장음표시 사용
11쪽
-Virorum doctorum sontentia ch. Frisdiasndar l. l. III p. 430)oannes duodenonagosim, iam prodiit Putavoriis igitur seMartialom illo tompor non totum Silii armon, as car-hminia partem si eius consilium cognitum habuisas. Quamquam auctors sadom sere coniciendo assecutum ess gaudeo, quae ego iam ante hos octo annos viri doctissimis ad scisntiam iuvonum littorarum studiosorum tomia dam ordinatis proposui, tamen opera mea in hanc rem rursus
inquirondi vix futtilis sit, cum et argumenta satis firma, quae in illa disssrtations desunt proserre possim, et nonnulla, quas Schinholius rastersundo vix lsritor fratrinxit vel plano
omisit, accuratius excussorim vel addidsrim.
Ac primum quidsm s libri torti vorsibus 607 - 629 dicendum sat, quibus Domitianus summis laudibus iisqus ih
Summam turp0mquo adulationem compositis offertur. Qualis sit horum Vorsuum consos cum antecedontibus, paucis
Oxplicaro mihi liceat Hannibali Alps transgresso cum aditus ad Romam pater vadoretur, onua Romani dilectis valdo timens, ovom precibua adit. Qui eam solaturus vaticinantis in modum exponit bellum Romani bono venturum stimperium Romanum longo tomporum spatio informisso Flaviis rognantibus altissimum glorias et potentias gradum ascsnsurmn esse Vespasiano statio indo a v. 597-606 4scam tantum versibus, collaudatis, poeta viginti tres orsus, inde a v. 607-629 - ad Domitianum maximo orborum 'rnatu prasidicandum adhibet. Ex quibus quid lucri in nostram disputationem mansi, facit intellegetur, si singula laud tionis partes accuratius pertractabimus, id quod eo iustius fisri vidstur, quod in coinnoniariis editionum non satis e spicus illas xplicatae sunt. νVersus 607 pocta ad ros, quas a Domitiano in Chattis anno 34sstas mas o sonus' smonstrat. Domitianuas hoc bello ovorsus cum simularo a victoriam reportavisse
12쪽
eo sumptum At. Versu 608 animum advortit post adbsilum cun Julio Civili annis 69-714sstum, cui Domitianus Muciano duco intorsuorat. Quod anno asptuagesimo iuvenis, Capitolio a Vitollianis victoribus inconso, in oriculum vitas vocatus est, ad id portinon versus 609 st 10. Non insinhonestissima adulations poeta V. 12 st 13 exaggoratres, quas Mommaenus ' explicat. Terentius Maximus quidam, Vespasiani temporibus imperii semulus, qui simulabat s Neronem osse, primo a Parthia adiutus, postromo ab iisdem imperatori Romano eo tomporo ipso lases tonenti, Domitiano, proditus est, qui no parasse quidem arma contra arthos. Triumphi honoros, qui propter illas victorias seu reportatas su non sportatas imperatori contigorunt, v. 14 st615 significantur. sind Sarmatici fili montions lacit Silius vorsibus his: isIdsm indignantem transmitter Dardana signaisSarmaticis Victor compesco Asdibus Istrum. Quas sequuntur, non sat quod integpretemur, cum per Sesatis perspicua sint et ad nostram quaestionem non attinsani.
Sod qui frum Domitianarum satis peritus est, requiret apud Silium commomorationsm olli cum Dacis osti, nisi foris is cum Ruportio putat . 14 duplicem triumphum do Chattis Baeisque innui, quam viri doctissimi coniscturam tum tantum
probare possum, si sumendum est Silium oritatis quodam amor adductum sas, no victoriam illam do Dacis, quas a Domitiano ficta orat, pluribus verbis rasdicaret. Sed quomodocunquo ros as abst, in eo acquiescors malim, quodo. 616 6 617 satis apsiris domonstrant, Sarmatas illo tempors, quo Silius hanc carminis pauom scripsit, a Domitiano Vicips fuiss0. Quo anno Sarmatas domiti sisssint, Stobbo )luculenter docuit, quom L. Frisdiasnder' squitur his orbis:
' l. l. pag. 396 sq. ' Philol. ol. 26 1867 p. 48 1. ' l. l. p. 432.
