장음표시 사용
11쪽
Similis ejus artificii effigies invenitur apud te Selerum Den . d. a. Κ. I. I s. 8.Deinde meniorabilia videntur anatilemata, quae Cnidi dedicaverunt, itatu Triopae, inSulae eonditoris, qui prope equum constitit, dum Latonam ejusque liberorum Apollinis et Dianae qui Tityum gigantem Terrae diliunio quoniam Latonae matria Panopo Delphos proficiscenti insidias parasSeto Sagittis inter siciunt et Paus. X. II. I. Quod saepius ab artificibus efficium esse diversissimis monumentis declaratur, velut throno Apollinis qui dicitur Amyclaei, deinde vase, quod ieseler euk ILUI. Id6. exprimendum curavit. Nec minus dignae erant, quae Spe, clarentur, istatuae Apollinis et Uerculis de tripode Delphie in ter se certantium a Phocensibus donatae. Illum Latona et Diana, hunc Minerva a mutuis injuriis prolit bere student. Paus. X.
Neque praetereundum videtur permagnu ni Apollinis simulacrum, quod Amphictyones, postquam Phocenses, qui terram deo Sacram coluerant, victi sunt, ex praeda hostium Delphis ex Stru
xerant. Moc enim simulacrum Apollinis, qui re Dcu nomina batur triginta quinque cubita altum erat. Paus. X. Ib Diod. XVI. 33. I. Quod egregium artis opus, quamquam usque ad
nostram aetatem non pervenit, tamen qua forma suerit, eum nummus, qui effigiem illius simulacri praebet, conservatus Sit, Ogi tatione nobis fingere possumus. cf. Cavedoni, pie. mumifin pSo. h. Lenormant, annali et diast arch vol. XIX. P. 36O.
Anmerkung leseler euk. II. I 2. II b. tonnet, description do medialles antique II, 6. Mirabili quoque aspectu sui illud monumentum, quod Cyrenaei, ut Battum, conditorem reipublicae, honorarent, Delphis poSuerunt Paus. X. II 6. Battus enim, qui curru a Cyrenade reclo vehitur, a Libya de juxta eum in curru collocata coronatur. Cui artis operi simile fuit alterum, quod eidem Cyrenaei dedicaverunt, simulacrum Ammonis. es. Curtius i. c. p. 36 .
In hoc etiam deus curru vehitur, quod Cyrenae artis currus gubernandi peritissimi videri volebant. Et nescio an erremus, si suspicemur, currum ejus generi fuisse, quod in nummis Cyrenaicis invenitur. et L. Muellero numismatique de rancienne
Tum erodotus VIII, 2 l. narrat, Graecos post victorias ad Artemisium et Salamina de PerSica clasSe reportata Signum duodecim cubita altum, quod rostrum navis hostilis manu tenebat, Delphos permisisse. Quod etsi Apollinis fuisse non dicit,
tamen homines docti idem esSe, quod Pausanias X. Id. . commemorat, recte judicaverunt.
Deinde Macedones signum Apollinis dedicaverunt, Paus. X. 3. 3. quod ita actum erat, ut deus cervam, animal ei gratissimum, caperet. Quo modo illud signum fuerit comparatum, docetur gemma apud teSelerum descripta I, Ib. I. Denique inter Apollinis signa illius, quod Aπολλων ο μικροψ nominatur et primum omnium anathematum Delphicorum Echecratidas Larissaeus donasse feriur, commemorandum est Paus X. 6. . Quod anathema, qua forma fuerit, Si Statuam parvam, quae Plerumque Apollo Polycraticus nominatur et quae Sunt SimileS, contulerimus, cogitatione invenire possumus. s. ieSeler, en .
