritig ), et πτωχος idem SSecitque inops se nichi habend cf. Aristoph. Plut 552 quamquam constat, hoc loco nostra ratione Vertendum SSe, qua Sequuntur, Stendunt. Quod non bene congruunt haec cum illo D παντελῆς, molesti tantum auctori dabunt crimini.
3 uolichori libor notissimus Die Gleiclinifreden esu in primis inspiciendus praeterea, quae poeta de his rebus Senserit, ut intellegas, relego te ad ea, quae Carolus Spitteler, elveticum quem gaudemus esse praefatus est in librum, cui index est Extramundana. Inter Graecos autem non omitto mentionem facere armenidis illius visionis, quam perperam intellexit Sextus Empiricus ingula Scilicet αλλ r-ικως, ut di
18쪽
mam Xistimasso Virtuti m postea et lag. 58 59 vid obimus. Dedisso autona sexistimabat et divitias et sapientiatu deum o λεod Dei ess prasebore bona vel omnia Vel partem vel nulla. Iudibrio igitur ortales de sesso sontiebat. Talia ilicor possumus o fragmonto Adicisendum fortasso aliud illud 103l1,2 νιλ , χρηιιι ιον. Sed incertum Oeneque magni momenti. Maioris hab0o, quod exemplo est fabula in Od enarrata Vitam reponi non posse ne lue Stulte facta iniecta licero fieri quippo suod reliquiariam nostrant humesquo et intor- prolatio non i t iligostionem probaro mihi videatur qua Omnes iniser sese cohaerere diXininis ita ut unius do stulto vita usu capitis olim ita orint membra. Atquo successisse sibi puto, ut alterum altorum excipOret, si agmenta 53 a. 77. 82ὶ
52 53, 103), paucis orto in tori sectis 54. ' Cui capiti quas
ultra adnunt oranda eSS Videantur, cum non XStent, Pergamus ad alia. 1 ι2. Atque Ordiamur denuo a fragmento parassem 51 132 ilis quoquo apud Stobaeum Servato.' Vitam accuSat ει -
aiident iubemus selitentiam, quam in Homeri Verbis vituperabat Plato de rep. II cap. 18. . 3 Wilamowit Zius ab eodem g. 53 initio capto omissis quae superiore loco inseruit T et 2 luod tu omnino non commemorat 'sequentia fecit 53 et 54. Croissetius composuit 58 53 54 iterum M sicli. Diolestus 5 3 et 3 transposuit.
irolii Oς cce pyῖος. Quibus Verbis humana sano specioinduitur ita, ut tρει et κακίti a Prodico in fabula illa a Socrate Xenoldionio narrata alia res ab Epicharmo, Ennio Aristophano, aliis.' Quod vero VOX ευκαυὶ IOPVτο iudiciorum formon petita est, hoc non probat auctorem fuisso in iudiciis vorsatuna voli rationum iudicialium conscriptorem. Soquuntur autem in codicibus Reeeo I avsua Irεῖς si χωριε. Quae emendanda esse arbitrabantur praeter Buroschium, lutcumquo ad locum dolati sunt. Atque Sauppius quidum quam facillimo modicamino usus prius o. . scripsit: e avit rei ον O; ια-ριε oi dia ἐχ υν καὶ ιεριχευν). deinde γαι - εια is 9ς .cυς ire κύριε, einelitu autem ycii Matit ud dolebat; plura mutabant ceteri ut Blassius, quem Secutus Stiuem m-leruS A L. Tli, Xhibet 0 ς l3ια-ριεὶ at Dieiosius et in prior editiones of in altera ὁ βίος κδει γ uti Masr 0ς υς Ma-ριος. Haerebunt igitur adprimo in Vocativo illo usu eZπιρι non patientes scilicet invocari aliquom Sod into
liolatoris malignitati Vol scribarii stultitia atquo inscitia0 potius talia dederis quam auctori ipsi 3 quidem nescio, quO- modo tulis corruptela irrepserit contra nil obstare ut i, ne Antiphontoni hanc allocutionem adhibuisse dicamus. Neque dialogum hanc obissem librum uisso ponendum est, a sivo ab Antiphonio compositum ipso, Sive ab alio, fortasse Antisthene. Nam poeta quoque elegiacos, cum Soli loquerentur, Vel amicum vel discipulum ullo qui solitos osso constat.M Cum
Similis Vocis πολε/ως usus Thucydideus notus est nec non quae Similia occurrunt apud poetas medii quod dicitur aevi germanicOS. Prior o inducendus es et -jedes Lebon ' ; at vix vita beatissima Et κατηγο9ηrος dici potest.' Apud Platonem os ιακαοι obviam fit e g. Protag. 309 a, Euthyd.