13쪽
num anni 2 p. Chr. scriptos osso constat.
Ut oro certius tompus sfiniamus, a Silio sistituti, ad Martialis pigrammata confugiamus, x quibus has ad Silium
data sunt IV 14 VII 63, VIII 66 I 86, XI 48 6 49
Schneidomin). Prasiorsa strictim do Silio dicit libr. VI, epigr. 4, 10.
Quem carminum numerum, quibus Silius iusquo filii celebrabantur, non est quod miremur, si si tomporum illorum condicionem si, quae Martialis propria sunt, respicimu8.
Cum nim si divi Augusti tomporibus ogias impsratoribus virisque qui plurimum in republiea polisbant, assentari quin otiam os adulari solorent, tum fiori non potuit, quin Martiali,
quom in angustiis rei familiari Versatum osso constat, grate omni occasio occurreret, o in divitum possentiumquo hominum
gratiam insinuandi. Silium oro into divitos nobilosque homines illius astatis rosorondum ess s Plinii epist. III, 7 elucet, in qua haec ad nostra pociant: in Vitolli amicitia sapionis se et comitor gesserat, o proconsulatu Asia gloriamrsportaverat. - Fuit intor principes civitatis. sin potentia, sin invidia. - pluros iisdsm in locis villas possidobat
adamatisque novis priorO nsglegebat multum ubique librorum, multum statuarum, multum imaginum. Ss ut eo suocstur undo huc sclinavit oratio, o illis carminibus, quae supra commemoravi, sexagesimum tertium
libri II nostras discoptationi luco afforro viderer. Nam cum in initio carminis hi vorsus legantur: Perpsis numquam moritura volumina Siliqvi Iegis si Latia carmina digna toga non os quod dubitemus, quin eo temporo, quo illud scriptum orat, iam Silii carmen si pars eius non solum contexta, sed stiam publici iuris facta sit. Quoniam vero Frisdiasndorus, cuius viri doctissimi summas diligontias
14쪽
mirasque agacitati multum obeo, satis luculentor smonstravit librum optimam a Martials scombri anni 2 oditum esse, nostrum epigramma anto Decembrsm illius anni compositum fuisse necesse est. Glaquo cum supra orsus 166 617 libri torti carminis Siliani non ant autumnum annis p. Chr. scripto esse conicisndo statuerimus, sequitur Vel parto oporis Siliani si totum carmen inter autumnum et initium hismis i. s. aut onas Octobri aut Novombri anni 2 in publicum prodiisse si Martialem paulo post Silium his vorsibus honorificis prosecutum ess0. Qua in sentcntia ut perseverarem inprimis me commovit color totius pigrammatis, qui mihi is vidotur osso, ut Martialis non solum Siliumoximia laudo celebraro, sed stiam, quas ad personari poetas perhinebant, qua osse dignitate, amplitudine, auctoritate, ut ita animos aequalium suorum ad Silii carms vortero eoaquoquasi praeoccuparet, monstrere Voluerit. Quo spectant, quaed prioribus studiis si occupationibus Silii iusquo honoribus
dicit, sum Ciceronom steria oratoribus omnibus anteposuisse ipsumque Summum oratorem evasisse, multum in foro, multum in centumvirali iudicio cum gloria orsatum esse, ad Summarirsipublicas dignitalom pervenisse, priusquam in Vergilii vestigiis insistorst. Quas apud Martialom ita inusniuntur: V. 5. Sacra cothurnati non attigit anto Maronis Implevit magni quam Ciceronis opus. Hunc miratur adhuc contum gravia hasta virorum ne loquitur grato plurimus ro clienS. Postquam bis sonis ingontem fascibus annum Rexerat, asserto qui sacer orbo fuit, Emsritos Musis ot hosbo tradidit annos Proque suo colobrat nunc Helicona soro
At quoniam pigr. 3 libri II ad aliquot libros a Silio editos sortinore isnsuimus, suis statuemus χε epigr 14 libri JV Quo opus Silianum idi ipsum isscribi Iaciis
suspicotur aliquis initium carminis perlegons, in quo exstant
Sili, Castalidum decus Ororum, Qui friuria barbari furoris
15쪽
