장음표시 사용
21쪽
armasse, captivos non pecunia redemisse, sos Vero, qui in
pugna fugerant, poenae causa in Siciliam missos fas, ut ibi manerent, donec Latio dedeceret hostis q. Quid magia con-vonorit in finem partis operis, qua post infamiam cladium deinceps acceptarum descripserat, quam ista celebratio morum Romanorum et indolis Romanas, qua fieri potuit, ut civitasus maximo dobilitata si confecta de intono surgeret si victrixoxsistorsi Itaquo quae supra coniectura SSecutus sum, Verisimilia fas puto. Noc vero non alia ratiocinations ad idom pervenimus.
Cum statuorimus librum XIV Nerva imporator conditum esse, proclivis est conloctura Silium anno 97 . Chr. illum ad umbilicum orduxisso Librum XIII paulo ante quam sequens liber inciperetur excusum ess si per so mantiastum est si demonstrare vidontur vorsus 60, 608 libri iusdsm qui quomodo cum antecedentibus cohaereant, paulo accuratius explicemus. Scipio iuvenia cum nuntio do patre et patruo in Hispania int0rfectis accopto dolor afflictus ad longaevam acordotem Antinoen ivisset, o auctore sacris Tito factis manos xcitat Occurrit si post umbram Appii Claudii consulis ant Capuam x vinor mortui umbra Sibyllae Cumanas, qua fata iuvonis xponit st Stygias formidinis aulam aperiens cum alia ostendit tum rogos a Plutone iudicatos. Soquuntur hi Vorsys: V. 605 4 Quam silent numquam sceptris fulsisso superbis l, Insultant duro imperio non digna se aequa,Ad superos passi manes quaeque ante profari ἡNon licitum vivis tandem permissa quoruntur Quamquam Ruportius ad hunc locum adnotavit versus ex
, Vidi crusntos arcor includi duces,Et impotentis terga pleboia manu, Scindi tyranni, qtamon non facit quis vir doctissi o assentiatur, si Versus
22쪽
amrondo significar volvori Silium ex Seneca locum petiisss. Misi contra Silius cs ipso hausisse vidstur iratus sceleribus
tyranni illius Domitiani, a quo, ut Taciti Agric. 2 vorbis
utar, ademptum erat per inquisitiones otiam loquindi audisndiapus commercium. Quas cum fuerit temporibus illis vita ratio, quis porro opinetur Silium hos orsus sine discrimino vitas, Domitiano vivo, scribere potuisso Itaque puto continuo post Domitianum mortuum i. e. post Septembrem anni 6 p. Chr. scriptam ess hanc posteriorem partem libri, cum iusta ira atqus odium in pestem illam reipublicae offervoscere posset atqus priorem partem, multo maiorom, fortasse indo a finsanni Musquo ad extremos menso Sequentis anni.
Sod quos libros indo ab anno 3 usquo ad Gom anni 9 poetam pepigisso putabimus Si Silio duo anni indo amis sero anni Musque ad xtremos monsos anni 7 suffocorinta duos libros librum XII of XIV), in quibus 1579 vorsus
insunt, condendos, vix o solasserit opinio indo ab anno 3usquo ad exitum anni 5 duos stiam libros, XI si XV, confectos osso. Quos ad pangendos quod Silio spatium prope
trium annorum tribuimus, non temere fecisse nobi videmur, quod et Oetam non assiduam operam in carmin suo OssOchsse per se patet, et rebus publici et privatis sum intra hos annos a scribendo abstractum esse Verisimilo est. Nam cum Silius ipso vir consularis multo Romanos nobilissimos, qui in republica versabantur, Ascum familiaritato coniunctos haberet, si filius, ut supra docuimus, anno 3 consul esset, poetas animum rebus publicis occupatum esse faciis est conicere. Quo Voro tompore magis animi Romanorum aliquid pollontium commovori si occupari potuerunt quam quo, ut Tacitum Agric. 44 d. Haaso sequar isDomitianus non iam per intervalla ac spiramenta temporum so continuo si volu uno ictu rompublicam exhausit , quo cotidis fors si mors si exsilium amici si cognati nuntiabatur, qu unaquaque hora vita divitis o potontis hominis Romani in discrimen veniebat. Quam immanem et continuam crudositatom Domitiani anno 3 exstitias atquo inde, ut ita dicam, viguisse constat.