- Cf. V. g. heognidem Parmenidem Sauppius igitur recte monebat . 17 Ceterum ex eis quae hic addita sunt, aκάοιε, iure eon eludimus Antiphontis libellum ex more veterum ad certum quendam hominem scriptum fuisse, ad quem omnem sermonem suum dirigeret.
Do Bureschii sententia qui p. 78 lugentem appellari putavit, Ud infra.
19쪽
elegiae is autem ion uno tantuni numero conspiraro libri; ερι osmiosa auctorem intra eXplicabimus. Adverbium autem, quod odona modo nodi erat Criticis, Icili se λιμὸς non minus
apte Stat, illo Sauppii si vo ad iocto ei Eurip. I. A. 43,
si vo non dioeto. Nimirum cc ρω ia Se pronuntiaturum osse Significan auctor: Cui vis, inquit, accusationi obnoxia Ost vita, mirum in modum mirum quam bono , o boare. μ quid, nonne beatu quidum aptissimus Ost, cui admirabili ration vituporari ne castigari OSSe eam demonstrotur Atque reliqua quoquo fragmonti intorprotationin OStra adspirant Crimini senim 'IaSi Sunt, qua Vituo dantur, negati Scilicet uno non haboat bona uisirmatisi inibus turg ut malis.' Non inusso senim huic vita quidquam bundans' Vol magnum vel Sublime, Sed omnia minuscula set lovia ot parvi semporis' set magnis doloribus permiXin. Pluribus piam lilii auctor utitur orbis ot his foro synonymis libentser hoc Cynici orbosi lictionsem indicaro Sintians ni tamen parum trita Voce Sunt. suam quas Cynicus appelles, collari filiae alii pili proprii Omnes proferenteS. Conchision uia igitur semio faciamus. Sublimitatem abundantiam, diuturnitatem, dolorum absentiam cupiobatntactor lune Iam non III peditet, mi Serrimam increpabat vitam Totam vor Vitam miseram iam diXisS nos quidem
Et ecce prasesto est fragmonium aliud 49 131 apud
vitae pars Vituperatur ita, ut e totius accusatione desumpta
3 Primuin καὶ lotoniluni Ase Xistimo. luia neque quae Sestuuntur Verba coordinatu Sunt prioribus, neque eae δει ν-O HOC ODrε--DDrEStare poteSt. Ne ille gravis est emendati in tanta particularum καὶ abundantia.
J0gere nos anilestum sat Agunt nim Servata de aetate, qua matrimonio fruatur homo. Incit iunt autem ab hisce: f ρε δὴ τρυεH διοι ' o litie la o reo , λεν Do priore igitur Vita antea notum orat eadem quo disputati praebuerat Subiectum, luod desideramus nunc o Gre ρ ω cod. Et ad O VOX USurpatur sis V noque Vel ' otii , quae in g. 51ll 32, set adsem induitur specios humana. Nequo allocutionem luandam contineri sis δὴ hoc neglegendum, J1ippe quae Congriant optime eum se sic moi illo. Diem autem Vel octoni, qua nuptiarum feminae 'Iecupido prima orta Sit, nova fortunae ), OVae calamitati Sinitium lacero ' dicit auctor Alfirmaverat igitur iam ante nuptias calamitatibus obrui Ominem. Ac probat sontentiam nova illa t0rae r is cir bi γύJέος ivgrim I Q i. e. magnus ibo homini matrimonium. Stai-gularis est vocis Dria,P hic usus sequo aliud Xomphim in-Vonisse me confiteor Sod optime explican his breviloquentia
nil vos iκπε 3. Accuratius de hisco robus postea nobis erit agendum intoro satis habeo elogasse ad ea quae Optinae xposuit ilo Villamowit in Ind. schol Gotting. s. e. 1893, Ρg. 19 sed aliora sontonii ad priorem firmandam allata
3 Ita legendum cum Sauppio pro oooελ δε o contra Wilamowit Ziust Ierm. l. l. De vocis hac vi d. siue exposuit M. Heinge Dor Eudaimonis-mu in iter rioch Philos. LeipZ. SitZ.-B. h. l. VIII 188 3l cap. I. , ολει optime stat neque mutandum eum Salmasio in ἀοχνὶ Quod eum de sermone Antiphonte agemus argumenti probabimus. selius ita opinor Xplicari, quam πε2 UUλης γ υν. R CI. Xenoplianis Verba notissima Vors. g. 2 g. b. . hi adem est opinio Heserwerdent; et Diei μ' ad loe.