I. s. 22. Aliud anathema idemque commemoratu dignum ab Atheniensibus post victoriam ad Eurymedontem partam Delphis est positum Paus. X. Ib. d. Plut Nicias II. Palmam enim alieneam multis pomis ornatam atque Minervae Simulacrum natu a- tum, quae ululis, animalibus sacris, Stipata hastam gerebat, dedicaverunt. Quod nathema, cum Athenienses expeditionem in Siciliam essent acturi, magna corvorum multitudine turpiter est devaStatum, tamquam si dea malo omine civitatem cariSSimam, ne eoeptum perseeret, monere voluisset. Utrum autem Minerva
juxta palmam an in cacumine ejus locum habuerit, magna inter homines doctos dissensio suit e Bootticher Telatoni II d. i. Baumeultus p. 222. Curtius i. c. p. ITI. Sed in culmine arboris eam fuisse, Schubartus arch Zettg. 862. p. 233 seq. graviuSimis causis ita firmavit, ut ne cogitari quidem possit, rem
12쪽
Bygantion in constantinopolis, hie I 86a p de. Ihesinu mit ilis est in statua, quae sint donum Aeto-Chlli onim qui Brenno duce eum reliquam Graeeiam
III p. 25 et planeh. XV et leseler l. e. I, o . 268. II, huthh hvsinu Udorum hominumque statuas arie larissimas; nunc breviter exponamus de aliquot peribus, quae ad initialia Titho hquo uita raro fieri solebat, ut civit e nitimanuni tu, bubus exeollebari aut uiuae aliquo modo reipublieae Ita sit in Ddlphie sano collocarent. Quoium inlunsiuin id umquo in nummis civitatium expressas labemus.
ri; fili rustitu Molossi hostes territi et in xigdm
. i. Phadiero autem saepius requi alienei dedicabantur
p re 6 ot Thessalis quos equitatu eminuisse eon Stat
sam Thessaliae oecupandae magis flagrasse cupi litate, quam exercitu Suo robur Thessalorum equitum Iungeret, e
I32 tutor omnes notum est Moc loco memorare 'cev
anathema Metapontiorum, qui cum agricultura florerent, Strabone festo VI 26 χρυσοiν θεροσ) auream messem Delphis dedi eaverunt, quod et saetum a Myrrhinaeis et Apolloniatis refert Plutarebus de Pyth. orae p. doli. Quam ob rem spica nummis illarum eivitatium typus dere proprius luit es Eekhel I.
Postremo illius anathematis, quod Delphi ripsi consecraverunt, Iupi aheneio mentio fiat et Paus. X. ad T. Aelian. hist XII. do. Quod anathema ciuid significet, quamquam doctiliomities inter se dissentiunt, in universum quidem miriclisius Reisei, uni Forsehungen I. 62 seq. et Nieseler igoti gel. Anx i8 T. p. I 83 recte judicasse videntur, qui Suspicentur,
lupum esse reserendum id hominem, qui scelere commisso ab Furiis agitatus auxilium et expiationem ab Apolline petat. Deinceps ut erat propositum de tripodibus dicatur, quorum utagnani multitudinem Delphis fuisse constat et leseler liber dei delphisehon reisuss, Abhandig. de honigi Ges. d. Wiss.χu Gottingen ISTI . Tria enim tripodum Delphicorum genera esse tatuenda leseler demonstrat; cf. p. b.): tripodem illum, in quo Poethia vaticinandi causa sedere solebat, tripodes, qui pro anathematis dedicati essent, tripodes, qui in numerum mei Sarum Delphicarum essent reserendi. Sed cum de tripode, quem in adyto poSitum fuisse constat, infra disputare nobis propositum Sit, jam alierum tripodum genus breviter tractabimus. Fieri enim solebat, ut is, qui ludis Pythicis victor discessisset, tripode donaretur donatumque ad Apollini, qui victoriam tribuisSe putabatur, gratias agenda Delphico sano consecraret. Huc accedit, quod tripodes, qui Apollini omnino essent Sacri, propter aliaS quoque causa deo donabantur cf. Curtius i. c. p. 36d. Quo faeiuni St, ut ingens tripodum multitudo Delphis cumularetur ne mirum est, quod omnes tripodes, qui dedicabantur, omnino Delphie vel Pythie nominabantur. et leseler L c. p. 5. Sed ex omnibus illis tripodibus Delphicis unus maxime dignus est, quem commemoremus, aureus ille, quem omnes Graeci post vietoriam apud Plataeas de Persis Pausania duee partam ex decima praedae sarte Apollini dedicabant. Cujus in basi Pausa-
13쪽
