장음표시 사용
141쪽
steros res praeclare gestae transmitterentur, propensione, &caelatorum imitatione, quis facile negaVerit, eandem, quae Nicopoli in Armenia constituta fuerat, Victoriam urbes Ponticas suo in aere consignaVisse : Solopolin Vero majoris adulationis causa Armeniacum etiam capitis cultum adjecisse. Pompeji effigies in antica majorem in modum haec omnia constabilit, neque enim dubitari potest, eos ad quorum oppidum etiam tanti imperatoris nomen transiVit,
aliud aliquod signum, in aversa cusuros fuisse, quam quod, conditori suo placere quam mmime sciebant. De occasione mutati urbis nominis pauca ad cere placet; oppidum hoc maritimum ultra Latini ostia ab Achaeis & Lindiis Rhodiorum in campestri Cilicia structum adfirmat Strabo L. XIV. pag. 67I, priscis temporibus storuisse admodum eX Arriano de eXped. AleX. L. II. pag. 68 confici potest, ubi: Eπεβαλον αυδῶς Jάλανῆα ὁια-
Ducenta argenti talenta inleXander eis imperaderat, quod prope pore in Perses animo fuerunt. Ad solitudinem redactam fuisse a Tigrane prodit Dio Cassius L. XXXVI pag. 25. ubi tamen illud: επυρ- Θίlo υ τg Tiγρά, nolim de urbis eVersione accipi, mitiganda est Dionis sententia per Strabonis:
hanc hominum frequentia destitutam Ρompeius Magnus piratcirum reliqΗ9s trana tulit. Ut adeo, quod a Tigrane perpessum fuerat oppidum, aut de agrorum Vastatione, dilapsisque ob samem incolis, aut de abstractis vel ad mit, S a tiam,
142쪽
tiam, Vel in servitutem civibus intelligendum fit, neque enim alias de sua aetate loquens idem geographus urbem αξιόλογον inlustrem, dignam, cujus mentio flat, nominare poterat. Hoc in splendore eam se ad Treboniani Galli tempora conserVasse, numismata Imps capitibus insignia testantur; supersedeo ulteriore ejus historia.
Caput Palladis galeatum. ΣΥΡΑΚΟΣΙΟΙ - -
in area numi XIII. cum tribus punctis. Tab. Id. N. s.
Si Solopolitarum moneta antiquariorum oculos perstrinxit, majorem etiam admirationem obolus hic argenteus mus et Igneriani singularis praestantissima raritate sua excitare debet, etenim, quam S Cl. Paruta magnam argenteae monetae Vim in aerarium Syracusanum ita conrasit, ut Corinthum etiam, ductasque inde colonias depeculatus fuerit, hoc tamen, simileVe numismation omnem non solum ejus industriam effugit, Verum nec ab ullo alio hactenus in lucem est productum. Ut primum in manus Venit, fateor me miratum esse plurimum inscriptioni Graecae Latinos numeros adjectos, pro his enim habere debebam, cum ex forma primi elementi, quod in ipsa caelatura non tam X, quam duo sibi conversis apicibus inpositi quinarii obserVantur, neque enim
aliunde apud Romanos numerales notae, quam eX conbinatione linearum natae sunt, ut in Notit. Elamenti numis.