23쪽
- 17 Sod non solum clado ista publica sod etiam privata animum Silii hoc tompor distonium ac divulsum ess Verisimile est. Filius nim minor natu suoru morte abropina est anno 94 p. Chr. vel xlasmo anno 3 quod collogit Friodlasndorus i)s Martialis libri IX. pigrammat 86. ad Silium dato, quo Martialis Apollino ipsum si grego Pierium secum mortem iuvenis deplorants facit. Quibus calamitatibus si publicis si privatis cum Silius aliquantum is oris devinctus putari possit, certe fieri potuit, ut tres fore anni praeterirent, priusquam librum X st XII qui x 1363 vorsibus constant, consedisss ot porpolivisset.
Plinius, ut ad rom a nostra quaestion alienam transeamus sed quam ad nostrum lucrum revocabimus, epistulae
illius paragrapho 6 dici do Silio: novissimo ita suadentibus annis ab urbe secessit sque in Campania tenuit a no ad- Ventu quidem novi principia inde commotus est. Verbis .ita suadentibus annis nisus II. Blass' suspicatus ost Silium circiter annum 4 vel 5 aenom sxaginta annorum in Campaniam demigrasso, quod scisso magis quam serio coniscisse mihi vidstur vir doctissimus. Nogloxit enim plans, ut alia omittam, quas coniscturas illi obstant, voculam: novissime', quam pertinere non poss ad tempus, quod non minus 17 Voli annis ab co quo linius spistulam scripsit anno, annum 101 p. Chr. dico, distabat nomo si qui negst 'illi ad- Verbi magis conusnire idotur, quod mihi in montem Venit, autumno anni 4 si vors anni 5 Silium in villas suasas recepiSSe. Nec non causas satis graVos ad senectutem Summam,
quam Plinius assor causam, accossisas suspicor, quae poetam commoVerent, ut so in otium t tranquillitatom vitas rusticaerHferrst: primum quod dominatio Domitiani in dis magis saevisbat, deindo quia, consulatu filii maioris peracto, altsro filio defuncto, nihil ora , quod sum Roma teneret Peropportune prasisrea mihi accidit, quod in Martialis pigrainmaton libro' l. l. p. 435. ' annali phili vol. 10 pag. 497 adnot. 14.2
24쪽
XI duo pigrammata, duodequinquagesimum et squens, ad Silium scripta invoniuntur. Qui cum libor scombri anni 6 in lucomprodiorit, ut Frisdiasndor 'domonstravit, spinammata duo intra annum 96 composita fas facit os intollectu Siquis haec epigrammata legorii, facillimo concedo sa ad Silium iam assidus rusticantom missa osse. His concessis statuendumos anno 9 Silium in amoenis Campanias regionibus iam habitaSSe. Quoniam vero, a libro XIV quasi termino regressi, coniectura eruere studuimus, quo tempor libri I, XII, XIII, conscripti essoni, nunc progrediamur ad libro XV XVI, XVII. Cum m non fugerit Silium poeticum ornatum et vim sectantem multa sive perquam leviter per strinxisse aiVe prorsuS silentio praeteriisso, quae nequo ornatum admitteront nequeus ad animos lectorum movondos si dolociandos Vol ad utriusquo populi atque belli fortunam mutandam quidquid momenti haberont, praetermisit enim allentio, ut unum afferam, res paulo anto proelium annonas variis Italias locis gBStas, quarum quasi loco pisodium illud longum do sillo Punico primo libro VI intsxuit , amo in libro XV st sq. Silius multo aspius ros, quas apud Livium inveniuntur, narrare omisit Quamquam intollogo id aras causa inprimis
factum esse, ne carmen in nimis amplum corpus excresceret cum tamio lectorum, amo neque alia eum omissurum neque
alia tam brevitor tractaturum fuisso puto, nisi coleriter opus suum ad finem perducere voluissst. Huc apsctant loci nonnulli libri XV indo a vorsu 230 nim Silius narrat Carthaginem a Scipione Africano oppugnatam tam paucis omnique colore carentibus verbis, ut faciis cogitatio animum subire possit, Silium do industria ingonio suo ad res Vario Ornatu distinguendas proclivi mod0ratum sass. Quas cogitati eo magis probanda osso mihi vidstur, quod Livius, cuius vestigiis Silium non solum in rerum sistarum spositione sed etiam nonnumquam in rebus singularibus ingassum sas constat )Τ l. l. pag. 436. ' cla Cosack Quaesti Sil. p. 23 6 24.