itias ox Laenedomioraim, epigramma a Simonide poeta compo situm inseripsit, quo rex soliis celebraretur; postea autem deo epigrammatis nomina omnium civitatium Graecariuia, sitae eonir Po a pugnaverant, insculpta ivit. Sed per longum tempus illud magnificum anathema non mansit integriun Phoeenses enim. vi fili pretios anathoinata Delphica, ita imbus etiain tripodis
et uoxtc. Ahone autein basis quae firmam tricipitis ei poti habebat, uiuam posteriore metat imperator oti,iniiiiiiii hippodroin Constalliinopolitani, postierat, moStris temporii ii reperta est si enim iiiii hibitaveiunt, sitito Dioniimen iiii Consi inopolitanum idem, tuod Graeci ledicaverniit, es liri ius d , dia roeto ion judieaverunt. es Fricli, das Plataei eli
Tertium genus nathematum erant instrumenta ad cultitui dei apta, vasa, pocida eratores, turibulii, vestimenta, PeripetaS mala et quae sunt similia, suorum praestantissilian reges Asia,
minoris, Gyges, Croesus, Alyattes Delphos miserant ei. Ilerod Ioa b. o. Quanta vero arto pi chrituditieque nonnulla ripetasmata Deli lite si ierint, ex verbis Euripidis poetae cogitoicitur, qui Ion timio i. illud deseribit, tuo suit Abiit uimi Quo in anathematum genero habenda sunt arma vel hosti
bus erepta vel pretiosis metallis saeta, quae ut in aliis fanis, ita in sano Delphie suspendebantur. Velutruerodotus VIII, T.)iiarrat, in adyt sui3Se arma, quae tangi nefas habebatur, Pausanias X. s. 3s arma aurea suspensa fuisse in epistyliis templi Apollinis quae partim Atheuienses, sartim Aetoli Gallis victis
Deinde ara illa a Chiis donata commemoranda est cLwerod. II. III). Quam aram eandem esse, quae ab Pausania X.
ex verbis Ilerodoti cντιον δε αντου του 1iου, cum alteram Arain prope temphim suisse non Eonstet. Restat ut de quarto anathematum genere, de aedificiis dieanaus. Quo in numero ante omnia sunt habenda, quae in universiana theSauri nominantur. f. Loetticher, Tektonii. II. d. IV. Dueli P. I seq. idem liber agonale Festtempe u The-Siviren dereii Bilde uia Aussiattuli in v Leuiscli phil. XVII.
p. I. d. XVIII. p. l. s. d. Utriclis i. c. I p. I.
Ac primuin suidem de nominibus horum aedificiorum id no-liis est dicendum, quod certum vocabulum ad ea significanda apud Seriptores non invenitur usitatissimum quidem fuit vocabulum Hθησαυροσ quod ab Hesychio ita explicatur: θησαυρο ' εἰ -Iαλltviων καὶ χρiημάτων εριῶν ποθεσιν ικοσ. Aliae voce Sunt: αμιειον , χρηματοστλάκιον, θησαυροφυλάκιον, γαζοφυλάκιον, οικοι, ναοί. Velut Pausanias X. II. d. et,erodotus I, id thesaurum Corinthiorum θησαυρον, Plutarchus do Pyth. orae 12 οικον nominat. Quod autem thesauri interdum, ,γαψιμ nominantur, eo factum esse videtur, quod in templis ipsis
aliathemata servari solebant Deinde vero si quis quaerat, qua forma haec aedificia suerint, neere non possumus, quin profiteamur, certi aliquid doceri non POSSE, eum neque ullum thesaurorum ab scriptoribus accurate deSeriptum neque ullius reliquias ad nostram aetatem Sematas
habeamus. Sed id saltem pro certo poni liceat, homines doctoS, ut judicent, thesauros Delphicos fuisse cellas subterranea atque imiles illis regum Atro et Minyae, in magnum incidisse erro-
14쪽
rem. Nam ex reliquiis Orehοmeu et Mycenis inventis plano apparet, illa aedificia, quae et ipsa illesauri appellantur, epulera fuisse regum atque hanc ob rem sub terra condita illos autem thesauros Delphicos cum artificiorum pretiosorum S,ent receptacula, subterraneas cellas non fuisse, facile intelligitur es hie seler, neue Iahrb. f. Philol. u. Paeda ib. p. 6 2. Itaque e. risimile nobis videtur, Boettielierum l. e. IV Is. 3, thesauros
fuisse aedificia supra terram in loco aperto exstructa, tectis in structa, plurimis fenestris illuStrata, recte SS SuSpientum Postremo thesauros eo consilio esse XStruetos, ut nunthematum receptacula essent, nobis commemorandum est. Quum enim multa anathemata propter materiam, e qua faeta erant, sub divo poni non possent, civitates, ne donaria violiarentur, aedificia, quibus reciperentur, exstruere sunt eoactae Deinde in his thesauris instrumenta, quibus ad aera facienda opus erat, cratereS, Pocula, peripetasmata fuisse videntur es. Eur don.