pag. I 3. iterum monuit Froeliatus meus; tum quia, si X
143쪽
I 41 Graecum foret, aliud nihil hic denotare posset, quam
mmos nempe aeneOS minores, Verum quid tum consequens ternarius cum leViore conputatione obolus argenteus, qualem se numulus sua magnitudine prodit, sex aeneos seu χαλκους apud Athenienses, aliorum opinione decem UM luerit. Non minorem mihi crucem fixit postremum in. , praesertim cum in spatio intermedio ne Vestigium literae, etiam scalpello erasae conpareat in numo Cetera integerrimo. Ecquid tandem ΣΥΡΑΚΟΣΙΟΙ. in recto dum hunc Graecum , de cujus solutione desperabam libenter medoetioribus aut felicioribus secandum relinquo; lucem sane aliquam adfundere posset Excell. Joannis Carasae ducis N ae XII millium numorum magnae Graeciae, & Siciliae,
patriorum nempe diVes musteum, id quod nuper in schediasmate de inscriptione Graeca Heracleae reperta ab amicissimo mihi P. de Simone transmisso cum Voluptate legi, cupioque quam maXime, ut Votum a Cl. Nicolao Ignarra, praeelari hujus conmentarioli autore, pag. g. conCeptum quantoc inpleatur. Graeca hac sarcina in alienos humeros reclinata, quia ex mole obolum esse non dubitari, ad libram antiquariam, ex qua aliquod praesidium sperabam, confugi, evpertuSque sum, numi mation Ia omnino grana aequare, hinc obser Vi per numerum XIV pondus indicari non posse, nisi forsan aliquando Syracusis pondera Variassent. Sciebam ex Hesychio, & aliis, obolum Siculis etiam λιτραν dictum, ita enim ille: ' οι δε Σιγωλώς, οὶ δὲ ξ ta Quare consulenduini arbitrabar
144쪽
de litris Siculis Cl. Sperlingium de numis non Verum bilem potius, quam quid in rem praesentem utile inde conlegi, ita contra cusam minutam argenteam pecuniam, quam tamen prae manibus habebam, est obfirmatus, unum, ab terumVe eXemplum subpedito:
Postquam c. XXXIII pag. 229 seq de libella, &sembella Romanorum disseruisset, ita concludit: qui quales numi dicendi sint, in argento puro vix conprebendi potest, tum exigui sint, θ' vix palpabiles, ita ut eos crinos unquam Romanis in si ento mihi nequa issam persuadere possim, nisi κερμα let eos fatuamus M λε flet n- ruga, nec sgnata, qua lia quoque λι ραν, ω η μιλιτρον Siculorum in argento credo fuisse, cujus rei magnum mihi argumentum est, quod nusquam
hodie tam minuti arescatei Romanorum, aut Sicularum reFeriantur omnino.
Et paullo post pagina Versa: Hinc est, quoii nec Ρ- senii argentei stipes it ulli adeo ut post drachmas
ad Grudicos, denarios quinarios apud Romanos, reliquos mimos, ipsosque obolos in argento, qu0tquot fuerint, κερματα non obolos cusos statuere malim,
quam plane negore, argenteos isos nulla ratione fuisse, qui toties in friptoribus adjucutitur, ut argenteos fuisse satis appareat, Ied tales ut nec opera pretium fuerit in illis cutiu dis, nec facile cudi potuerint, aut tractari, iis sub furcire, F libra, non vero sub cuneo, malle0Duplicis erroris redarguendus est Sperlingius: Sester tios minime forficem passa fuisse, docent supersti tes cum nino illorum Valoris charactere IIb, exhibetur talis
145쪽
talis Mus. ωbroh. P. III. I sib. I 8. N. I 3. similis resertuna Cl. Μorellio T. I. inter incerta familiarum Tab. IV. Ν. Ι2. Cusos, nempe sub cuneo madeo, ut ait Sperlingius, fuisse minutos istiusmodi numos, si quis de Syracusano dubitaret, arbitrareturque, Siculos monetarios jam cochleis,& cylindris quod quidem ne Sperlingius Vult quemadmodum nos ad minoreS monetas signandas usos, liquidissime docet mus eo meo ab Inl. Μarchione SaVorgnano dono
datus ΙΙ fere granorum obolus Rheginus huic enim praealia urbi propter obversum leonis caput eum tribuendum censeo Tab. III. Ν. 6 repraesentatus, siquidem quadratum aversae paxti incusum satis mallei ictum probat illis, qui tentamen palaeographiae numismaticae Cl. Barthelemy
Longius etiam Veterum industriam patientiam in minima argentea pecunia seriunda progressam duobus eXemplis ex numophylacio conlegii Theresiani nobili um, quod meae custodiae subest, conprobo: adest hic praeter duos oboloS argenteos AthenienseS granorum Io, hemiobolus eodem ex metallo status, qui, etsi exacte 5 grana adpendit, nec Palladis capite, nec bubonis signo in aVersa destituitur. Illud admirationi esse potest, curam eorum, qui ossicinis monetariis, & aerario praeerant, ut audium aut inminutum pecuniae Valorem in aeneis numis majoribus per notam incusam, contr=marque, declarabant, ad ipsa, de quibus loquimur numismatia se porrexisse; testatur ici ex eadem gaga obolus Siculus a Selinuntiis percussiis granorum I o depictus N. 7, qui parVulum incusum caput exhibet, eX quo ipso docemur, illis nequaquam artem, aut Voluntatem defuisse
