Antiquitates selectae septentrionales et celticae : quibus plurima loca conciliorum et capitularium explanantur, dogmata theologiae ethnicae Celtarum gentiumque septentrionalium cum moribus et institutis maiorum nostrorum circa idola, aras, oracula,

111쪽

Andreas Paschal 1n literis ad Joh. Aubrein ibid. p. 18.i9.) amici cujusdam similem opinionem perscribit, qua templum illud putabat Anaraithae, Deae victoriae,apua Britannos sacrum fuisse. Ratio nes tamen quibus sententiam suam fulcit, plane eaedem sunt, quas Ignatius Jonas pro sua sententia in aciem educit, quamvis nulla hujus Autoris facta mentione. Quare non erit, Ut in refellendis adversae partis argumentis multum desudemus. Facili autem opera probatum' dabimus, tum e usmodi moles a templis aut locis sacris Drui dum multum abire, tum Veteres Britannos non fuisse autores Salisburiensis moliS. g VII. Majoribus nostris Majores no- antiquitus nulla plane templa seri nulta fuisse, gravissimi Scriptores temptu habe

memorant. De Persis, Vete-

' ri scytharum germine id tradit Herodo

k lusi. I C. Dinon. apud Clementem Alexan- drinum,Strabo Cicero contra Verrem O l.

a. de legibus chylus in Persis v. 36s &' 81r. De Germanis Celsus testatur apud a Origen. l. 7. p.334. & Tacixus de Mor. Germa

si ib) Et in hoc conveniunt reliquarum gentium

112쪽

agabant is in lucis, quod peregregius o locus illustrat de M. G.

Germania Caeterum nec cohibere parietibus Deos nec in ullam humani oris speciem assim Iare ex magnitudine coelestium arbitrantur.

Lucos ac nemora consecrant, Deorumque nomi

nibus appellantsecretum illud, quod sola reverrentia vident. Inde est, quod apud eu)Ddem C. 39. Suevi Semnones habebant Silvam auguriis patrum s prisca formidine sacrum, &, Ut ait cap. 4O. in insula Oceani celebrabatur colum nemus Hertha h. e. Terrae ; apud Naharvallos antiquae rei gionis lucus M. G. C. 43. lucis propinquis lbarbarae arae Annales. 1. & alibi lacus Badu- ιhennae in Frisis, sacrum item nemus Belga- lrum &C. quae singula peculiari discussione aliquando erunt perquirenda. Ita

in mores , uti de Romanis testati ir Ovidius i. g. Fasi. V. 29s. seq. Lucus Aventino suberat niger ilicis umbra Quo posses viso dicere numen inest.. Tertuli. Apolog. c. 23. De aliis Gentibus pluribus agit Ioh. Guil. Stuckius de sacris sacrificiisque gentilium ed. 1398. fol. p. 4O. seq. Fuit enim universalis haec religio a primordiis mundi tradita, nec nisi spissioribus supersti tionis tenebris abolita.

113쪽

invita S. Amandi, quam Baudemundus si Lipsit apud Surium Vit. Sanctor. ad d. 6. Febr. P. 9O9. T. I. cons. δε Cherae Hist. Franc. T.

L p. 6 s. seq.) refertur,arbores ac sylvas a Gandensibus cultas mille. Suecis patria voce H gahm-dar sanctae silvae) vocati isti luci,& Odens-lund imprimis sive lucus Odino Deo sacer prope Upsaliam in singulari & tanta veneratione erat, ut singulae arbores ejus ex morte Vel tabo c) immolatorum di-Vinae crederentur. Ericus V aL L I. Hist. Sueogoth. Luccen. Antiq. Sueo-Goth. p. I8. seq. Adamus Bremensis. Hos tanta religione colebant, ut non impune & sine prona Deorum vindicta laedi autumarent. Id de Lithuanis paucis ante HOS Il 1ecul1s refert Michovius Case 2.

Hunc autem cruorem non

arboribus modo& idolis aspergebant, sed ipsis etiam circumstantibus homi-: nibus, in quam sententiam me ducit Heri Varar Saga c. I. & Dudo de moribus re actigNormann. l. I. p. 62. seq. apud du Chesne Hist. Normania. ScriPtor.