Contra videmus, talia etiam opera, quae casu quodam laesa et mutilata fano jam non erant ornatui, in theSauros SSe remota. Velut Herodotus I, o narrat, leonem a Croeso rege dedicatum, cum incendio templi aliquid detrimenti necepisset, in Corinthiorum thesauio fuiSSe positum. Quibus expositis fortasse quis miretur, quod PauSania nar ret, o cum thesauros intrasset, pretiosas res rustra quaesiviSSe X. II. I. Sed si cogitaverimus Pausaniam fuisse Secundo ne culo post Christum natum atque sanum Delphicum usque ad ii lud tempus pulcherrimis anathematis identidem esse privatum, scriptori fidem facile habebimus antea autem omne theSauros completos fuisse artis operum praestantissimorum quolibet genere, jam ex eo cognoscimus, quod Polemo perlegetes librum conscrip
sit: περὶ χων ἐν Λελφou θησαυρῶν cf. Plut quaeSt. Sympori. V 2. s. 6 b. . Prelle Polemonis perlegetae fragmenta. e niger, quaest. Delph. Specimen p. 22. ec Strabo IX, dis. Civitatium autem Graecarum, quibus thesauri Delphis sue runt, ab Scriptoribus nominantur Athenienses Paus X. l. a.
bani X. ii. d. Siphni Uer. III, T. Patis. X. II. 2. Cnidii XII. d. Syracusani X. 11. d. laetomenii Her. I, I. Plut de Pyth. orae XII. Aeanthii tui. Lys. I. pinetae, Strab. V, 2Id Agyllaei Strab. V 22o. sive Caeretes, Massilienses Diod. XIII, 3. Potidaeatae Paus. X. II. b.
De illesauris hactenus Sed praeterea fuerunt in fano Delphie alia aedificia, suae in numerum anathematum sunt reserenda, porticus illa AthenienSium, quam ,στοάν - nominabant, Paus X l. b. et esche illa, quae anathema Cnidiorum esse dicitur Paus X. 2b-3o. Atlienienses enim, cum Phor-ntione duce praedam magnam Lacedaemoniis eorumque sociis eripuissent, porticum rostris et clypeis ornatam Delphis exstruxerunt epigrammate inseripio, in quo omne civitates, quarum
terram devastaverant, enumerabantur.
Alterum vero aedificium a Cnidiis dedicatum esche nominabatur quoniam in eo Delphi ad colloquia habenda congrega bantur Quod erat ornatum duabus tabulis pulcherrime pictis Polygnoti quarum mna Trojam eversio Graecorumque reditus, ultera iis eri, ad quos lyxes Tiresiae consulendi causa descenderat, repraeSentata erant. es Melcher, die Composition der
15쪽
Jam veniamus ad ea aedificia deseribenda, quae, quamquam pro anathematis in uiuersum habenda non sunt, tamen intra fanum Delphicum suisse traduntur Quorum puleherrimu ei praestantissimum fuit demptum illud Apollinis, de quo nune dirum putabimUS.
Si Apollinis templi Delphie menti fit, in universum id intelligitur quod Alemaeonidae Athenis expulsi ab Amphictyonibus Delphicis aedificandum redemerunt itque Spintharo Corinthio architecto usi medio sexto saeculo a Cli multo magnifieeutius quam obligati erant, exstruxerunt et Paus X I. IJ Uerod. II. I 8o Sed quattuor alia templa, antequam illud aedifieatum est, Delphis Apollini fuisse Pausanias narrat . S . Quorum vetustissimum factum esse ramis laureis, qui Tempe Thessalicis apportati essent, alterum e cera apium en nisque quod Apollo a Uyperboreos misisset, tertium ex aeres abricatum in terrae hiatum cecidisse AEt igni esse consumptum traditur quartum, quod Trophonius et Agamedes ex lapidibus exstruxisses dicuntur olympiadis indesexageSima: anno priaequαντομαι - deflagrasso erodotus narrat V, 2) empturuautem Apollinis, quod Alcmaeonidis Amphictyones Delphie aedificandum locaverant, quamquam templo dovis Olympiae utimi fuit, tamen in numero maximorum Graeciae templorum esse iabendum satis constat. ref ilrieli I. p. TI Situm erat in Parnasso atque via, qua ad id ascendebatur, ne nimis iniqua ite anfractibus erat munita cf. Eur don 22T: moαρε σανιον προ θεου χρη σιχ ρια v. 38 seq.