25쪽
libro XXI o. 44 6 45 Scipionem non solum Virum magnae fortitudinis, e stiam magnas rudontine, Vertit nimaeatum sua sponto in mars cedentem in prodigium ac sos- oculis loctorum proponit. Quam occasions heroem posterioris unicorum partis aptissimo si suavissitis celebrandi non praetermissurus fuisse poeta mihi vidstur, nisi intestsxisssi paucis ea quas Livius narrat absolvi non posse. Noc non rovitatis studii ostigia in invonias opinor in narration do tironto a Fabio Maximo per proditionemrscopto iusdem libri v. 320-333. Cum amor muliorculas, cuius frater in exorcitu Fabii consulis erat, praefectum Prassidii arontini commovsrit, ut arcem Romanis proderet, haec occasio ornatus machinas moliendi a Silio non in usum vocata magis aptior erat, quam multae alias, quibus usus est Silius in antscodontibus libris. rastersa sodsm libro brevitor tractavit historiam silio Romanis osti cum Philippo, rege
Maior stiam rovitat utitur Silius in libro ultimo, cuius Oxempla infram. Initio libri postquam septo Vorsibus oracula fatidicas Sibyllas xposuit - Cyboles symbolum Pessinunte, scoppido Phrygiae, Romam traducendum traductumque
excipiendum esse ab eo, quem optimum Virum legorit Esnatus Romanus, versu octavo octoros in scias res abripit
omnibus missis, quas in alios ori, deliberari, praeparari solent cum dicit: V. . , Jam petita aderat Latia portant Cybsbs
Dsindo vorsu 48 Silius Scipioncm d Sicilia scadonismfacit, rebus quas in Sicilia si in Bruttio agro ab orassias
eas constat, plane praetermissis Traioctionem Scipionis in Affricam paucis versibus attigit nomo mentione dignas putavit res, quas huic molimini antecessisso Livius pluribus narrat. Maximo vero studium quam celerrime opus suum ad finem qualibet rations perducondi posita effrisso mihi vidotur in uv. 29 sqq. Ibi cum narraverit Venerem a Neptuno procatam osse, ne Hannibalem Carthaginem reVorsurum undis opprimoret, sed Romanis Vincendum relinqueret, sic pergit:
26쪽
v. 29 sq. Sic anus, sit tumidi considunt gurgit fluctus, briaquo adversis propellunt agmina castris. Ε sententiis, quas do hoc loco ab intsrprstibus Silii
prolatae sunt, eam asciscam, quae lacunam statuit, sed non longiorem Versuum sortem amissam esse puto, sed unum Vel
duos Versus, in quibus inora subisclum valdo nunc desideratum nuntiati, quod vorsu 291 comprehenditur. Itaqus quamquam lacunulam statui, tamen assentior viris doctis, qui consoni poetam hoc loco grandom saltum scisse g, qualem toto carmino vix similem inuontismus. sc deest causa, qua Silium ita ad nsm satinarisso uismus. Ad lucrum revocabimus, ut saepius, lini spistulam 7 libri Id, cuius initio
haec exstant: modo nuntiatus a Silius Italicus in sapolbiano uo insidio finivias vitam. Causa mortis valotudo. Erat illi natus insanabilis clavus, cuius laodio ad mortom irrevocabili constantia decucurrit o q. s. Viastudius igitur Silium impeditum esse apparet, quominus ultimos libros aeque ac priores porpoliret. Itaquo non os quod dubitemus, quin libri XV XVI, XVII tribus fers annis i. o. indo ab extromismonsibus anni 7 usquo ad initium anni 100 p. Chr. consecti sint. Quoniam x paucis indiciis testimoniisquo collegimus libros indo a X intra optam fors anno conscriptoSesso, inde ab anno Musquo ad initium fortasso anni 100, Θ- stat ut quaeramus, quo tompor libri sco priores e stitorint. Hos libros non sincops osso conditos mihi persuasit