lagenti premis oro psrfidosque Astus Hannibalis svssquo Posnos agnis odoro cogis Africanis. Quibus orbis cum totius carminis Siliani umma s- signotur si singula verba ipsa ex Silio sumpta esse Videantur, suo iuro aliquis coniciat Martiali iam illo tompore, quo epigramma composuerit, Silii armen totum vel ius parismquandam ante oculos fuisso. Quam sontentiam quomodo refutemus, nunc videamus. Primum quidem ea, quas Versibus
Oxprimi a Silio Martialis dicit, non necesso ost hunc ex operis sibi proposito cognovisas, o facillimo fieri potuit, ut x amicis Silii si rocitationibus, id quod veri similius sat comperirst. Quas cum ab Asinio Pollion Augusti temporibus constitutas ab initio psrnersntur ita ut laudi tribuoretur, si
quis coram populo declamare atquo recitare. noluisset, amon
postea increbroscobant of ad pompas quasi litterarias accedobant. A quibus non abhorruisso Silium et per a satis cortum os et lini spist. 7 libr. III confirmatu, ubi hascvsrba inveniuntur: Nonnumquam iudicia hominum recitationibus xporisbatur. Martialem, quamquam nondum ad consustudinem Silii adductus orat, his scitationibus interfuisa ex o perspicuum est, quod cum scitations Domitiani astat plerumque ostentandi causa magis quam iudicia hominum eruditorum e portondi causa fierent si nonnullorum auctorum tanti intorisast
ad quam maximam auditorum sesquentiam opera recitare, ut pecunia dota coronam conducorent, quas paene ad unumquodque Verbum applauderet, Martialis porgratum Silio scit, cui rei summo opero studobat, quod recitationes unicorum non sprevit. Itaquo consso Martialis vorsus illos non ad Silii libros iam omissos effrendos aso, sud ad Silium etiamtum in carmine conscribendo vorsantom, id quod manifeste demonstrat
v. laesum soposita severitato v. 13. Nec torva log fronto sed omissa Lascivis madidos iocis lib0llos.
16쪽
Pstit igitur a Silio Martialis, ut operam gravem et SeVeram in carmino pangendo collocatam intermittat libellos suos otiossisgendo. De singulis vero vocabulis, quas ox Silio potita idonior, non est quod fusius Oxplicsmus nam si accuratius compar Vimus, invenimus nulla vocabula nisi porfida st astu Silio cum Martiale communia fas, quas Martialem suo ipsius imgenio fingere potuisse, quis est qui neget γNeque in audaciae crimen incurrere mihi videor, si conicio, quam coniecturam iam a Frisidiasndero' in transcursu captam OSSe gaudeo, hoc epigramma eo apsctasse, ut Martiali aditus ad domum Silii aporirotur, quas adhuc ei non patuerat. Quae coniectura nescio an non solum eo firmetur, quod temporis rations habita primum sat forum, quae ad Silium data sunt, Martialis enim pigrammaton libros, ovato temporum ordine,
oditos osso prastor librum XIII si XIV satis luculontor s- monstravit vir illustris L. Friodlasnder' sed stiam eo, quod Martials id simul cum libollis qui lascivis locis madidi
ossent, Silio misisse s ultimis carminis Versibus apparsi. Frisdiasndorus' conicit Martialom asstatoanni 884. Chr. proposinum Neapolitanum aliquamdiu commorantsem cum Silio priamum conVenisse. Itaqus ut paucis comploctar, quae modo demonstrare conatus sum, a Silio si tota Punica vel partem
quandam oditam osse libri II epigrammato 63 indicari, quam oditions factam osse anni 2 aut mons Octobri aut Novombri supra probabiliter exposuisso mihi videor. Sod cur Silius hoc ipso tompore carius suum Vel partem eius
odidorit, haud difficiis frit oxplicaro. Cum Domitiani roditus bollo Sarmatico monas scombri anni 2 instarsit, id quod ex vorsibus Martialis elucet, qui in libri III spin. VIII italoguntur:
ἡ Nunc hilaros, si quando mihi, nunc ludite, Musas, Victor ab Odrysio rodditur orbo sus. Corta facis populi tu primus Vota, Decembsr, Jam lico ingsnti dicors Voco Vonit g.