Ut de structurae genere, quo templum erat aedifieatussit pauca addamus, triclisius I, ii ex fragmentis repertis paries aedis interiorem donicis exteriorem Doricis columnis fuissed struetam luculenter demonstravit, es. E. Curtius necd. Delph. p. r. Praeterea autem templum Delphicum pulchritudine ornamentisque eis aedificiis pulcherrimis, quae Athenienses Periclo auetore exstruxerunt, inferiu non fuisse, ex verbis, quae in tabula Euripidea, quae do inscribitur, mulieres Athenienses fa-eiunt, plane eognoscitur: v. 18 seq.):oυψεν ταὶ ζαθεαι 'Aθάναι ευκωνε τ'αν αν -
est merod V, 62d τον τε λ ον ξεργάσαντο του παραδείγματο κάλλιον. Antica enim templi pars munificentia Alcmaeonidarum, quiliae re oraculi Delphici sacerdotum gratiam sibi conciliare studebant, ex marmore Pario, reliqua ex oro lapide erat facta es derod. V. 62 Praeterea vero partes exteriores multo auro
Sed in primis simulacra, quibus templi fastigia ornata erani,humma admiratione fuisse digna Pausanias demonstrat X, ista
16쪽
struetum, sed ituribus innuis postea saeta FSSe, artifieilla Atheniensium tominibus, qui anxerunt, solligere Iieeth nati Praxias et Androsthenes rei temporibus, quibus Jhidias illhmaxima laude florebat es Militer audb Il2. o. si suoruni Qua do ro simulacra illa in optimis esse ponenda sine ulla dii bitatione conjicere possumus Neque ullus homo doetus hae hro dubitavit; sed inter omnes fere fiscrepat, qua ratione in culae figurae fuerint dispositae; Si enim in controversia, utrum foenra quas Pausanias enumerat, in duobus astigiis setae nia omnes in antico solo quod prius ab eis, qui Delphos proficiscebantur, spectabatur deinde etiam, quomodo fieri potuerit ui in Apollinis templo Bacchum deum duSque eomates repraeseniretos inveniamus Atque antea docti homines ita statuerunt ut dicerent, omnes figuras in antico templi fastigio fuisse positas es. Viseonti museo Pio clementino t. IV , quam Sententiam inter alios adnuo defendit Mayserus l. e. s. duex ratus, Io,tieani partem fortasse numquam esse persectam. Ex eis quidem, quae
Nec numero figurarum prohibemur, quominus omnes in pysastigio disponamus. Nam si novem Musas totidemque vfietas cogitamus, ut viginti tres figuras habeamu3, omne V quae Pausanias de eodem templorum genere narrat, ec legerint, facile concedent, omnibus figuris locum suppe mi
ginti unam fuisse figuras totidem sere in utroque Pari e Mfastigio suisse constat. Itaque haec quidem causa non e i,
nobis persuadeatur, eos, qui illas figuras antico fastigio tribui volunt, a vero aberraSSe. Sed reputanti mihi, quid tandem ineontrariana partem afferri POSSit, duae occurrunt causae, quibus utrumque fastigium templi Delphici simulacris ornatum fuisso appareat. Atque primum quidem animadvertendum est, id quod ad id, quod voltimus demonstrandum haud exigui est momenti, quod omnium illustriorum templorum utrumque astigium artis operibus ornatum fuit. Itaque vix veri est dissimile, templum Avollinis Delphi eum, umbilicum illum universae Graeciae, multis
opibus instruetum hoc ornamento caruiSSe, cum PraeSertim eo tempore exornaretur, quo Graecia artibus litterisque florebat, quo
alia aliam civitatem amplificandis templis vincere studebat. Sed hae leviora venimus ad alia eaque graviora Loci enim Euripidei quem jam supra attulimus Ion IST):αλλα καὶ παρὰ Λοξίου τι, Λατουσω μων προ - ωπων κα υλ βλεφαρον σωσverbis ,ἀιδυμων προσωπων καλλιβλεφαρον φωσ utrum inoiastigium simulacris fuisse instructum luculenter declaratur cf. Veleher alio Denk. I. pag. 65 166. Idem declarat Pausanias loco Supra commemorato X. 1 f. d.); nam legendum est eum lavior et tribus codicibus nuper repertis: ,τὰ πρωτα pro, τὰ προσωπα fieri enim non potuit, ut alter artifex capita, alter reliquas figui arum partes fingeret. Verba autem ,τὰ μεν reinu sunt referenda ad antici fastigii figuras, quas Praxias, verba Arte ' πολειπονενα ad eas, quas in postica templi parte Androsthenes fecit. Ex his igitur, quas protulimus, auSis, utrumque templi fastigium simulacra habuis8 Satis Superque
Pergimus ad id quaerendum, quod inter homines doctos ii repat, quae cuique fastigio figura sint tribuendae. Utrich- diu quidem i. e. p. 22 eam sententiam amplexus St, ut dicat, timulaera Dianae, Latonae, Apollinis, Musarum, Solis occidentis in antie lastigio, Bacchi et Thyiadum in postico fuisse. Cui ententiae assentitur etronnius letiresta' un antiquatre p. 116) Dique Contra primus, quantum scio, etcherus, quae St ejus
putiquarum litterarum scientia, talio Denk. I. abbx perspexit,
17쪽
Solem oecidentem non in antico, sessi postiein ebse ponendula quam sententiam plurimi reeentiorum Friticorum suam fecerunt.
