Apionis quae ad Homerum pertinent fragmenta

11쪽

Ι.Ρriusquam ad rem mihi propositam accedam, ut Apionis quaecumque ad Homerum pertinent fragmenta enumerem, breViter eXponam, quibuS qualibusque sim fontibus usus. Atque gloSSarum quidem longe maximam partem eloxico illo Homorico, quod vulgo Apollonio sophistae attribuitur, cognitam habemus. Nam de paulo plus centum quinquaginta ex scriptis Apionis lociS, quos undecumque collegimus, centum et triginta unum Apionis nomino insignitos ipso Apollonius servavit. Cuius in leXico, si cum aliis eiusmodi operibus conferes, Saepius nomen Apionis

librarii 110glogontia intercidisse facile doceboris. Ita tuo nostri nomen his nobis locis restituendum erit: pp. 24, IT

κιλ.) ex Photio, p. 116, 11 0X Epimorismis a Crantoro seditis quibuscum congruit Elymologicum Gudianum, I p. 122, 1. 3.123, 15. 127, 10. 129, 18 γ) ex Etymologico Magno, cuiuSposteriores tres locos Zonaras exscripsit, p. 92, 15 0ὶ δε κτλ.) doniquo e Soholiis Venetis ut Lipsiensibus quae fontem appellant Porphyrium. Quin etiam totae interdum glossae tempore eXStirpatae Videntur, quod nemo admirabitur, qui quantopere lexicon Apollonii iterum atque itorum descriptum mutilavorint librarii ut tuo intorpolaverint cognorit. Sic Apionis interpretationes aliundo nobis cognitus deSi- 1

12쪽

Apionis toxico Apollonium hausisse quoniam Satis ConStat, Silentio praetermittens paucis puto mihi disserendum, qualis genuina eius fuerit forma. Unicuique verbo Apio, quotquot sensus Significabat, addiderat, plurimis praeterea originationeS, quae cum admirabili plerumque sint

calliditato excogitatae, rariSSime approbare HOS POSSUmUS. Intordum autem etymologia ipSn SeΠSUS continetur, ut VV.

ἰαατ0υς p. 1, 20, ἀνdρGχθεσι p. 33, 27, irrest βαιν υν p. 50, 21, θεσσαέσι0ν p. 87, 26, λα0σσ00ς p. 107, 4 etc. Item cuique significationi sex Homori carminibus tostimonium adio etiam fuisse Videtur; cf. pp. 100, 24. 105, 21. 124, 7. 157, 33. Sod integram Apionis glossam nunc in Apollonio iam non invenimus. Quod unde sit genitum, facile nobis apparebit

considerantibus et quam neglecta in condicione sit atque corrupta toxici Apolloniani codex per tot saecula usque ad noStram aetatem SerVatus et Apollonium, ubi Apionis solam reddit etymologiam, consulto eius eXplicationem, qua H et ipsius fuerit, brevitatis causa praetermisisse videri, ut factum

eSt S. V. ἀθυρει p. 12, 32, ἄνcci p. 31, 1, p. 62, 27,

χιιι ερις p. 84, 1, Hi 0ν p. 108, 19 alias. Commentarios quoque Apionis in toxico suo conficiendo sese adhibuisse Apollonius nullas nobis dat ansas dicendi. Atque dubitanti tibi, quin glossae, quas Apollonius

asseri, Vere ab Apione profectae sint, cum nullam Videam causam testimonio Apollonii tam saepe repetito non credendi, optimo omnos iuro ad illum referendas eSSe reSPOndeo. Itaque Ritscholio nequeo astipulari, qui OpuSo. I. p. 116 Alitonem in toxicon suum otium glossas Heliodori, quaecumque ei placuissent, recepisse atque, nisi utriusque extilicationes intor Soso disto ent, auctoris Sui nomen Omi-