146쪽
suisse ea typaria caelandi, quae hemiobolis & minoribus etiam
bracteolis malleo feriundis se irent. Τenemus ergo obolos argenteos Syracusanum, & S linuntinum eosque signatos, Siculis λαρας; In notas jam Syracusani inquirendum. Commode nobis Pollux fragmentum Aristotelis de re publica Agrigentinorum adserVaVit L. IX. c. 6. FAD IOSI erit. An . ubi: Eν Aκραγανπίνων
re publica, ait Aristoteles, aliquem mulctari triginta litris, sitram vero Dalere obolum ci in m. Videnda jam proportio inter obolum AEginaeum' & Atticum, quod ex Valore drachmae AEginaeae optime conficietur, hanc enim ut Atticam sex obolis constitisse notum est. Subcurrit rursus Pollux ibidem pag. IOq9. Tην ρον Aiγινα- ἱρα μηὶν Arincio, δεκῶ γαρ οβ λους A Jικους ikυσεν, ἡν οι ΑΘ fAi παχεὶνε λουν. 'in m drachmam Anisa fune majorem, decem enim adpendebat obolos Atticos, quam Athenienses drachmam crasam nomjnsibant. Ex quo consequitur, obolum Atticum ad 2Eginaeum fuisse in ratione 1 o ad 6: Ex eodem Vero Polluce pag. I 34. obolum communem, quales sex item drachma Attica habebat, constat Valuisse aereos num os octo: Ο μντοι ψολM: ταλ-Quare ob proportionem jam indicatam AEginaei oboli argentei pretium aequabunt chalci seu numiperei XII cum triente. Atque hoc ipsum ab Romanis jam Syracusarum dominis suis numeralibus characteribus
Graecae inscriptioni adjunctis indicatum fuisse mihi est pedi suasissimum ita quidem, ut per tria puncta, saeta sorsan modicae
147쪽
modica Vesoris diminutione, quadrantem significaVerint
Neque enim quis existimaVerit, monetarios Latinos granorum numerum indicare Voluisse, cum quod numus integerrimus granum amisisse non poterat, & praeterea sine significatione manerent tria illa puncta, tum quia Romani in moneta argentea nunquam pondus, sed in omnibus V lorem respectu aeneae signaVerunt. Confirmatur praeterea ex hac praeclarissima stra, non solos Agrigentinos, sed SP racusanos etiam drachma AEginetarum fuisse usos.
Caput muliebre. TANAI. TVMaeorum. Clava,
cui caduceus inpositus, intra quadratum, ut conjicio, cujus unum latus ramus iacit, infra dubiis nonnihil literis ΔΥΟ. Tab. IIJ. N. 8. Taphiam, Taphum aut Taphiusam, omnia enim haeo nomina habuerat, insulam esse Teleboidum ad Leueadem sciVimus eX geographis, neque tamen ullam ejus monetam proferre potuit Gesnerus, abest item eX conlectione lal. Arigonii, magis fortuna meo museo benigna fuit, eX quo minoris hunc formae numulum caelaturae perelegantiS profero. Ad utriusque partis eXplicationem materiam mihi subgerit Apollodorus Bibl. L. II. G q. pag. 89. ubi dum Persei genealogiam persecutus, instoris etiam inter filios meminisset, subjicit: Eκ ε και Πελοπος
148쪽
Εχιναδας μίγνυ leti, κῶ γεννῆ Ταφιον, ος ωκιπε Thφ0it, κῶ τους λαους Tηλεβοας εκάλεσεν, λι τηλοῦ ὁος Ex Mestore, ac Lmidice Pelopis filia Hippothoe natas: Hanc Neptunus cum rapuissis, deportatae in Echinadas con-hueUit, atque ex ea Taphium genuit, qui in Taphum colonia dimcta, incolas Teleboas, quod procul a patria iderit, nominadit. Videtur ex hac narratione Taphius nomen insulae inposuisse, an Vero quoad omnia fides adhibenda Apollodoro, haesito, cum in Strabone L. X. pag. 439. legam: Aὶ δε των
κ. τ. λ. Taptiorum Uero insidae, ante didia Teleboarum, quarum unis fuit etiam Ta bos &Q. Praecipue, quia idem pag. 46 Iscribit: Φα H-τουρ Tαψουςτε, και Tηλεβοας λεγομενους 0ικών τὸν Ακαρνανιαν π περον. Ajunt, Taptios te Teleboas dictos principio Acarnaniam te iusse. Et scholiastes Apollonii
Si ex Acarnania suos colonos adcersiVit Taphius, profecto nequaquam τηλg a patria recesserunt, atque si ante Teleboarum insulae nominabantur, neque adcersere hOS PO-tuit; nodum hunc extricet, qui Volet, mihi id non est otii, contentus sum, me in Apollodoro Hippothoen nympham Taphii matrem reperisse, cui elegans anticae partis caput probabiliter adscribam. Ad epigraphen & signa in postica parte caelata propero.