eisque diversis causis adductus eleherus AEnini sulat. b. lem occidentem spectare at Sepulerum incchi ii ii reth, menses hiemales, qui Delphis et aeri erant ideoque cum Baeeliutiusque comitibus esse conjungendum. Nee tamen ille, quantum ego existimare possum, verum vidit Objieiendum enim ei est in Parthenone Solem orientem dextra, SiniStra Lunam oeeidentela fuisse effictos idem observari potest in artis opere Elidensi, quod Pausanias descripsit V. II 8 Perspicuum est autem, has figuras ab eis, qui finxerunt, ad alias, quam elehemis dixit. rationes revocatas aeSSo. Inde mota injuri sic statuere nobis videmur, ut artifices id egisse ut additis illis deis, Sole et Luna universum mundum, qui veterum quidem spinione Gravissiviis rebus intererat, significarent, existimemus s. Stephani l. e. l86o. p. I. Inter opera autem, quae in templo Delphico fuerunt et ea, quae Supra commemoravimuS, hoc maxime intererat, quod cum in his Solem orientem fuisse inveniamus, in illis Sol occidens factus est Tum etiam non obliviscendum St, in Parthenone Lunam quoque oecidentem fuisse, quam deam in templo Apollinis fictam Pausanias non commemorat. Cum autem eonStet Pausaniam in operibus describendis parum accuratum fuisse ei.
recte judicasse, eum dicat, Soli occidenti ex altera parte resposidi SS Lunam orientem non esse videtur veri dissimile. Pausania enim, cum plura ejusdem generis monumenta vidisset, iuuata orientem non enumeravit, quod omnes scirent, Solem oeeldeutem cogitari non posse in Luna orienti. accedit, quod ipsa a ope plastica, quam antiqui artifices sequebantur, vere recteque illusinos StatuiSse demonstratur. In antica enim templi parte imagini si Apollinis eorumque deorum, quibuscum arctissime conjunetus itiemetuntur duodecim figurae, quem numerum etiam otii 3
Luna addita habemus. Qua eum ita sint, nemo est, qui euhi:(; hus in posite templi fastigi et Sol laeeidens ei una oriens,
οίστρηθει Λιονυσφ. Praxias igitur et Androsthenes eandem rem, quam Phidias in Parthenone ornando, significari voluerunt, sed ita, ut sacrorum Bacchi habuerint rationem Quum enim sacra bacchica fere emper nocturno tempore facta sint, summis laudibus artifices illi digni videntur, qui deos, qui universum mundum significabant, tali modo finxerint, quo supra fictos esse statuimus. f. Eur.