13쪽

sisse censet. λ) Cuius roi quam affert causam t): Apionis ot Heliodori glossas saepe coniunctas proferri, equidem nullam esse eXiStimo. Locos enim, ubicumque Apollonius Apionem una cum Heliodoro citat, et ipsi numoranti mihi docomtantum svv. ανδραχθέσι p. 33, 26, σαι λάβε ς p. 144, 7, σι α ρ αγευν 0 p. 147, 28, Lari γλ 0σσ0ι p. 149, 20, Γαννα0da p. 150, 11, Γρη 0ισιν p. 154, 16, τριγληνα p. 154, 24, υπ0στα-χνυιτ0 p. 159, 27, 3 7 0νη lin p. 160, 11, φυλί ς p. 166, 24)oeeurrerunt. Quorum numeruS locis, quos apud ceteros legimus, ut in Photio, Suida, Lexico Segueriano sVV. σαι - λύdες et τριγλχην ), in Schol. Von. V. τρηι0ισι). in Schol. ad Dionysii Thracis grammaticam V. υπ0νηῖ ), utpote qui ex Apollonio omnes fluxerint, non completur. Neque Vero ex his locis pro numero perpaucis de communi quodam Apionis of Holi odori oporo licet coniecturam facere. Cur

RitSuhelius, quoniam undeuios spp. 3, 16. 91, 30. 100, 33. 104, 22. 112, 24. 131, 6. 141, 25. 143, 3. 9. 146, 16. 159, 3.)

Apollonius Apionum coniunxit cum Aristarcho , etiam horum non ponit sociolatomy Do Α. Κoppii dissortation onuperrimo edita infra dicam. Apollonium Vero, non Apionem ipsum, fuisse sontem ceteris, quicumque glossas Apionis tradiderunt, ac praecipue Hesychio, affirmans ViX mihi videor errare. In Hosychii lexico Apollonianum contineri cum ex ipsa comparatione utriuSque glossarum apparet, quod ut perSpicias contendas Velim VV. αιsιασιας, αἰ it η tiet, ἄσιν, 'it ερις, P, alias, tum loco quodam Hosychii ad Eulogium epistolae,

2) De glossographis spine l. l. disseruit, poSten ipso retractavit. 3) p. 100, 19 Apollonius tres illos laudat: ο μεν - . . . .

14쪽

quae eius texieo praesi Xa est, probari mihi vidotur. Quod ibi Hosyohius dicit Aristarolii of Apionis ot Holi odori λεξεις sese in opus suum rettulisse, hau ro quid indicatur aliud nisi Hosychium usum esse Apollonii leXioo, cuius maXima pars eX operibus trium illorum grammaticorum composita est, q) Sed, ut acerbissimas diligentias at ius doctrinae lato patentis speciem prae Se ferret, illorum scripta, quae Apollonii fundam0nta sunt, sui ipsius fontes p0rhibuissor Apionis nomon Hesychius servavit ad VV. Γ συηιλ ρι, δυς, γαλα iiii πόλος, ἰ0ν d0ς, Giηκύβες, μῆνις,

plerumque autem gloSSarum originem tacet. Numerum gloSSarum, quas eX Apollonio QOgnoVimus, quinque ἄλις, 9aλα Gircόλος, s/λὶ πιβες, οὐδεν0G 0ρα, cf0ινήεν α) auget; praeterea haud raro, ut Apollonio ad toxium Hosychii rocto constituendum utimur, illius vicissim Verba semendat eXpletque, quod de ceteris quoque diei pOSSe, ne eandem Semper cantilenam eanere cogar, hic annotatum Volo. Α Ρhotio Apio quinquios laudatur tantum: S. VV. cicer L Oνς, 1wθος, UT /λαδες, σφύρα 0r, quae gloSSae omnes eX Apollonio depromptae sunt. De reliquo eius toxicon hic parvo est numero. Suidas A pionem nisi s. VV. Grειλάδες, σνύρα 0r, τρίγλχηνα non vocavit ad partos. Ut his locis cum Photio eonSentit, Sic, quaecumque Apionicae doctrinae profert nullo auctore, haec quoque ex illius, non ex Apollonii ipsius videtur opero hausisse. Neque Vero deSunt, quae cum in nostro Photii sexemplari desideremus, recta Via eXApollonio aut Hosychio uti transiserint, facile fieri potuit, nisi coicero mavis Suiduo int0grius Photii apographon prae manibus fuiss0. Cum Photio plorumque etiam codicis

b) Apio contios trietes som0l, Aristat olius Sexagies, Heliodorus quadragios ab Apollonio lauduntur, sed ne obliviscaris eorum nomina luaud raro se textu excidiSSe.