149쪽
Quod illam concernit etsi fatear, inseriore parte numialiqua literarum Vestigia deprehendi, atque forsan ΔΥΟ, quod initium nominis magistratus erit, solius Plinii, & Stephani scribendi ratio optime cum Vetere meo monumento Consentit, etenim ille L. IV. o. pa: a OZ ω seq. later Leucadem autem ξe Achaiam permulta, quarum Teleboides, eademque Taphia ab incolis ante Leucadiam adpellantur, T rhias, iae, ininoessa γα Stephanus Vero: και νη ς
ginta stitu a Cephallenia distans Taphias nominata.
ClaVa & caduceus nullo quidem negotio ad cultum religiosum Herculis, & Μercurii adplicaretur, nisi aptius ali, quid, quia Taphios magis adtinens, indicatus supra Apollodorus subpeditaret L eodem pag. 9o ξe seq.Zε βασιλευοντος Μυκηiων μετα Tαφίου arbitror Tmpi , quippe Pterelaus filius Taphii οι ΓΙτερελάου παιδες ελΘοντες
τ*ς ΗλεRTρ0 0ς απηλαυνον τὰς βοας. Ad Electryonem autem Mycenis post Taphium imperantem Pterelai siti profecti, ab eodem Mestoris regnum jure aut materni repetebant, hic cum eorum postulata negligeret , illi ejus boDes abegerunt. Narrat deinde praelium inter Electryonis & Pterelai filios commissiim, in quo omnes ex utraque parte interierunt, praeter Electryonis filium Licymnium, quod admodum puer erat, & EVerem Pterelai, qui naVes adserVabat, Taphio qui fuga eVaserant, Vela fecisse, atque abaectas secum boVes Polyxeno Eliensium regi conmendasse ; Amphitryonem Vero redemtarum a Polyxeno Vaccarum reductionem Μycenas suscepisse, hoc in actu subjicit: μίας λΘορου rit1ς Aμ-T et φιτμ-
150쪽
χGἐάτρινεν αυτ0ν. Earum lissu cum siufugeret, in ipsam Amini truo, quam tum manibus forte gerebat, claUam jecit, hac Cero a Dacea cornibus reprelsa, atque in Electryonis caput ii adia ipsum ocridit. Si odium illud, quod perdurasse has inter familias etiam deinceps, conmemorat Apollodorus, perpendimus, eXDimo, Taphiaeos potuisse ex Vetusta sua historia ipsum caedis instrumentum, quod Velut per prodigium ultoribus bonae causae, diis serviebat, suo in aere signare, qui Pausaniam, alios de simili numinum Vindicta legerit, conjectionem meam. inprobare ViX poterit, ramus adjectus profecto aliquid commodi de hoste relati indicat; Vereor, ne ingenium moneturiorum Taphiae nimis eXpeditum, politumque essingam, si suspicionem injicio, ob primam expeditionem, qua Vaccae abactae, ad Μercurium, qui boVes Apollini aliquando subripuerat, eos respeXisse, Velut hujus numinis praesidio res tam feliciter peracta fuisset, ut caduceo in aere signato, ipsum hoc beneficium in moneta caelatum Voluerint.
Editi primi Tegeatarum numi post illum Haymii cum Alei regis capite gloriam lat. C. Cristiani superiore anno
abstulerat, neque minus tamen felicem me reputo, qui numero Vincam, etenim Vix intelleXerat Ini. Savorgnanus, me eodem autumno, quo tomus primuS prodi Verat, manum
alteri tomo Ηaymii adni ovisse, mista gemini, sed intege rimi