114쪽

Sarmatia Europaea, & AEneas SVDio H ropa c. 26. De plebe in Suecia suae aetatis exemplum habet Loocen. Antiq. Sueo Goth. l I. c. 3. Unde lux accedit iis, quae de Hercyniae sylvae lucis scribit Claudianui in laudibus Stiliconis l. I. U. 228. seq.

Ait enim Germaniam ita ab eo esse devictam Ut procul Hercyniae per vasta silentia ulUae, Venari tuto liceat, lucosque vetusta Relligione truces & robora numinis instar Barbarici nostrae feriant impune bi

Secures enim redire in caedentium Corpora sancta ignorantia & superstitio persuaserat, quod pluribus declarat Lu-L 3. V. 29. Chronicon enim Vetus Sueci cum non modo arbores singulas sed & ramos earum singulos sacros habitos tradit: Hiar then quis i tundent var trodde the heli lipara. Sic CHROMRHTI M. the troiae fuar quoi ther heli mar. ap. Sch cr. in sal. C q. p. 33. De Alemannis Agathias Hs. l. 1. Arborum illis cu tus amnium colitumque o vallium. De

Francis & stirpe Merovingi in specie Gregorius Episcopus Tu

Franch

115쪽

ronenin lib. a. His. Franc. C. ΙΟ. Sed haec generati anaticis semper cultibus vi a es obse-qrsiumpraebui e, nec prorsus agnovere Deum; sique SILVARVMatque aquarum, avium bestiarumque s aliorum quoque elementorum M ver ormas, ibasque ut Deum colere, eisquo acrisicia delibare consueti. edit. Lut. Paris Be-ue dict. p. 63.

Incolumis aliquam diu re mansit ejus- nodi lucus Deo sacer, Thors Us vel Thors-- aub, Thori lucus, dictus in Julia Dice :eseos Ahlburgensis, anno I ψΙ. demum

n tumultu rusticolum eXcisus. Morm l. I. C. Ii. P. ys. Britan HOS, Brito L It 1n altis, ita In hoc etiamum Majoribus nostris Celtisque Con-enisse, probat Tacitus Annal. cap. 29.

postquam enim descripserat, qua ratio' e Μona insula, receptaculum perfuga am sedesque Druidum in potestatem Omanorum fuerat redacta a Paulinoaetonio, qui Britannos tum obtine it, addit: Praesidium posthac impositum vi qexcisique luci saevis superstitionibus sacri.'a'd si enim templa adfuissent, quidvis erat, Ut lucos tantum excinderet 'm id ageret Paulinus Suetonius, ut anem barbarae Religionis memoriam teret. Subsecutis temporibus hanc

116쪽

superstitionem interdixit Edgarus Rex g. in Canonibus Saxon. C. I. g. 16. De Ve-Venediiiso. Dedorum, Livonum, Hesto nes , brussi lauria, PrUTorum vicinarumque gentium cultu arboribus& lucis exhibito praeter Erasmum Stellam I Helmota. Chron. Mavor. l. I. C. 84. ConsU-lere juvabit Emmonis Abbatis primi in merum apud Omlandos Chronicon ad ann. I2I . . Matth. Mai. T. 3. P. 26. Cromeri Polon.

hasiva sori Granati a tisi gudb, ali qui pro Deo colunt pinum pro crus d) De aliis lucis arboribus sacris videatur Bai

117쪽

g. VIII. 'In illis lucis autem suercum lim caeteris cultui divino seia prae ceteris igebant annosam ac praegran

dem quercum, quam Jovis Symbolum apud

di fundatoris Monaserimantuensis apudGu chenonum. Paulinus Epire 38 ad Jovium. V ta S. Germani Episcopi Anti odore is ast. r. vit. SS. add. 3IJuI Tom. IV. p. 338. timuisi. 9ης- Epis. 41: Si tibi occurritvriusis arboribus s litam altitudinem egresis frequens lucus, illa proceritas Immae T secretum loci ue admiraris umbrae fodem mitrisfacit. cons quintilian. LIO. caP. I. Insit. Orat. Ovidius Metam. I. 8. v Iar Plinost. Nut l. Ia. c. I. & l. I6. c. qq. Den δCurtiis L q. de hortis. MD. Christ. E chen-baco. Diff. de consecratis Gentilium lucis.Laurentii Begeri Spici . Antiquit. P. N. Modum conlucandi sive consecrandi lucum proindit M. Cato in lib. de re rustic. e. I39. Idem ista. Gr Qi solenne erat, unde Poetae omnia templa lucos appellarunt etiam arboribu S Carentia, teste Strab. L 9. v.