15쪽

ad verbum fero consentit; UV. GUd εο ia et Trotrita, qua SSuidas easdem oXhibet, item V. c ρσαι, quae neque in Photionsequo in Suida invenitur, olim apud Ρhotium quoquo fuisse

nescio an suspicari nobis liceat. Dubium enim est, utrum orar00r ς auctor Photium an Photius vG v eXScripserit. Apio congruenter cum Photio et Suida S. VV. σαι λύδες, PGr0ν, τρίγλ rct, praeterea S. V. appellatur. Soholiasta ad Dionysii Thraci S grammaticam S. V. t rcori 63 ipsum Apollonium, ut opinor, eXSeripSit.

Ut auctores, de quibus modo disserui, quippe qui aut recta Via aut per ambages ad Apollonium referendi sint, unam quasi turmam effieiunt, ita inter Etymologicum Magnum, Gudianum, LeXicon Zonarae, quae haud raro eadem iisdem verbis praebent, Societas quaedam intercedit. Etymologici Magni auctor Apionom laudat s. VV. J Icci,

Videntur. Eundem autem aliis quoque locis, quibus Apionis nomen deest, ab Etymologo nostro eXScriptum eSSO

Gudianum omnibus locis, qui aliquo numero et loco Sunt, iisdem foro vorbis rel)0tit, qua se in Magno invenimuS.

S) S. V. U M Mος Apionis nomen habent, quod Etymologicum Magnum omisit, Servavit Gudianum.

16쪽

Etiam Soli oli orum Vonotorum, Lipsiensium, aliorum colloctionos nonnullas Apionis explicationes SerVRVerunt atquo variis ex fontibus petitas. Quas Veneta habent, ut plurima se OX A pollonio fluxisse videntur,') sic postorioris potatis soliolia rocontioribus fontibus, praesertim Epimerismis, Etymologicis, Eustathio, utebantur. Apionis nomen adiectum non est nisi glossis, quas ex Apollonio Sumptas CognoVimuS, SQ. Schol. Von. ad Γ 448, Λ 457, δ' X564. Eustathium, quas in Parecbolis Suis habet, glossas Apionicas ex Apollonio deprompsisse non multum abest

quin contendam conferens e. g. quae dicit de cicii est circi

do ἰ0νθά 30ς p. 1750, 3, do cm0Z0ρυσιάς p. 163, 41, alia S. Semel sp. 812, 43) e rhetorico quodam toxico 0Xplicationem assori Apioni similom. Alias d0bero Scholiis videtur, sed integrioribus quam quae nobis SerVata Sunt, ut I p. 946, 49 et 102, 30. Quibus glossis haud raro κατὰ τους rectλαιους vel similo aliquid praescripsit, Apionis nomen oppreSSit.

Perpaucae Sunt commontariorum Apionis reliquiae.

E praefatione petita videntur, quase legimus in Pliniihist. nat. 30, 6 ut tuo in Achillis Tatii ad Arati Phaonomena Isagogo p. 74 ΡetaV. Singula fragmenta debemus Senecae philosopho, Athenaeo, Scholiastae ad Aristoph. Pac.: Seneca sepist. M) argutias quasdam Apionis tradit; Athenaeus I p. 16 1s de alea procorum fragmentum, quod

9 Conferas velim Schol. ad A 267, Is 2, 729, V 448, . 1457 Porphyrii), A 564 cum Apollonii notis.

10) Congruit cum Lips. - In Apollonio S. V. III OκOPUIIGς Apionis nomen excidit.