18쪽
Cf. Eur don. TI -is T. Praeterea veri simile videtur artifices, qui tapetum illud quod Euripides in fano Delptile fuisse dieit, intexuerunt, artis opera in postico fastigio faeta ad imitandum Sibi proposuis h. Nam in pictura illa textili Solem etiam occidentem atque Noetem
quam stellae comitantur, orientem suiSSe Scriptum est in Euri
σαφεστατον σημειον η τε φωσσοροσEoo διωκου ἀστρα, Quibus rebus expositis nemo erit, quin intelligat, dolem occidentem, cum sacris bacchicis interfuisse crederetur, in ofitieqtempli fastigio fuisse sculptum Quae sententia confirmatur Vale, quod a Stephanio l. c. I 86 tab. III. in sublicum editum ei: Quod vas ita est effletum, ut Solem occidentem oriens Luna op Sequatum et iterque deus Bacchantes intueatur. Itaque has procul a vero abesse nobis videmur si conjiciamus, eos, piva fabrieaverunt, artis opera, te quibus agitur, SSe imita 'i,
Quum autem in reo praeter Thyiadas illac figurae bacchi et praesentatae Sint Satyri, Paene eeeSSari sequitur, ut dom iuiuendum sit de po3tie parte templi Delphici Quod si odio dii, imus Sse autem reetum neminem ea, quae disputavimus, lueetium sinent se probabile est, in antico templi fastigio praetor thras supra ommemorata alia etiam, quae ad Apollinem phninent, suisse saetas, id quod etiam eleherus probavit. Denti. I.
Solem igitur in postiea parte fuisse, ex eis, quae diximus, luculenter perspieitur. Aeeedit, quod Pausanias ipse, si verba ejus recte inter Se eonjungamus, idem amrmat. Antiet enim fastigii figuras enumerat partieula και adhibita in imaginibus autem postiet enumerandi utitur particula et E reliquasque addens partieula xui s. Itaque eonjugenda Sunt verba τεμι - νσισi 'ti P. . elcher i. c. p. lbae A. b. Boetiicher et den il mer en de dreiseitigen Basis iniresden in Gerhard' arch. Zettg. Uahrg. XVI. p. is Anna Io. Antequam exponamus, quo modo fieri potuerit, ut Apollo et Baeelius, dei inter se diversisSimi in uno eodemque templo
repraesentarentur, errorem eorrigamus, qui apud criticos invenitur.
Tele erus enim aliique Apollinem in media antici astigii parte,
Latonam vero et Dianam juxta eum collocatos SSe Statuerunt.
Eae sententia mihi non probatur, quum aliena sit ab eis, quae pausanias seripsit. Nam in enumerandis figuris non dicit: στιν Amt sui Ariόλλα ν κα Λητω, sed: στιν Aρτεμι και Λητωm Troia uex Latonam igitur medium locum habuisse nemo non vi et ineredibile enim est, Pausaniam ea Serie figuras recen- te, ut omissa media ab altera parte ad alteram transiliret. Praeterea autem imaginibus plurium vasorum docemur, Latonam pleruaeque in mediis liberis fuisse collocatam. Denique momo- gnum est, et Latonam et Dianam Delphis summam ha-ipiti venerationem; et Dianam templi Delphici fuisse participem ieiee ita firmavit, ut ne tenuissima quidem restet dubitatioti Jatin's dahrb. b. p. 23. Deitat igitur, ut paucis explicemus, qua ratione ambo dei,
' ei Baechus, qui operibus cillis sunt celebrati inter se duae: Sint Pervulgatum enim est, danum Delphicum soli
19쪽
Apollini sacrum fuisse. Quod qui judieani judicio suo fit,igunt. Quamquam enim ille mime colebatiu Baeelius elim suum cultum liabebat. f. Plui de Capud Delphos Iioννσφ των Λελ φων τdb irco PTH Arioi in timcti, Quod etsi primo aspectu mirabiliu dietum videtur, eum hi illi diversissimi sint, tamen ubi accuratius de eis quaesiverimus
ambos necessitudine quadam eonjuncto eSSe OgnoSeemus es.
Unde factum est, ut a veteribus ipsis Apollo et Baeeliu saepe pro uno eodemque de haberentur. Quam rem, ut alia omittam, ex eo cognoscitur, quod ambo dei saepius eum arte cultuque arcte conjuncti tum eisdem insignibus omitibusque
CL Maerob Sat. I. I 8. . ct Servius et Verg. Aen. III, 3. Insignium autem, quae utrique deo tribuebantur, notissima sunt tripus, aprea draco, id quod arti operibus servatis demonstratur; sed vel ea insignia, quae utriuSque dei propria sunt, iubilo Apollini modo Baeeli tribuebantur. Velut tibiam et syriuga quae sere Semper Sunt instrumenta bacchica Apollo ejusque eomites habent.
yram autem, quae in primis Apollinis propria est, b Lehu eique, qui eum comitabantur, Satyri, Maenades, Silenus
20쪽
In vasis quoque Baeelium ejusque comite lauro ornatos habemus et Tiselibe in lagravings t. II. l. b. I. L 38.