17쪽
- 11 Silius imporatori assontandi ausa, qualis erat temporum illorum mos, vorsus illos libri torti composuisse videtur, ut iis imperatorem in urbsm intrantsm quasi salutarst. Nescio an simul post libros aliquot Domitiano dodicaverit. Quam suspicions haut inansm osso ex eo intellegi potest, quod asstat anni 3 filius maior Silii consul designatus erat. Quam tomporis innitionsm obso viro doctissim Stobbo, quem sequitur L. Frisidiasndori haec dicens: Das Consulat, das Domitian dem sinon dor sidon Sohns s Silius vortish, salunach sinor Bomorhun vo Stobbs o in das lotetis undinumds Jahros 3 et paulo infra: also lsibi si Silius nur das lotgto Nundinum vom 1 Soph. ab frsi. Martialis epigramma 66 libri III, quom Frisidiasndor' anno 3 p. Chr. emissum sas docuit, si quas aliis locis de consulibus huius anni
commemorantur, Viris doctissimis huius tomporis dolorminandi ansam oderunt. Martialis snta l. l. Silio gratulatur, quod filius pariter ac prius pater in consulatum, summum reipublicae honorem, pervenerit. Quid igitur magis consontansum sit id rospicientiquam coniectaro Domitianum quasi gratiam frondi causa Silio, quod laudo suas eximis colobrassot filio eius illum honorem tribuisso Itam hunc consulatum filii poetas non leVitor quam supra protulimus sontentiam do ditione totius carminis vel partis cuiusdam adiuvare puto. Quaerenti nunc iam mihi, utrum totum armon Silius publico proposuerit an partem quandam, primum statuendumos fieri non potuisse, ut totum carmen anno 2 p. Chr. odoretur. Cuius si cortissimum invonimus tostimonium infin libri XIV iud a v. 683:ἡFelices populi si quondam ut olla solobant
Nunc quoquo inexhausta pax nostra relinqueret urbes. Α ni cura viri, qui nunc odit otia mundi, Effronum arcors populandi cuncta furorom, Nudasson avidas terrasque laetumque rapinas'.
18쪽
Priusquam quid sontiam de his versibus explicem, sonisntiarum conexum pauci exponam.
Marcellum, cum Syracusis expugnatis parcere constituisset, , aemulum ingenii Suporum Silius appolla v. 680 sit optat ut Asmplum et docus insignis cismontias stiam inter posteros vigeat, quod imitandi sibi huius temporis homines proponant, quo no pax quidem inexhaustas relinquat urbes. μVersus, qui sequuntur, ad imperatoris alicuius laudos pertinere pro certo habso. Sed utrum Domitianum an Norvam adumbraverit poeta, adhuc non accuratius quisquam indagaVit. Τsum quidsm l. l. conicit fortasso poetam Nervam his versibus respexisso ot Schinheliust strictim hanc quaestionsmattigit orbis supra pag. 2 allatis, si nihil addidoruti viri
docti ad sontontiam suam confirmandam, quod munus ego Suscipiam atque eo libentius, quod mihi persuasum est coniscturam illam cortissimam esse.
Neque enim quisquam, qui locum illum libri III, quo
Domitianus summis laudibus startur, cum nostro composuerit, non intelleget, o primo oculorum obtutu coloros dicondi plano divorso osse, illum locum artificios esse ornatum atque Verborum pompa tumsntsem idolico adulationis causa, uno splendore nimio ot pigmentis carentom Veritatem sapore. Num putandum si Silium ita simpliciis Domitianum laudasse, qui imperator se ut deum coli non solum passus sit, sed etiam iussoruγAd id argumsntum aliud accodit nec minus gravo. Ut Domitianus x Sustonii orbis' super ingonii naturam inopi rapax, motu saevus erat, ita Nerva lib0ralis, benignus facilis, clemon sonex, qui non modo ipso ab iniust quia faciendo abhorrobat, sod quas dotrimonia rapacitas si saevitia Domitiani non paucis intulerat, rosarciebat, quam maXime poterat revocabat, qui a Domitio in exsilium siecti orant, colonias deducobat inopias plobis lovandae causa, vel ipse
l. l. p. 7 adn.' ' Domit. c. 3.