17쪽

apud Eustathium quoque repperimus, nobiS SerVaVit Scholia ad Aristoph. Pac. V. 77S notam ad Odyssono locum pertinentem continent. Herodianus quattuor Apionis notas in scripta sua, Si quidem LentZium SequimUS, recepit,

quas nunc legimus in prosodia catholica I p. 211, 10, in prosodia Iliaca ad I 393 II p. 66, 1, Odyssiaca ad ε 123 II p. 142, 29 et 14 7 p. 140, 22, quae prima eXeepta etiam

in Scholiis invoniuntur. Ut tria fragmenta poSteriora eX commentariis certe Apionis profecta Sutis, Sic primum quoque

ibidem potius quam in l0Xico fuisse potest. Scholia ha boni Apionis annotationos ad B 12. I 393 ox Horodiano). K 252 o Porphyrio . E 216. 341 Ρ0rph.). ε 123 Herod.). st 174 Horod. . Ab Eustathio commentarii Apionis, quamquam praebet, quae certe in iis fuerunt, non sunt adhibiti; undo quae affert, ex aliis fontibus petiit. Sio p. 1426, 12 do

procorum alea Athenaeum ipse fontem fuisse prosi lotur.

Do Elysio autem quasi disseruit p. 1509, 31) o Seholiis

profecta sunt, ubi eadem Valde nunc contracta legimus.

11) Glossum quoque Apionis XI. p. 501 e legimus, quam e leXico Pamphili, qui ipSe glossis Diodori usus est, transisse in Athenaeum Ritschel. Opusc. I p. 119 docet. Sed ad Atticam como0diam potiusquam ad Homerum eam referri Vult Naber. Phot. prolegg. p. 121. 12 Pro Horodori nomino Valek0nar. Opus . II p. 151 Heliodorum poni voluit, quem secuti sunt RitSchel. Opusc. I p. 118 et Nabor. Phos. prolugg. p. 120. QuibuS nihil eSSe cauSae puto quod RSSetitiantur. In errorem Sese inductum esse Rit Scholius cum opusc. I p. 116 dioserotApionem et Herodorum communi gloSSographorum nomine insigniri atque, ubi gloSSographi laudarentur, nulloes alios nisi nostros esse intelligendos, ipse nota p. 119 addita poStea conceSSit. 13) Utro, te loco cortum est unum idolitisue opus ab Eustathio laudari, quod approbare J. La Bocho Homer. Texthritili p. 158 not. 230 vereri videtur.

18쪽

Apionom reforri ut iam diu constat, Sic hunc ego in modum

Non minus quam semel et SeXagies Apionem et Horodorum illo ad partes Vocavit; itSdem autem eos quoque

locos, qui Solum appellant aut Apionem spp. 622, 42. 659, 28. 757, 19. 763, 9. 786, 22. 792, 16 dico) aut Horodorum I p. 407, 35. 809, 3) attribuendos esse, quicumque accuratiuSinsp0Xerit, facile assentietur. Sed enVe credaS commentarios, de quibus agere coepimus, reVera ab Apiono ofHerodoro aut ab altero et alterius opera exscribente et sua tradente confectos esse. Quin etiam ex utriuSque Scriptis ne a tertio grammatico quidem eos eXcerptos esse nunc Sibi quiSque perSua Sum habet. Immo vero omnia fero sua aliis

atque iis, quorum nominibus inscripti sunt, debent grammaticis iisque, quorum Scripta Venetorum quoque Scholiorum quasi fundamentum Sunt, atque ab anonymo poSterioris aetatis auctoro originem ducentes et aut fortuito aut fraudo mala Apioni set Herodoro attributi de genuina Sua origine etiam Eustathios de coporunt. Quod postquam Lehrsius primus intelleXit, nemo est quin ei a SSentiatur. Atquo diliguntius inquirontibus nobis Statim perspicuum

est maximam similitudinem, haud raro accuratam ad Verbum consonantiam inter illos, quibuscum res nobi S QSt, Commentarios et scholia Venota intercedere. De undeseptuaginta enim notis, quas Eustathius eX Apione et Herodoro mutuatus QSt, quinquaginta tres cum Veneties congruunt, longe maxima

earum pars: pp. 62, 1. 178, 22. 299, 25. 324, 19. 329, 10.