Deinde gryphona animal Apollini proprie sacrum, habet Bacchus cf. Dubois-Maisonneiave introduction 1s'etudo des a. ses pl. II. leseler i. c. II, II 8. Praeter ingliumenta, plantas, animalia, nonnulli homines cuin
utroque deo conjuncti sunt, Orpheus Prelle l. c. II. 8 i), Maro Odyss. IX sue i, Anius Prelle l . I, 3l, Et Apollodorus I id. s Apollinem artem vaticinandi a Pane edoctum, Eusta. thius ad Odysseam p. 18l6, d Bacchum a Musis educatum esse narrant. Neque id negligendum est, Musas, Apollinis eo. mites a Nymphis, quae inter Bacchi comites sunt, principio haud mulium distare et Soph. Oed Rex, iob ειθ ό Σακχειo θεο ναίων ἐπ κρων ρεων et exis u
nec minus in vasis esse mulierum figuras, quae utrique deo
tribui possunt. f. tesolo Denk. II, d83. Apollinem autem bacchicis personis stipatum fuisse demonstratur pluribus vaso rum imaginibus et elelier l . I, 5a Anm. 21. Wieseler Denk. II, do Clarae, mussi de sculpt. l. 126. I 22. Quum igitur ambo dei tam areta necessitudine continerentur, haud raro accidit :ut artifices alterum juxta alterum es. Gerhard aufert Vasennas Id Id. IT. b. s. i. 38 l 2. Millii gathri myth. II, 32. fingerent atque nonnulla vaS Sl mulacris templi Delphici tam similia saeta sunt, ut in una alii parte Apollinem, in altera Bacchum comitibus utriusque additi, repraeSentatos habeamus. of Wieseler euk. II, 2b. fertiar
auseri Vasen, 'ab. 25, 32. 23. Eute cerem tom. II. p. 3s a. Wieseler i. c. II, 3s . I, M. Quoniam de insignibus, quae Apollini et Baccho communia
suerunt, disputavimuS, restat, ut Pauca de cultu eorum addamus. Pausanias quidem tradit, ambos deos cum multis Graeciae locis
phis sacra communia habuisse. Dicit enim Thyiadum Delphicarum furoribus deum utrumque esse celebratum cs X, 32 IT. αὶ Θυιάδε τιμ ιονυσι κα τω 'Aπόλλωνι μαίνονῖαι. f. X, d. 3. Plut de Iside 3b. elcher l. o. Ib8. Panossia liber Dionysos uni die Thyiaden, Vortra in de Bori. Acad. der Vissensetiasten Marg 8s2). Praeterea autem inscriptionibus nuper inventis Baccho tres menses hiemales adophorium, Poe- tropium, Amalium Apollini novem reliquos Delphis sacros fuisse demonstratur es. . eniger, die religiose eite de grosson Pythien, in Beltra Eur delphischenjeortologie p. Quibus explicatis licebit vasorum mentionem sacere, quae quo retissimo vinculo ambo dei conjuncti fuerint oculis sumi eiunt. In quibus ante omnia id enumerandum est, de quo disputavit enigerus arch Zig. I 866 N. II u. 2l2. ab IV.). Baeelius enim et Apollo Delphos profectus ita sunt efficti, ut manu dextra data inter se amicissime consalutent. f. arch fg
Satis mihi multa verba fecisse videor, ut ostenderem, magnam Delphis venerationem et Apollinem et Bacchum habuisse idque artifices Athenienses aptissime ante oculos posuisse ita, ut in stulte templi parte Apollinem, in poStica Bacchum, cum cο- mitibus collocarent. Restat, ut pauca dicamus de imaginibus, quibus metopae uernatae fuisso traduntur. Pausanias quidem de hisce artis perihus nihil tradidit Euripides autem Ion so-2Isi, id quod
nobis gratissimum est, mulieres Athenienses, quae templum contemplantur, quinque saltem metopas describentes fecit. Quem laetorem secuti reperimus, in una fuisse efficium Uerculem, qui,
Iolao adjutus, hydram Lemaeam interficit, in altera Bellerophontem, qui cum Ultimaera pugnat, in tertia Athenam quae