locus illo libri ΙΙΙ, qui laudations Domitiani continst. Cum
satis demonstravorim illos fraus non ant autumno anni 2 Scriptos esse, cui in mentem Voniat, hoc ipso anno tres
libros modo consocios fuisso Sed ac poetam tantum otii ante annum 2 p. Chr. in conscribondis tribus libris cor sumpsisse, num Verisimilo os sum storos libros, qui x 10159 vorsibus constant, intra octo foro anno confecisso tporpolivisse Equidem suspicor Silium, qui carmina scribobat, maiore cura quam ingenio initio unum librum non comiecisse, priusquam alterum inciperet, sed nonnullorum librorum delineamenta tantum adumbrasse, deindo iterum atqus itorum
27쪽
moditatum, ubi coasio postae apta videbatur, pisodia, fabulas, sorum intorvontions si ministoria aliaqus opica Ornamonta intexuisso. Ita fieri potuit, ut scom libris longo maximam partem ad umbilicum adductis in istium librum summas Domitiani laudes inferorst. Quam coniecturam si quis probaverit mecum consontiet, erui non posso, quo tempore
singuli libri conditi sint. N huic disquisitioni quidsm quo
tempore Silius carmen suum componere incip0rst, adlamonti qui quam inusnire potui, nisi forte quis locos nonnullos Statii cum Silianis comparandos ad hanc quaestionem profligandam adhibet. Priusquam meam sententiam explicom liosa mihi locos Statii, qui Silii momoriam excitar possunt, afferrΘ: Stat Silv. IV 7, 1 6 16 Dubnox)Pallidus lassor redit rutoque ooneoΙο auro. Stat Thob. X 323: xpulit ingens Vina cruor tractumque perit in sanguine murmur. Stat risib. ΙΙ 593 Bolla animis besta ors ramunt it e timor ad auras. Stat Τhsb. II 208 Exuimus; soadhuc Heati foederis Argos. Stat Thob Vm 419 Noc locus ad terram istis, in corpora serrum Omne cadit Stat Τhsb. X 86 Lucus iners ..... Stat Thab. V 516 Saspe super fluvios geminae iacet aggore ripae Continuus squamisquo incisus adaestuat amnis. ibid. v. 524 Incretusque sui liquidum nunc aethera lambit. Stat Achiil 435 Attritu nigris addunt mucronibus iras. Stat Sila V 3, 116 Non tibi deformes obscuri sanguinis ortus Noc sino luce genus. Stat Thob. II 124 Nudat et umdanti perfundit vulnero Somnum. Stat Τh . Vm 578: tenera- quo famem consumit in agna.
Sil P 532 dituri gemitus Iraotumque in casside murmur. Sil. Im 417 Callaicac socors manus it clamor ad auras.
Sil. Ι 85 amico in artem et oiaeat foedere victor. Sil. IV 191 irrita nulli
Spicula torquentur statque omne in corpore ferrum. 6. Silius V 146 Lucus iners. . . . . T. Sil. IV 16 sq. Nondum etiam toto domorsus corpore in amnem Iam caput adversae ponebat in margine ripae.
8. d. VI 223 Lingua micat motu atque adsultans asthera lambit. 9. Sil. V 344 Forro Mergento dant mucronibus iras.
11 Sil. X 239 Imposuit scopulo
atque undanti Vuliuere anhelans.12. Sit m 462 . . . . et rabiem prenso consumat in hoste.
28쪽
Permultos alios locos, qui in commontariis Ruportianaos Ernostianas oditionis comparantur, praetereo, cum equidem similitudinsim quandam in iis non inuonerim.