Mi. I: Pi istis Indorumi rhil sophisique Strabo

L is ex Meysthenis scriptis memorat, α

Pudquid colere coeperunt, arbores maxime, quas

118쪽

apud Celtas missis memoriae prodit --ximus TFrius Disi 38. & nos aliquando pluribus illustrabimus. Tales annosas quercus admodum frequentes fuisse, inde licet colligere, quod Plinius i. 16. robora Hercynia mundo congenita di cit. Celebris imprimis erat Olim quercus Jovis in Hessia a S. Bonifacio succisa, de qua doctissimam Dissertationem ann. Iri . habuit Celeberr. J. H. Schminckius P. Ρ. Marpurg. De mirandae magnitu- iouercu,prae dini quercubus Prussicis igrandesPrui se agit Dusburg Chron. sicae. Prus f P. III. c. 1. Eminebat in ter illas una inter oppidum Wolaviam& vicum oppen, tanta magnitudine, ut cum senio excavata esset, eques equo insidens introire atque circUm equitare

posset, cujus rei periculum ipse Albertus, Dux L Prusibrum, nec non filius ejus

Patria, e . qRR Violare capitale est Neque

sus in veris sacris ignotus fuit, prohibitus autem a summo umine non alia ratione,quam iit Israelitarum gens tanto magis ab idololatria dc vicinarum gentium exempliS revocaretur. Habet enim & umbrae obscuritas i csolitudo de silentiuiti nonnihil, quod mortali, Una animos aliqua elut religione potest per-Icellare. I

119쪽

us Albertus Eridericus fecerunt.

IrUACUS Circuitu 27. UlnaS Capiebat. OlebatUr autem etiam post introdulam Evangelii lucem tanta religionet, Cum a superstitiosa plebe frequentes eregrinationes facrae eo susciperen-ar, atque alii memoriae causa nominaisculperent, alii frustula secum aufer-:nt, ipsa tandem arbor deficiente suc-Harunoch rer. PrusL F 6. M. q. N 6. Alia quae Ro-omae erat horrorem nemini

an incutiebat cruore sacri- I iorum undique in truncorrente. Aliquibus locis cum Christiano Oribus magis magisque au- DP Sacerdotes Christiani polum cernerent in veteri superstitione Irmatum, suarum partium esse ratiat, ut occasionem Iucri captandi non

imprimis factum in im R Prussae,

im S. Jodoco dedicarunt diuque Permationibus sacris venerati sunt

n eo lis '' P eto id efficien acredebat, quod in alio sensu habet tua Episcoporum Ponti ad Leonem

120쪽

Imp. post Chalcedonense consilium, piscatorie agendum esse non Aristotelice. Nomen laco- IX. Hos lucos Germai rum eli' vocabant Hagen & contract

rimi denomi- alere, servare, runcie dc ethnationibus. Hege, Heche, sepes) & silagulat Cura, qua ne surculum quidem amputare fas ducebant. Hincquest, quod innumerae oppidorum & pagorum denominationes his vocibus teiRotio. minantur. Solebant enit primi gentium conversore

illud imprimis curare, ut destructis idclis eodem loco Christiana templa cor struerent, quo facilius populus ad lost

Consueta confluens ad puriorem doctinam traduceretur. Confer, quae diXmus in Exercitatione nostra de Di Exempla. Nehalennia pag.7I. seq. Innxid Hebenbrunn, quasi fonS :qUercus, Coenobium Benedictinum Suevia conditum extra muros Gundi

fingi acensis oppidi inter Danubium LBrentium amnem, in honorem Apos lorum Petri & Pauli. Indicat post Elchingen olim Eichlingen, coenobii Suevise haud procul Ulma a vici querceto denominatum ; & Zur