20쪽
ri Vora thema probanduit proposuerat' me non Sequuntur ei. g. 51 brovissinio contractu nimborior Rrgum Din. Nam o bis, ortitione et anaptiora adhibita X ponuntur haecco: toniti si multor non apta' sit quem in modum i . . quanto I ero, i. oci Diacior det g. 1 calamitato uti homi- non oportet Asegrum soni in sest divortium, quo De inimicos reddere. y nogrum , Ossidero tale quicquam. Mi Ohilitatibus potiri tutanto in ducor molostius. si omisi adhuc orba oti
Latin se odi quiliseo puto in torpretationi Sint illium mu-Ximo ambiguuo. Nec non hira in is oriclitati sunt viri docti'ὶ spino tum n non clariorem roditi disso b cum arbitror. Dixit no Orto ultor a grum inimicos sibi ac ro a dii nos multoris, si vo dis Oidium postuli t maritus si vo postulo tur beo, quippe qui con Stili Oiit cum illa An potius a0grum est inimicos sibi sed loro ad lino sol unitioris ot ipsius . si quidem qui l OStulat, ut Concordes Vivunt homin0s vo coniugos)γAn il inici loquitur, qui amici concordiam quid om ab aliis
Urmora de matrimonio terminus est ut dicunt technici S. ASyndetum autem, plod dicitur tollendum non esse cum illesio , sui pro Dima legebat νωκον ν ε superius enim tiatum v χαλεποe Oee incipiones doctarat.
postulantis discidium vol factum volciaciendum vituperant γAn quoi illud ad coniugo ipsos portinos γ' Noscir mo consitoor Sod si ilicor aliquid o verbis in torprotationis incertiSSima licet, apparere puto nolitisse auctorem discidiu. Ne lue neglegendum si AOP i κεχ it a non soli1m fragmenti 51 in modum tam illium sersonas induci, sed etiam ita adhiberi, ut ῆJovi P sunmii nosti mari mantios tum fiat quod idona cum in g. 51 0proliendimus, tum in 3 ad Jlu; vota v antea
Mahina igitur auctor matrimonium alipoliavit, si quidem multor non apta pessimae sint Onditiones. Nunc repetens initii dud V - Γ, ' asyndolisi tuo donia usus ' Optima eSSelion it. 3 Atque con odit iucundissimam ess o dulcissimam nulli proni gratam homini inprimis iuvoni ' sod Odom, quo tu eundum sit loco propo otiam osso ingratum molestum . quam sententiam donii duplici ration probat. Primum enim non Olus quaSi Dr isκεις incedere VoluptateS, Sed succo dor illis et doloros molostias o laboros.' - idos mixta osse VOIuptatos cun doloribus, ut confirmaverat g. 51. Sontis d0pingondi vim qua vivas ante oculos tamquam numina habes atque genio Voluptates, Ol Oros, labores. Neque nim merRS SSe Voluptates, Ruix et Olympiorum
i Hoc conioeit Diolosius attulit quo Aesch. g. 1236 sed num recto interpretatus sit ἀξιωοavra καὶ μοδεν ra , Braut uni Brauligam hatton sicli egenset tig drili beluiaden , vehementissime dubito.' Quod non mutare licet cum Sauppio in V - λ' Perperam pro λε Moco Blassius scripsit γενωδω, cf. Dieis.' ad loe.' παλίγκοτος hocce loco nil nisi adverSu Significat, neque παλιι particulae vis quae suam tribuenda.
β νώ cod. A. a m B. νεω rili Cl. νεα-ο3T Mein. FortaSSe m tenendum.