Quas rati intor Silium si Statium intsrcsdsrst, ad liqui dum perduxisso mihi vidstur H Blass'. Cum sinim Silius si nobilis et divos vir afrit, orisimilo est Statium locis quibusdam ad Silium honoris causa rospoxisso, quod iudicium iam Godoliodum B0rnhard tulisso Blas l. l. dicit. Ab hac sontontia non multo fuisse vidstur Frid. Ritsch ), qui duos illos locos
Sil. I 23 si Stat Libr. IV 7, 15 Silii sit Statii commomorans
Statium imitatorom Silii nominat. Sed quamquam nonnulli loci speciem cuiusdam imitationis prae se serunt et Statius a delicato, ut ita dicam, assontandi gener non abhorret, ita ut bonevolontias Silii captandas causa eius elogantiam si suaVitatem vel proprietatom dicendi sociari vidfatur, amo nihil certi x hac comparatione colligi posso puto ad quaestionem, quo tempore singuli libri scom priorum Silii conscripti sint, ad xitum ducendam. Has habui quas do discoptations proposita dissererem. In his si qua insssent bona, quasdam mediocria, sati con
29쪽
H. Blasa, qui do carminis Siliani re critica compluribus libollis optimo moritas sit, praematura morte oroptum dolent omnes, qui in eo mitem spem posuerant fore ut unica cum toto apparatu critico odsrontur. Sed cum stiamnunc illius ossauri critici inopes simus, hos praecipue locos tractar liceat, qui si adhuc nondum xcitati sunt, vel ita corrupti, ut omnino conisctura tantum emendari possint, cum non sume dum sit iis locis, quos mendar iam Viri docti priorum a culorum conati sunt, qui codices non malos ante oculos habebant, satis inlogram'sctionsm ox novis codicibus haustum iri.
Lib. I v. 648-661. Saguntini, obsidion Hannibalis in missrrimas adducti angustias, Romam legatos mittunt, quos Silius prasclaro splendidoquo ornatu poetico non tam condicionom patrias infido Romanorum porssvorantis deplorantsa facit quam monentes, ut cavsant Romani ab isto lavone, qui maiora bella animo sibi proposusrit quam silum contra unum Saguntum Ita Silius: v. 648. tanti protium motus ruptios per enses Fosdoris hoc iuvoni iurata in olla ruinti v. 650. Oroditis, ut statuat superatas iura Sagunto γOcius ito, viri, si nascentem exstinguit flammam, No ora rodeant post aucta oricula curae. Quamquam o si nullus terror, non obruta iam nunc
Ssmina fumarent belli vostram Sagunto
30쪽
, 24 v. 655 Spornendum consanguineam protender doxtram pomnis Hibor, omnis rapidis ora Gallia turmis Omnis ab asstilaro sitiens Libys immino axo. Por vos culta diu Rutula primordia ontis Laurontemquo Larem et geneticis pignora rotas V. 660 Consorvate pios etc. portius ad . 653-657 adnotat octo sensum loe ex plicans: Quod si vobis quoque nihil metuendum esset, et sibsili, vobis imminentis, flamma non iam erumpere quasi e cinoribus incipersi nonne foederis religio originisquo similitudo vos ad opem nobis sorondam incitars obst* Sod miror sum cstorosque interpretes fugisse orationis flumen versibus 566 657 inopis Informitti Cum simo Silius abscsssori apericulorum commemoratione V. 653, quas urbi Roma ipsi instaront, nisi nascentem exstinguerent flammam, rursus mo- moriam excitat ut ratio, cuius membra ceterum arto intora cohaerant, inconcinna exsistat. Loc igitur mea quidem sistontia corrupto ita medebor ut post V. 652 No seras etc.
,,Omnis Hibor, omnia rapidis fera Gallia turmis, Omnis ab aestifero sitiens Libys imminet axs.s
Sermonis partibus sic in certum melioremque ordinomadductis, verba aucta pericula ' hi Vorsus quasi interprotaturi sequuntur atque eadem ration verbis consanguineam dextram continuo adiunguntur: Ρor vos culta diu sic.
Lib. II. V. 333. Cum togati Romanorum Fabio principa Carthaginem ad-vonissent, contions convocata Hannon summa invidia atqus
odio capitali in Hannibalem incitatus suasit ut Carthaginionsos a bello tomero et Orfidioso suscepto statim desisteroni. Quomsxcipiens Gesta aliquis x Barcina factions illum, ut rerum Romanarum studiosum, gravissimo castigat his orbis:
v. 330 Concilions inquit, Libyas Tyrioque senatu Pro Supsri Ausonius milos sodstri armaquo tantum Haud dum sumpta viro nam ostera non latet hostis