Apionis quae ad Homerum pertinent fragmenta

42쪽

χ 0ρίον ' o δε ' Ἀμυν εri stoλorc0ν φὶησι ' λεαίνει γαρ τῆ τρ0φῆ Gγριον ' at rore οι λιs μυττ0ντες. Quibuscum Hesychii glossam p. 979, 1 scires ι0υ λειαίνειν τὶ ν τρ0 7 τὶν) conserenti et ij τρ0 hi ibi pro accusativo casu scriboro haud improbabilo mihi videtur.

46쪽

ουθενῖς φυλακτι ZM. Apionem c υλάσσειν reddere pro c0ρεῖν, quod inesse in voco 0υδεν Ἀσ 0ρα dubitari non potest quin existimet, docet otiam vocis δα υρα etymologia; V. SUPra

47쪽

Apollonio ut videtur, etymologiam recepit HeSych. p. 1175, 8, nisi quod pro H0υς mundoso scribit αυλ0υς es. Etymol. Mugn. p. 649,54 Secundam consontientes inter osso Phot. II p. 322 ac Suid. II b, p. 18, 13; ad tertiam Spectare Videntur quae praebui Eustath. p. 1742, 37: ὁιὰ τὸ νεώ 0ν καὶ ei ειδες. Omnesne tres illa0 0tymologisto Apioni sint

48쪽

tribuendae, polost impugnari; Lehrsius quidem Quaest. ep. p. 32 primam tantum ducere Apionicum Videtur. 97. Ἀαλυνε ιν Z 520). Etymol. Magii. p. 650,1 et Zonar. p. 1516 0ς ' αδευν, is s/0λυνειν κ αὶ βρεχειν, 'ID J0ς K si). Indo ructo Villois. apud Apoll. p. 127, 10 pro τρέφειν restituit. Cf. Etymol. Gudian. p. 449, 36

49쪽

πειορ nunc πεῖρρορ) 0ι υ0c ii A lege sesi )- ε 289 . Sensus Verborum mendoso Sino dubio traditorum parum perspieuus est. Pro primo πεῖαρ credo legendum essor icte, quod per errorem pro σιειρ ρορ Apio accepit; illud λ νυ ησεν autem esse glossema fortasse librarii alicuius, quo commiscuisso ibi duas voces Apionem indicoro illo voluit. Itaque hoc modo Apollonii verba corrigemus: O Jε 'Arrisi P

Videtur apparere, qui ut saepissime utitur Apollonii luxico, sic hic quoque verba illius compilans p. 1240, 37 praebet: λεὶαρ ' . . . . ὴ Tῖ χGὶ λtet caesi'. Cf. Schol. ad ε 289 Dind. I p. 273, 24). V. Lehrs. Quaest. ep. p. 30. Schmidi. ad Hesych. l. l. 103. rco λιον τε σίδηρ0ν I 366). Apoll. p. 132, 35:

p. 409, 32. Eustath. p. 98, 44. Desili. Anecd. p. 946, 33.

50쪽

p. 426, 29 Didym. Selimidi. p. 146. LudWich. I p. 342, 23.