340, 20. 46. 350, 29. 407, 35. 476, 45. 496, 35. 515, 35.

14) cf. Lehrs. Q inest. ep. p. 2. Ritschel. Opusc. I p. 222 La Rocho p. 170, quem latuit p. 1242, 38 non nostrum grammaticum, Sed tibicinem quendam Herodorum induci atque totum locum ex Athen. X p. 414 f ab Eustui lito haustum eSSU. 15) v. de Arist. stud. Homer Ρp. 35. 364 Sqq. QuaeSt. ep. Pp. 1 S l. 27 not.

19쪽

9518, 18. 526, 41. 541, 10. 545, 19. 592, 17. 618, 9. 622, 42.659, 50. 705, 60. 706, 51. 732, 46. 742, 60. 747, 12. 757, 19. 763,9. 769, 27. 790, 6. 792, 16. 794, 25. 803, 59. 834, 33. 841, 23. 843, 7. 851, 49. 890, 9. 922, 49. 959, 30 991,25. 992, 56. 1005, 53. 1017, 61. 1037, 43. 1043, 48. 1075, 44.1108, S. 1218, 38. 1235, 4. 1250, 56. 1257,54. 1281, 8. 1304, 2.

Noque vero di Versitatos nunc leViores nune graviores deSunt.

Saepe enim apud Eustathium, ut erat loquacior diligensque latitudinis, rem copiosius legimus disputatam quam Scholia praebent, SiVe is pluribus Verbis exposuit, quae in Apione,

ut brevius dicam, invenit se. g. pp. 329, 10. 518, 18. 747, 12. 757, 19), sive propriae aliquid doctrinas of 0xplicandi et docondi causa addidit ut 1 p. 350, 29. 476, 45. 732.46.

851, 49. 890, 9 . Alia paululum commutavit contraxitque,

ut 1 p. 515, 35. 618, 9. 705, 60. 790, 6. 922, 49, alia alium redegit in ordinem, ut I p. 541, 10. 794, 25. 841, 23. 843, T. 992, 56. 1017, 61. - Ρp. 476, 45. 834, 33. 1043, 48 accidit,

ut, quae in Scholiis diversis nunc locis invenimus, legamuSuno tenore apud Eustathium. Sod no quom fugiat hanc Scripturae varietatem non ubique ex Eustathii rationo OX-cerpendi profectam eSSe, Sed aliqua eX parte et ei, qui 11OStrOS commentarios composuit, et Scholiorum Venetorum compilatori deberi. Quorum utrique eius operi S, quod eXSuriptis quattuorvirorum illorum, dico Herodiani Aristonici, Didymi Nicanoris, est conflatum, eXemplar ad manum erat.

20쪽

quid obstat, quominus ad A 365 eadem praebuisse scholiastam, notam Vero in ΠΟStro Scholiorum exemplari noscio quo casu excidisse colligamus 3 Idem etiam Apionis of

Horodori ad , 573 of G 499 observation os spp. 153, 17. 267, 2 in '), alii fortasso loci, quos in scholiis nunc desidera-mUS, DRSSi Sunt. Sequitur, Ut con StituamuS, quosnam ad fontes sint referenda ea, quae ex duum Virorum opere laudantur. Ac

plurima quidem sex Herodiani si Iliaca si catholidaλ')prosodia deprompta Eustathius inde servavit. Quae, ubi invoniuntur apud Lentgium locis additis, Statim enumerab0 : pp. 62, 1 II p. 23, 3Α). 118, 34 sp. 114, 18). 153, 17 I p. LIII. II p. 119, 9) δ') 178, 22 I p. 539, 16 cum nota. II p. 31, 18). 267,2 I p. 265, 31 c. n.). 329, 10 I p. 28, 2.