19쪽
quo magis liboralitati indulgor poss0t, multas res pretiosas regia domo promptas vendebat. Itaque ad hunc virum versus illi maximo quadrant. Qua discoptations profligata cum statuendum sit anno 92 p. Chr. non potuisse totum armo a Silio publici iuris
factum esse, quaeritur, quod proximum Videtur esse
num libri tros primi soli a Silio diti fas possint. Quam
coniecturam quamquam peciem quandam similitudinis ori pras o fert, idcirco quod libri fros primi facillim a coloris libris siparari possunt o laudatio illa Domitiani, quam paulo anto ditionsm librorum litteris consignatam fas supra docuimus, in no libri terti exstat, tamen non octam esse opinor. Nam si id fecisset Silius, putandus est prooemium operis sui asparatim didisse quasi proosmi senim munero tres primos libros fungi intellogi potest x argumentis librorum, qua attenuat pressoque explicaro mihi licsat. Primo libro Carthaginis, cuius patrona quam maxime provida Iuno si origino descripta et trium ducum oenorum, Hamilcaris, Hasdrubalis ius snsri, Hannibalis filii ingonio atos indois narratis non in tabularum ornatu, Silius Hannibalem, Iunono excitanis, Saguntum oppugnanis lacit Saguntini, viribus prope conssctis, Romam togatos mittunti auxilium potituros. Senatui Romano do tradondo annibal s Carthaginom togationsm mitti placet. Quas pugnae singulares ante Saguntum commissa sint, quo modo bollum a togatis Romanis in sonatu Carthaginisnsi indicatur, Saguntum, diis Iunone Hercule, ido ipsis rasasntibus t Tisiphons furia saporations Saguntinorum in rabiem Vertente, e pugnatum sit, ascundo libro narratur. Sagunto sisto Bostar in Libyam mittitur ad oraculum Iovis Hammonis, Hannibal Gados profoctus uxorsm Imilcen aegre commovst, ut cum filiolo in patriam rodeat ipso a Mercurio somnio ad silum Romanis inforendum excitatus noto itinero ad ipsa pervenit, in quarum iugum duodecimo die oon ascendunt. Vonoromtas Romanorum saluto sollicitam Iupiter oraculo, quod supra accuratius explicarimus, consolatur.
20쪽
Ss quoniam libros tros primos non sparatim a Siliosmi Os esse pro explorato habemus, quot libros anno 2 in lucem prodiisso putemus Quas quaestio an difficillima osso mihi Vidstur neque, qua os adhuc ansarum si adminiculorum ratio, ad liquidum mihi orduconda. Cum in prior discep- tations non tam in Silio quam in Martials aliquid adiumenti inusnorimus, in hac et a Martials prorsus ostituimur st quas Silii armon prasbet, non sufficiunt ad firmum fundamentum
coniecturas iaciendum. Ante omnia ponendum si historiam olli Punici seundi facillim in duas paris dividi posse altera nostris oculis proponi Romanos cladibus deinceps acceptis confectos, altera, qua fuerint virtute et constantia, rursus miranda coleritato resochos si Victores. Hac o probata, clade annona quasi termino priorem partem circumscribi, et omnia quae post illam summam calamitatem facta sunt, in secundam partem cadere nemo est qui neget. Mihi ita siputandi peropportuns occurrit quod libro u dscim incipit Silius as res, quas cladem Canenam Subsequebantur, narrare. Itaque non multum abest, quin Oniciamus, corpus oco librorum anno 2 p. Chr. editum osso, quas suspicio nescio an eo adiuvotur, quod exordium quoddam anto ros libri I narrandas positum est: ,Nunc age quo clades insignis Iapygs campo, ἡVortori ad Libyam populos Sarranaque castra, ,ΕXpediam. μCui coniscturas otiam magis favors videntur ultimi vorsus
libri X:,Haec tum Roma fuit, post is cui Vertero mores, Si stabat fatis, potius Carthago manseres. μAntecodentibus nim versibus indo a vorsu 640 Silius narraverat senatum Romanum cuius animi publica misoria non infracti irant, rasrvos et . primaeva suorum corpora'